سرمقاله آرمان/ لزوم دعوت بزرگان اصلاح‌طلب از مردم

آرمان/ « لزوم دعوت بزرگان اصلاح‌طلب از مردم » عنوان سرمقاله روزنامه آرمان به قلم تقی آزاد ارمکی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:

همواره درانتخابات‌های مختلف شاهد بوده‌ایم که طیف‌های سیاسی اصولگرا و اصلاح‌طلب لیست‌هایی را در شهرهای بزرگ به مردم ارائه می‌کنند تا حامیانشان براساس طیف فکری خود به لیست‌های مدنظر آنها رای دهند اما در چند انتخابات اخیر شاهد بوده‌ایم اصولگرایان توانسته‌اند به عنوان 30نفر اول وارد مجلس شده و اصلاح‌طلبان با اختلاف بسیار ناچیز 30نفر دوم آرای ماخوذه را به دست آورده‌اند طوری که گاه اگر تنها چندصد رای به آرای نفرات سی‌ام به بعد افزوده می‌شد، آن نفرات می‌توانستند به عنوان کاندیدای برگزیده وارد مجلس یا شورای شهر شوند. از این مقدمه می‌توان اینگونه نتیجه‌گیری کرد که بدنه اصلاح‌طلب و هواداران اصلاحات در جامعه به دلایلی از رای دادن به کل لیست معرفی شده خودداری می‌کنند و این امر نیز به رفتار تشکیلاتی اصولگرایان و اصلاح‌طلبان باز می‌گردد. اصلاح‌طلبان در جامعه ایران کسانی هستند که عموما دغدغه دموکراسی دارند و با عقلانیت مدرن همراه و همدل و دارای دیدگاهی غیرمتصلب و ذهنی پرسشگرند. از همین جهت فراهم کردن یک لیست 30نفره و مجاب کردن یک فرد حامی جریان اصلاح‌طلب برای رای دادن به آن لیست، بر اساس علایق همه دیدگاه‌های اصلاح‌طلبانه سخت‌تر از جریان اصولگراست اما اصولگرایی یک تعبیر کاملا ایدئولوژیک است. تعبیری که کمتر مبتنی بر انتقاد و نقد است. یک فرد اصولگرا معمولا به کلیشه‌ها رای می‌دهد و یک فرد اصلاح‌طلب به اشخاص، صداها و تفکر یک جریان سیاسی؛ به همین دلیل وحدت میان اصولگرایان بیشتر از اصلاح‌طلبان است. به عنوان نمونه در دوره‌هایی که اصولگرایان بر مسند امور بوده‌اند دعوای بزرگی را میان آنها شاهد نبودیم و اگر هم دعوایی وجود داشته است همواره کوتاه آمده‌اند و اجازه نداده‌اند دعوای درون جناحی آنها به بیرون منتقل شود. چرا که همواره اختلافات خود را به یک مفهوم مرکزی ارجاع داده‌اند اما اصلاح‌طلبان از بدو حرکت فراگیر سیاسی خود، دچار اختلاف نظر‌های زیادی بوده‌اند؛ زیرا آنان از مفاهیم و آرمان‌های مورد نظر خود، تلقی‌های مختلفی داشته و بر سر تبیین آنها با هم به مباحثه پرداخته‌اند. البته دیدگاه اصلاح‌طلبان کاملا قابل دفاع است و این رویه و رویکرد یک حُسن محسوب می‌شود تا ضعف. در میان اصلاح‌طلبان تکثر آرای زیادی وجود دارد و در عین حال زمانی که گرد هم می‌آیند، یک جبهه واحد را به وجود می‌آورند اما اصولگرایان یک گروه سازمان یافته هستند. همچنین نمره اصلاح‌طلبان از نظر رعایت معیار‌های دموکراتیک بسیار بالاتر از اصولگرایان است اما شاید به همین دلیل که اصلاح‌طلبان در کنش سیاسی خود تبعیت‌پذیر نیستند و حزبی عمل نمی‌کنند، امکان شکستشان را بیشتر می‌کند؛ زیرا اصولگرایان سال‌هاست آموخته‌اند که تشکیلاتی عمل کنند و در تمام انتخابات‌ها با توسل جستن به کلیشه عمل کرده‌اند و اصلاح‌طلبان همواره در تعارض و اختلاف و تضارب آرا به سر می‌برند، لذا اصلاح‌طلبان نمی‌توانند موفق شوند، مگر اینکه اتفاق ویژه‌ای به وجود‌‌ آید یا دوره تاریخی خاصی شکل بگیرد و اصلاح‌طلبان منسجم شوند. البته کمتر مسبوق به سابقه بوده است که در انتخابات مجلس این اتفاق رخ دهد، بلکه معمولا در انتخابات ریاست‌جمهوری است که این وحدت به وجود می‌آید. چرا که در ریاست‌جمهوری دعوا بر سر انتخاب یک فرد است. در نتیجه به نظر می‌رسد که راه کوتاه‌مدت برون‌رفت از این وضعیت این باشد که اصلاح‌طلبان به سمت دعوت سیاسی حرکت کرده و بزرگان اصلاح‌طلب از مردم بخواهند به صورت یکپارچه به لیست‌ها رای دهند اما این به معنای آن نیست که لزوما این تقاضا مورد پذیرش قرار گیرد. همچنین باید اذعان داشت آن چیزی که می‌تواند سامانی به تکثر موجود در بین اصلاح‌طلبان و بدنه حامی آنان بدهد، این است که مشارکت مردم در انتخابات بالا رود تا شاید از این طریق میزان افرادی که به لیست‌ها رای می‌دهند، افزون شود و پیروزی اصلاح‌طلبان را به ارمغان آورد.

منبع: آرمان