بدون موضوع خراسان/ پرسش های محسوس درباره طرحی «نامحسوس»

خراسان/ از دوران نوجوانی خاطرم هست گاهی که حرف ناسنجیده ای به زبان می راندم پدرم می گفت پسرجان قبل از این که حرفت را به زبان آوری آن را یک بار دور دهانت بچرخان و مزه اش کن، سپس بر زبان بران. پدرم می خواست به همین سادگی به فرزندش بیاموزد که حتی برای حرف زدن هم باید دقت و تامل کرد چه رسد به اقدام وعمل. این مختصر مقدمه را آوردم که از یک «طرح» بگویم؛ طرح هفت هزار مامور گشت نامحسوس. پروژه ای که حالا می توانیم ازآن به یک «طرح جنجالی» یاد کنیم.باگذشت چند روز از اعلام و آغاز این طرح و در فضایی آرام تر، احتمالا بهتر می توان درباره اش به مداقه نشست. اگرچه در روزهای نخست گاهی منتقدان خیرخواه و خیراندیش نیز به نقد آن پرداختند اما چه حیف که این دلسوزی های ارزشمند عقلا در هیاهوی مخالفان و موافقان دیده و شنیده نشد.علاقه‌مندم در آغاز این پرسش را که می دانم امروز به پرسش بسیاری شبیه من تبدیل شده با طراحان این پروژه در میان گذارم؛ اینکه واقعا طراحی و اجرای فعالیت هفت هزار مامور گشت نامحسوس در چه بستر کارشناسی وعقلانی صورت گرفته است؟ طراحان که به طور قطع همه آن ها از دلسوزان جامعه اند، قبل از اعلام رسانه ای و اجرا آن را اصطلاحا برای یک بار دور دهانشان چرخاندند؟طی این سال ها مقابله با هنجارشکنان حجاب همواره چالشی جدی بوده و شیوه های گوناگون برخورد و مقابله البته درمیان آراء موافقان ومخالفان تاکنون تجربه شده که گماشتن هفت هزار مأمور گشت نامحسوس در ادامه همین شیوه های برخورد به شمار می آید البته از جنسی کاملا متفاوت. اما این که چرا ما بدین نقطه رسیده ایم و اشکال کارمان کجاست که برخی علاقه‌مندند این چنین جسورانه هنجارشکنی کنند، در مقام خود پرسشی جدی است که اکنون مجال پاسخ آن نیست.اما طبیعی است وقتی که متولیان و جامعه در گسترش موثر فرهنگ عفاف و حجاب ناتوان است باید که در مقابله عقلانی با هنجارشکنان آن نیز ناتوان باشد و احتمالا آن گونه عمل و تلاش کند که صرفا ظواهر بی حجابی را از پیش رو و دیدگان خود بردارد و کم تر به این سوال بیندیشد که در زیر پوست شهر چه می گذرد؟ و اما از لایه های پنهان این ماجرا که گذر کنیم، روی پوست طرح هفت هزار مامور گشت نامحسوس چه می گذرد؟ شاید در شکل طرح موضوع و به قول سخنگوی قوه قضائیه در نامگذاری این پروژه بدسلیقگی صورت گرفته باشد اما به نظر می رسد دامنه این بحث کمی وسیع تر است.چگونه می توان مدعی شد که اجرای این طرح نوعی «بی اعتمادی اجتماعی» را رقم نخواهد زد؟کما اینکه همزمانی طرح گشت نامحسوس و کنترل اخلاقی و اجتماعی مردم با پروژه جستجوی متمولین جامعه از طریق حساب های بانکی که منجر به حذف تعداد قابل توجهی از شمار یارانه بگیران شد (که برای برقراری عدالت اقتصادی در جای خود امری لازم و منطقی است) شاید در ذهن و ضمیر برخی این تصور را پدید آورد که آیا چتری فراتر از نظارت و چیزی شبیه کنترل و سرک کشیدن به امور پنهان و پیدای مردم باز شده است؟ و آیا متولیان به چنین پروژه هایی می اندیشند؟ ضمن این که ماموران نامحسوس چگونه می توانند گزارش خود را اثبات کنند و اگر متهم در مقام دفاع از خود جرم مربوطه را نپذیرد تکلیف چه می شود؟نکته دیگر اینکه اگر هر مامور روزانه فقط یک مورد تخلف گزارش کند، چگونه و در چه مکانیزمی می توان روزانه حدود هفت هزار تخلف را رسیدگی کرد؟ اجازه بدهید بر این نوشتار مختصر که به طور قطع هنوز پرسش هایی دیگر برجامانده است، تکمله ای بیفزایم. اینکه اگر در طراحی و اجرای این گونه طرح ها بدسلیقگی صورت نپذیرد، مردم نیز این پرسش را نخواهند پرسید که برخورد با کدام آسیب جامعه دارای اولویت است...



با کانال تلگرامی «آخرین خبر» همراه شوید

منبع: خراسان