همدردی با خانواده جنازه‌های گمشده سیل

سیل اما شش‌نفر را هم قربانی خود کرده و یک نفر هم مفقود شده و بعید نیست که او هم به سرنوشت «رامین میرزایی» و دیگر مفقودان سیل اخیر تهران دچار شود.

تیرماه امسال بود که سیل سولقان، رودخانه کن را مواج کرد و جنازه سیل‌زده‌هایی چون «رامین میرزایی»، هیچ‌وقت از زیر گل‌ولای رودخانه بیرون نیامد. خانواده‌اش حالا سرگردان مثلث بهشت‌زهرا(س)، پزشکی‌قانونی و محل حادثه هستند اما هنوز معلوم نیست جنازه پسر مفقودشده‌شان کجاست.

در همین صفحه گزارشی از نگرانی‌ها و اضطراب‌های خانواده او و دیگر مفقودان سیل اخیر تهران منتشر کردیم و حالا یکی از بستگان او به «شرق» می‌گوید که بعد از چهارماه هنوز نه از جنازه او خبری شده و نه کسی در نهادهای مختلف که مسئول رسیدگی به مسائلی از این دست هستند، در این زمینه پاسخی روشن داده است.

او وضعیت خانواده رامین میرزایی را این‌طور توصیف می‌کند: «پدر و مادرش از شدت فشارهای روحی در وضعیت مناسبی به‌سر نمی‌برند و حالا دیگر جز خدا کسی را ندارند».

اشاره او به عدم حمایت نهادهای مسئول از پرونده مفتوحی است که پس از گذشت چندماه هنوز بسته نشده است: «هیچ‌چیز بدتر از این نیست که خانواده‌ای جگرگوشه‌شان را از دست بدهند اما نتوانند جسد او را به خاک بسپارند».

حال سؤال این است که آیا سیلی که این‌روزها مردم هشت استان را اسیر خودش کرده و هزارو ٤٠٠ نفر مجبور شده‌اند از کمک‌های گروه‌های امداد بهره ببرند با مردم این استان‌ها همین کار را خواهد کرد؟ آیا آنها هم باید ماه‌ها در انتظار جنازه عزیزانشان، بازگشت اموالشان، اجرای تعهدات بیمه‌ای و... باشند تا دوباره به زندگی عادی برگردند؟

مادر رامین میرزایی چهارماه پیش می‌گفت تا روشن‌شدن تکلیف جسد پسرش، خواب به چشمش نخواهد رفت؛ حالا باید پرسید که چه کسانی اقدام می‌کنند که این بیدارخوابی‌ها در سیل اخیر غرب کشور تکرار نشود.222