سرانجام اس-۳۰۰ در ایران/مشخصات فنی سامانه‌ای که سد دفاعی کشور را کامل می‌کند

دانش > فناوری - سرانجام پس از گذشت ۹ سال از امضای قرارداد خرید اس-۳۰۰،پارت اول این سامانه وارد کشور شد. اس-۳۰۰ اما چرا مهم است و چه مشخصات فنی دارد که سد دفاع هوایی ایران را کامل می‌کند؟

اس-۳۰۰ یک سامانه موشکی سطح‌به‌هوای دوربرد و خودکششی با قابلیت استفاده در تمامی ارتفاع‌هاست که در اواخر دهه ۱۹۷۰ توسط شرکت همکاری‌های صنعتی آلماز برای نیروی دفاع هوایی شوروی ساخته شد. مدل‌های مختلف این موشک در نام‌گذاری ناتو با نام‌های سام ۱۰، سام ۱۲ و سام ۲۰ شناخته می‌شوند.

ایران در تلاش برای خرید اس -۳۰۰ PMU بوده که یکی از پیشرفته ترین موشکهای زمین به هواست و توانایی آن را دارد تا اهدافی واقع در ارتفاع‌ حداکثر ۲۷ کیلومتری را منهدم سازد. این سامانه توانایی پیگیری همزمان ۱۰۰ هدف و درگیری همزمان با ۱۲ هدف را دارد. زمان آماده‌سازی آن حدود ۵ دقیقه و موشکهای آن از نوع انبارشونده‌است که مانند مهمات معمولی نیاز به هیچگونه نگهداری در مدت عمر مفید خود ندارند.
مدل‌های پیشرفته‌ اس-۳۰۰ توانایی اجرای تاکتیک «بزن‌دررو» را دارند که بقاپذیری آن‌ها را در شرایط جنگی افزایش می‌دهد و در شرایط ویژه می‌توانند به عنوان یک سلاح تهاجمی عمل کنند.

 از این سامانه به‌ عنوان نوع تکمیلی سامانه پدافندی اس200 یاد می‌شود که ایران با به‌کار گیری توان داخلی، موفق به بهینه‌سازی آن نیز شده و قرار است موشک‌های صیاد نیز مکمل موشک‌های این سامانه پرقدرت شود.

می‌توان گفت که در مقابل سامانه اس-۳۰۰ تقریباً همه جنگنده‌های نسل چهارم مانند اف-۱۵ و اف-۱۶ حرفی برای گفتن ندارند. سال گذشته میلادی گزارش‌هایی منتشر شد که سامانه اس-۳۰۰ مستقر در سوریه موفق به سرنگون کردن یک فروند جنگنده اف-۱۶ رژیم صهیونیستی شده است. هر چند این خبر توسط رسانه‌های غربی منتشر نشد.

موشک‌های اس ۳۰۰ پی‌ام‌یو از لحاظ ظاهری بسیار شبیه مدل FM است حتی وزنش با آن یکی است. در ارتفاع ۲۷ هزار متری پرواز می‌کند و سوختش از مواد جامد تشکیل می‌شود. کمترین بردش پنج کیلومتر و بیشترین برد آن ۹۰ کیلومتر است. مدل بعد در سال ۱۹۹۷ ساخته شد که در واقع یک نمونه برداری از مدل MU بود. این موشک MU-2 نام داشت که از لحاظ اندازه و ابعاد دقیقاً مانند مدل قبلی بود ولی بردش به میزان ۱۰۵ کیلومتر افزایش یافته بود یعنی برد کلی آن به ۱۹۵ کیلومتر رسید. توانایی حمل آن نیز بیشتر شده‌است و می‌تواند ۱۸۰ کیلوگرم کلاهک را با خود حمل کند. 

رقیب غربی S-300 پدافند آمریکایی MIM 104 پاتریوت است. در مواقع لزوم می‌توان از S-300 به عنوان یک سیستم تهاجمی نیز استفاده کرد. موشک‌های نیمه متحرک از خانواده‌ی V این سیستم با سوار شدن بر روی وسایل نقلیه زرهی و استفاده از قابلیت shoot & scoot می‌توانند اهداف را هدف قرار داده و سپس محل خود را تغییر دهند، چین به خوبی از این قابلیت برای تهدید تایوان استفاده می‌کند. موشک سطح به هوای اس۳۰۰ در سال ۱۹۷۹ برای دفاع از ساختمانهای حساس و مهم شوروی ساخته شد. این سامانه پدافندی سپس با تکمیل و توسعه بیشتر برای دفاع در برابر موشک‌های بالستیک بکار می‌رود. تا کنون چندین نوع سامانه پدافندی اس-۳۰۰ با موشک‌های متفاوت و سیستم‌های راداری بهینه شده، افزایش ویژگی مقابله با اخلال الکترونیک، افزایش دقت برخورد باهدف به خصوص برای اهدافی که در ارتفاع کم پرواز می‌کنند و موشک‌های بالستیک طراحی شده است.

از سال ۲۰۰۶ ارتش روسیه نمونه‌ پیشرفته‌تری از این سامانه به نام S-400 تریموف یا طبق نامگذاری ناتوSA-21 را به خدمت گرفته که بردی تا ۴۰۰ کیلومتر را دارد.

۵۴۵۴

ویدیو مرتبط :
سامانه زمین به هوای اس-۳۰۰