بدون موضوع خراسان/ رجب است وخدایی که به اجابت دست گشاده است

خراسان/ رجب، یک فرصت ویژه است، عاقل باشی و اهل حساب و کتاب، دمی از آن را هم فروگذار نمی کنی که عاقلان اهل حساب، کتاب ها می نویسند در این فرصت سعد. اما اگر عاشق باشی که نور علی نور است. می نشینی با حضرت عشق و بر می خیزی با حضرت دلدار.چشمانت ، پلک هم نمی زند تماشای یار را. حالت می شود همان که حضرت مولانا فرمود؛
من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو / پیش من جز سخن شمع و شکر هیچ مگو / سخن رنج مگو جز سخن گنج مگو / ور ازین بی خبری، رنج مبر هیچ مگو... باری این است روزگار عشق و عاشقی در ماه رجب که حدیث دوست از هر سوی و هر کوی شنیده می شود و هر کس به وسعت عشق خویش ،باغ باغ شکوفا می شود و زمین را عطر بهشت چنان در بر می گیرد که مردمان فراوان عاشق می شوند و یوسف جانشان از زلیخای جهانشان گریبان به در می برد تا فرشتگان هم در تماشای زمین عارف شوند که؛ هر که را جامه ز عشقی چاک شد / او ز حرص و عیب کلی پاک شد... / جسم خاک از عشق بر افلاک شد / کوه در رقص آمد و چالاک شد... رجب است و عشق. رجب است و انسان. انسان است و خدا و حدیثی از پیامبر اکرم(ص) که هربار خواندنش، نو می کند جان را و بسط می دهد ایمان را و در رقص می آورد انسان را که؛ خداوند در آسمان هفتم فرشته‌ای را قرار داده که به او «داعی» گویند.(داعی یعنی جارچی : کسی که کارش جار زدن است) چون ماه رجب فرا رسد آن فرشته از سر شب تا صبح ندا سر می‌دهد! خوشا به حال ذاکران و یادآوران خدا، خوشا به حال مطیعان. و خداوند تعالی می‌فرماید: من همنشین کسی هستم که همنشین من است، من مطیع کسی هستم که مطیع من است، من بخشنده کسی هستم که تقاضای بخشش کند. ماه، ماه من، بنده، بنده من، رحمت، رحمت من. هرکس مرا در این ماه بخواند اجابتش می‌کنم و هرکس از من چیزی طلب کند به او عطا کنم و هرکس از من طلب هدایت کند، او را هدایت می‌کنم. این ماه را ریسمانی بین خود و بین بندگانم قرار دادم، هرکس بدان چنگ زند به من می رسد .... آری، این کلام به غایت عاشقانه خداست از زبان صادق رسول ا...(ص) و حال بخوان و ببین حق نیست حتی عاقلان هم به عشق دست افشانند و چالاک تر از همیشه از خویش برخیزند و با خدا بنشینند؟ آیا شکوهی بالاتر از این متصور است که حضرت رب الارباب، خود به اطاعت بنده برخیزد؟ آیا وقت آن نیست که جان از هرچه غیر اوست سبک کنیم و بال در آسمان دوست گیریم و زیبایی را ، خیر را، سعادت را نه فقط برای خود و اهل خویش که برای همه مردمان بخواهیم چه گفته اند؛ هرکه را شه آن کند که او گوید / حیف باشد که جز نکو گوید . پس نکو بگوییم و نیکی بخواهیم و به خیر" اقدام" کنیم و یادمان باشد "رجب" را از دست ندهیم که هنگام" عمل " عاشقانه است و هنگام راز خوانی عارفانه و چنین است که مولانا به رمز، سخن کرده است؛ گفتم: ‌این چیست؟ بگو زیر و زبر خواهم شد / گفت: می‌باش چنین زیر و زبر هیچ مگو / ای نشسته تو در این خانه پر نقش و خیال / خیز از این خانه برو رخت ببر هیچ مگو / گفتم:‌ ای دل پدری کن نه که این وصف خداست؟/ گفت:‌ این هست ولی جان پدر هیچ مگو... پس جز سخن عشق نباید گفت که رجب، ماه عشق است، ماه تغزل انسان با خدا و سرایش دیوان دلدادگی که باز هر بیت غزلش، تفأل عشق است. پس درباید یافت رجب را...



با کانال تلگرامی «آخرین خبر» همراه شوید

منبع: خراسان