قلم فرسایان «العربیه» چنگ و دندان تان را باور کنیم یا دم خروس را؟

خبرگزاری مهر، گروه سیاست- محمد مهدی رحیمی: در حالی که بیش از یک هفته از تشدید تنش عربستان با ایران می گذرد، بسیاری از کارشناسان بر این باورند که اقدامات آل سعود در حدود یک سال گذشته و به ویژه در جریانات هفته گذشته کاملا به دور از عقلانیت سیاسی و تنها براساس مولفه جاهلیت و حماقت قابل تحلیل است. تحلیل گران می گویند عربستان دیوانه وار به سیم آخر زده و منافع خود را در شعله ور تر کردن هرچه بیشتر منطقه می داند چراکه براساس تحلیل حکام آل سعود، همه تحولات منطقه در بستر طبیعی به ضرر منافع آنها به پیش می روند و سعودی ها امیدوارند با برهم زدن بیش از پیش آرامش منطقه و تغییر صحنه بازی، از رشد روزافزون نقش و جایگاه ایران کاسته و اوضاع را بر وفق مراد خود کنند. برای همین است که در این مدت و در مقابل ادبیات نرم و آرامش طلبانه دستگاه دیپلماسی ایران، که اتفاقا مورد انتقاد برخی کارشناسان داخلی نیز واقع شده، سعودی ها مدام بر سبیل آتش افروزی می تازند. لذا در این چارچوب دور از ذهن نیست بوق تبلیغاتی شان در گزارشی بلند بالا به ایران چنگ و دندان نشان دهد و به زعم خود از «اسلحه مرگبار سعودی که ایران باید از آن بترسد» خبر دهد.

العربیه اگر چه در ابتدای گزارش خود از قول وزیر دفاع جوان و خام عربستان درباره درگرفتن جنگی مستقیم میان ایران و سعودی، می نویسد: «به هیچ عنوان انتظار چنین چیزی را نداریم، هر کس به دنبال این مساله باشد، از قوای عقلی کاملی برخوردار نیست زیرا جنگ میان سعودی و ایران، به معنای آغاز فاجعه‌ای بزرگ در منطقه است و بر همه جهان بازتاب خواهد داشت، به طور حتم اجازه چنین رویدادی را نمی‌دهیم.»

و  سعی می کند چهره ای صلح طلب از حکومتی که نقش موثرش در تمامی آتش افروزی های غرب آسیا برهمگان عیان شده، به نمایش بگذارد اما بلافاصله می نویسد «حریص بودن سعودی بر صلح را باید از جایگاه قدرت ارزیابی کرد» و تلاش می کند با بهره گیری از گزارش مجله ناسیونال اینترست، از ۵ سلاح مرگباری که سعودی در اختیار دارد و ایران باید از آن بترسد، خبر بدهد.

بارزترین موضوع در گزارش جنگ طلبانه رسانه آل سعود، پز دادن با سلاح هایی است که جملگی وارداتی و اعطایی غرب هستند جالب تر اینکه تکیه ایران بر توان داخلی و بهره گیری از تجهیرات بومی تا جایی آوازه اش پیچیده است که العربیه هم ناخواسته به آن اشاره می کند و به «تکیه ایران بر سامانه‌های موشکی ساخت داخل برای ایجاد تعادل در توان هوایی» اشاره می کند، طبعا موضوعی که اینجا برای بسیاری از مخاطبان ایجاد سوال می کند این است که تجهیزات اعطایی آمریکا و فرانسه به عربستان جای تفاخر دارد یا مجهز شدن ایران به سامانه های موشکی تولید داخل؟

در بخش دیگری از این گزارش، العربیه از فرسوده بودن ناوگان نیروی هوایی ایران خبر داده و مدعی می شود «نیروی هوایی فرسوده ایران به دهه هفتاد قرن گذشته باز می‌گردد» اما تنها چند خط پائین تر مجهز بودن ارتش سعودی به مدلی از هلیکوپتر آپاچی را مطرح کرده و می نویسد «این هلیکوپتر دهه هفتاد قرن گذشته، به صورت اختصاصی برای ارتش آمریکا طراحی شده بود». گویا بر اساس نظر کارشناسان این رسانه بدسابقه، اگر عربستان سلاحی از دهه هفتاد قرن بیستم دارا باشد باید به آن فخر فروخت و اگر ایران مجهز به آن باشد، نقطه ضعف و نشان فرسودگی است!

این گزارش در موارد متعددی شامل اطلاعات متناقض و ابهام برانگیز است از جمله از وجود «۷۲ فروند جنگنده تایفون فرانسوی» در ارتش عربستان خبر می دهد اما بلافاصله می نویسد «هنوز مشخص نیست که چه تعدادی از این جنگنده را سعودی تحویل گرفته است. اما ارزیابی‌ها از احتمال به خدمت در آمدن بیش از نیمی از این جنگنده‌ها حکایت دارد» نکته جالب تر آنکه العربیه ناخواسته اعتراف می کند که به شخصه توان نگه داری و بهره برداری از این جنگنده ها را ندارد و در صورت رخ دادن جنگ احتمالی، آنها تحویل آل سعود می شوند!

اشاره به این نکته در کنار برخی اخبار در ابتدای جنگ علیه یمن که از فراخوان عربستان برای جذب خلبان جنگنده از کشورهای عربی حکایت می کرد، نشاندهنده میزان ضعف این کشور و تکیه آن در حوزه های سخت افزاری و نرم افزاری به خارج از مرزهایش است.

به نظر می رسد بیش از آنکه لیست تجهیزات درجه دو غربی و اذعان به ارتشی از بن دندان آمریکایی و فرانسوی، ملاک ارزیابی توان نظامی عربستان باشد، حضور میدانی این کشور در ده ماه گذشته در خاک یمن و حملات گسترده زمینی، دریایی و هوایی معیار محک قدرت کشور هزار شاهزادگان است. آل سعود که شعار نابودی چند روزه انصارالله و گروه های مردمی یمن را در ابتدای حملاتش در بوق و کرنا کرده بود تا امروز نه تنها به هیچ یک از خواسته هایش نرسیده است بلکه اعماق چند دهه کیلومتری خاکش نیز آماج حملات گروه های مردمی یمن قرار گرفته، پاسگاه های مرزیش فتح شده اند و افسران ارشد ارتشش به هلاکت رسیده یا حتی به اسارت در آمده اند. ناتوانی آل سعود در هماوردی با گروه های پرانگیزه و انقلابی یمن تا آنجا بیخ پیدا کرد که آنها دست به دامان امارات و مصر و پاکستان و ... شدند، اگرچه همین همپیمانان قدیمی هم چندان بر مدار میل عربستان پیش نرفتند و آخرین خبرها حکایت از اختلافات داخلی آنها دارد.

 به قلم فرسایان العربیه توصیه می کنیم بیش از آنکه به هدایای اربابان غربی شان دل خوش کنند، به واقعیت های «علی الارض» هم گوشه چشمی داشته باشند، راه دوری هم نیاز نیست بروند، سوریه، یمن و عراق واقعیت های خوبی برای مقایسه توان ایران و عربستان در همه عرصه هاست.

ویدیو مرتبط :
مستند قلم فرسایان ، نیما یوشیج