بدون موضوع خراسان/ حساب و کتاب کنیم برای 7 اسفند

خراسان/ اگر نگاه تکلیف محور را هم کنار بگذاریم. اگر به نگاه های آن سوی مرز هم چشم ببندیم. اگر به دیروز و فردای انقلاب هم کار نداشته باشیم، اگر از این و آن هم دلخور باشیم و حتی بالاتر از این نهاد و آن سازمان و آن مسئول، اگر حتی نظام و رهبری را هم – همان طور که رهبر انقلاب تاکید کردند- قبول نداشته باشیم باز حساب انتخابات و شرکت در انتخابات بر اساس یک حساب دو دوتا، چهار تای محاسبه گری هم ، جداست. فکر نمی کنم کسی در این شک داشته باشد که انتخاب امروز به سرنوشت امروز و فردای خودما ربط دارد آن هم نه فقط برای 4 سال بلکه برای یک فصل چهار ساله که خود یک قطعه از تاریخ این کشور است. فقط یک تقویم چهارساله نیست که تمام شود و برود. نه، یک قطعه از تاریخ است که اثر خود را بر سال های بعد هم می گذارد. این نیز می طلبد که هم چشم باز کنیم و هم هزار چشم قرض کنیم و "درست" انتخاب کنیم. این را قبول دارم که برخی طیف ها نامزد های صد در صدی خود را ندارند . این هم درست که برخی حرف ها و حدیث ها دارند گفته و نگفته، اما این را هم بپذیرید بر اساس منطق انتخابات باید کوشید در سپهر فکری خود، بهترین انتخاب را داشت. مثلا بر خلاف برخی افراد که چون انتقاد دارند، چون کاندیدایی که تام و تمام مطابق سلیقه شان ندارند، و چون های دیگر... به دنبال شناسنامه نمی گردند برای 7 اسفند من ترجیح می دهم فهرست نامزد ها را مطالعه کنم و اگر نامزد صد در صد مطابق دیدگاهم نبود از میان کسانی که قرابت بیشتری با باورهایم دارند، انتخاب کنم لذا شناسنامه ام را دم دست گذاشته ام تا در شمار اولین کسانی باشم که پای صندوق رای می روم. در این "بدون موضوع" نمی خواهم از نگاه شهیدان، از دل‌نگرانی های امام، از تاملات تاریخی حرفی به میان آورم بلکه بر اساس همان حساب دو دوتا، چهارتا، می گویم من سنگ خود را ، سنگ محک باور هایم را در پله ترازو می گذارم و در پله دیگر آن نام کسی را ، نام کسانی را ، می گذارم که پله های ترازو را به تعادل برسانند، حالا نشد ،کامل، نزدیک ترین ها به آن محک را انتخاب می کنم. من باور دارم انسان در هر شرایطی باید برای خود حق انتخاب بسازد و از ظرفیت ها به بهترین نحو استفاده کند تا فردای 7 اسفند، آه به افسوس برنکشد که کاش می رفتم و کاش چنین و چنان نمی شد. بگذریم، در این نوشتار قرار هست ، ریاضی بنویسم اما شما که غریبه نیستید، چشم های غریبه و آشنا به ما دوخته شده است. چشم غریبه نمی تواند حضور ما را در صحنه ببیند و چشم دوست به ویژه نگاه منتظر شهیدان، بی تاب 7 اسفندی است که ما بهار را با سرانگشت های آبی نشان بدهیم؛ بهار جمهوریت و اسلامیت را در قاموس "جمهوری اسلامی ایران".


منبع: خراسان