فرار طاهری از مناظره با ترفند توبه!

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، چندی قبل (20 دی 94) نامه‌ای از طرف مؤسس فرقه عرفان حلقه توسط وکیل وی، برای مدیر مؤسسه بهداشت معنوی که یکی از مؤسسات فعال در حوزه نقد علمی جریان‌های معنوی نوظهور است ارسال شد.

طاهری در این نامه اعلام کرده که "دیگر انگیزه‌ای برای دغدغه‌های عرفانی گذشته ندارد! و در جواب دعوت به مناظره حجةالاسلام مظاهری سیف اعلام کرده که "دیگر تکلیف را از عهده خود ساقط می‌دانم".

حجت‌الاسلام حمیدرضا مظاهری‌سیف در پاسخ این نامه با اشاره به تناقضات رفتاری متعدد آقای طاهری، به خلف وعده موسس جریان حلقه در زمستان 89 درخصوص برگزاری جلسات مناظره اشاره کرد و با ابراز تاسف از فرار موسس این فرقه در پاسخگویی  عنوان کرد: هیچ کس نیست که از افکار شما به‌ طور قانونی و رسمی دفاع کند.

مدیر موسسه بهداشت معنوی در پاسخ به این نامه خطاب به موسس جریان حلقه و وکیل وی اینگونه نوشت:

بسمه تعالی

جناب آقای سعید خلیلی

سلام علیکم

از دیدن نامه شما بسیار خوشحال شدم. خوشحال از اینکه چشم‌اندازی امیدوار کننده از عرفان حلقه پدیدار شد و از کاخ تسلیم‌طلبی بیرون آمد و پاسخی هر چند مبهم و مختصر به منتقدان داد. برای کسانی که سالها در زمان آزادی و در دوران زندانی جناب طاهری برای گفت‌وگوی انتقادی در باب عرفان حلقه تلاش می‌کردند، گشوده شدن همین روزنه امید هم بسیار سرورانگیز است. ما که بیش از شش سال است غیر از اتهام و اهانت پاسخی نشنیده‌ایم، از این تغییر رویه واقعاً خشنود و مسروریم و آرزو می‌کنیم این امید و شادمانی کامیاب برآید و پایه‌گذاران و هواداران عرفان حلقه حاضر شوند در یک فضای علمی و با حضور منتقدان به بحث و گفت‌وگو بنشینند.

اکنون که زحمت کشیده و نامه جناب طاهری را به ما رسانده‌اید، لطف را کامل کنید و پاسخ ما را هم به ایشان برسانید.

جناب آقای محمد علی طاهری

سلام علیکم

نامه متفاوت شما را دیدم و از اینکه پاسخ دادید، سپاسگذارم. اما من حقوقدان نیستم و از جزئیات پرونده شما هم اطلاعی ندارم؛ از اینکه آیا دادگاه شما قانونی برگزار شده یانه؟ اینکه در شرایط نامناسب دوران حبس را سپری کرده‌اید یانه؟ و اینکه دیوان‌عالی حکم شما را نقض کرده یا به علت نقص آن را به شعبه دیگر ارجاع داده است؛ اینها همه مطالبی است که به طور ضد و نقیض از گوشه و کنار می‌شنویم. یک روز می‌خوانیم که زیر شکنجه هستید و حال شما وخیم است، روز بعد می‌گویند شما خودکشی کرده اید، روز دیگر خبر می‌رسد که شما را کشته‌اند و شاگردان‌تان برای‌تان قبر می‌خرند، سپس در خبرها می‌خوانیم اعتصاب غذا کرده‌اید، و پس از هفتاد روز اعتصاب را شکسته و در صحت کامل هستید!!!

وقتی نامه دردناک شما را می‌بینم که در آن نوشته از ارتباط با بیرون محروم هستید، به یادم می‌آید که با خانواده ملاقات دارید، مرخصی نوروزی می‌روید، نطق دفاعیاتتان در دادگاه منتشر می‌شود، دیوان عالی حکم قاضی پرونده را به نفع شما ناقص ارزیابی می‌کند، وکیلتان آزادانه می‌تواند نامه‌های شما را به منتقدان و هواداران برساند. در مجموع احساس می‌کنیم که شما تضادهای فراوانی را درباره خود به وجود آورده‌اید.

با این وصف ترجیح می‌دهم که به مسائل حقوقی و قضائی شما وارد نشوم و به عنوان یک پژوهشگر عرفان، به افکار و آثارتان بپردازم.

در نامه اخیر که علی‌رغم محروم بودن از قلم و کاغذ، قلم به دست شده و نوشته‌اید، با شگفتی تمام این جمله را دیدم: «بهتر بود شما ایرادات خود را مطرح می‌کردید و من توضیح می‌دادم تا اگر شما بر خطا بودید رفع شبهه و ایراد می شد و اگر من بر خطا بودم فهم خود را اصلاح می‌کردم...»

جناب طاهری! حتما فراموش نکرده‌اید، که یک بعد از ظهر زمستانی در سال 89 اطراف دانشگاه تهران و در دفتر یکی از دوستان ملاقاتی با هم داشتیم. جلسه دقایقی بعد از اذان ظهر آغاز شد و تا نزدیک غروب آفتاب طول کشید. در آن دیدار بخشی از نقدهایم را به شما عرض کردم و اگرچه پاسخ روشنی به اشکالات ما ندادید، اما در پایان یکدیگر را در آغوش گرفتیم و قرار شد مباحثاتمان ادامه داشته باشد. همان جلسه‌ای که اجازه فیلم‌برداری ندادید و چند روز پس از آن در جمع دوستان‌تان مؤسسه بهداشت معنوی را دادگاه خصوصی و محل تجمع افرادی که به هیچ چیز پایبند نیستند، توصیف کردید. به راستی چطور توانستید به چنین قضاوتی برسید و این رفتار متضاد را داشته باشید؟

بهتر بود از همان موقع حاضر به ادامه گفت‌وگوها، پاسخ‌گویی به نقدها و مستندسازی مباحث می‌شدید. اما همین که اکنون چنین آرزویی را دارید بسیار خوب است و هنوز فرصت‌های بسیاری برای شنیده شدن و شنیدن دارید.

متأسفانه این پذیرش و آمادگی گفت‌وگو از سوی شما، با گریز از آزادی اندیشه و فرار از گفتگو همراه است. آنجا که نوشته‌اید: «دیگر انگیزه‌ای برای دغدغه‌های عرفانی گذشته ندارم. تکلیف منوط به استطاعت است و با توجه به سوءتفاهم‌های پیش آمده دیگر تکلیف را از خود ساقط می‌دانم.»

چطور ممکن است یک اندیشمند به خاطر سوءتفاهم از اندیشه‌اش دست بکشد. آن هم اندیشه‌های عرفانی که آتشی خاموش‌نشدنی در دل و خورشیدی کسوف‌ناپذیر در سپهر اندیشه است. ما در کشوری زندگی می کنیم که جوانان عارف این سرزمین برای اندیشه و ایمان‌شان جان خود را فدا کردند. الگوی ما کسی است که به کفار قریش گفت اگر خورشید را در دست راست و ماه را در دست چپ من بگذارید، از راه خود دست برنمی‌دارم. او از روح‌القدس الهام می‌گرفت، که شما هم مدعی دریافت آگاهی از او هستید. چه طور ممکن است که به خاطر سوءتفاهم، تکلیف خود را ساقط بدانید!!!

فیلمی از شما منتشر شده که در زمان آزادی و عافیت گفته‌اید اگر من را گرفتند و برخلاف گفته‌هایم چیزی بیان کردم، باور نکنید، زیرا تحت فشار بوده ام!!! آیا اساتید عرفان این طور حق‌مداری و حق‌گویی را به شاگردا‌ن‌شان آموزش می‌دهند؟!! برخی می‌گویند قصد شما از ماجرای عرفان حلقه کسب شهرت و ثروت بوده و حالا که به نتیجه رسیده‌اید، بیش از پیش خود را از مباحثات علمی و انتقادی کنار می‌کشید. در این صورت زحمات ما برای مواجهه علمی با افکار شما بیهوده است. شما با پذیرش دعوت به مناظره و گفت‌وگو می‌توانید این حرفها را رد کنید. ما در کنار شما هستیم، تا جلسات گفت‌وگو و مناظره را هرجا که قانون اجازه می دهد، برگزار کنیم.

مدت‌هاست تلاش می‌کنیم، تا اگرچه در محکومیت هستید، برای بحث و مناظره با شما فرصتی فراهم شود، ولی به ما می‌گویند: «باید خودش بخواهد، جرم طاهری و مجازاتش مشخص است و ما نمی‌توانیم او را به گفت‌وگو و مناظره مجبور کنیم.»

بهتر بود پیش از این برای گفتگو و مناظره از مسئولان زندان فرصت می‌گرفتید یا در کنار وکلای گوناگون که برای آزادی جسم‌تان تدبیر می‌کنند، وکیلی پیدا می‌کردید که بتواند از افکار شما دفاع کند و به نقدهای وارد شده پاسخ دهد. چرا با وجود صدها استاد عرفان حلقه، هیچ‌کس نیست که از افکار شما به طور قانونی و رسمی دفاع کند؟ خوب است کسی را معرفی کنید که به جای تشکیل جلسات مخفی و برگزاری کلاس‌های غیرقانونی، در جلسات قانونی و رسمی نقد و گفت‌وگو حاضر شود و مدافع افکار شما باشد. البته گاهی افرادی می‌آیند و خود را وکیل مدافع عرفان حلقه معرفی می‌کنند، اما پس از اینکه نقدها را می‌شنوند، می‌گویند ما نظر خودمان را می‌گوییم.

ما برای برگزاری هر نوع بحث علمی و نقد و گفت‌وگو در زندان یا بیرون از آن آماده‌ایم. حتی اگر لازم باشد با مسئولان قوه‌قضائیه مکاتبه و پیگیری می‌کنیم، تا این فرصت فراهم شود. اما اگر شما نخواهید و وکیل‌تان پیگیری نکند، همه تلاش‌های ما بیهوده خواهد بود. همانطور که تاکنون نتیجه‌ای نداشته است.

آقای طاهری! توبه یا اظهار اسقاط تکلیف در قلمرو دانش و اندیشه، راهکار مناسبی برای گریز از اندیشه‌ورزی و سرکوب منتقدان نیست. شما مسئول افکاری هستید که در جامعه منتشر کرده‌اید و همه از شما انتظار دارند که خودتان یا مسترهای‌تان، در زندان یا بیرون از زندان پاسخگو باشید.

شما به خاطر اعمال‌تان در زندان هستید، نه افکارتان و در زندان بودن به خاطر اعمال، عذری برای پاسخگو نبودن در برابر افکار نیست. بنابر اخبار منتشر شده در خبرگزاری‌ها جرایمی نظیر توهین به مقدسات، مداخله غیرمجاز در امور درمانی و درآمد نامشروع، از جمله رفتارهای خلاف شرع و قانون شما بوده است و نمی‌توانید به جهت داشتن کتاب و مقالات منتشر شده، انتظار مصونیت قضایی داشته باشید، یا بخواهید که متفاوت با سایر مجرمان با شما برخورد شود.

در طول این چندسال کوشیده‌ام برای طرفداران و مخالفان شما این موضوع را روشن کنم، که در دادگاه پاسخگوی مسائل عملی‌تان هستید و در جلسات علمی و بحث و مناظره پاسخگوی مسائل فکری‌تان. موسسه بهداشت معنوی یا هر مرکز علمی و فرهنگی دیگری که شما را نقد می‌کند، دادگاه نیست و اعضای آن دشمن شما نیستند، اگر اندیشه‌ای مستقیم و درست داشته باشید، همین موسسات منتقد موجب نشر افکار شما خواهند شد.

همه آنچه گفتم برای استقبال از این خواسته شما بود که نقدها و ایرادات شما را با خودتان در میان بگذاریم. منتظر دیدار شما در جلسات نقد و مناظره هستم.

حمیدرضا مظاهری سیف

انتهای پیام/