فارس نوشت: حذف شرط اعتقاد به جمهوری اسلامی در آستانه برگزاری انتخابات مجلس، چه معنایی دارد؟

فارس نوشت: حذف شرط اعتقاد به جمهوری اسلامی در آستانه برگزاری انتخابات مجلس، چه معنایی دارد؟

فارس/ از کسی که اعتقادی (و نه انتقاد) به جمهوری اسلامی ندارد، منطقاً نمی‌توان انتظار داشت که پایبند به آن هم باقی بماند، اما حذف شرط اعتقاد به جمهوری اسلامی در آستانه برگزاری انتخابات مجلس، چه معنایی دارد؟

مجلس شورای اسلامی در تاریخ 10 آبان، طرح اصلاح موادی از قانون انتخابات مجلس شورای اسلامی را به تصویب رسانده است که در حال طی مراحل قانونی برای کسب اعتبار است. این مصوبه از جهات گوناگون مانند کاهش نصاب لازم رأی برای ورود به مجلس از یک چهارم به یک پنجم (در مرحله اول انتخابات) قابل بحث و محل انتقاد است.

اما تغییر بسیار مهمی در ماده 5 این مصوبه رقم خورده که بسیار تعجب‌آور و سوال‌برانگیز است. این ماده بخشی از ماده 28 قانون انتخابات مجلس شورای اسلامی مصوب هفتم آذر 1378 را اصلاح کرده است. ماده 28 مربوط به شرایط انتخاب‌شوندگان یعنی داوطلبان ورود به مجلس است. مطابق این ماده «انتخاب‌شوندگان هنگام ثبت نام باید دارای شرایط زیر باشند:

[طبق اصلاحیه قانون انتخابات] در صورتی که داوطلبی علناً و صراحتاً بیان کند که هیچ اعتقادی به نظام جمهوری اسلامی ندارد و یا به هر ترتیب و طریق دیگری اثبات شود که فرد موردنظر به جمهوری اسلامی اعتقادی ندارد، ولی در عمل (و چه بسا ناگزیر) اقدامی بر ضد جمهوری اسلامی انجام نمی‌دهد و به اصطلاح در ظاهر خود را پایبند نشان می‌دهد، در این صورت چنین فردی صلاحیت دارد که به عنوان نامزد نمایندگی مجلس در انتخابات شرکت کند.

1- اعتقاد و التزام عملی به اسلام و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران
2- تابعیت کشور جمهوری اسلامی ایران
3- ابراز وفاداری به قانون اساسی و اصل مترقی ولایت مطلقه فقیه
4- داشتن مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد یا معادل آن
5- نداشتن سوء شهرت در حوزه انتخابیه
6- سلامت جسمی در حد برخورداری از نعمت بینائی ، شنوائی و گویائی
7- حداقل سن سی سال تمام و حداکثر هفتاد و پنج سال تمام»

ماده 5 مصوبه اخیر مجلس، تنها و تنها به اصلاح بند 1 از این ماده پرداخته و آن را با تغییراتی به دو بند تبدیل کرده است؛ بی‌آنکه متعرض سایر بندهای این ماده بشود. بند 1 بدین صورت تفکیک شده است:

1- اعتقاد و التزام عملی به اسلام
2- التزام عملی به نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران

همانطور که به خوبی روشن است مفهوم این تغییر، حذف شرط لزوم «اعتقاد» به نظام جمهوری اسلامی از شمار شرایط داوطلبان است. به عبارت روشنتر صرف التزام و پایبندی عملی داوطلب به جمهوری اسلامی به‌رغم عدم‌ «اعتقاد» به جمهوری اسلامی برای ورود به عرصه انتخابات و چه بسا تکیه زدن بر کرسی نمایندگی مجلس کافی است. بنابراین در صورتی که داوطلبی علناً و صراحتاً بیان کند که هیچ اعتقادی به نظام جمهوری اسلامی ندارد و یا به هر ترتیب و طریق دیگری اثبات شود که فرد موردنظر به جمهوری اسلامی اعتقادی ندارد، ولی در عمل (و چه بسا ناگزیر) اقدامی بر ضد جمهوری اسلامی انجام نمی‌دهد و به اصطلاح در ظاهر خود را پایبند نشان می‌دهد، در این صورت چنین فردی صلاحیت دارد که به عنوان نامزد نمایندگی مجلس در انتخابات شرکت کند و هیچ یک از مراجع اجرایی و نظارتی نمی‌توانند (حق ندارند) صلاحیت چنین فردی را به‌واسطه عدم اعتقاد به جمهوری اسلامی (حتی در صورتی که خود آشکارا اعلام کرده باشد) تأیید نکنند.

ممکن است گفته شود که به دلالت التزامی معلوم است که آن کسی که اعلام می‌کند ملتزم به جمهوری اسلامی است، به طور ضمنی قطعاً اعتقاد او نیز اثبات شده است. در صورت پذیرش چنین فرضی این سوال مطرح می‌شود که اگر چنین است که لازمه التزام به جمهوری اسلامی، اعتقاد به آن است، اساساً چرا مجلس اقدام به اصلاح این بند از ماده 28 قانون کرده است و چه اثری بر این تغییر مترتب است؟ اگر در همه موارد چنین است که فرد ملتزم، معتقد نیز هست، دیگر چرا باید شرط اعتقاد از این ماده قانون حذف شود؟ و باز اگر چنین ملازمه‌ای میان اعتقادو التزام برقرار است، چرا در بند نخست، شرط «اعتقاد» به اسلام حذف نشده است؟ چرا التزام عملی به اسلام کافی دانسته نشده است؟

در قانون فعلی به صراحت و روشنی مقرر شده است که اعتقاد به جمهوری اسلامی شرط ورود به عرصه انتخابات مجلس است. اما در مصوبه اخیر مجلس این شرط «حذف» شده است. معنای حداقلی این تغییر آن است که دیگر لازم نیست داوطلبان نمایندگی مجلس معتقد به نظام جمهوری اسلامی باشند. چنین حکمی آشکارا مغایر با اصل و اساس جمهوری اسلامی و مغایر قانون اساسی است.

مطابق اصل 67 قانون اساسی نمایندگان مجلس باید در نخستین جلسه مجلس سوگند یاد کنند و متن قسم نامه را امضا نمایند. در بخشی از این سوگندنامه، نماینده در برابر قرآن مجید و به خدای قادر متعال سوگند یاد می‌کند و با تکیه بر شرف انسانی خویش تعهد می‌نماید که پاسدار حریم اسلام و نگاهبان دستاوردهای انقلاب اسلامی ملت ایران و مبانی جمهوری اسلامی باشد.پرسش اینجا است که چگونه ممکن است فردی که اعتقادی به جمهوری اسلامی ندارد، بتواند قسم شرعی یاد کند که نگاهبان مبانی جمهوری اسلامی باشد؟

حقیقت آن است که التزام یعنی پایبندی عملی (نه ظاهری و تصنعی) به اسلام و جمهوری اسلامی و قانون اساسی، منوط به اعتقاد واقعی به آنها است. از کسی که اعتقادی (و نه انتقاد) به جمهوری اسلامی ندارد، منطقاً نمی‌توان انتظار داشت که پایبند به آن هم باقی بماند. اما پرسش دیگر آن است که حذف شرط اعتقاد به جمهوری اسلامی در آستانه برگزاری انتخابات مجلس، چه معنایی دارد؟
با کانال تلگرامی آخرین خبر همراه شوید telegram.me/akharinkhabar

ویدیو مرتبط :
پیدا شدن سران فتنه در آستانه انتخابات ریاست جمهوری