حسین دهباشی نوشت: زیان فروش ارزان و تُهی کردن ذخایر غیرقابل جایگزین آب سنگین

نسیم/ حسین دهباشی کارگردان مستند انتخاباتی روحانی در مطلبی در خصوص فروش آب سنگین ایران به آمریکا نوشت:

یک: در میانِ بخش‌های مُختلفِ مرحومِ صنعتِ هسته‌ای کشور کارخانه تولیدِ آبِ سنگینِ اراک از معدود قسمت‌هایی است که نه فقط تعطیل نشده بلکه با تمام ظرفیت مُجاز و مامور به ادامه فعالیت است مشروط به آنکه برابر به آنچه در برجام آمده ذخایرِ آبِ سنگینِ کشور افزایش نیافته و لاجرم همه تولیدِ آن به قیمتِ جهانی که بسیار کمتر از قیمتِ تمام شُده آن در کشورمان است صادر شود.

دو: یکی از نقاطِ قوّتِ صنعت هسته‌ای کشور عدم نیاز به خرید خارجی و واردات به شدت کنترل شده مواد خام رادیواکتیو بود و اگر این صنعت خُرده‌ای هم رشد کرد یکی هم به خاطرِ عدم رجوع به بازار سیاه و ممنوع اورانیم و اتکا به معادن اگرچه بسیار معدود و کم ذخیره داخلی اما به شدت استراتژیک خودمان بود که حالا از یک سو به قیدِ نظارت سفت و سختِ کار‌شناسان بیگانه درآمده‌اند و از سویی دیگر موجودی محدودشان تبدیل به فراورده‌هایی دیگر و از دسترسمان دور می‌شود.

سه: بنا به آمار آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ایران حتی در میان ۴۰ کشور اصلی دارای ذخایر معدنی اورانیوم قرار ندارد و ذخایر قطعی کشورمان تنها حدود ۷۰۰ تُن است مهم‌تر از مسأله میزان ذخایر اورانیوم ایران، مسأله کیفیت این ذخایر است این معادن از عیار پایین پنج هزارم درصد برخوردارند به علاوه معدن‌کاری و آسیاب‌های اورانیوم برای تامین سوخت فقط یک نیروگاه به اندازه نیروگاه بوشهر سالانه ۳۰۰هزار تن باطله‌های خطرناک و معدنی رادیواکتیو روی دستمان گذاشته و طبعا پیچیدگی‌های زیست محیطی زیادی نیز و سرجمعِ همه این موارد ایجاب می‌کند که حراست و استخراج از این ذخایر حساس و نایاب و گران و مهم نهایت حواس جمعی انجام شود.

و امّا پرسش: تولید و صادرات آبِ سنگین در کشور چگونه باید فهمیده شود؟ در شرایطی که ضرر اقتصادی بسیاری بینِ تفاوتِ قیمت تمام شده بسیار و نرخ فروش رفته اندک آن مُستتر است و زیان بیشتری در تُهی کردن ذخایر غیرقابل جایگزین آن؛ باقی بقایتان.

با کانال تلگرامی «آخرین خبر» همراه شوید

منبع: نسیم