دو خط کتاب/ با تقیه حیوان درنده ای را خلع سلاح می کنی

آخرین خبر/« در کشورهای اروپای شرقی همه مردم برای کتمان عقایدشان آگاهانه بازی می کنند.وقتی کسی برای مدتی طولانی نقشی را بازی می کند٬ رفته رفته چنان به نقش خود خو می گیرد که دیگر قادر نیست خود واقعی اش را از "نقش“ تمیز بدهد. چون یکی پنداشتن خود با نقش آسودگی خاطر می آورد و اجازه می دهد که خود را از شر حالت مراقبت دائمی رها بکنیم.»

...این کتمان عقیده و بازی کردن نقش چیزی است که قدیمی ترین و حیرت انگیز ترین نمونه اش را در تمدن اسلامی می بینیم و به آن " تقیه “ می گویند. هر مسلمانی مجاز است وقتی جانش در خطر است عقیده اش را کتمان کند و برای فریب دشمن٬ به آیین و مناسک او٬ هر چقدر هم که به نظرش یاوه باشد٬ عمل کند و اگر لازم بود حتی در کتابها دست ببرد و تحریفشان بکند٬ اما آنچه مهم است جنبه اخلاقی ای ست که به تقیه می دهند؛ دشمنی را که به بازی گرفته ای ابلهی بیش نیست(حتی اگر او نیز ما را ابله بپندارد). با تقیه حیوان درنده ای را خلع سلاح می کنی٬ و اینهمه چه لذتی دارد !


چاه بابل / رضا قاسمی
صفحه: ۱۵۴


منبع: آخرین خبر