داستان کوتاه/ پستچی- چیستا یثربی- قسمت بیست و هشتم

آخرین خبر/ داستان عاشقانه و بسیار جذاب پستچی چند وقتی است در فضای مجازی پخش شده، چیستا یثربی نویسنده و فیلمنامه نویس معروفی است که این بار یک داستان واقعی را در فضای مجازی به اشتراک گذاشته است. با توجه به اقبال مخاطبان، این داستان را در بخش کتاب خواهید خواند. هر شب همین ساعت با داستان جذاب پستچی در کنار شما هستیم، با ما همراه باشید.لینک قسمت قبل
چقدر خوب شد که دیدمت.ریحانه بهانه بود.یک هفته دل دل میکردم که چطور حالت را بپرسم.بعد از آن عزا و عقد مصلحتی، گمانم بایدمدتی تنهایت میگذاشتم.اما هر لحظه، دلم با تو بود.هر لحظه تجسمت میکردم.مثل آن سه سالی که تو در بوسنی بودی و نمیتوانستی از وسط خون و آتش برگردی و مرا ببینی.مثل آن چهار ماه که به تهران برگشته بودی و مادرت ، آهسته جلویت میمرد و نمیتوانستی با من حرفی از امیدواری بزنی.پس درسکوت دنبالم میکردی...حالا من بودم که باید در سکوت دنبالت میکردم، و ریحانه بهانه ی خوبی بود که به تو زنگ بزنم.چقدر مهربان و ساده روی نیمکت پارک نشسته بودیم...مثل دو بچه دبستانی.بی خبر از آینده..فرار کنیم؟ کجا فرار کنیم ! تو با زنی مریض که ادعا میکند باردار است...و من با با پدری ناخوش که به من نیاز دارد...باید قبل یا بعد از کمیته فرار میکردیم.حالا دیگر دیر بود.گفتی:به خانه ی ما برویم.دکتر بیاید ریحانه را ببیند.چون با تو درددل کرده، بهتر است تو پیشش باشی.چقدر ساده بودیم که رفتیم علی.خانه تان به هم ریخته بود.انگار چهل دزد بغداد حمله کرده بودند.ریحانه نبود.گفتم ببین چیزی گم نشده! گفتی سند خانه و شناسنامه ی
ریحانه نیست! نگرانش بودی.نمیتوانستی نفس بکشی.یک زن بیمار در این شهر بی نشانی.روی صندلی نشاندمت.گفتم:نفس بکش! شقیقه هایت را با پارچه ای خیس کردم...دستم را گرفتی:پدرت الان تو رو به من میده؟ گفتم شما الان زن دارید کاپیتان.گفت بیا بخون.نامه مچاله ای را که در دستش گلوله کرده بود، مقابلم گذاشت.دست خط کودکانه ای بود.
الان که این نامه را میخوانی، من از تهران رفتم.تو هیچوقت مرا دوست نداشتی.فقط میخواستی مادرت را راضی نگه داری.این خانه مال من است.وکالتش را از مادرت گرفته ام...من باردار نیستم.باردار نفرت توام!.آقای قهرمان ! دارم بامردی ازدواج میکنم که من هم برای او چیستا هستم.همانقدر دوستم دارد. به جهنم که شما دو نفر چه میشوید!خانه مال من است و مادرت نگران آینده من بود..همه ی این سالها میدانستی که همکلاسی ات را دوست دارم.خودش طلاقم را از تو میگیرد.اگر جلوی مادرت مخالفت نکردم ؛ به خاطر خانه بود.این سهم من بود.سهم دختر خاله بدبختی که مثل کنیز در خانه شما کار کرد.به امید واهی اینکه روزی عروس خانه ای شود که از دامادش بیزار است!راستی به چیستا گفتی شغلت چیست؟!گفتی تا حالا چند نفر را کشته ای؟ گفتی جنگ تو؛ تک تیراندازی توست؟ گفتی هفده سالگی پسران محله را تا دم مرگ زدی؛ و همانجا حاجی تو را دید و از تو خوشش آمد؟گفتی دانشگاه را ول کردی تا برای حاجی کار کنی ؟

.....گفتی دانشگاه را ول کردی تا برای حاجی کار کنی؟ گفتی یک سرباز عادی نبودی.گفتی حتی همین الان با حاجی ارتباط داری و هر دستوری بده، چهار دست و پا اجرا میکنی؟ گفتی حتی به حاجی التماس نکردی شناسنامه ات را بدهد، فردایش این بیچاره را عقد کنی و بروی.کجایی قهرمان؟گفتی به تنت نارنجک بستی و تا وسط دشمن رفتی، واگر حاجی به موقع نرسیده بود، الان حتی تکه های بدنت هم پیدا نمیشد که در قبر بگذارند؟ مادرت ارث پدری مرا خورد!خانه بزرگی را که فروختید، بیشترش ارث پدری من بود! این خانه کوچک دیگر مال من است.از این به بعد با همسرم ، سیاوش طرف هستی.دوست دوران مدرسه ات که از همان موقع عاشقم بود.طلاقم و حقم را ازت میگیرد، و چیستا خانم، چون شما هم این نامه را میخوانی، میدانی که کاپیتان جنگ ما ، جرات یک خواستگاری رسمی از خانواده شما را نداشت ؟چون میترسید جلوی پدر و فامیل تو کم بیاورد! خواهرانه پیشنهاد میکنم، روز خواستگاری بگویی کلتش را از جیبش درآورد!شاید سر مهریه عصبی شود و پدرت را بکشد! کسی که به زدن و کشتن عادت کرده، تو راهم میزند.بچه هایت راهم میزند.من فرارکردم،وگرنه مراهم میکشت! یک هفته با غذا و مهربانی گولش زدم تا برای فرار و بردن اسناد خانه آماده شوم...او حواسش به هیچ چیز جز عملیات نیست! کدام عملیات دنیا مانده که نرفته باشد ، نمیدانم !مراقب خودت باش خواهر!عاشق قهرمان دیوانه ای شده ای!ریحانه.....سکوتی در اتاق برقرارشد.علی از جایش بلند شد ،فردا میام خواستگاری.بعد میرم دنبال طلاقش.یک لحظه از تنهایی مان و حال بد علی ترسیدم....هرگز او را چنین ویران ندیده بودم !.....به سمت در رفتم.مقابلم سجده کرد و گفت، امشب پیشم بمون وگرنه میمیرم...

ادامه دارد

با کانال تلگرامی آخرین خبر همراه شوید telegram.me/akharinkhabar