دستجردی: اگر با وزرای احمدی‌نژاد همفکر بودم، عضو حزب یکتا می‎شدم

خبرآنلاین/ تنها بانویی که سد ورود به کابینه را شکست، بار دیگر عزمش را جزم کرده که نماینده مجلس شود. وی با بیان اینکه نامزد مستقل و درلیست زنان اصولگرا هستم گفت: اگر باوزرای احمدی‌نژاد همفکر بودم،عضو حزب یکتا می‎شدم.

مرضیه وحید دستجردی با دو دوره سابقه نمایندگی تهران در مجالس چهارم و پنجم، نخستین وزیر خانم در دولت‎های پس از انقلاب بود. وزیری که حتی به اندازه یک دوره هم تحمل نشد و اصطکاک نظرات کارشناسانه‎اش در دولتی که گفته می‌شد گاهی با یک «صلوات» مصوباتی را می‎گذراند، منجر به عزلش در دولت احمدی‌نژاد شد. می‎گوید بر اساس همان نگاهی که تصمیم گرفت وارد دولتی شود که حتی به رئیسش رای نداده بود، الان هم تصمیم گرفته که بار دیگر نماینده مجلس شود. و آن چیزی نیست جز پذیرش «مسئولیت» با نیت «خدمت به مردم». همان چیزی که او از آن به عنوان «چوبه دار» خود یاد می‎کند که با پذیرش مسئولیت حفظ جان و سلامت 80 میلیون ایرانی به عنوان وزیر بهداشت دولت دهم، سه سال و چهار ماه آن را بر پشت خود حمل کرده بود.

او که این روزها دبیرکل جبهه زنان اصولگرا و کارآمد است، قائل به مرزبندی سیاسی برای حل مشکلات بانوان نیست و از تجاربش در همکاری با خانم‎هایی از هر دو جناح در مجلس پنجم یاد می‎کند که منجر به تصویب قوانینی همچون اصلاح قانون حضانت فرزندان، سهمیه تخصصی زنان در دانشگاه های علوم پزشکی، اصلاح قانون طلاق، قانون خدمت پاره وقت زنان، احتساب مهریه به نرخ روز و عسر و حرج زن و ...شده است. اخذ چنین مصوباتی در مجلسی با اکثریت مردانه، شگردهای «زنانه‎ای» هم داشته؛ از جمله آنکه بانوان عضو این مجلس در تماس با همسران نمایندگان مرد، از آنها می‌خواستند تا آنها را مجاب به رای دادن به این طرح‎ها و لوایح کنند!

دستجردی که در برآورد نقش خانم‎های نماینده کنونی و کارآمدی‌شان تحفظ دارد، تنها به این اکتفا می‎کند که «از 8 نماینده زن باید به اندازه 8 نفر هم انتظار داشت!». البته با این مقدمه معتقد است که باید حضور خانم‌ها در لیست‎های انتخاباتی بیشتر باشد تا امکان حضورشان در مجلس بیشتر شود. حضوری که به گفته وی هم بر حفظ حرمت‎ها در مجلس موثرتر خواهد بود و هم مصوبات موثرتری برای حل مشکلات مردم برجای خواهد گذاشت.

مشروح گفت و گوی خبرآنلاین با مرضیه وحید دستجردی را در ادامه بخوانید:

شما دو دوره نماینده مجلس بوده و اولین و تنها وزیر زن در ایران هستید. چرا تصمیم گرفتید بار دیگر به عرصه پارلمان برگردید؟

من در دوره چهارم و پنجم مجلس شورای اسلامی یعنی در سال‌های 71 تا 79 نماینده تهران در خانه ملت بودم و پس از آن یک بار دیگر هم کاندیدای مجلس در انتخابات ششم شدم، اما رای لازم را کسب نکردم. بعد از آن در سال 88 تا 91به مدت سه سال و چهار ماه وزیر بهداشت کابینه دهم بودم. احساس می‎کنم کنارکشیدن از مسائل اجتماعی و سیاسی و مدیریتی کشور صلاح نیست. همانطور که گفتم من سابقه نمایندگی و کار اجرای دارم و با توجه به تجربیات گذشته بازهم می‌توانم به مردم خدمت کنم، حال اینکه در مجلس یا دولت باشد، محل خدمت مهم نیست، بلکه مهم آن است که در شرایط فعلی کشور، گامی برای حل مشکلات مردم بردارم. مجلس در راس همه امور کشور است و بسیار مهم و منشا قانون گذاری و نظارت است.

من به عنوان یک زن، به مسائل زنان آشنایی دارم و با توجه به رشته و حرفه‌ام، در امور بهداشت و درمان هم اطلاعاتی دارم و از آنجا که مستقیما با مردم در ارتباطم، مسائل و مشکلات کشور و مسائل معیشتی مردم را می دانم. به نظرم ما نیازمند طرحی نو هستم. امیدوارم اگر مردم به من اعتماد کرده و با رای خود زمینه حضورم در پارلمان را فراهم آورند، این مسئولیت خطیر را بپذیرم و برای حل مشکلات مردم بکوشم و با همراهی همکارانم طرحی نو برای رفع آنها ارائه دهیم.

پس از تجربه نمایندگی مجلس و وزارت، بهتر نبود شانستان را در انتخابات ریاست جمهوری می‌سنجیدید؟ ممکن است در آینده روزی نامزد انتخابات ریاست جمهوری شوید؟

در حدی که من از قانون اساسی و سایر قوانین و روح حاکم بر کشور مطلعم، بالاترین جایگاهی که زنان می توانند آن را اشغال کنند، جایگاه وزارت است! یک بار هم این جایگاه توسط من اشغال شده و راه وزارت زنان در دولت باز شد. اما برای ریاست جمهوری، شرط «رجل سیاسی» در قانون آمده است که دو معنی می‌توان برای آن متصور شد. یکی اینکه منظور از «رجل»، یک شخص باشد که علی القاعده هم می تواند "مونث" و یا "مذکر" باشد و یا اینکه به معنی خاص کلمه که باید حتما «مرد» باشد. این از آن موضوعات چالش برانگیز در قانون ما است و تحلیل واحدی در این قضیه ارائه نشده است.

در شرایط کنونی کشور، اینگونه مسائل چالشی، محلی از اعراب ندارد. به عبارت دیگر اینقدر مساله داریم که حضور یک زن در جایگاه ریاست جمهور در میان این همه مساله، اصلا در اولویت نیست و یک موضوع غیر مهم تلقی می شود. صلاح نیست در شرایط فعلی وارد این عرصه شویم. همین جایگاه وزارت که محل خدمت زنان می تواند باشد را د یابیم که خودش محل خدمت بزرگی است. انشالله مردم هم به همین میزان حضور راضی می شوند و دعاگو خواهند بود.

اتفاقا موضوع همین است که آیا این میزان از حضور زنان در عرصه تصمیم گیری سیاسی کشور قانع کننده است؟ به نظر شما این میزان از فعالیت زنان در امور سیاسی اعم از کاندیداتوری و احراز صلاحیت کاندیداهای زن، قانع کننده است؟

باید عزم جدی برای مدیریت زنان و حضور آنها در جایگاه های سیاسی و قانون گذاری وجود داشته باشد. اگر زنان خودشان عزم کنند و به عنوان نامزد و یا رای دهنده وارد عرصه شوند، حتما این مهم محقق می شود. مردم ما هم هوشمند هستند و سر بزنگاه‌ها رای می دهند و حمایت هم می کنند. هر رد یا عدم احراز صلاحیتی را هم باید به صورت موردی بررسی کرد. شما تصور کنید که برای 290 کرسی مجلس اگر بخواهیم 100 کرسی را به زنان بدهیم، حتما 100 کاندیدای زن داریم. یعنی حتما 100 زن شایسته در میان نامزدهای تایید صلاحیت شده در مجموع حوزه های انتخابیه داریم.

این که می‌گویید محتمل است، اما آیا تمامی این 100 زن که تایید صلاحیت شده‎اند، افراد قابلی هستند؟ مثلا پس از ورود به مجلس واقعا در بررسی موضوعات مهم از ارائه رای اعتماد و یا استیضاح اعضای کابینه و طرح‌ها و لوایح مهم، می‌توانند نقش آفرین باشند؟ از طرف دیگر آیا زنان جامعه ما حاضرند که به نامزدهای زن رای بدهند؟

شما و همکارانتان معمولا می‎پرسید که آیا مردم مثلا به 100 نماینده زن تایید صلاحیت شده رای می دهند؟ یا مثلا نمایندگان زن کنونی در مجلس چه کرده‌اند که باز هم بخواهیم نماینده زن به مجلس بفرستیم؟ دقت کرده‌اید که اینگونه سوالات فقط درباره زنان مطرح می‎شود! چرا سوال مشابهی درباره مردان مطرح نمی‎شود؟ قطعا تنها 8 نفر نماینده زن، نمی‌توانند بار خطیر و سنگین نمایندگی کل زنان کشور را به دوش بکشیند. ما در مجلس پنجم 14 نماینده زن در میان 270 نفر نماینده پارلمان داشتیم و قطعا با حضور تعداد بیشتر نمایندگان زن در مجلس، کار بیشتری هم می‌شد کرد.

در آن دوره، زنان بیشتری در سراسر کشور وارد میدان شدند و در لیست های تهران نیز سهم بیشتری برای زنان گذاشتند. منظورم این است که در آن دوره جای بیشتری به زنان در لیست‎های انتخاباتی داده شد وگرنه زنان امکانات سیاسی و امکانات اقتصادی و رانت های حامی همانند آقایان را یا ندارند یا کمتر دارند. در مجالس پنجم و ششم که زنان بیشتری در مجلس بودند مصوبات خوبی هم برای زنان داشتیم، مثل اصلاح قانون حضانت فرزندان، سهمیه تخصصی زنان در دانشگاه های علوم پزشکی، اصلاح قانون طلاق، قانون خدمت پاره وقت زنان، احتساب مهریه به نرخ روز و ..... در ارائه رای اعتماد و استیضاح وزرا و تصویب قوانین مهم مثل قانون برنامه نیز زنان نقش بیشتری داشتند. اما از نمایندگان زن باید به اندازه تعدادشان در مجلس انتظار داشت.

در مجموع معتقدم که باید زمینه ساز حضور زنان باشیم و جامعه را از رای به زنان ناامید نکنیم و نگوییم که زنان در مجلس ناکارآمد بودند! این 8 نفر نماینده زن کنونی در مجلس به اندازه 8 نفر، کار کرده‌اند. مردم را مایوس نکنیم و تشویقشان کنیم که در عرصه حضور داشته باشند. وقتی نمایندگان زن در مجلس بیشتر باشند، مردها هم وزانت مجلس را بیشتر رعایت می کنند و تعادل در سخنان و رفتارها بیشتر می‎شود و دیگر کمتر شاهد برخی بگو مگوها و به کار بردن الفاظی خواهیم بود که انتظار نمی‎رود از رادیو مجلس شنوای آن باشیم!

این را هم بگویم که این تصور که «خانم ها به صرف خانم بودن به مجلس بروند»، به کلیت مجلس ضربه می‌زند. معتقدم باید زنان توانمندی به مجلس بروند که بتوانند «خوب حرف بزنند» و «حرف خوب بزنند» تا بدرخشند و راه را برای حضور زنان بیشتر در مجالس بعدی باز کنند. شاید بیشترین جایی که زنان بتوانند در عرصه مدیریتی کشور ورود کنند، مجلس شورای اسلامی است. زنانی که دانش، تجربه و توانمندی حضور در کمیسیون‌های تخصصی مختلف مجلس را داشته باشند، کم نداریم.

اینکه شما می‌فرمایید زنان با فعالیتشان در مجلس زمینه حضور زنان بیشتری را فراهم کنند، نکته جالبی است. چون اگرچه تا مجلس پنجم، سیر حضور زنان در مجلس صعودی بود اما پس از آن نزولی شد! یعنی ناکارآمدی نمایندگان زن، باعث کاهش میل مردم به رای دادن به زنان شده است؟

نه لزوما. ما در حال حاضر حزب سیاسی به معنی واقعی آن در کشور نداریم. در دوره‎ای تفکری در تشکل ها و احزاب سیاسی موجود بود که باید خانم ها در مجلس باشند. بر اساس همین تفکر مثلا در تهران 6 زن را در لیست‎های انتخاباتی خود گنجاندند و مثلا در لیست اصفهان، یک خانم وجود داشت. در لیست تبریز و مشهد هم همینطور. اما این تفکر به تدریج رنگ باخت و در دوره‌های بعد، در لیست های تهران و مراکز استانها تعداد نامزدهای زن کم شد.

این نکته را در نظر داشته باشید که در خیلی از شهرهای بزرگ، اینطور نیست که فرد خودش رای بیاورد. یعنی اگر کسی در لیست‎های انتخاباتی نباشد، شانس کافی برای رای آوری ندارد. این موضوع برای زنان، به مراتب بیشتر مطرح است. اما متاسفانه از انتخابات مجلس ششم به بعد، دیگر زنان کمتری در لیست های انتخاباتی حضور یافتند. حال آنکه در همین تهران اگر زنی در لیست نباشد، چطور می‎تواند رای بیاورد؟ از ابتدای جمهوری اسلامی تا کنون جز یک نفر - آقای غفوری فرد- هیچ کس خارج از لیست در تهران رای نیاورده است.

در حال حاضر دو تفکر در مورد حضور زنان در لیست‌های انتخاباتی مطرح است. یک تفکر به دنبال آن است که دست کم یک سوم لیست‎ها در کلانشهرهایی چون تهران را باید زنان تشکیل دهند. تفکر دیگری بر این باور است که نباید حضور زنان در لیست‎ها را با اعداد محدود کرد. صاحبان این تفکر اگرچه زبانا می‎گویند که سهم زنان در مجلس می‎تواند حتی بیش از 50 درصد باشد و نباید آن را محدود کرد اما مانع از حضور 30 درصدی زنان در لیست‎ها می‎شوند. نظر شما درباره این دو تفکر چیست؟

ما مثل افغانستان نیستیم که بخواهیم به زنان در مجلس سهیمه بدهیم و بگوییم زنان اینگونه می‎توانند رای بیاوند، حتی اگر توانمند نباشند و بروند "صم بکم" در مجلس بنشینند و هیچ تاثیری نداشته باشند! خانم‌های خوبی در جامعه داریم که از نظر کاری هم تربیت شده اند. شخصا معتقدم که کار انسان را می سازد. همه انسان‌ها یک جنم و جوهره ای دارند. انسانها مثل معادن فلزات گرانبها هستند برخی طلا هستند و برخی نقره یا .... ولی باید تراش داده شده و از سنگ تبدیل به جواهر شوند. این با کار انجام می‎شود. کسی که بهترین سرشت را داشته باشد، اما کار نکند و تجربه نداشته باشد، به درد کارهای بزرگ نمی خورد.

خانم های بسیار توانا و توانمندی در کشور داریم. 33 درصد کارمندان دولت، زن هستند و می توانند به همین نسبت در جایگاه مدیریتی قرار بگیرند. اما هم دیدگاه روسای ما مردانه است و کمتر به دنبال به کارگماری خانم های مدیر می روند و هم اینکه خانم ها کمتر به دنبال مسئولیت می روند و معمولا نمی‎خواهند خودشان را در دریای مواج حوادث بیاندازند. اگر به حضور زنان در جامعه اعتقاد داریم و آنها را توانمند می دانیم، باید آنها را مطرح کنیم.

در مورد دو تفکری که گفتید، درست است که خانم ها نیاز به سهمیه ندارند، اما کسانی که صاحب تفکر دوم هستند، حاضرند در لیست های انتخاباتی حضور زنان را بپذیرند؟ در لیست های انتخاباتی تمامی استان‌ها اعم از تهران، اصفهان، ایلام، تبریز و بندر عباس و ... این آقایانی که معتقد به حضور زنان هستند، حاضرند زنان را در لیست‌های انتخاباتی بیاورند؟ اگر زنان را در لیست‌های انتخاباتی بگذارند، قول می دهم که رای مردان آن لیست هم افزایش یابد. مردم ما اعم از زنان و مردان نسبت به حضور زنان در لیست‎های انتخاباتی نظر مثبت دارند. از این رو لیست‎های انتخاباتی‌ای که سهم بیشتری را به زنان بدهند، در رای آوری از سوی مردم، موفق تر خواهند بود.

شما در انتخابات مجلس چهارم و پنجم از نامزدهای مورد حمایت جامعه روحانیت بودید. این دوره هم نامزد اصولگرایان خواهید بود؟

در این دوره کسی به من نگفت که کاندیدا بشو! من از سر احساس مسئولیت و این باور که حضورم در مجلس را ضروی می دانستم کاندیدا شدم. به عبارت دیگر کاندیدای مستقل هستم و کسی نگفته که اسم من را در لیست می گذارد و اگر گروه و دسته ای نام بنده را در لیست خود بگذارد، از ایشان تشکر می کنم.

از ائتلاف اصولگرایان با شما رایزنی شده که در لیست آنان حضور یابید؟

از ائتلاف اصولگرایان و برخی لیست های دیگر با بنده رایزنی شده است. اما باید منتظر لیست های نهایی باشیم.

اگر در این لیست اصولگرایان نباشید، در چه لیستی حضور خواهید داشت؟

در لیست جبهه متحد زنان اصولگرا و کار آمد. این جبهه با هیات موسس 21 نفره و شورای مرکزی 15 نفره سه سال است که تشکیل شده و ابتدای امسال اعلام موجودیت کرده است. من دبیرکل این جبهه هستم و کاندیداهای خودمان را برای انتخابات مجلس معرفی می کنیم.

وجه ممیزه تشکل شما با دیگر احزاب زنانه همچون جمعیت زنان انقلاب اسلامی یا جامعه زنان جمهوری اسلامی چیست؟

به نظر من هرچه تشکل های زنانه بیشتر باشد، بهتر است. چون زنان بیش از اینها نیاز دارند که وارد میدان شوند. تشکل ما یک «جبهه» است که سایر تشکل ها را در بر می‌گیرد. دبیرکل این تشکل ها،عضو جبهه متحد زنان اصولگرا و کار آمد هستند. از جمله خانم منیره نوبخت از سازمان زنان انقلاب اسلامی، خانم محمدی از ندای بشری، خانم حجازی از جمعیت زنان انقلاب اسلامی، خانم زعفرانی از جمعیت زنان پیام آور و .... جبهه متحد زنان اصولگرا و کار آمد یک تشکل اجتماعی، فرهنگی، نیکوکاری، اقتصادی و سیاسی است. بیشتر دلمان می خواهد که وجهه این جبهه اجتماعی باشد و به مسائل زنان بپردازد ولی در کنارش به مسائل سیاسی هم می پردازیم. در این تشکل تا کنون نشست های تخصصی زیادی داشته و فعالیت هایمان را به امور زنان معطوف کرده ایم. روی موضوعاتی مثل زنان خود سرپرست، اشتغال زنان و ...بررسی کارشناسی داشته‎ایم. سعی می کنیم که در این نشست‎ها خودمان به نتیجه برسیم و سعی می‌کنیم کمپینی از زنان برای حل مشکلات زنان داشته باشیم. نشست قبلی ما درباره مشارکت های سیاسی و اجتماعی زنان بود.

گفتید که تشکل شما به مسائل زنان در اجتماع و سیاست و غیره می‌پردازد اما به نظر می‎رسد که برای عضو گیری و فعالیت، برای خودش یک خط کش سیاسی دارد. فقط زنان اصولگرا در تشکل شما راه یافته‎اند.

نام تشکل ما «جبهه متحد زنان اصولگرا و کار آمد» است یعنی زنان اصولگرا و کارآمد رهبری آن را به عهده دارند ولی حضور همه زنان عزیز ما با هر تفکر و سلیقه ای در آن بلامانع است.

مگر برای حل مسائل اجتماعی، می‌توان با خط کش سیاسی پیش رفت؟

تعریف ما از «اصولگرایی» اعتقاد به اسلام، نظام، بنیانگذار انقلاب و ولایت فقیه است. اگر کسی در این چارچوب باشد، ما او را اصولگرا می دانیم. اگر کسی خودش را در این چارچوب ببیند، ما در جبهه خودمان از او استقبال می کنیم.

برای حوزه انتخابیه تهران، لیست 30 نفره زنانه ارائه می‎دهید؟ یا لیستی با حضور جمعی از زنان و مردان معتقد به حقوق زنان و یا یک لیست زنانه با کاندیداهای محدود و کمتر از 30 نفر؟

خانم هایی که برای نامزدی در تهران ثبت نام کرده‎ و تایید صلاحیت شدند، تعدادشان محدود نیست. اما خیلی از آنها را ما نمی‎شناسیم و شناسنامه و سوابقشان را نمی‎دانیم . برای گنجاندن اسامی آنها در لیست انتخاباتی جبهه متحد زنان اصولگرا و کارآمد، از بین زنان توانمند و با سابقه و شناسنامه دار باید تصمیم گیری کرد. بعید است مردها را به لیست خودمان بیاوریم. قطعا لیست انتخاباتی ما با حضور زنانی توانمند و کارآمد متناسب با تخصص‎های مورد نیاز در مجلس و نیازهای جامعه زنان تهیه خواهد شد ولو اینکه تعداد اعضای این لیست به 30 نفر نرسد.

شما عضو کابینه آقای احمدی‎نژاد بوده و برکنار شدید. در حال حاضر دو تفکر درمورد اعضای آن دولت وجود دارد. یکی اینکه آنقدر آنها در خدمت مردم بودند که در انتخابات مجلس هم می‎توانند موفق باشند و حتی در پایان عمر دولت آقای روحانی بار دیگر زمام امور اجرایی کشور را بر عهده می‎گیرند. تفکر دیگر حاکی از آن است که آنقدر بد عمل کرده اند که مردم دیگر هرگز به آنها اعتماد نخواهند کرد. نظر شما در این باره چیست؟

اگرچه وزیر دولت دهم بودم، اما همان موقع هم که وزارت به من پیشنهاد شد، با همان مکانیزمی که الان برای نامزدی در انتخابات مجلس ثبت نام کردم، وارد دولت شدم. یعنی بر اساس احساس مسئولیت و باور به اینکه می‎توانم به مردم خدمت کنم. وقتی دیدم که فرصتی پیش آمده که می‎توانم در جایگاه بالاتری به مردم خدمت کنم، احساس کردم که اگر این فرصت را از دست بدهم، در خدمت کوتاهی کرده ام. من یک استاد دانشکاه و پزشک هستم. احترام و جایگاه اجتماعی خوبی داشته و دارم. زندگی راحتی هم داشتم. می‎دانستم که ورود به دریای مواجی که مسئولیت و دغدغه سلامت مردم را داشته باشد، کار مشکلی است. مسئولیت حفظ جان مردم، مسئولیت سنگینی است و حمل این بار سخت است. به قول شاعری که می گفت 40 سال است که چوبه دارم را بر پشت خودم حمل می کنم، از وقتی که مسئولیت وزارت بهداشت را پذیرفتم حس می‎کردم که من هم چوبه دارم را حمل می کنم. مسئولیت جان 80 میلیون جمعیت کشور را پذیرفتن کار سختی است، اما چون خدمت به مردم بود و احساس می کردم که می‌توانم این بار سنگین را بردارم، عافیت طلبی نکردم. چون فرصت خدمت به مردم، فرصت مهمی است. من وارد این میدان شدم اما مرا عزل کردند و خدمتم نیمه تمام ماند. من سه سال و چهار ماه وزیر بودم.

در پاسخ به سوال شما، نمی توانم بگویم که آنها که عضو دو دولت آقای احمدی‎نژاد بودند یا رفتند، شانسشان برای ورود به مجلس یا هر جایگاه دیگری چقدر است. مردم ما هوشمند هستند و کسانی که امتحانشان را پس داده‎اند را می شناسند. مردم به کسی که امتحانش را بد پس داده، دیگر رای نمی دهند. خوشبختانه و خدا را شکر در کشورمان مردم سالاری دینی داریم و مردم به کسی را که دوست نداشته باشند، را رای نمی دهند. مردم، وزرای کابینه‎های نهم و دهم و حتی کابینه‎های قبلی و بعدی را می شناسند و بر اساس سوابقشان درباره آنها قضاوت می‎کنند. ما هم به انتخاب مردم احترام می گذاریم.

اگر مردم این شایستگی و صلاحیت را در من دیدند که بار نمایندگی مجلس را بر دوش من بگذارند، تمام تلاشم را می کنم که این بار را به سرمنزل مقصود برسانم. اگر هم نتوانم نماینده مجلس بشوم، به منتخبین مردم کمک می کنم.

به نظرتان عزل شما در دولت آقای احمدی‎نژاد و حواشی‌ای که داشت و انتقادهایی که شما به آن دولت داشتید، در رای مردم به نمایندگی شما موثر خواهد بود؟ آیا مردم از شما به دلیل این سابقه، استقبال خواهند کرد؟

وقتی که من نماینده مردم تهران در مجالس چهارم و پنجم شدم، سابقه وزارت نداشتم. کاندیدا شدم و رای آوردم. ولی با سابقه دو دوره نمایندگی مجلس در دوره ششم رای نیاوردم. الان هم تصمیم برای نامزدی در انتخابات مجلس به خاطر عزلم در دولت نیست. احساسم این است که باید کسانی وارد مجلس شوند که دغدغه حل مشکلات مردم را داشته باشند. من این دغدغه را دارم و احساس مسئولیت می کنم. در اینکه این عزل، در رای مردم تاثیر دارد یا نه، اصحاب رسانه باید قضاوت کنند. چون کار من طبابت و درس دادن است و با مردم حرف سیاسی نمی زنم. مردم تشخیص می دهند که کسی قصد و نیتش خدمت است یا نه. نمی گویم که مردم خدا هستند و مو لای درز تصیماتشان نمی رود، ولی بالاخره این مردم هستند که تصمیم می گیرند. ممکن است کسی چهره ای ناشناخته باشد، اما چهارسال و بلکه هشت سال رئیس جمهور می‎شود. چنین شخصی شاید اگر منع قانونی وجود نداشت و باز هم می توانست نامزد ریاست جمهوری شود، چه بسا برای سومین بار دیگر مورد اقبال قرار نگیرد. اما در نقطه مقابل می بینیم که گاهی مردم به یک نماینده تا چند دوره رای می دهند، چون از کار او در مجلس راضی هستند.

خلاصه بگویم که نمی دانم عزلم در دولت احمدی نژاد، تاثیر مثبت در رایم برای نمایندگی مجلس دارد یا نه. همانطور که گفتم برای خدمت وارد گود شده‌ام وگرنه زندگی بی دغدغه برای همه راحت تر است و حتی سلامت جسم را هم بیشتر در پی دارد.

به نظر شما چرا اغلب وزرای آقای احمدی نژاد وقتی برای نامزدی در انتخابات مجلس ثبت نام می کردند، ارتباط داشتن با ایشان را تکذیب می کردند؟

این را باید از خودشان سوال کنید. چون پاسخ باید فردی و دقیق باشد.

عضو حزب یکتا نیستید اما آیا اعضای آن حزب که همکاران سابق شما بودند، برای امور انتخابات و حضور احتمالی در لیست آنها با شما رایزنی کرده اند؟

اعضای حزب یکتا، وزرای دولت نهم و دهم هستند و بسیاری از آنها هم آدم‌های خوبی هستند. اما اگر با تفکر آنها موافق بودم که عضو حزبشان می‌شدم! من فقط دبیرکل جبهه متحد زنان اصولگرا و کارآمد هستم که بیش از 30 سال است اکثریت اعضای آن را می شناسم. همه آنها امتحان پس داده و از زنان کارآمد و فعال کشورمان هستند.

پس از خروجتان از دولت آقای احمدی‌نژاد با ایشان دیدار یا جلسه ای تا کنون داشته‎اید؟

نه با ایشان هیچ ارتباطی پس از عزلم نداشتم.

موضوع عزل شما از وزارت بهداشت، با ماجراهای سیاسی در دولت گره خورده بود. پس از عزل از دولت با روسای سایر قوا چه ارتباطی داشتید؟

شاید گاهی بنا بر موضوعاتی در حوزه بهداشت و درمان به مجلس دعوت شدم اما ملاقاتی با ریاست مجلس شورای اسلامی نداشتم. اما مشاور تام آیت الله آملی لاریجانی در قوه قضاییه بودم. در آنجا، مرکز سیاست گذاری سلامت قوه قضاییه را راه اندازی کرده و زمینه تاسیس یک بیمارستان تخصصی و فوق تخصصی برای قوه قضایی را فراهم کردم. اما 27خرداد ماه امسال از آن منظر که احتمال می دادم در انتخابات مجلس وارد شوم، از مشاورت آیت الله آملی لاریجانی استعفا دادم و ایشان نیز موافقت کردند.

به نظر شما بهترین مجلس در مجالس 9 گانه کشور کدامند و بهترین نمایندگان زن را در چه دوره ای داشتیم؟

در زمان مجلس اول من 18-19 سالم بود و اطلاع دقیقی از عملکرد مجالس تا دوره سوم ندارم. در مجلس ششم هم درگیری زیاد بود. در مجالس هفتم تا نهم هم حضور نداشتم. به نظرم اظهار نظر درباره عملکرد مجالس باید در مورد ادواری باید باشد که در آن حضور داشتم. مدیریت مجالس چهارم و پنجم خیلی خوب بود. حضور نمایندگان در جلسات این مجالس خیلی جدی بود. نمایندگان آن دوره، اعم از زن و مرد عموما با نیت‎های پاک و برای خدمت به مردم آمده بودند.

رئیس مجالس چهارم و پنجم آقای حجت الاسلام ناطق نوری بودند که مدیریت ایشان در آن مجالس را «خیلی خوب» ارزیابی کردید. نمونه‌هایی از مدیریت جلسات از سوی ایشان که در ذهنتان ماندگار شده را برایمان تعریف می کنید؟

ایشان به زنان بسیار بها می دادند و منزلت و جایگاه نافذ زنان را درک می کردند و در تمامی طرح ها و لوایحی که در جهت حمایت از حقوق حقه زنان بود، خودشان ورود می کردند و ثمره یکی از مهمترین حمایت های ایشان، تشکیل کمیسیون زنان جوانان و خانواده در دور پنجم مجلس شورای اسلامی بود.

سطح تحصیلات نمایندگان در دوره‎های مختلف پارلمانی، ارتقا یافته اما این موضوع لزوما به تخصصی تر شدن مجلس نیانجامیده. به نظر شما علتش چیست؟

به نظر من مدرک تحصیلی، حرف اول را در توانمندی یک نماینده نمی زند. باز هم از دوره ای که خودم نماینده مجلس بودم، برایتان مثال می زنم. نمایندگان مجلس پنجم، عموما خبره بودند. مجلس اصولگرای پنجم، وقتی که آقای خاتمی رئیس جمهور شد، تعامل خوبی با دولت اصلاحات داشت. نمایندگان انتقاداتشان به دولت و عملکردش را مطرح می کردند ولی درگیری ای با دولت وجود نداشت و مجلس آرام بود. مجلس که محل خشونت و حرف های غیرمودبانه و تعرض زبانی بین نمایندگان نیست. اگر مجلس «آرام» باشد، این آرامش را به جامعه هم تسری می دهد. متقابلا خشونت در مجلس نیز به جامعه تسری می یابد. مجلس در عین کارشناسی و تخصصی بودن باید عاقلانه و مودبانه و محلی با حفظ حرمت ها باشد.

ما بهترین کارهای تخصصی برای زنان را در مجلس پنجم انجام دادیم. تعدد نمایندگان زن تا 14 نفر در ادوار قبل سابقه نداشت. ما از این تعداد خوشحال بودیم و فکر می کردیم این روند رو به رشد ادامه می یابد اما چون زنان را در لیست های انتخاباتی ادوار بعد قرار ندادند، این ادامه نیافت. معتقدم که مجلس پنجم مجلس بی نظیری بود و امیدوارم که بار دیگر تکرار شود.

نظرتان درباره عملکرد نمایندگان زن مجلس نهم چیست؟ همین 8 نفر، نماینده جامعه زنان بودند و مطالبات آنها را به خوبی دنبال کردند؟

هرچه تعداد زنان در مجلس بیشتر باشد، آنها قوت و قدرت بیشتری می یابند. وقتی زنان در اقلیت مطلق باشند، همیین جایگاه اقلیت، روی عملکردشان تاثیر می گذارد. ضمن اینکه وقتی تعدادشان بسیار کم باشد، نمی توانند منعکس کننده سلایق تمامی مردم باشند. اما هرچه تعدادشان بیشتر باشد می توانند بیشتر منعکس کننده سلایق مردم و جامعه زنان باشند. خودتان قضاوت کنید که یک نفر بیشتر می تواند کار کند یا 10 نفر یا 100 نفر؟

اصلا قصد انتقاد ندارم چون در این مجلس نبودم. اما می توانم بگویم که در مجالس چهارم وپنجم چون دغدغه مسائل زنان و بهداشت و درمان را داشتیم و مسائل زنان برایمان اولویت داشت، بهتر از نمایندگان مجلس کنونی عمل کردیم. ما کمیسیون جدیدی با عنوان زنان و جوانان و خانواده ایجاد کردیم که مجلس به آن در صحن علنی رای داد. نمایندگان زن و مرد عضو این کمیسیون بودند و من رئیس آن بودم. کارهای مهمی در این کمیسیون کردیم. ما در چندین جلسه به مساله اعتیاد پرداختیم و گزارشی در جلسه غیرعلنی در مجلس ارائه دادیم. پاداش پایان بازنشستگی را ما در کمیسیون طراحی کردیم که در صحن مجلس هم رای آورد. گاهی شب‎ها با خانم های نمایندگان آقا تماس می‎گرفتیم وبه آنها می گفتیم که باید همسرتان را قانع کنید که به فلان طرح یا لایحه رای دهند! ما اینطوری برای مصوبات در مجلس پنجم رای می گرفتیم! با همین روش قانون مهریه به نرخ روز و اجرت المثل را در مجلس مردانه‌ای که آقایان در آن فتواهای شرعی می‌دادند، تصویب کردیم! به خاطر دارم که یک آقای روحانی که همسرش او را برای رای به این موضوع قانع کرده بود، در دفاع از این موضوع در مجلس سخن گفت و یک نماینده روحانی دیگر به سمت او حمله ور شد!

مصوبات آن دوره نتیجه کار شبانه روزی ما بود. برای همین معتقدم کسانی که به مجلس می آیند، باید تخصص داشته باشند، باید بیان خوبی داشته باشند و از حرف های موافق و مخالف نترسند. خیلی وقت ها در مجلس پنجم شکست می خوردیم ولی ناامید نمی شدیم.

از شما به عنوان دستندرکاران رسانه می خواهم در جامعه این تفکر را ایجاد نکنید که زنان موجود در مجلس چه کردند؟ پس چه فایده ای دارد که باز هم به مجلس بروند؟ زنان کارآمد و کارشناس به دلیل قلب رئوف و دلسوز نسبت به مردم و پاکدستی اقتصادی و وقت گذاری بیشتر حضورشان در مجلس برای رفع مشکلات مردم، بیشتر می تواند موثر باشد.

منبع: خبرآنلاین