قصه ای به نام زندگی ...

عکاس خونه/ ارسالی از کرمعلی
... مالک خیلی چیزها می شویم ، چیزهایی که می‌ توان خرید یا فروخت و یا حتی از دست داد ... تنها زمان است که خریدنی نیست ... سالهای رفته باز نمی‌ گردند و وقتی به پایان رسیدیم اگر مالک بزرگترین گنج ‌ها هم باشیم ، نمی‌ توانیم حتی چند دقیقه زمان بخریم برای بیشتر بودن ... تنها چیزی که زمان به ما می‌بخشد دو تاریخ است : تاریخ ورود و تاریخ خروج ... دو تاریخ به نام خود ما ... دو تاریخ که آغاز و انجام قصه ماست ... دو تاریخ که تمام ثروتهای دنیا قادر به جابجایی شان نیست ... فاصله این دو تاریخ ، قصه ‌ای خواهد شد به نام ما ، قصه ای به نام زندگی ... و اما قصه من ... دوست دارم قصه من زیبا باشد تا هر آنکس که شنید لحظه ‌ای لبخند بر لبش بنشیند ، حتی اگر سالها از پایان قصه ‌ام گذشته باشد ... دوست ‌تر می ‌دارم که قصه ‌ام کوتاه باشد اما شنیدنی ... قصه ‌ای به سرسبزی بهار ... به شور و حرارت تابستان ... به رنگارنگی پاییز ... به پاکی زمستان ... به وزن و آهنگ غزل .... قصه من باید از جنس عشق باشد و قهرمانش منسوب به مهر ... قصه من با طلوع آغاز شده و چه زیبا خواهد بود اگر انجامش غروب باشد ... قصه من با یکی بود ، یکی نبود آغاز نمی شود ... خیلی ها بودند و یکی نبود ... یکی آمد که شبیه هیچکی نبود ... فاصله این بود و نبود ، یک رویا بود که اسمش زندگی بود ....
"مخاطبان گرامی آخرین خبر؛ برای ارسال تصاویر؛ لطفا در صفحه عکاسخونه؛ آیکون دوربین در بالای صفحه را انتخاب نموده و تصویر خود را ارسال فرمایید."

منبع: عکاس خونه