پس چرا به روحانی رای داده‌ایم؟

وبلاگ > علیانی، کورش - ممنوع کردن انتقاد به هر بهانه و در هر شرایطی به ضرر جامعه است. این ضرر را به جامعه تحمیل نکنیم.

در خبرها جمله‌ای از قول رئیس جمهور نقل کرده‌اند که گویا ایشان این جمله را در گفت‌وگوی تلویزیونی بیان کرده است. جمله به گمان من ترسناک است: «اگرچه نقد در جای خود مفید است، اما نقد و انتقاد دیگر جایی در زمینه‌ی برجام ندارد.»

من به آقای دکتر روحانی رای داده‌ام و از این رای خودم خشنود هستم. نه به این دلیل که گمان کنم در رقابت انتخابات من در تیم برنده بوده‌ام، که به این دلیل که گمان می‌کنم دکتر حسن روحانی نقدپذیرترین انتخاب در میان انتخاب‌های ممکن بوده است. او را می‌پسندم چون در پی ایجاد انسداد و بستن دهان مخالفانش نبوده است. دقیقا به همین دلیل نیز از این جمله که از او نقل می‌کنند می‌ترسم. یعنی چه که نقد و انتقاد دیگر جایی در زمینه‌ی برجام ندارد؟ چون گمان می‌کنیم دیگر پرونده‌ی برجام بسته شده است؟ پرونده‌ی دفاع مقدس ما ۲۷ سال پیش بسته شده و بسیاری از ما در عین این که به عظمت، درستی و نجات‌بخش بودن آن دفاع باور قلبی داریم خود را محق می‌دانیم جزئیات آن پرونده را بررسی، سوال و حتی نقد کنیم. آیا برجام جایگاهی رفیع‌تر از دفاع دارد؟ اگر هم چنین باشد همین می‌تواند نشانه‌ای باشد که اتفاقا نقد برجام از نقد دفاع بایسته‌تر است.

بنا نیست هیچ فعالیت صرفا انسانی - چه برجام چه هر تصمیم و تلاش دیگری - را در حیطه‌ی نقدناپذیرها بگذاریم. این یقینا و بی هیچ تردیدی به ضرر جامعه است. بله. ساز و کارهای قانونی‌ای موجود است که در زمان‌های محدود و درباره‌ی موضوع‌های سیاسی‌ای که به امنیت ملی مربوط است، با طی روال سخت قانونی بتوان محدودیت‌های موضعی ایجاد کرد، اما این محدودیت‌های موضعی نیز موقت هستند و هیچ فعالیتی را نمی‌توان به حیطه‌ی «غیر قابل نقد»ها برد.

استناد به سخنان بزرگان البته جای استدلال را نمی‌گیرد، به همین دلیل من بدون ذکر نام گوینده و بدون استناد و تنها برای فکر این گفته‌ی تامل‌برانگیز را نقل می‌کنم که «نباید ماها گمان کنیم که هر چه مى‌گوییم و مى‌کنیم کسى را حق اشکال نیست. اشکال - بلکه تخطئه - یک هدیه‌ی الهى است براى رشد انسان‌ها».

ویدیو مرتبط :
رای برادر رهبری به روحانی (هادی خامنه ای) و حمایت دختر امام خمینی(زهرا مصطفوی) از روحانی