درس " عوام " به "خواص"در پای صندوق ها!

به گزاش خبرگزاری تسنیم، متن یادداشت حسن اختری با عنوان «درس " عوام " به "خواص"در پای صندوق ها!» به شرح ذیل است:

1) بعد از شهادت به وحدانیت خدای عزوجل و رسالت و خاتمیت پیامبر اعظم(ص)، به جانشینی و امامت مولی الموحدین حضرت علی (ع) و یازده فرزندش، در زمان غیبت کبری حضرت ولیعصر(عج) بنا به توصیه آن امام همام ولایت امری مسلمین بر عهده علمایی است که صائنا لنفسه، حافظه لدینه، مخالفا لهواه و مطیعا لامر مولاه بوده و تمامی مقلدین را تکلیف پیروی از آنها می باشد. بر همین اساس و بعد از چهارده قرن، مجاهدت ملت ایران به رهبری امام خمینی (قدس سره الشریف) و معاضدت حوزه و دانشگاه به ثمر نشست و به تعبیر معمار کبیر انقلاب اسلامی، ملت ایران خون خود را در پای درختی ریختند که ثمره‎اش ولایت فقیه بود. بنابراین در ایران نظام سیاسی بر مبنای نظریه ولایت فقیه شکل گرفت که مطابق اصل ششم قانون اساسی تعیین کارگزاران نظام – بیش از سیصد هزار نفر توسط مردم و از طریق برگزاری انتخابات انجام می شود. برگزاری انتخابات نیز همانند تمامی دنیا بر مبنای قاعده اکثریت و اقلیت صورت می گیرد که مستلزم قبول رای اکثریت به عنوان برنده بازی از طرف همه و رعایت احترام و قائل بودن حق حیات سیاسی برای اقلیت -به نحوی که پیوسته امید به پیروزی داشته باشند - از طرف اکثریت حاکم می باشد. رای اکثریت هم در عقاید عمومی و یا به عبارتی در افکارعمومی شکل می گیرد.

2) افکار عمومی بدون در نظر گرفتن حق یا باطل بودن آن همان واقعیت انکارناپذیری است که در صدر اسلام حضرت امیر علیه السلام را بیست وپنج سال خار در چشم و استخوان در گلو خانه نشین کرد و پس از او ده جانشین بر حق آن حضرت را به مسلخ عشق برد و قرنهاست که امت اسلام در عطش ظهور قائم آل محمد(ص) عاشقانه می سوزند و چشم انتظار فرج یوسف زهرایند! تا به کی جامعه لیاقت زیارت امام معصوم(ع) را بیابند و مشیت الهی نیز بر فرج آن حضرت قرار گیرد. این واقعیت ها امام خمینی(ره) را از شعار جنگ، جنگ تا رفع فتنه به قبول قطعنامه 598 شورای امنیت سازمان ملل برای پایان دادن به جنگ نابرابر و ظالمانه استکبار علیه ایران اسلامی وا می دارد و خمینی ثانی(مقام معظم رهبری) انقلابی چفیه به دوش را به تئوریزه کردن "نرمش قهرمانامه" می کشاند!! چرا که بدون آمادگی و خواست عقاید عمومی امامت معصوم علیه السلام نیز در جامعه عینیت نمی یابد. البته این امت اسلامی است که از فیض عظمای ولایت محروم می شود!

3) با مروری بر انتخابات برگزار شده در ایران تحلیل گران سیاسی را بر این باور رسانده است که رای اکثریت در ایران همیشه رویکردی و توده وار بوده است. زمانی که عامه مردم (توده ها ) به تصمیمی رسیده باشند هیچ عامل و مرجعی قادر به جلوگیری آز این حرکت سیل آسا نخواهد بود. واقعیت تلخی که در جریان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری سال 76 به وضوح دیده شد. هشت نفر از اعاظم مراجع تقلید ، آقای ناطق نوری را – که امروز جریان های سیاسی روی سرش حلوا حلوا می کنند - به عنوان کاندیدای اصلح ریاست جمهوری تایید و به مردم معرفی کردند. ولیکن چون رویکرد عمومی به طرف آقای خاتمی بود لذا ایشان با رای اکثریت مردم نه چهار سال بلکه هشت سال بر کرسی ریاست قوه مجریه تکیه زد. البته این حرکت بهمنی جامعه بی شباهت به پیکر عظیم الجثه ای نیست که سر کوچک آن در قالب گروه های مرجع، احزاب سیاسی و یا حتی نهادهای دولتی و حاکمیتی نیز یارای تاثیرگذاری و هدایت آن را ندارند. شاهد مثال برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در سال 1384 است که جمع کثیری از "خواص" به تعبیر صاحب قلم تمامی یقه سفید ها از جناح های مختلف چپ و راست از دولتی و غیردولتی در مقابل عده ای یقه چروک از "عوام" صف آرایی کردند و از آنجایی که تصمیم توده ها بود، در نهایت ناباوری با غلبه حاشیه بر متن، سردار سازندگی مغلوب یکی از استاندارانش شد. اگر در برهه‎ای از انتخابات های گذشته نیز خواصی از جریانات سیاسی کشور در کنار توده‎ها به پیروزی رسیده اند. این "خواص" بودند که خود را تسلیم رای "عوام"  کردند تا شریک پیروزی شوند. وگرنه تاکنون برای تغییر در رای "عوام" از طریق "خواص" موردی قابل ذکر مشاهده نشده است.

4) به نظر می رسد برای پیاده کردن دموکراسی – مردم سالاری – در کشور جای تشکل های مردم نهاد با کارویژه‎های خاص حزبی به مفهوم واقعی کاملا خالی باشد. چرا که هیچ یک از احزاب و تشکل های سیاسی موجود فاقد کارویژه هایی مثل عضوگیری، آموزش برای کادرسازی و تربیت نیروی انسانی ، برگزاری مجامع عمومی برای تعیین کادرهای رهبری و گردش آزاد نخبگی هستند. اکثر قریب به اتفاق تشکل های شبه حزبی با توجه به نوع وابستگی "مشروعیت" خود را از چهره های کاریزماتیک جناح ها و "مقبولیت" را به جای داشتن بدنه اجتماعی و هوادار از رانت سازمان ها و شرکتهای دولتی و یا دوپینگ نهادهای انقلابی و عمومی کشور می گیرند و تقریبا جملگی فاقد عضو فعال - بدنه اجتماعی – می‎باشند. اگر غیر از این بود معاونت سیاسی وزارت کشور قادر نبود بیش از دویست حزب و تشکل سیاسی را در خانه احزاب سامان دهی کند و همه راضی و مسرور باشند. حال آنکه در دنیا یک حزب سیاسی به مفهوم واقعی یک کشور را اداره می کند.

5) دهمین دوره مجلس شورای اسلامی از آن جهت اهمیت مضاعف یافته و از حساسیت بیشتری نسبت به ادوار گذشته برخوردار می گردد که استکبار با اعتراف به ناکامی خود ، زمین بازی را از جنگ سخت "مقابله" به جنگ نرم "نفوذ" تغییر داده است. تا به دست عوامل سست عنصر و دنیا طلب و ساده اندیش اهداف پلید استعماریش را از " نفوذ" دستگاه تقنینی به پیش ببرد . او مذبوحانه تلاش می کند تا با تاثیر گذاری در روند انتخابات ، بدون نیاز به حضور فیزیکی جمهوری اسلامی ایران را از درون به چالش به کشد. بنابراین کوچک ترین غفلت در انتخاب و معرفی کاندیداهای حرفه ای نان به نرخ روز خور و مذبذب ، می‎تواند زمینه ساز اجرای طرح استکباری باشد. و اما لیستی که از داوطلبان دهمین دوره ریاست جمهوری تهیه می شود ‎باید با وسواس هرچه تمامتر از جبهه موسع اصول گرایی با تعیین ساز و کار منطقی و کاملا اصولی که فرصت برابری برای انتخاب شایستگان از بین تمام نیروها فراهم شده باشد صورت گیرد. حال آنکه متاسفانه شنیده می شود هیات انتخاب کننده و انتخاب شونده با اندکی تفاوت تقریبا یکی هستند نه اراده ای و نه سازکاری برای انتخاب افراد شایسته و توانمند دیده نمی شود و همه چیز در خود و اطرافیانشان خلاصه می شود.

سخن کوتاه کرده و از باب نصحیت ائمه المسلمین و از روی خیرخواهی عارض شوم که حقیر کماکان ورود مجموعه هایی همچون جامعه مدرسین و جامعه روحانیت مبارز را که نقش تعیین کننده ای در ایجاد و تداوم انقلاب داشته و ملجا و پناهی  برای رجوع عموم مردم از سلیقه‎های مختلف و گرایش های  متفاوت دارند، به عنوان یک سرمایه ملی و اجتماعی محسوب می شوند که باید این سرمایه در خدمت ملت مسلمان ایران باقی بماند. بنابراین ورود جامعتین در تعیین و تایید لیست کاندیداهای اصول گرایان برای مجلس شورای اسلامی به مصلحت نمی تواند باشد. در صورت اجبار و اضطرار نیز هر نوع تصمیمی و تایید لیستی که نتواند اقناع افکارعمومی بویژه متدیین را در بر بگیرد ، یقینا محکوم به شکست خواهد بود. چرا که جذب آرای عمومی بدون مقبولیت با وجود مشروعیت حتی با تایید علما نیز کارساز نخواهد بود. این تجربه ای است که مردم ایران در بیش از سی و دو انتخابات سراسری کشور از خود نشان داده اند و درسی است ، نانوشته اما گویا که  "عوام" در پای صندوق های رای  به "خواص" می آموزند.

*دانشجوی دکترای علوم سیاسی

انتهای پیام/