مدیر مركز سعدی شناسی:سعدی با آثار خود ماندگاری انسان و تعالی را بیان كرده است

دكتر كوروش كمالی سروستانی سه شنبه در پاسخ به سئوالی مبنی بر اینكه ایراد دكتر شریعتی به شعر سعدی این بوده كه در روزگارانی كه كشور در جنگ با مغول بوده سعدی شعر زیبا و با طراوت می سروده است به خبرنگار ایرنا بیان كرد: دكتر شریعتی این سخن رادرباب اشعار سعدی بیان كرده اما در زمان های بعد ازبیان این سخن، خود به سعدی استناد كرده و او را به عنوان یك حكیم می شناسد.
وی كه به مناسبت اول اردیبهشت روز بزرگداشت سعدی با ایرنا سخن می گفت افزود: اینكه ما به روزگار قرن هفتم از موضع 700 سال بعد نگاه و تحلیل كنیم عجیب است.
كمالی سروستانی اظهارداشت: آیا همه بزرگان، نویسندگان و حماسه سرایان ما در دوران جنگ و نبرد نبوده اند مگر در دوران فرودسی و در زمان سرودن شاهنامه در هوای عالی بوده و غزنویان كشور را به توبره نمی كشیدند؟ یا اینكه دردوران حافظ همه كارهای اتابكان و شاه شجاع عالی بوده و كسی را نمی كشتند و شیراز درگیر اتفاق ها نمی افتاد.
دبیر ستاد برگزاری یاد روز سعدی ادامه داد: چنین سنجش هایی غیر ادبی و غیر تاریخی است زیرا نقش شاعر در زمان نقش یك فرمانده انقلابی و نظامی تحول خوان نیست بلكه نقش او فرآوردن تخیل زندگی است.
وی اضافه كرد: ادبیات به معنای تخیل، عشق، ماندگاری انسانی، تعالی است و سعدی با آثار خود همه این ها را بیان كرده است و اگر قرار بود سعدی حاكم شیراز باشد شاید پرسش دكتر شریعتی درست بود.

** سعدی به پرسش های ماهوی انسانی پاسخ داده است
او عنوان داشت: سعدی شاعر كلاسیك ماست و آفرینندگان متون و شاعران كلاسیك آثار خود را فرازمانی و فرا مكانی می آفرینند.
كمالی سروستانی خوشبختی، انسان، تعالی، اخلاق، بهزیستی، كم آزاری و عدل آرمان های مشترك انسان ها از روزگاران كهن تا امروز و فردا بوده است افزود: یكی از اصول اساس ماندگاری آثار كلاسیك این است كه به پرسش های تاریخی و ماهوی انسان ها می پردازد و سعدی تا در این زمینه موفق بوده است.
وی بیان كرد: سعدی این شاعر بزرگ جهان در روزگاری زندگی می كرده كه آمیزه ای از زندگی اسلامی و قرآن و حدیث در زبان او جاری است و فرهنگ ایرانی و فرهنگ روزگار خویش در یونان، چین، هند و جوامع عربی را تلفیق كرده است.
رئیس مركز اسناد و كتابخانه ملی فارس اظهارداشت: سعدی در میان این چند گنجینه دانش روزگار خود به سهل و ممتنع معروف شد زیرا شعر عاشقانه و غزل را به اوج رساند، در نصیحه الملوك، گلستان و بوستان مقوله تدبیر، رای، حكومت، سیاست، عشق و زندگی را رقم زد.
كمالی سروستانی گفت:سعدی در قصیده پیشنهادنامه ای برای عدالت و عدالت گستری پادشاهان ارائه داد و در قطعات انسان های مختلف زندگی روزمره را به كار گرفت.

** كلام سعدی، به یك فرهنگ جاری در بین مردم تبدیل شود
كمالی سروستانی اضافه كرد: كلام سعدی شیوایی و گیرایی خاصی دارد كه از دیرباز به عنوان ضرب المثل و پند و حكایت در بین مردم كشور وجود داشته و تا امروز سینه به سینه منتقل شده است كه امروز نیز نسل جوان باید انتقال دهنده این میراث بزرگ معنوی باشد.
وی ادامه داد: جامعه امروز بیش از هر زمان دیگر به اندیشه ها و آموزه های متعالی بزرگان از جمله سعدی نیاز دارد لذا معتقدیم سخنان، پندها و حكایت های سعدی این بزرگ مرد ادبیات ایران و جهان، باید به عنوان یك فرهنگ در بین عموم مردم جاری و ساری شود.
كمالی سروستانی با بیان اینكه سعدی در زمان خود نیز یك شاعر مشهور در داخل و خارج از مرزها بوده است عنوان داشت: حضور سعدی باید در جای جای شهر احساس شود و این مهم بافعالیت های فرهنگی از جمله برنامه های سعدی خوانی، حمایت از طرح كتاب های ارزان سعدی و نصب سخنان وی در دیوارها و تابلوهای شهر امكان پذیر است.
او گفت: آرامگاه بزرگانی مانند سعدی باید در دل و ذهن مردمان جاری باشد و عموم مردم و گردشگران در تمام مكان ها از جمله پارك ها، رستوران ها، اتوبوس ها، خیابان ها با نمادهایی از این شاعر پرآوازه آشنا شوند.
یكم اردیبهشت ماه درتقویم ملی ایران به عنوان روز بزرگداشت سعدی نامگذاری شده است.
ابومحمد مصلِح الدین بن عبدالله نامور به سعدی شیرازی و مشرف الدین در سال 568 یا به برخی از روایت ها در 588 خورشیدی تولد یافت. آوازه این شاعر و نویسنده پارسی گوی ایران زمین بیشتر به خاطر نظم و نثر آهنگین ، گیرا وقوی اوست.
جایگاه این شاعر نام آور سده هفتم هجری نزد اهل ادب تا بدان جاست كه به وی لقب استاد سخن و شیخ اجل داده اند. آثار معروفش كتاب گلستان در نثر و بوستان در بحر متقارب و نیز غزلیات و دیوان اشعار اوست كه به این سه اثر كلیات سعدی می گویند.
شیخ اجل سعدی به سیاحت و جهانگردی علاقه بسیاری داشت و به شهرهای خاور نزدیك و خاور میانه، هندوستان، مصر و شمال آفریقا سفر كرد و این جهانگردی به روایتی 30 سال به طول انجامید.
همان گونه كه در تاریخ تولد این فخر ادبیات ایران زمین اختلاف نظر وجود دارد در مورد تاریخ وفات وی نیز دیدگاه ها متفاوت است و به استناد آنچه دراین مورد موجود است این ادیب بی بدیل ادبیات پارسی درسال 671خورشیدی چشم از جهان فرو بست.
3002 / 505/1876