سایر


2 دقیقه پیش

جمهوری آذربایجان با گرجستان و ترکیه مانور مشترک نظامی برگزار می کند

ایرنا/ جمهوری آذربایجان روز یکشنبه قبل از آغاز مذاکرات وین با حضور نمایندگان منطقه قره باغ کوهستانی، اعلان کرد که قصد دارد تمرین های نظامی با مشارکت گرجستان و ترکیه برگزار ...
2 دقیقه پیش

ژنرال فراری سوری از رژیم صهیونیستی درخواست کمک کرد

العالم/ ژنرال سابق و فراری ارتش سوریه که به صف مخالفان بشار اسد پیوسته، از رژیم صهیونیستی خواست که در مقابله با رییس جمهوری سوریه، مخالفان مسلح (تروریست ها)را یاری کند!.به ...



بازگشت عراق به نوری ‌المالکی؟


بازگشت عراق به نوری ‌المالکی؟شرق/ متن پیش رو در شرق منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست.

تحولات کشورهای عرب دیوانه‌کننده و سرسام‌آور شده است؛ بازگشت مصر به السیسی، بازگشت تونس به السبسی، بازگشت یمن به علی عبدالله صالح (پروژه‌ای که در جریان است)، بازگشت لیبی به ژنرال حفتر (باز پروژه‌ای نیمه‌تمام) و حال بازگشت عراق به نوری‌المالکی. آیا اینها همه سرسام‌آور نیست؟
روشن نیست تحولات سیاسی در این کشورها چه مسیری را طی می‌کند. کدام‌یک از عوامل داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی روی این تحولات تأثیر بیشتری دارد؟ و درنهایت اینکه سرانجام این‌ آش درهم‌جوش می‌خواهد به کدام عاقبت و سرانجام خوشبختی‌آفرینی منجر شود؟ چه میزان جنگ‌های دیگر در راه است؟ و حاصل این همه جنگ، آوارگی، ویرانی و حوادث تروریستی فلج‌کننده در کنار آشفتگی‌های سیاسی، فقر، محرومیت‌های اقتصادی و سقوط بهای نفت، چه آینده‌ای را برای منطقه رقم می‌زند؟ آیا بخشی از این آتش‌ها دامن ما را نخواهد گرفت؟
به دنبال آشوبی که از دو ماه پیش مقتدی صدر، این روحانی جوان و ماجراجوی عراقی، به راه انداخت، از پارلمان و دولت عراق که فقط جنازه‌ای نیمه‌جان برجای مانده بود، میتی مرده متولد شد که اکنون روی دست همه مانده است و نمی‌دانند با آن دو چه باید کنند؛ دولتی که قادر به ایجاد اصلاحات نبود و از این پس نیز نخواهد بود؛ پارلمانی که مرکزی برای گروکشی گروه‌ها و فرقه‌ها و احزاب سیاسی با نام‌و‌بی‌نام بود و همه اقتدار و ابهتش را صرف زدوبندهای سیاسی کرده بود. اکنون از رئیس‌جمهور بیمار و ناتوانی که در کردستان اقامت دارد، انتظار چه معجزه‌ای می‌توان داشت. حال اگر به اینها حضور داعش را هم اضافه کنید که هنوز بخش بزرگی از خاک عراق را در تصرف خود دارد و با انفجارهای روزانه‌اش قدم‌به‌قدم دارد جلو می‌آید، یا اتمام دوران ریاست‌جمهوری باراک اوباما و بی‌میلی آمریکا برای هرگونه دخالتی در عراق، آن‌گاه تصویری کامل می‌شود که می‌توان آن را بغدادی دانست که اکنون پیش چشم ماست. آیا جز این است که تنها راه برای پایان‌دادن به این آشفته‌بازار، ظهور یک قدر قدرت قوی شوکتی مانند نوری المالکی یا کسی شبیه به اوست؟
بیانیه‌ای را که نوری المالکی، نخست‌وزیر سابق عراق، روز یکشنبه به دنبال این آشوب‌ها صادر کرد، جز این پیامی نداشت. او در این بیانیه نسبت به «اوضاع سیاسی و امنیتی بی‌ثبات» و خطر بزرگ»ی که هست، هشدار داد و گفت «نباید تسلیم شد» و راهکار خروج از این وضعیت را هم بازسازی «اقتدار دولت» عنوان کرد. هرچند ساده‌اندیشی خواهد بود که باور کنیم این همه سناریویی از پیش طراحی‌شده بوده است تا دوباره عراقی‌ها به او روی آورند؛ اما ظاهر شرایط به‌گونه‌ای است که همین را تداعی می‌کند. او کسی است که در دوران زمامداری‌اش دست‌کم موفق شده بود شیعیان را که امروز ‌چند دسته شده‌اند، پشت‌سر خود یکپارچه کند و در دل اهل‌سنت نیز ترس و رعبی بیندازد که جرئت ‌عرض‌اندام نکنند. کردها هم که جای خود داشتند و او به‌استادی تمام، می‌دانست چگونه آنها را با خود همراه کند. اما مگر مالکی همان مالکی نیست؟ و مگر مردم عراق بسیاری از مشکلات کنونی خود را ناشی از سیاست‌های غلط او نمی‌دانند و حتی شیعیان مگر پشت او را خالی نکرده و یارغارش حیدر العبادی را که خویی نرم‌تر داشت و فرهیخته و دموکرات‌تر بود، جانشین او نکردند؟ پس این چه معمایی است؟
عجیب‌تر اینکه ملاحظه می‌شود اگر در مصر دانشگاه الازهر جاده‌صاف‌کن السیسی شد تا او دوباره نظام مبارک را با همان قدوقواره بر سر کار آورد و در تونس این جنبش اخوانی النهضه بود که همین نقش را بازی کرد، در عراق این جنبش مقتدی صدر است که این وظیفه خطیر را بر دوش گرفته است؛ یعنی همان مقتدایی که تا دیروز مهم‌ترین مخالف مالکی بود و گروهش هرگز محاصره نظامی شهرک صدر را ١٠ سال پیش فراموش نکرده‌اند که در آخر با پادرمیانی طرف‌های خارجی، مقتدی را مجبور به خلع سلاح و انحلال سپاهش (ارتش المهدی) کردند. حال این چه بازی شگفت‌انگیزی است که صدر (به‌ویژه پس از سفر اخیرش به لبنان)، به صورتی غیرمستقیم در خدمت مخالف دیروزش در آمده است؟
اما آیا عراق مانند مصر و تونس است که همان سناریوها را بتوان در آن پیاده کرد؟ در کشوری چهل‌تکه و سراسر زخم که بارها تا آستانه تجزیه رفته و برگشته است، چگونه می‌توان چنین سناریویی را پیاده کرد؟ آیا همین امر بهانه تازه‌ای برای چرخه تازه‌ای از جنگ و کشتار و تسویه‌حساب‌های فرقه‌گرایانه نخواهد بود؟ این روزها در افق عراق چشم‌انداز تیره‌وتاری مشاهده می‌شود.

با کانال تلگرامی «آخرین خبر» همراه شوید

منبع: شرق


ویدیو مرتبط :
پارلمان عراق نوری المالکی را در سقوط موصل مقصر دانست