حکایت خبرنگار و استاد دانشگاهی که اولین سفیر زن افغانستان شد

به گزارش خبرنگار سایت افغانستان خبرگزاری فارس، «منیژه باختری» نویسنده و مدرس دانشگاه که تا 3 ماه قبل سفیر افغانستان در نروژ و شمال اروپا بود، یکی از زنان برجسته در حوزه فعالیت‌های ادبی و روزنامه‌نگاری افغانستان است.

«منیژه باختری» فرزند استاد «واصف باختری» در در سال 1350 خورشیدی در شهر کابل به دنیا آمد و تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در دبیرستان «ملالی» کابل به پایان رساند.

سپس وارد دانشکده «خبرنگاری» دانشگاه کابل شد و در سال 1370 موفق به دریافت لیسانس از این دانشگاه شد.

با شروع جنگ‌های داخلی در کابل، در سال 1371 همراه خانواده خود به پاکستان رفت و مدتی را در آنجا اقامت داشت که با برقراری آرامش نسبی در همان دوران مجدداً به کابل بازگشت.

اما با بحرانی شدن اوضاع و روی کار آمدن حکومت طالبان مجدداً  به پاکستان رفت و 6 سال در آنجا ماند و به فعالیت‌های مطبوعاتی و پژوهشی در پیشاور مشغول شد.

تدریس در دانشکده خبرنگاری با بازگشت مجدد به کابل

بعد از سقوط حکومت طالبان مجدداً به افغانستان بازگشت و فعالیت‌های فرهنگی خود را در کابل آغاز کرد.

در این مرحله از زندگی‌اش به کادر علمی دانشگاه کابل اضافه و به عنوان استاد دانشکده خبرنگاری کابل به تدریس پرداخت و هم زمان فعالیت‌های ادبی و فرهنگی را آغاز کرد.

مدتی مدیریت فصلنامه ادبی، فرهنگی «پرنیان» را بر عهده گرفت و در همین دوران در بخش مدیریت اخبار تلویزیون ملی افغانستان نیز فعالیت داشت.

باختری مدتی عضو اتحادیه ملی خبرنگاران افغانستان و زمانی هم رئیس دفتر وزیر خارجه افغانستان بود و 2 مدرک فوق لیسانس دریافت کرد.

از بانوی فرهیخته افغانستانی تاکنون مقاله‌های فراوانی در نشریات مختلف افغانستان به خصوص در زمینه ادبیات و روزنامه نگاری در مجله «صدف» و روزنامه «هشت صبح» منتشر شده است. علی‌رغم مشکلات اجتماعی که بر سر راه زنان افغانستان وجود داشته اما وی  خود را وقف پاسداری از ادبیات و فرهنگ کشور کرده‌اند.

آنگونه که منیژه باختری در مقدمه یکی از کتاب‌های خود «انگبین نیشخند و شرنگ نوشخند» نوشته است: پاسداری از زبان و ادبیات یک کشور آسان نیست، به ویژه هنگامی که این سرزمین با جنگ، بیداد، مهاجرت و تجاوز دست به گریبان است.

شتاب در گذشته

در سرزمینی که ادبیات و نوشتن، کاری حاشیه‌ای انگاشته می‌شود، باید از ساعت‌ها خواب، تفریح و با خانواده بودن مایه بگذاری، با این همه من در این سال‌ها به هر دری سر زده‌ام.

منیژه از فعالیت‌های فرهنگی، ادبی و سیاسی خود چنین یاد کرده است: سال‌های خوب کودکی، نوجوانی و جوانی من در جدال رفقا و براداران گذشت.

در سالیان گذشته آن قدر شتاب‌زده بودم که خواستم هر چیزی را بدانم و هر کاری را کرده باشم.

گاهی خبرنگار و مدیر مسوول مجله، گاهی استاد دانشگاه و کارمند سازمان‌های خصوصی، گاهی شاگرد ادبیات و شاگرد سیاست، گاهی مدیر خبر شبکه تلویزیون، گاهی مدافع حقوق زن و مربی بانوان و گاهی هم فعال اجتماعی و پژوهشگر و منتقد ادبی و گاهی ... و حالا می‌بینم که هیچ کدام از این‌ها نشدم؛ ...

منیژه داستان نویس

باختری یکی از زنان داستان نویس افغانستان نیز محسوب می‌شود و برخی از داستان‌های وی در نشریات مختلف افغانستان تا کنون منتشر شده است.

کتاب «سه پری» نیز عنوان مجموعه‌ای قابل تامل از داستان‌های کوتاه این بانوی داستان نویس است که در سال 1386 در کابل منتشر شده  که با نثری پخته و روان نوشته شده و انسجام روایت و منطق داستانی در قصه‌ها به خوبی رعایت شده است.

کتاب‌های منیژه

از دیگر آثار وی در حوزه خبرنگاری که بیشترین آنان مطالب تدریسی وی در دانشگاه هستند، می‌توان به کتاب‌های «جهان دل‌انگیز خبر» و «اخلاق و حقوق در ژورنالیزم» اشاره کرد.

«انگبین نیشخند و شرنگ نوشخند» نیز از کارهای مهم دیگر این نویسنده زن است که در حوزه طنز نوشته شده و طنز پردازان مهم افغانستان و آثار آنان در این کتاب معرفی شده، کاری که تا کنون کمتر در افغانستان صورت گرفته است.

منیژه باختری از 4 سال پیش تا شهریور ماه امسال به عنوان سفیر افغانستان در نروژ مشغول فعالیت بود که همزمان سفیر آکرودیته چندین سفارت غیر مقیم افغانستان در شمال اروپا نیز بود.

وی اولین زنی بود که از طرف وزارت خارجه افغانستان به عنوان سفیر انتخاب شد.

انتهای پیام/

http://fna.ir/7J97KI

ویدیو مرتبط :
اولین گزارش خبرنگار ایرانی بعد از زخمی شدنش در افغانستان