سرمقاله اعتماد/ چهار درس از انتخابات هفتم اسفند

اعتماد/ « چهار درس از انتخابات هفتم اسفند » عنوان نگاه روز در روزنامه اعتماد به قلم منصور بیطرف است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:

بالاخره با اعلام رسمی پایان شمارش آرا در حوزه انتخابیه تهران، ‌وزن و گرایش سیاسی چهار سال آینده در عرصه سیاست ایران مشخص شد. انتخابات مجلس دهم با وجود تمامی حواشی که حول آن ایجاد شده بود یک اتفاق مهم در سپهر سیاسی کشور ما به حساب می‌آید. با کنار گذاشتن تمامی حاشیه‌هایی که پیش و پس از انتخابات به وجود آمد، می‌توان اذعان کرد که این انتخابات حامل چهار پیام اساسی بود:
١- انتخابات هفتم اسفند ماه این مهم را عیان ساخت که فضای سیاست ایران دیگر مانند دهه ١٣٧٠ و دهه ١٣٨٠ نیست. در آن دوران دو جناح و دو طیف سیاسی اصلاح‌طلب و اصولگرا وجود داشت که شانه به شانه هم و در مقابل هم با یکدیگر در رقابت بودند. مرز میان این دو طیف آنچنان پررنگ بود که هیچ حایلی میان اینها قرار نمی‌گرفت. طرف یا اصلاح‌طلب بود یا اصولگرا. این بازی تا اوایل سال ١٣٩١ در همه عرصه‌ها جریان داشت و این انتخابات ریاست‌جمهوری سال ١٣٩٢ و جمع شدن طیف‌های اصلاح‌طلب و اصولگرای میانه رو حول حسن روحانی بود که نخستین تلنگر را به این مرزبندی زد و انتخابات هفتم اسفند عملا این مرزبندی ٢٠ ساله را از بین برد.
اگر نگاهی به اسامی نامزدانی که در فهرست انتخاباتی اصلاح‌طلبان وجود داشت بیندازیم با دو چهره‌ای روبه‌رو می‌شویم که پیش از این محال بود اصلاح‌طلبان از کنار آنها رد بشوند چه برسد به آنکه در کنار آنها بنشینند. علی مطهری و کاظم جلالی عملا در انتخابات مجلس هفتم با تمایل کامل اصولگرایی وارد مجلس شدند امازمانه کاری کرد که آنها در انتخابات مجلس دهم در فهرستی قرار بگیرند یا قرار داده بشوند که اصلاح‌طلبان از آن طرفداری می‌کردند.
٢- انتخابات هفتم اسفند در واقع انتخاب میان «طرفداران برجام» بود با هواداران «ضد‌برجام». کسانی که از برجام حمایت کردند رای آوردند و کسانی که سعی در تداوم تحریم داشتند و به نوعی خواهان توقف برجام بودند رای نیاوردند. شاید مردم به فهرستی که رای دادند از تک تک آنها شناختی نداشتند اما می‌دانستند در فهرست مقابل کسانی هستند که در دو سال گذشته در مقابل سیاست‌های برجامی ایستاده بودند و در هر برهه از زمان که می‌توانستند در مقابل آن قرار می‌گرفتند. در واقع مردم با این انتخاب نشان دادند که خواهان تداوم برجام هستند و با هر گرایشی که بخواهد برجام را متوقف کند مخالف هستند.
٣- روحانی در روند این انتخابات نشان داد که نه تنها یک سیاستمدار است بلکه یک پراگماتیست هم هست. عملگرای محضی که بر سر هدفش که در دوران نامزدی ریاست‌جمهوری خود داده بود ایستاده است. او با انحای مختلف در مقابل کسانی که می‌خواستند این انتخابات را یکسویه کنند ایستاد و حتی در برخی مواقع از رد صلاحیت‌شدگان هم دفاع کرد و توانست صلاحیت افراد را از شورای نگهبان بگیرد تا نسبتا فضای رقابتی‌تری شکل گیرد.
٤- مردم با انتخاب خود نشان دادند که خواهان تغییر در فضای اقتصادی هستند. فضای اقتصادی که تاکنون حاکم بوده فضایی همراه با تحریم بوده است؛ تحریمی که اکنون بنا بر قواعد برجام باید برداشته شود. در چند ماه گذشته عملا از سوی دولت گام‌هایی برای این تعامل برداشته شد - مانند قرارداد IPC- اما مخالفت نمایندگان مجلس، ‌آن دسته از نمایندگانی که در دور بعد از سوی مردم انتخاب نشده‌اند و به مجلس راه نیافته‌اند، با این قراردادها مانع از تداوم این گام‌ها بوده است. اما انتخاب مردم از طیف هواداران برجام و راهیابی آنها به مجلس دهم نشان می‌دهد که این تغییر در فضای اقتصادی هم باید رخ دهد. در واقع مردم مجلس آینده را مجلس توسعه‌گرایی می‌خواهند که بتواند نقشه راه برجام را ادامه دهد.


با کانال تلگرامی «آخرین خبر» همراه شوید

منبع: اعتماد