4 نکته درباره پلمب "کي اف سي حلال": تصميم گيري مسؤولان بر اساس تيتر چند سايت و خبرگزاري!

4 نکته درباره پلمب "کي اف سي حلال": تصميم گيري مسؤولان بر اساس تيتر چند سايت و خبرگزاري!

عصر ايران/ متن پيش رو در عصر ايران منتشر شده و انتشار آن به معني تاييد تمام يا بخشي از آن نيست.

يک بام و دو هوا، مملکت را به ستوه آورده است. از يک طرف کوکاکولا که اصلي ترين نماد آمريکا در کل جهان است، سالهاست که در ايران با همين نام و نشان توليد مي شود و به فروش مي رسد و در مهماني هاي دولتي هم سرو مي شود ولي يک شرکت ديگر که تنها مشابهت اسمي با يک شرکت آمريکايي دارد، فوري پلمب مي شود! آيا مردم حق ندارند ترديدهاي جدي درباره پشت پرده ها و اين که منافع مالي برخي افراد در ميان است و نه مسائل انقلابي و ارزشي، داشته باشند؟!
رستوران کي اف سي حلال در تهران پلمب شد. اين خبري بود که ابتدا در رسانه هاي داخلي منتشر شد و بلافاصله در مطبوعات خارجي بازتاب پيدا کرد.

قبل از بسته شدن اين رستوران، رسانه هاي يک جريان خاص سياسي عليه آن موضع گيري کرده و 16 نماينده مجلس هم عليه آن بيانيه داده بودند.

در اين باره نکاتي چند قابل توجه است:

1 - اين رستوران، برخلاف آنچه توسط برخي رسانه ها مطرح مي شد، نماينده "کي اف سي آمريکا" نبود بلکه نماينده شرکتي به نام "کي اف سي حلال" از کشور ترکيه بود که گويا براي عرضه مرغ سوخاري در کشورهاي اسلامي تأسيس شده است.
اين مطلب البته قصد ورود به اصل دعواي حاضر را ندارد چرا که طبيعتاً بايد اين موضوع توسط ذي نفعان يا وکلاي آنها حل و فصل شود. از اين رو ، قصد داريم از منظر ملي به اين موضوع بنگريم.

با اين زاويه ديد مي توان تأسف خورد به حال کشوري که لااقل تعدادي نمايندگانش نه بر اساس مدرک و سند و دليل و منطق، که بر اساس تيتر اين سايت و آن خبرگزاري تصميم گيري مي کنند و بي آن که اصل ماجرا را بدانند، عليه شهروندان اين کشور -که بايد مدافع حقوق شان باشند- بيانيه مي دهند. به راستي براي آنها خيلي سخت بود که از وزارت صنعت، معدن و تجارت، درباره ماهيت اين رستوران استعلام کنند و بعد تصميم بگيرند؟!

کشوري که مرجع تصميمات دستکم برخي نمايندگان پارلمانش، تيترهاي هوچي گرانه برخي رسانه ها باشد، حتما در توسعه خود با مشکلات عديده اي مواجه است.

همچنين اين ماجرا نشان داد جاي اخلاق و تقواي رسانه اي در ميان بخش بزرگي از رسانه هاي ايران همچنان خالي است.

4 نکته درباره پلمب

2 - تصور کنيد که شما يک فرد خارجي هستيد و قصد داريد معادل 100 ميليارد تومان در ايران سرمايه گذاري کنيد. قطعاً قبل از انجام سرمايه گذاري، فضاي ايران را رصد مي کنيد تا مطمئن باشيد سرمايه تان هدر نمي رود و سود مورد نظرتان به دست مي آيد.

در اين ميان ماجراي پلمب يک رستوران در ايران نظرتان را جلب مي کند. بررسي مي کنيد و متوجه مي شويد يک شرکت ايراني از يک شرکت ترکيه اي نمايندگي گرفته، سپس از تمام مراجع قانوني در ايران ، مانند وزارت صنعت، معدن و تجارت، اتحاديه مربوطه، اداره اماکن نيروي انتظامي، ثبت شرکت ها و هر جايي که لازم بوده، مجوزهاي لازمه را دريافت کرده است.
همچنين با توجه به خارجي بودن شرکت اصلي، استعلام قانوني از وزارت امور خارجه ايران گرفته شده و رسماً اعلام شده که اين شرکت در فهرست شرکت هاي مرتبط با صهيونيست ها نيست.

بر اساس همه اين ها که قطعاً ماه ها طول کشيده، سرمايه گذاري صورت گرفته، تجهيزات لازم از خارج و داخل خريداري شده، افرادي استخدام شده و آموزش ديده اند و سرانجام يک رستوران کوچک در يک خيابان فرعي در تهران راه اندازي شده است.
با اين حال، ناگهان، چند مأمور پليس مي روند و رستوران را پلمب مي کنند و بر مي گردند؛ گويي که هيچ کدام از آن مراحل سخت قانوني طي نشده است؛ به همين سادگي!

حال بعد از مطلع شدن از اين ماجرا، به عنوان يک سرمايه گذار خارجي، آيا جرأت مي کنيد در ايران سرمايه گذاري کنيد؟ آيا با خود و مشاوران تان نخواهيد گفت که در اين کشور، شهروند خودشان که همه قوانين و مقررات را رعايت کرده و طبق قانون خودشان تمام مجوزها را گرفته و همه مراحل را يک به يک طي کرده، فقط سه روز توانست کار کند و تمام سرمايه اش را بر خلاف مجوزهايي که خودشان داده بودند، به باد فنا دادند! مگر ديوانه ايم که پول بي زبان مان را برداريم و در اين جاي ناامن که حتي نمي شود به امضاهاي مسؤولان و مجوزهاي قانوني اعتماد کرد، هدر دهيم؟!

چنين وضعيتي، نه تنها سرمايه گذار خارجي را مي ترساند بلکه سرمايه گذار داخلي را نيز مي رماند و همين مي شود که هزاران شرکت با سرمايه ايراني در دوبي و استانبول و باکو و ايروان و تفليس و ... تأسيس مي شود و بسياري ديگر هم به جاي آن که پول خود را صرف توليد و اشتغالزايي در داخل کنند، به کار زمين و سکه مي اندازند يا در بهترين حالت، در بانک ها مي خوابانند.
واقعاً چرا عده اي فکر مي کنند با اين فضاي ناامني که ايجاد مي شود، مي توان سرمايه هاي خارجي را جذب کرد يا مانع از خروج سرمايه هاي داخلي شد؟

3 - يک بام و دو هوا ، مملکت را به ستوه آورده است. از يک طرف کوکاکولا که اصلي ترين نماد آمريکا در کل جهان است، سالهاست که در ايران با همين نام و نشان توليد مي شود و به فروش مي رسد و در مهماني هاي دولتي هم سرو مي شود ولي يک شرکت ديگر که تنها مشابهت اسمي- آن هم نه کامل - با يک شرکت آمريکايي دارد، فوري پلمب مي شود! آيا مردم حق ندارند ترديدهاي جدي درباره پشت پرده ها و اين که منافع مالي برخي افراد در ميان است و نه مسائل انقلابي و ارزشي ، داشته باشند؟!

4 - اين بند الزاماً به ماجراي مورد بحث مربوط نيست ولي جاي اشاره به آن، همين جاست. يکي از مصائب کساني که مي خواهند در ايران سرمايه گذاري کنند و کسب و کاري راه بيندازند، اين است که برخي افراد با معرفي خود به عنوان متصلين به قدرت، باج خواهي مي کنند و تهديد مي نمايند که اگر سهمي و نفعي از آن سرمايه گذاري به ايشان داده نشود، در کارشان مانع تراشي خواهد شد و اي بسا ، برخي اتفاقات مبتني بر "يک بام و دو هوا" نيز در همين مسأله ريشه داشته باشد.

از اين رو، لازم است با اقدامات اصلاحي مانند مقررات زدايي و کاهش مراحل راه اندازي کسب و کار و ... به اين فاجعه اقتصادي و امنيتي را که به کرات اتفاق مي افتد، پايان داده شود و الّا ورود هر سرمايه گذار به ايران ، بيش از آن که فرصتي براي او يا منفعتي براي مردم باشد، شکاري است که در دام لاشخورهاي رانت دار، افتاده است.

ویدیو مرتبط :
#27 چرا به AMP نیاز داریم؟