رسول منتجب نیا در گفتگو با آرمان: نباید صحنه را خالی کنیم

آرمان/ متن پیش رو در آرمان منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست.

حجت‌الاسلام رسول منتجب‌نیا قائم مقام دبیرکل حزب اعتماد ملی و عضو شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان است. با وی درباره وضعیت فعلی اصلاح‌طلبان با توجه به موضوع برخی ردصلاحیت‌های آنان گفت‌وگویی داشته‌ایم. منتجب‌نیا می‌گوید: «اصلاح‌طلبان انتظار این میزان از رد صلاحیت را نداشتند». با این حال وی معتقد است که نباید عرصه انتخابات را ترک کرد. او از ناامیدی حاکم شده بر بدنه اصلاح‌طلبان می‌گوید و در عین حال امیدوار است که تجدید نظری در تصمیم هیات‌های نظارات صورت پذیرد. در ادامه گفت‌وگوی «آرمان» را با منتجب‌نیا می‌خوانید:

حاج آقا از اردوگاه اصلاح‌طلبان چه خبر؟ با ردصلاحیت‌هایی که اتفاق افتاد، در حال حاضر اصلاح‌طلبان چند کاندیدا در صحنه دارند؟

ما در تهران و دیگر حوزه‌های انتخابیه اکثریت قریب به اتفاق کاندیداهای خود را با رد صلاحیت یا عدم احراز صلاحیت از دست داده‌ایم. ما تعداد بسیار کمی کاندیدا در سرتاسر کشور داریم که تایید شده باشند و احتمال رای آوری دارند. طبق گزارش دوستان ما در مجموع 30 نفرتایید شده در کشور داریم. پنج نفر در تهران و 25 نفر در سایر حوزه‌های انتخابیه. با توجه به اینکه رقیب ما بلامعارض است و بدون هیچ نگرانی‌ای همه کاندیداهای خود را به صحنه آورده است و با تمام توان نیروهای خود را سازماندهی و حمایت می‌کند، در واقع شاهد رقابتی نابرابر هستیم. ما در این مرحله در بسیاری از حوزه‌های انتخابیه حتی یک کاندیدا هم نداریم. در برخی دیگر از حوزه‌ها کاندیدا داریم، اما کاندیدای دسته اول ما نیست و ممکن است میزان رای آوری اش بالا نباشد.

این رقابت را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

یک جناح با تمام توش و توان وارد صحنه شده است و هیچ نگرانی‌ای ندارد و جناح اصلاح‌طلب با این میزان از رد صلاحیت‌ها دستش خالی شده است. از طرفی دیگر در همین چند روز بعضا انگیزه‌ها تضعیف شده است.

با این حساب کماکان قصد دارید در صحنه انتخابات حضور داشته باشید؟

ما نظام را از خود و خود را از نظام می‌دانیم. اصلاح‌طلبان معتقدند که بیشترین خدمات را به انقلاب داشته‌اند و درصدد رفع کاستی‌ها و نارسایی‌های موجود هستند. ما چون نظام را قبول داریم به دنبال اصلاح آن هستیم. اگر قبول نداشتیم که اصلاحات معنایی نداشت. اکثر اصلاح‌طلبان کارنامه خوبی در مبارزه در دوران انقلاب و دفاع مقدس دارند و در سال‌های بعد از جنگ هم در خدمت نظام و مردم بوده‌اند. بنابراین دلیلی ندارد که اصلاح‌طلبان بخواهند قهر کنند و از نظام جدا شوند. آنچه که مطرح نیست، بحث تحریم انتخابات است. هیچ بحثی درباره تحریم در میان نیست. آنچه مشخص است این است که اصلاح‌طلبان می‌خواهند در صحنه حضور داشته باشند، اما تقریبا کاندیدایی برایشان باقی نمانده است.

پس چه باید کرد؟

لابد باید از کسانی حمایت کنیم که موافقتی با مشی سیاسی آنان نداریم، که امر معقولی نیست. طبیعی است که نباید انتظار داشت که اصلاح‌طلبان از اصولگرایانی که با آنها مخالفند حمایت کنند. در واقع اصلاح‌طلبان با دو مساله روبه‌رو‌اند. یک اینکه نمی‌خواهند انتخابات را تحریم کنند و دوم اینکه کاندیداهایشان رد صلاحیت شده‌اند. ما در حال بحث و بررسی اوضاع هستیم. در نشستی که ترتیب داده شد، همه دوستان نظرات خود را ابراز کردند که آیا حتی اگر شده است از بین افراد ناشناس کسانی را در لیست خود قرار دهیم و برخی با این ایده مخالفند و می‌گویند همین تعدادی که کاندیدا داریم را فقط معرفی کنیم و دسته دیگر می‌گویند اساسا لازم نیست کاندیدایی معرفی کنیم و فقط پای صندوق می‌رویم و رای می‌دهیم. در واقع اعلام می‌کنیم که در انتخابات شرکت می‌کنیم، اما کاندیدایی معرفی نمی‌کنیم. این گزینه‌ها مطرح است. اما هنوز به جمع‌بندی نرسیده‌ایم. بعد از جمع‌آوری نظرات در شورای عالی سیاست‌گذاری نتیجه اعلام خواهد شد. البته ما امیدواریم که شورای نگهبان تجدید نظر کند و بسیاری از رد صلاحیت‌شدگان را به صحنه برگرداند تا شور و هیجانی که داشت به وجود می‌آمد، دوباره به جامعه برگردد و اصلاح‌طلبان هم بتوانند در رقابتی برابر و سالم و اخلاقی شرکت کنند و اجازه ندهند که یک رقیب حذف شود. ما امیدواریم تا در فرصت باقیمانده همه یا اکثر اصلاح‌طلبان به رقابت انتخاباتی بازگردند.

این ایده که گفته می‌شود شاید بد نباشد اصلاح‌طلبان با شرایط به وجود آمده، از بین افراد گمنامی که بن‌مایه اصلاح‌طلبی یا دست‌کم میانه‌روانه دارند، حمایت کنند را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ با این مساله موافقید؟

عرض کردم که این بحث هم در بین اصلاح‌طلبان مطرح است که اگر افراد سرشناس و رای‌آور ما تایید نشوند، ما به سراغ نفرات کمتر شناخته شده یا ناشناس اصلاح‌طلبی برویم که بین مردم شناخته شده نیستند و روی آنها سرمایه‌گذاری کنیم یا اینکه اصلا چنین سرمایه‌گذاری‌ای بر افرادی که احتمال رای‌آوری کمی دارند، انجام ندهیم و اعلام کنیم که در برخی حوزه‌ها کاندیدا نداریم و در بعضی دیگر به تعداد مکفی نداریم. باید این مساله مورد بحث و بررسی قرار گیرد که کدام از این دو ایده مفید‌تر هستند.

به نظر شما بدنه اجتماعی اصلاحات این مساله را که به افراد ناشناس رای دهد را می‌پذیرد؟

در بین اصلاح‌طلبان انسجام خوبی وجود دارد و تمام دبیران احزاب اصلاح‌طلب و شخصیت‌های اثرگذار حقیقی در شورای عالی گرد هم آمده‌اند و فعالان حزبی تصمیمات شورا را می‌پذیرند. در بدنه اصلاح‌طلبان هم بر این باورم که این تصمیم می‌تواند مورد پذیرش قرار گیرد.

برخی می‌گویند اصلاح‌طلبان احتمال می‌دادند که دچار ردصلاحیت‌ها شوند و با این فرض به عرصه انتخابات وارد شدند. آیا با این وضع همین که اصلاح‌طلبان مانع از ورود اصولگرایان تندرو به مجلس شوند، کار بزرگی نیست؟

با توجه به دوره‌های گذشته انتخابات این احتمال وجود داشت که تعدادی را ردصلاحیت کنند. ما با توجه به اینکه احتمال می‌دادیم افرادی را ردصلاحیت کنند، اما وظیفه خود می‌دانستیم که از نیروهایمان دعوت کنیم که در انتخابات ثبت نام کنند. در واقع ما با این استدلال که نظام را از خود و خود را از نظام می‌دانیم و از قبول مسئولیت شانه خالی نمی‌کنیم، حضور پیدا کردیم، ولو اینکه تعدادی را رد کنند. اما فکر نمی‌کردیم که این‌گونه عمل کنند و دست ما را خالی بگذارند. تا حدی که آقای رئیس جمهور انتقاد کند که یک جناح از صحنه حذف شده است. ما پیش‌بینی این حجم از رد صلاحیت را نمی‌کردیم. البته چه بسا حتی اگر چنین گمانه‌ای هم داشتیم، باز هم شرکت می‌کردیم. ما به وظیفه خود عمل کردیم. افتخار ما این است که از زیر بار مسئولیت شانه خالی نکردیم. ثبت‌نام کردیم و افراد مختلف را تشویق به ثبت نام کردیم و از مردم خواستیم که مشارکت حداکثری در انتخابات داشته باشند. ظرف این چند ماه اخیر اصلاح‌طلبان در سراسر کشور سخنرانی‌های متعددی انجام دادند و مردم را دعوت به مشارکت کردند. بنابراین ما به وظیفه خود عمل کردیم. از همین جهت انتظار داریم شورای نگهبان در زمینه تایید اصلاح‌طلبان تجدیدنظر کند.

گفته می‌شود آقای عارف به آقای روحانی هشدار داده‌اند که اگر اصلاح‌طلبان موفق نشوند در انتخابات مجلس دهم پیروز شوند، آقای روحانی در سال 96 در پاستور نخواهد بود. شما با این گمانه موافقید؟

ما معتقدیم که در انتخابات باید حضور داشته باشیم. اگر تجدیدنظری شد که حضورمان همه‌جانبه خواهد بود، اگر نه هم ما نسبت به آن تعداد معدودی که تایید شده‌اند و مردم مسئولیت داریم و نباید صحنه را خالی کنیم. ما نمی‌خواهیم رقیب از عدم حضور ما سوءاستفاده کند و نبودن ما در صحنه آثار سوئی در آینده ایجاد کند. ما در سال 92 حضور داشتیم و امروز میوه شیرین آن را چیده‌ایم. در انتخابات مجلس نهم حضور پیدا نکردیم و شاهد میوه‌های تلخ و خسران‌های به بار آمده هستیم. عدم حضور نفعی برای ما ندارد. مشروط بر اینکه کاندیدایی برای مطرح کردن داشته باشیم، در انتخابات حضور داریم.

آیا اصلاح‌طلبان می‌توانند در تهران لیست 30 نفره‌ای ببندند؟

در حال حاضر که خیر. ما حتی با نفرات دسته چندم هم نمی‌توانیم لیست 30 نفره ببندیم. کار ما با این شرایط بسیار سخت است. ما اگر با نیروهای دسته چندم شرکت کنیم احتمال رای آوری‌مان نسبت به نیروهای سرشناس رقیب کمتر خواهد بود، چرا که ما باید بدنه خود را برای رای دادن به افراد اقناع کنیم و معلوم نیست در غیبت چهره‌های مطرح اصلاح‌طلب تا چه اندازه بتوانیم اقبال مردمی را به دست آوریم. لذا ما باید افرادی را در لیست قرار دهیم که هم اصلاح‌طلب باشند و هم میزان رای آوری بالایی داشته باشند.

منبع: آرمان