سرمقاله رسالت/ کارت زرد و رای معلمان

رسالت/ « کارت زرد و رای معلمان » عنوان سرمقاله روزنامه رسالت است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:

وزیر آموزش و پرورش هفته گذشته از مجلس شورای اسلامی کارت زرد گرفت یعنی در کارنامه مدیریت دو سال و چند ماهه وزارت آموزش و پرورش یک استیضاح و چهار کارت زرد ثبت شده است که شاید به عنوان یک رکورد قابل ثبت در وب نوشت «ترین ها» باشد. هر چند اگر قرار بود تنظیم این کارنامه به معلمان واگذار شود، معلمانی که خود در خط مقدم مدرسه و در مقام عمل با مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنند چه بسا رویکرد ارفاقی مجلس مورد قبول واقع نمی‌شد. بدیهی است که پذیرش این واقعیت برای فرهنگیان تلخ و تا حدودی موجب سرافکندگی است اما هدف این نوشته خدای ناکرده اسائه ادب به شخص وزیر محترم نیست که در هر صورت ایشان هم یک فرهنگی برجسته است و پاسداشت حرمت معلمی یک فریضه است بلکه هدف آن است که علل این ضعف مدیریت، ریشه یابی و چه بسا معالجه شود.
مقام معظم رهبری در دیدار با وزیر محترم و دست اندرکاران این وزارتخانه به مناسبت روز معلم، پدرانه و آینده نگرانه، چند توصیه کاربردی به آنان ارائه فرمودند و از جمله وزارت آموزش و پرورش را از ورود به مسائل گروهی و سیاسی بر حذر داشتند. به نظر نگارنده ریشه بسیاری از مشکلات مدیریتی امروز را باید در غفلت از همین تذکر و رهنمود جستجو کرد یعنی احزاب و گروه هایی، آموزش و پرورش و معلم را سهم خود فرض و با اعمال فشار بر دولت، تلاش کرده اند از این ظرفیت به عنوان یک حزب، حداکثر بهره برداری را داشته باشند و از همان ابتدای معرفی وزیر این سهم خواهی را مطرح و دنبال کردند. اینکه وزیر محترم هم با توجه به گرایش های پیشین و سابقه فعالیت در ستاد یکی از نامزدهای ریاست جمهوری سال 1388، خود شخصا با این سهم خواهی موافق است یا نه، موضوع این مقاله نیست. اما حداقل این است که با توجه به شواهدی که در پی خواهد‌ آمد، مقاومت قابل قبولی برای دفاع از استقلال سیاسی وزارت تعلیم و تربیت به عمل نیاورده است یا نتوانسته آن چنان که لازم است از حریم یک میلیون معلم و قداست امر تعلیم و تربیت دفاع کند و مانع تلاش برای سربازگیری احزاب در این وادی مقدس شود.
به همین دلیل اگر چه در عرصه تعلیم و تربیت، کارنامه وزارت آموزش و پرورش نشان دهنده نمرات قابل قبولی نیست اما از نگاه حزب و جناح سیاسی حامی اش، کارنامه این وزارتخانه درخشان و موفقیت آمیز
است و برای اثبات این ادعا به برخی شواهد در زمینه رویکرد حزبی و سیاسی این وزارتخانه اشاره می کنیم و طبیعی است که همین رویکرد، فرصت مدیریت این وزارتخانه را چنان به خود مشغول داشته که مانع شده چنان که باید و شاید گامهای بلندی در راه پر پیچ و خم تعلیم و تربیت میلیونها دانش آموز و حل مشکلات بیش از یک میلیون معلم برداشته شود:
1- اهانت نشریه رشد به فقهای معظم و حقوقدانان محترم شورای نگهبان و به کارگیری تعابیر سخیف فقیر و حقوق بگیر که این اهانت با گذشت و اغماض دستگاههای مسئول پیگیری نشد.
2- رویکرد حزبی نشریه تربیت سیاسی در شمارگان ده ها هزار به منظور یارگیری سیاسی از جامعه فرهیخته معلمان، از جمله اصرار بر مطرح کردن چهره برخی سردمداران فتنه و ورشکستگان سیاسی
3- ارتجاع فرهنگی و بسترسازی برای نفوذ بیگانه و بازگشت به آداب منحط پیشاهنگی منحله و تشبث به لباس فرم و سلام خاص و دستمال گردن و دیگر اداهای خاص آن که پیامدش تضعیف نهادهای برآمده از انقلاب اسلامی
می تواند باشد.
4- انتصاب دو چهره تند حزبی سیاسی که مجلس شورای اسلامی به دلیل احتمال ارتباطشان با جریان فتنه وزارت آنان را تایید نکرد، به عنوان اعضای جدید هیئت امنای سازمان و برنامه ریزی این وزارتخانه
5- انتخاب فردی با گرایش سیاسی گروهی به عنوان مشاور وزیر در تشکل های سیاسی غیر قانونی که صلاحیت نامبرده برای انتخابات آینده احراز نشد.
6- انتصاب فردی حزبی به عنوان مشاور، توسط یکی از مدیران کل اجرایی که با گماردن هم گروهی های خود در مناطق تابعه آموزش و پرورش قصد داشته است در
هیئت های اجرایی نفوذ کند.
7- انتصاب فردی به عنوان رئیس یکی از مناطق آموزش و پرورش تهران که از طرفداران سردمداران فتنه است و در مدارس فضای مجازی تحت نظر آمریکا هم تدریس می کند.
8- انتصاب هم حزبی ها به سمت های مدیریتی در صندوق ذخیره فرهنگیان
9- ترغیب مدیران و معلمان جهت دیدار با یکی از سردمداران فتنه 88
10- ارائه خدمات به تشکل های سیاسی غیر قانونی جهت برگزاری مراسم خود در باشگاه فرهنگیان و قرائت بیانیه بدون مجوز دستگاه های مسئول
11- اعمال نظر به مدیران مدارس جهت برگزاری مراسم جشن در مدارس به مناسبت آغاز برجام و صدور پیام توسط وزیر آموزش و پرورش به عنوان تنها وزیری که در این زمینه پیام صادر کرد بدون آنکه در این پیام به ضرورت هوشیاری در برابر بد عهدی های مکرر آمریکا، حتی پس از برجام اشاره ای شود
12- همسویی خبرگزاری پانا وابسته به وزارت آموزش و پرورش با جریان ضد انقلاب جهت تضعیف شورای نگهبان یا دفاع از یک جریان سیاسی با درج عناوینی نظیر:
-ابراز تاسف هاشمی رفسنجانی از اعلام رد صلاحیت ها در روز اجرای برجام
-از تمام اختیاراتم در زمینه رد صلاحیت ها استفاده
می کنم
-تمام حیثیت خود را می گذاریم تا مخالفان دولت شکست بخورند
روشن است که انبوه اینگونه دغدغه های حزبی، محیط تعلیم و تربیت را که نیاز به آرامش دارد دچار تنش کرده است و فرصت چندانی برای اجرای سند تحول بنیادین و کاهش دغدغه های معیشتی معلمان نگذاشته است.
به هر حال آنچه از عملکرد دولت یازدهم در عرصه عظیم تریندستگاه کیفی و کمی فرهنگی کشور برداشت می‌شود آن است که:
اولا وزارت آموزش و پرورش ظرفیت فراوانی برای بهره برداری حزبی سیاسی دارد چنانکه به مواردی اشارت رفت و علاوه بر آن، این وزارتخانه بار سنگینی از نظر اقتصادی بر دولت تحمیل می کند و لذا می بایست با رویکرد
خصوصی سازی این مشکل را حل کرد. چنانکه در سند 32 صفحه ای و قریب یک هزار سطری برنامه پیشنهادی ششم توسعه، سهم آموزش و پرورش تنها 6 سطر است و آن هم مربوط می‌شود به استفاده از ظرفیت بخش خصوصی و در این سند پیشنهادی ،علی‌رغم تاکید مقام معظم رهبری به اجرای سند تحول بنیادین، هیچ اشاره ای نشده است و جای سیاست های ابلاغی معظم له در زمینه اجرای سند از جمله ضرورت رفع مشکلات معیشتی معلمان در آن خالی است.
در مجموع با توجه به رویکرد و عملکرد دولت یازدهم در عرصه آموزش و پرورش، جامعه فرهیخته فرهنگیان بر اساس باوری که نسبت به پیشه پیامبرگونه و جایگاه و منزلت خویش دارند، خواهند کوشید دل نگرانی ها و مطالبات خود را در عرصه انتخابات آتی مجلس، جستجو و پیگیری نمایند و به نامزدهایی رای بدهند که نگاهشان به معلم، نگاهی ابزاری نیست بلکه نگاهی فاخر از جنس نگاه امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری است که در سیاست های ابلاغی تصریح فرموده اند: «آموزش و پرورش مهمترین نهاد تربیت نیروی انسانی و مولد سرمایه اجتماعی است» و بر «اعتلای منزلت اجتماعی معلمان و رفع مشکلات مادی و معیشتی فرهنگیان و رعایت اولویت بودجه مورد نیاز آموزش و پرورش در لوایح بودجه سنواتی» تاکید فرموده اند.


منبع: رسالت