درک جديد از منشأ جرقه‌هاي سياهچاله

ايسنا/ سياهچاله‌اي که جرقه‌ها در اطراف آن کشف شده، (Markarian 335 (Mrk 335 نام دارد و تقريبا با فاصله 324 ميليون سال نوري دورتر از زمين در صورت فلکي اسب بالدار قرار گرفته است.

در حالي که سياهچاله‌ها هيچ نوري از خود ساطع نمي‌کنند، تلسکوپ‌ها مي‌توانند نور ايجاد شده در اثر گاز در حال بلعيده شدن توسط گرانش شديد نشأت گرفته از سياهچاله‌هايي مانند MRK 335 را تشخيص دهند. هنگامي که گاز به افق رويداد نزديک مي‌شود، به شدت گرم شده و همين امر سبب درخشش فراوان آن مي‌شود.

تلسکوپ‌ها همچنين قادر به تشخيص نور ايجاد شده توسط تاج يک سياهچاله هستند، ساختاري با ذرات انرژي بالا که نور را در طيف پرتو ايکس ساطع مي‌کند. در حال حاضر، دو نظريه در رابطه با ساختار تاج وجود دارد.

اولين نظريه که به مدل "تير چراغ‌برق" معروف است، ادعا مي‌کند که تاج، يک منبع جمع و جور و لامپ‌مانند نور است که در بالا و پايين محور تکينگي و در امتداد محور چرخش قرار دارد. احتمال دوم اين است که اين تاج به شکل يک ابر پراکنده بوده که اطراف سياهچاله را گرفته يا همانند دو بخش مسطح است که محور تکينگي را در خود مي‌پوشانند که اين مدل به مدل "ساندويچ" معروف است.

در سپتامبر سال 2014، تلسکوپ سويفت ناسا با خوش‌شانسي توانست رويداد جرقه‌ پرتو ايکس را در حال فعاليت در MRK 335 ثبت کند و ستاره‌شناسان به سرعت تلسکوپ NuSTAR را براي پيگيري اين مشاهدات برنامه‌ريزي کردند. با مشاهده نور پرتو ايکس، کشف شد که منبع اين جرقه‌ها، تاج بوده که از سياهچاله به بيرون پرتاب مي‌شد.

تاج سياهچاله با حرکت در حدود 20 درصد سرعت نور، در قاعده جرقه و قبل از اينکه در فضا تخليه شود، مشاهده شد. به عنوان يک عارضه جانبي از اين پديده، نور ساطع شده از اين تاج از طريق اثري موسوم به "افزايش نسبيتي داپلر" تکثير مي‌شود.