استاندار تهران در گفتگو با «اعتماد» مطرح کرد: حدود تجمع انتخاباتی در تهران

استاندار تهران در گفتگو با «اعتماد» مطرح کرد: حدود تجمع انتخاباتی در تهران

اعتماد/ متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست.

هوا در آلوده‌ترین شکل ممکن از طبقه شانزدهم دفتر استاندار تهران به چشم می‌آید، اما مرد شماره یک استان تهران این روزها دغدغه‌های زیادی دارد. سید حسین هاشمی، استاندار تهران هرچند تجربه سال‌ها تکیه زدن به صندلی نمایندگی مجلس را دارد اما این روزها در حال تکمیل مراحل ورود کاندیداها به مجلس است. خلق و خوی سابقش را هنوز دارد. نمی‌خواهد از گذشته حرف زیادی بزند هرچند که ناگفته مشخص است که مجموعه استانداری تهران وارث مشکلات بسیاری بوده است. نمی‌خواهد ناامید باشد هرچند که خیلی‌ها شانزده طبقه پایین‌تر برای برهم زدن تجمع‌ها و نشست‌های مجوزدار تلاش می‌کنند. خلق‌و‌خوی همیشگی‌اش را برای جزیی صحبت نکردن هنوز دارد اما در روزهایی که می‌رود تا به دو انتخابات بزرگ نزدیک شود آرامش را می‌توان در چهره‌اش دید. اخم نمی‌کند، حتی وقتی که در حال صحبت از متخلفان است هم تلاش می‌کند تا آرامش همیشگی‌اش را داشته باشد. مرد شماره یک استان تهران هرچند همان حرف‌هایی را می‌زند که وزیر بالادستش نیز تقریبا گفته اما آماده است برای انتخاباتی که می‌رود تا ١٤ میلیون نفر را تنها در استان تهران به پای صندوق‌های رای بکشاند. سید حسین هاشمی راضی است؛ راضی از شکستن دیوار بتونی که در دولت قبل میان استاندار و شهردار تهران بوده و راضی از سوءظنی که می‌گوید در مجموعه تحت کنترلش کنار رفته و جایش را به اعتماد داده است. گفت‌وگوی کوتاهش با روزنامه اعتماد در روزهایی که به آغاز انتخابات تنها ٤٨ ساعت باقی مانده است ملغمه‌ای از امید، نکوهش، اعتماد به نفس و تواضع بود. هم اطمینان داد که نشست‌های انتخاباتی در کمال امنیت برگزار می‌شود و هم اتمام حجت کرد آنهایی که این نشست‌ها را برهم بزنند با برخورد مواجه می‌شوند. هم تواضع به خرج داد تا از گذشته‌ای که به او ارث رسیده نگوید و هم با اعتماد به نفس از مسیر آینده گفت. یک تاکید اصلی هم داشت که از نگاه او و همکارانش تنها ملاک بررسی صلاحیت‌های کاندیداهای انتخابات همان مراجع چهارگانه هستند و چیز دیگری در آن دخالت داده نمی‌شود.
سوال اول من از خود مجموعه استانداری است. همه مدیرانی که در دولت یازدهم بر سر کار آمده‌اند از یک‌سری مشکلاتی که به آنها ارث رسیده بود، صحبت کرده بودند. من می‌خواهم بدانم مجموعه استانداری تهران در دولت یازدهم وارث چه مشکلاتی بوده است؟
سبک من سبک دیگری است. من معتقدم که وقتی انسان مسوولیتی را می‌گیرد با توجه به مسوولیتش باید نسبت به عملی شدن وظایفش روش‌های خاص خود را عملی کند. من باید به این فکر کنم که چکار کنم تا مشکلات موجود در مسیر مجموعه تحت مدیریتم کمتر شود؟ بله نگاه به گذشته یقینا یک اصل است که باید نگاه کنیم گذشته چه بوده است و کجاها مثبت و کجاها منفی بوده است تا مثبت‌ها را تقویت و منفی‌ها را کمتر کنیم. ولی اگر این نگاه به گذشته به کار کلان گره بخورد دچار مشکل می‌شویم و از کار اصلی باز می‌مانیم. روش کار من در مجموعه استانداری تهران با گذشته کاملا متفاوت است. از هر زاویه‌ای که نگاه بکنید. اما نباید مدام از گذشته صحبت کنیم و از کار اصلی باز بمانیم.
من تلاش کردم که نوسان گذشته را اصلاح کنم که فکر می‌کنم در این دو سال و نیم هم جواب داده است و اگر استان تهران را در این دو سال و نیم مد نظر قرار دهید می‌بینید که حواشی در حداقل ممکن بوده است. این برای یک پایتخت که بیش از هشت میلیون جمعیت دارد خیلی مهم است که حواشی کمتر و فضا بازتر شده است. اینها نکات مثبتی هستند که باید تقویت شوند تا همه افراد درون نظام بتوانند حرف بزنند و اظهارنظر کنند و از صحبت کردن با دیگری هراس نداشته باشند و قانون هم ملاک ما باشد. آنچه که نقشه راه مسیر ما است قانون است و قانون است که تعیین می‌کند در کجاها، چگونه و با چه روشی حرکت کنیم؟ این تقریبا چارچوب‌هایی بود که از روز اول من در مجموعه استانداری دنبال کردم.
یک شعار هم دادم و این بود: تعامل و همکاری و اعتماد. علت این شعار هم این است که تا زمانی تعامل و همکاری نباشد نمی‌توانید کار کنید. من بین خودم و همکارانم اعتماد هم ایجاد کردم.
اعتماد به چه معنا؟
تفویض اختیار. اشکالی که در کشور ما وجود دارد این است که خیلی از مدیران از تفویض اختیار می‌ترسند که به زیردستی‌های خودشان اختیار تفویض کنند. من نه، برعکس هستم و می‌گویم که باید تفویض اختیار همراه با نظارت و کنترل صورت بگیرد. در این حال هم معاون من احساس هویت می‌کند و هم اینکه برای کارش وقت بیشتری می‌گذارد و هم اینکه خودم وقت بیشتری برای امور کلان‌تری خواهم داشت. برخی مسوولان اجرایی را می‌بینید که دفتر کارش پر از کارتابل است. مشخص است که چنین مدیری نمی‌تواند کار کند چراکه این کارها را بدنه باید انجام دهد. مدیر باید فکر کند و هدایت امور در نظرش باشد. در این دو سال و نیم هم من با همین تفویض اختیار بهتر جواب گرفته‌ام. شما عملکرد دستگاه‌های اجرایی را در سال‌های ٩٢، ٩٣ و ٩٤ ببینید. منابع در این سال‌ها نه تنها اضافه نشده بلکه بعضا کمتر هم شده است اما خروجی کار را ببینید که عقبگرد داشته‌ایم یا پیشرفت؟ من به صورت کلی به شما عرض می‌کنم که پیشرفت داشته‌ایم.
این نگاه رو به آینده که به آن اشاره داشتید را من قبول دارم اما دوست دارم کمی جزیی‌تر در مورد مجموعه استانداری تهران صحبت کنیم. شما اشاره کردید که حواشی در تهران کمتر شده است. این حواشی از چه نشات می‌گرفته است که حالا کمتر شده است؟
حواشی با همین تعامل و همکاری که اشاره کردم در ارتباط است. وقتی تعامل و همکاری باشد و بتوانیم این را به معنی واقعی کلمه عملیاتی کنیم می‌توان کار کرد اما اگر این تعامل و همکاری و اعتماد نباشد در خیلی از موارد مشکل پیش می‌آید. ما تلاش کردیم با تعامل، همکاری و اعتمادی که ایجاد کردیم این سوء‌ظن را کنار بکشیم تا بتوانیم سیاست‌های دولت را که مشخص هستند، پیاده کنیم. برای این کار هم همه باید کمک کنند. شما اگر زمان ریاست من بر کمیسیون صنایع و معادن مجلس در دوره‌های نمایندگی‌ام هم یادتان باشد می‌بینید که کمیسیون ما جزو نوادر کمیسیون‌هایی بود که هرچه به صحن مجلس می‌آورد تصویب می‌شد. زمانی که کمیسیون تلفیق بودجه هم گزارشش را در مورد بودجه می‌داد کمیسیون‌ها هم گزارشی ارایه می‌دادند. شما رصد کنید می‌بینید که تنها کمیسیونی که تمام پیشنهاداتش تصویب شده بود بازهم کمیسیون صنایع بود. همین روش بود. این روش جواب می‌دهد. زمانی که کار را محور قرار دهید طبیعتا طرف مقابل هم احساس می‌کند که دنبال کار کردن هستید نه سیاسی‌کاری.
در گذشته اما در استانداری تهران در این قضایا برعکس عمل می‌شد. در تهران میان استاندار و شهردار یک دیوار بتونی بود. البته بخشی از این اختلافات شدید به دلیل قوانین تصویب شده بود اما ما این دیوار بتونی را برداشتیم.
الان اختلافی نیست؟
نمی‌گویم که نیست اما خیلی کمتر شده است. کار خیلی راحت‌تر از گذشته جلو می‌رود. همین سیل سولقان و کن را در نظر بگیرید. بخشی از وظایف مربوط به بخشداری بود که به فرمانداری باز می‌گشت و بخشی هم به شهرداری مربوط می‌شد. اگر تعامل و همکاری نبود در آن زمان ما با معضل مواجه می‌شدیم. وقتی احساس تعامل و همکاری شود هر دو طرف کار می‌کنند. باز هم تاکید می‌کنم که اگر تعامل، همکاری و اعتماد باشد مسیر به خدمت رسانی به مردم منتج می‌شود.
یکی از حواشی که به نظر می‌رسد بیشتر در مجموعه استانداری تهران وجود داشت بحث صدور مجوز برای تجمعات و راهپیمایی‌ها بود. این طور نیست؟
ببینید ما هیچ مشکل جدی در این مورد نداشته‌ایم. برای راهپیمایی مجوز را باید وزارت کشور بدهد. نشست‌ها اگر در داخل سالن‌ها یعنی در محل‌های سرپوشیده باشد از سوی استانداری تهران برای آن مجوز صادر می‌شود که این هم به دو شکل است. اگر نشست احزاب و تشکل‌های دارای پروانه باشد اصلا نیازی به مجوز نیست. ما روز اولی که آمدیم گفتیم قانون اعلام کرده که احزاب می‌توانند جلسه درون حزبی، کنگره و نشست داشته باشند پس نیازی به مجوز نیست فقط باید فرمانداری را مطلع کنند تا اگر لازم باشد شرایط امنیتی را پوشش دهند.
در دانشگاه‌ها هم همین طور است؟
در دانشگاه‌ها ما صحبت کردیم که خود دانشگاه‌ها که یک هیات نظارت سه نفره متشکل از حراست، معاونت دانشجویی و نماینده رهبری است، تصمیم بگیرند و استانداری اصلا ورود نکند. ما ورود استانداری و فرمانداری به نشست‌های دانشگاهی را کاملا منتفی کردیم و اختیار را به خودشان دادیم. شما اگر نگاه کنید در این دو سال و نیم هیچ کاری به این‌گونه نشست‌ها نداشته‌ایم و حتی کنترل هم نکرده‌ایم.
قبلا این طور نبود؟
من نبودم. اما سیاست ما این بود که ورود نکنیم. دانشگاه شرایط خاص خودش را دارد و باید چنین نشست‌هایی صورت بگیرد تا تضارب افکار باشد. فضای دانشگاه‌ها باید آنقدر باز شود که دانشگاه از لکنت زبان بیرون بیاید. البته بازهم قانون باید رعایت شود. ما در چارچوب قانون باید به دانشجویان‌مان این اجازه را بدهیم که حرف بزنند. دوران دانشجویی دوران خاصی است که باید درک شود. به هر حال ما با همین سیاست در این دوره مشکل خاصی نداشته‌ایم. مناظره‌ها و نشست‌ها و همایش‌ها برگزار شده و همه جناح‌های اصلاح‌طلب و اصولگرا و اعتدالیون رفتند و سخنرانی‌های‌شان را کرده‌اند.
بیرون از دانشگاه چطور؟
بیرون از دانشگاه اگر احزاب باشند ما کاری نداریم. اما کسی که گرایش اصلاح‌طلب و اصولگرا دارد و می‌خواهد نشست بگذارد باید مجوز بگیرد. دیگر بحث حزبی مطرح نیست بلکه یک مجموعه‌ای از یک نگاه است که می‌خواهد این نشست را بگذارد. می‌خواهد جناح اصلاح‌طلب باشد یا اصولگرا باید از فرمانداری مجوز بگیرد که ما هم تقریبا تا الان به هر کس که درخواست مجوز کرده مجوز داده‌ایم.
تجمع‌های اعتراضی چطور؟
تجمع‌های اعتراضی به دو شکل است. قانون می‌گوید که باید مجوز بگیرند. مجوز هم اگر موضوع مشخص باشد و فرد درخواست‌کننده شناسنامه‌دار باشد مجوز می‌دهیم. متاسفانه در تهران سنتی شکل گرفته بود که هر کس هر اعتراضی داشت از شهرستان به تهران می‌آمد. این اعتراض‌ها هم متفاوت بود از اعتراض به حقوق گرفته تا شرایط کار. یا حتی اعتراض‌های سیاسی. این دست اعتراض‌ها باید در استان خودشان مدیریت شود و از مبدا اجازه حرکت به سمت تهران را ندهند. شما نگاه کنید، می‌بینید که عمده تجمع‌ها مقابل مجلس ما از شهرستان‌هاست. این نشان می‌دهد که ما باید روی این مساله کار کنیم تا مردم متوجه شوند که اعتراض‌شان را به کجا باید برسانند.
اما بعضی مواقع تجمع‌های اعتراضی خودجوش می‌خواهند انجام دهند. این در حالی است که ما در مقابل قانون حرکت خودجوش و غیرخودجوش نداریم.
مثل تجمع اعتراضی میدان فاطمی در مورد حجاب؟
بله. قانون، قانون است. دقت کنید در مورد همان تجمع هم ما تذکر دادیم و شرایط خیلی آرام شد و از آن زمان دیگر تجمع خودجوش نداشتیم. ما با آنها صحبت کردیم. جلسه گذاشتیم و گفتیم ما که مخالف نیستیم. شما برای تجمع دو خط بنویسید و درخواست مجوز کنید.
اما مدعی درخواست مجوز بودند؟
اول درخواستی نداشتند اما بعدا شروع به درخواست مجوز کردند. ما بحث‌مان این است که شناسنامه‌دار حرف زده شود. ما نمی‌گوییم کسی حرفی نزند ولی در چارچوب قانون حرف زده شود. زمان مشخص کنید که می‌خواهید دو ساعت در فلان محل تجمع داشته باشید. کسی حرفی ندارد. نمی‌شود که به صورت خودجوش بیایند از صبح تا شب در یک خیابان تجمع کنند. این برای زندگی مردم هم اذیت‌کننده است. این است که روند بهبود یافته است و خیلی از گروه‌ها از فرمانداری درخواست مجوز می‌کنند. ما هم به هیچ عنوان در مورد تجمع‌ها سختگیری نکردیم. در استان تهران هم مشکل نگران‌کننده‌ای نداشتیم.
من قبول دارم که شرایط در این مورد خیلی بهتر شده است اما ما با معضلی مواجه هستیم تحت این عنوان که عده‌ای با هر هدفی تجمع‌های مجوز‌دار را برهم می‌زنند. مثل همین ماجرای قرچک ورامین.
مراسم قرچک برگزار شد و به هم نخورد.
بله به هم نخورد اما عده‌ای مقابل آن مراسم که از نگاه همه قانونی بود، تجمع کردند و شعار دادند.
من همان موقع هم گفتم چه بهتر بود که همان مخالفان درخواست مجوز می‌کردند، جلسه می‌گذاشتند و نظرات مخالف‌شان را می‌گفتند. هیچ اشکالی هم نداشت. روز بعد یا همان شب درخواست می‌کردند در همان جا جمع می‌شدند و حرف‌های‌شان را می‌زدند. ما که مخالف نبودیم. اما با اینکه از برگزاری یک مراسم دیگر جلوگیری کنند به هیچ‌وجه موافق نیستیم. آن جلسه هم مدیریت شد و برگزار شد اما آن شکل مقابل قانون ایستادن اصلا درست نبود و صددرصد خلاف بود. هیچ جناح سیاسی هم‌ چنین کاری را نمی‌پسندد. این قضیه هم نخستین بار بود که در استان تهران رخ می‌داد قبل از این،‌چنین چیزی نداشتیم.
البته ویژگی خاص این برهم خوردن مراسم حضور یک نماینده مجلس در جمع تجمع‌کنندگان بود و این موضوع شرایط این اتفاق را ویژه کرده بود.
بالاخره خود این نماینده باید تشخیص بدهد و ما نمی‌توانیم به جای ایشان صحبت کنیم اما ‌ای کاش این نماینده محترم به آنجا نمی‌رفت. درخواست مجوز می‌کردند و بلافاصله هم فرماندار به آنها مجوز می‌داد. اصلا می‌رفتند همان جا و نشست مذکور را نقد می‌کردند. خیلی هم خوب بود. برای همین است که می‌گوییم همه بیایند و حرف بزنند. اما خب می‌دانید که با وجود آن تجمع، نشست اصلاح‌طلبان برگزار شد و با مدیریتی که صورت گرفت تعرضی هم به سخنران انجام نشد. ما گزارش مفصل این ماجرا را در عرض یک هفته خدمت آقای وزیر فرستادیم. تحقیقات مفصلی شد و در نهایت یک گزارش مفصل حتی همراه با پیشنهادات برای آقای رحمانی فضلی فرستاده شد.
وزارت کشور گفته که این گزارش را به قوه قضاییه می‌فرستد؛ چقدر می‌توان به پیگیری این گزارش امیدوار بود؟
دیگر تشخیص بر عهده خودشان است. ما گزارش را با سرعتی که وزیر کشور هم از آن تشکر کرد برای ایشان فرستادیم. گزارش دقیق و غیرجانبدارانه نوشتیم و دقیقا آنچه در قرچک اتفاق افتاده بود را فرستادیم.
من اما یک اطمینان از شما می‌خواهم. اطمینان از اینکه با توجه به در پیش بودن دو انتخابات در اسفندماه امسال، تجمع‌ها با چنین برخوردهایی مواجه نشود.
شما می‌توانید به من اطمینان بدهید که دو دقیقه دیگر اینجا هستید؟ (خنده)
اما شما مسوولیت دارید و من این اطمینان را برای آنهایی می‌خواهم که امسال می‌خواهند کاندیدا شوند و نشست برگزار کنند.
اطمینان داشته باشید هر نشستی که در چارچوب قانون برگزار شود مورد حمایت ما است. نه من و نه همکارانم در کوچک‌ترین موردی کوتاه نمی‌‌آییم و تلاش اصلی‌مان این است که همه‌چیز در مسیر قانون جلو برود. تمام جریانات سیاسی که می‌خواهند یک انتخابات باشکوه برگزار شود برای اینکه مردم به صحنه بیایند، می‌توانند در چارچوب قانون نشست برگزار کنند و ما هم حمایت می‌کنیم. کسانی هم که اشاره کردید بخواهند مانع شوند و جلوگیری کنند با برخورد ما مواجه خواهند شد.
خیلی‌ها این نگرانی را دارند که تجمعی برگزار شود، عده‌ای آن را برهم بزنند، به مراجع قضایی معرفی شوند اما در نهایت برخوردی با آنها صورت نگیرد.
به هر حال هر کس وظیفه خودش را انجام می‌دهد. من یک وظیفه‌ای در مجموعه استانداری تهران دارم و وزارت کشور هم که رییس من است یک وظیفه دارد. قوه قضاییه هم وظیفه خودش را دارد. مطمئن باشد گزارش به قوه قضاییه هم که برسد رسیدگی لازم را انجام می‌دهد. صحبت‌هایی هم با قوه قضاییه کردیم و آنها این اطمینان را داده‌اند که اگر از وزارت کشور چیزی به آنها برسد رسیدگی لازم را انجام می‌دهند.
به سراغ انتخابات برویم. بحث انتخابات الکترونیک هنوز مبهم است. اصلا منظور دقیق از این انتخابات الکترونیک چیست؟
همان طور که می‌دانید تا پیش از این هم همه مراحل انتخابات به صورت الکترونیکی بوده است اما الان بحث وزارت کشور و شورای نگهبان بر سر ثبت رای به صورت الکترونیکی است. یعنی نحوه رای دادن الکترونیکی شرکت‌کنندگان مورد بحث است. بحث هم بر سر نرم‌افزار مورد نظر است. امیدوارم این مباحث حل شود چرا که اگر مرحله ثبت رای هم به صورت الکترونیک باشد همه شایبه‌ها از بین می‌رود. شما همین ونزوئلا را نگاه کنید. با تمام فقری که دارد چون انتخاباتش الکترونیکی است بلافاصله که تمام شود برنده مشخص است. در اروپا هم همین طور است و منتخب بلافاصله مشخص می‌شود و پروژه زمانبری نیست. ترکیه هم همین طور است. خیلی کار راحت می‌شود و همه حرف و حدیث‌ها را هم از بین می‌برد. من معتقدم که هر طور شده باید انتخابات الکترونیکی در همه انتخابات‌های کشور ما جاری باشد. حتی باید مثل ترکیه به سراغ این کار هم برویم که قبل از رای دادن هم برویم و ثبت نام کنیم. ثبت نام کنیم که کدام حوزه باید برویم و رای بدهیم. یقینا این کار به نفع دستگاه‌های اجرایی، نظارتی و کاندیداها است.
خوش‌بین هستید که با وجود این مباحث به انتخابات امسال برسد؟
ببینید قسمت اول که هست. قسمت رای‌گیری هم در حال بحث هستند و امیدواریم که به نتیجه برسند. خود من هم جزو افرادی بودم که اصرار داشتم انتخابات به صورت الکترونیکی برگزار شود.
با توجه به اینکه در سطح شهر تهران کاندیداها بسیار بیشتر است یک نگرانی از نحوه بررسی صلاحیت‌ها وجود دارد. روند در مجموعه شما قرار است با چه رویکردی جلو برود؟
مهم‌ترین بحث هیات‌های اجرایی هستند. ما یک بحث را در هفته دولت مطرح کردم و این بود که در شهری که هشت میلیون نفر زندگی می‌کنند ٣٠ نفر شخصیتی که متدین، باتجربه، خوشنام و مورد وثوق باشند نتوانیم برای هیات اجرایی پیدا کنیم وای به حال بقیه. من همین را به فرمانداران‌مان هم گفتم. گفتم در شهرهای خودتان با هر جمعیتی که دارید ٣٠ نفر را انتخابات کنید که هیات نظارت هم آنها را رد نکند. مسلما هم چنین افرادی وجود دارند. تقریبا شهرهای ما هم با همین سیاست جلو رفته‌اند و با کمترین مشکل مواجه بوده‌اند. می‌توان افراد قوی، باتجربه و دیندار انتخاب کرد. خیلی از شهرها تقریبا با هیات نظارت به نتیجه برسند. ان‌شاءالله که همین هیات اجرایی تهران خواهید دید که چه انسان‌های بزرگی هستند. وقتی که معرفی شوند می‌بینید. برای انجام کار باید آدم‌های قوی و درست و شاخص انتخاب کرد.
با چه سازوکاری قرار است این هیات‌های اجرایی جلو روند؟ تاکید شما چه بوده است؟
قانون. ما مراجع چهارگانه برای بررسی صلاحیت‌ها ملاک‌مان است.
فقط مراجع چهارگانه؟
بله فقط مراجع چهارگانه.
نخستین تجربه انتخاباتی دولت یازدهم در پیش است. دولت چقدر نگران است؟
اصلا نگران نیستیم.
آمادگی کامل را دارید؟
خوشبختانه دولتی‌ها هم باتجربه هستند و این تجربه به آنها کمک می‌کند. امیدواریم افرادی که می‌توانند در مجلس برای مردم مفید باشند از هر جناحی که هستند کاندیدا شوند. مخصوصا افراد معتدل و متخصص و باتجربه. ملی نگاه کنند. امیدواریم اینها به صحنه بیایند که یقینا برای کشور مهم است. هرچه مجلس ما از این چهره‌ها بیشتر بهره‌مند شوند برای کشور مفیدتر است. دولت هیچ نگران نیست و با همه وجود اجرای قانون را دنبال می‌کند.
نگران نیستید که برخی سختگیری‌های خارج از حوزه کار دولت مانع از ورود چنین چهره‌هایی به مجلس شود؟
خود آقای وزیر ممکن است در آن موارد ورود پیدا کنند.
این وعده را داده‌اند...
به هر حال من امیدوارم مردم تصمیم بگیرند و هر کسی در حلقه نظام است اجازه حضور داشته باشد و برای ما مراجع چهارگانه ملاک است و لاغیر.
خبرهایی از ارایه گزارشی از آسیب‌های اجتماعی به مقام معظم رهبری منتشر شده بود. از مفاد این گزارش اطلاع ندارید؟
من در آن جلسه نبودم. آقای وزیر شخصا آن گزارش را برای رهبری بردند. اما آنچه که ما در زمینه آسیب‌های اجتماعی در تهران انجام می‌دهیم کار خوبی است. من البته دیدم که متاسفانه صدا و سیما گزارشی در مورد معتادان ارایه داد که واقعی نبود. ما در تهران گروهی درست کردیم به نام «قرارگاه آسیب‌های اجتماعی». افرادی مثل همین آقای فتاح کمیته امداد و دکتر محسنی بهزیستی و نمایندگانی از دادگستری، نیروی انتظامی، شهرداری و استانداری در آن عضو هستند. خیلی تصمیمات خوبی در این قرارگاه گرفته شده است که واقعا هم جواب داده. همان طور که می‌دانید تهران برای این کارها تنها یک شفق را داشت که آن هم تعطیل شد. الان ما برای نگهداری پنج تا شش هزار نفر مرکز درست کرده‌ایم در حدی که دانشگاه علوم‌پزشکی هم استانداردهای آن را قبول کرده است. من به شوخی می‌گویم که پنج ستاره است چرا که همه شرایط را رعایت کرده‌ایم. ما بخش‌بندی کردیم و گفتیم اول زنان معتاد را جمع‌آوری کنیم که تقریبا جمع شده‌اند و بعید است شما در سطح شهر تهران زن معتاد خیابانی پیدا کنید. اما خب رسانه ملی فیلم‌هایی را از گذشته نشان می‌دهد و چرا منفی نگاه می‌کنند، چرا مثبت نگاه نمی‌کنند؟ ما در فاز دوم برای سه هزار مرد قرار است کار کنیم و فضاسازی‌ها هم صورت گرفته است. هرچه شهر ما پاک‌تر باشد بهتر است. اما رسانه ملی فیلمی پخش می‌کند که از دورانی است که درخت‌ها سبز است اما الان درخت‌ها برگ ندارند. خوب نیست که صدا و سیما از گذشته فیلم پخش کند البته من به دوستان هم گفتم که اعتراض کنند. در حال انجام دادن کار سختی هستیم که هم هزینه‌هایش بالاست و هم سایر بخش‌هایش. ما امیدواریم مردم کمک‌مان کنند تا سایر فازها را هم انجام دهیم تا فضای تهران هم عوض شود.

با کانال تلگرامی آخرین خبر همراه شوید telegram.me/akharinkhabar

ویدیو مرتبط :
مصاحبه استاندار تهران با اخبار سیما