شجاع پوریان در گفت وگو با "آرمان": آرایش مجلس قابل مهندسی نیست

شجاع پوریان در گفت وگو با "آرمان": آرایش مجلس قابل مهندسی نیست

آرمان/ متن پیش رو در آرمان منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست.

با روی کارآمدن دولت تدبیر، امید برای گشایش در فضای سیاسی کشور به وجود آمد. اگر بخواهیم گشایش سیاسی به وجود آمده در دو سال اخیر را تحلیل و بررسی کنیم باید نمره مطلوبی به دولت بدهیم. در بخش اقتصادی نیز دولت توانسته است آرامش نسبی در اقتصاد به وجود آورد و با حل و فصل پرونده هسته‌ای، امید برای گشایش در اقتصاد ایران بیش از گذشته به وجود آمده است. از سوی دیگر دو جریان اصلاح‌طلب و اصولگرا شروع به ساماندهی‌های درون تشکیلاتی کرده‌اند تا بتوانند از این طریق برای شرکت در انتخابات مجلس آماده شوند. اصلاح‌طلبان تا به اینجا از مکانیزم‌های وحدت‌آفرین استفاده کرده‌اند و به نتایج مطلوبی رسیده‌اند. اصولگرایان نیز در تکاپو هستند تا برای اجماع به ائتلاف‌های درونی خود سامان دهند. البته در میان اصولگرایان، تندرو‌ها سعی دارند که میدان‌دار شوند و میانه‌رو‌ها را مرعوب خود سازند. حال باید دید در چند ماه باقی مانده تا انتخابات فضای سیاسی کشور به نفع کدام یک از جناح‌های سیاسی خواهد چرخید. به بهانه بررسی عملکرد دولت روحانی و موضع اصلاح‌طلبان در حمایت از دولت، «آرمان» با ولی‌ا... شجاع‌پوریان عضو شورای شهر به گفت‌وگو پرداخته است که در ادامه می‌خوانید:

بیش از دو سال است که از روی کارآمدن دولت روحانی می‌گذرد. به‌یقین مردم بر اساس خواسته‌هایی به آقای روحانی رای داده‌اند. دولت تا چه اندازه توانسته به خواسته‌های مردم و اصلاح‌طلبان در زمینه‌های اقتصادی، سیاسی و بین‌المللی جامه عمل بپوشاند؟
برای ارزیابی عملکرد و تحقق شعارهای دولت روحانی باید توجه داشته باشیم دولت یازدهم در چه شرایط روی کار آمد. اگر شما به حافظه تاریخی خودتان رجوع کنید حتما به یاد دارید که مخصوصا در دو سال پایانی دولت قبل، کشور با مسائل زیادی در عرصه‌های اقتصادی، بین‌المللی و حتی سیاست داخلی مواجه بود که نتیجه آن بیکاری، گرانی و تورم افسارگسیخته‌ بود که جامعه را در برگرفته بود. خوشبختانه آقای روحانی با درک واقع‌بینانه‌ای که از شرایط داشتند، شعارها و وعده‌های مناسبی را به جامعه دادند و فکر می‌کنم بعد از دو سال در تحقق آن وعده‌ها تا حدود زیادی موفق بوده‌اند. مهم‌ترین وعده آقای روحانی حل و فصل پرونده هسته‌ای ایران بود که خوشبختانه با همت دولت یازدهم و درایت آقای دکتر ظریف و همکارانشان این پرونده به سرانجام رسید. دولت روحانی وقتی روی کار آمد اوضاع اقتصادی کشور با بحران‌های پیچیده‌ای روبه‌رو بود. نوسان شدید قیمت ارز، تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان را با التهاب و سردرگمی مواجه کرده بود که دولت توانست در مدتی کوتاه آرامش را به فضای اقتصادی کشور تزریق کند. هرچند هنوز در برخی عرصه‌ها مشکلاتی وجود دارد اما دور از انصاف است اگر بگوییم اوضاع اقتصادی کشور نسبت به سال‌های گذشته بهتر نشده است؛ در فضای سیاست داخلی، وعده‌های دولت درباره آزادی احزاب، آزادی بیان، حمایت از اهالی هنر و فرهنگ و تشکل‌ها تحقق یافته و بخشی دیگر در حال پیگیری است و البته تحقق برخی از این مطالبات نیز فراتر از حیطه اختیارات رئیس‌جمهوری است و همه باید همکاری کنند.
اصلاح‌طلبان به دنبال یافتن گفتمانی برای حضور موثرتر در فضای سیاسی هستند، تا چه اندازه امکان این گفت‌وگو وجود دارد؟
متاسفانه در طول هشت سال دولت احمدی‌نژاد فضا برای فعالیت اصلاح‌طلبان به‌شدت محدود شده بود و جناح مقابل اجازه هیچ حضوری را به اصلاح‌طلبان نمی‌داد. در واقع قواعد فعالیت مدنی و سیاسی رعایت نمی‌شد و اکثر تریبون‌ها در اختیار یک جریان قرار گرفته بود تا یک‌طرفه به تخریب جریان اصلاح‌طلب بپردازند؛ اما عملا شاهد بودیم با وجود این تخریب‌ها، مردم اقبال خوبی نسبت به چهره‌های اصلاح‌طلب در انتخابات داشتند و با وجود اینکه آقای روحانی داعیه اصلاح‌طلب بودن نداشت، اما مردم به خاطر حمایت چهره‌های شاخص اصلاح‌طلب از آقای روحانی به سمت ایشان آمدند و ثابت کردند که تفکر اصلاح‌طلبی حتی با محدودیت نیز در حال گسترش و ترویج است. البته جناح ناکام در انتخابات 92 بعد از انتخابات هم تلاش کرد تا فضا را برای فعالیت اصلاح‌طلبان سخت کند؛ اما واقعیت این است که نمی‌توان پایگاه گسترده اجتماعی اصلاح‌طلبان را نادیده گرفت و باید این واقعیت را پذیرفت که بخش زیادی از جامعه با تفکر اصلاح‌طلبی هماهنگ است.
اصلاح‌طلبان در دوران اصلاحات نقد‌های زیادی به رئیس دولت اصلاحات داشتند ولی به نظر می‌رسد که آنها این روزها نقدی به دولت روحانی ندارند، حال اینکه عملکرد روحانی در حوزه اقتصاد حداقل بر اساس آمارهای رسمی کشور مثبت نیست. چرا اصلاح‌طلبان به نقد برنامه‌های دولت بی‌توجه هستند؟
گفتمان اصلاح‌طلبی فارغ از نقد درون‌گفتمانی نیست. در واقع، نقدپذیری و انتقاد از ارکان اصلی گفتمان اصلاحات است و اگر روزی مدیریت اجرایی در اختیار جناح اصلاح‌طلب باشد، اصلاح‌طلبان خود را موظف به نقد می‌دانند؛ این طور نیست که بگوییم اصلاح‌طلبان تا خارج از دایره هستند، خود را در جایگاه منتقد قرار دهند و چون ارکان قدرت را در اختیار گرفتند، نقد را کنار بگذارند. نمونه آن مجلس ششم بود که بیشترین سوال و تذکر را به دولت اصلاحات داشت و وزیر آن را استیضاح و عزل کرد. اصولا جریان اصلاح‌طلب یعنی نقد مداوم و تلاش برای بازسازی گفتمان اصلاح‌طلب؛ اگر اصلاح‌طلبان روزی نقدپذیری و حتی خودانتقادی را کنار بگذارند از مفهوم واقعی اصلاح‌طلبی فاصله گرفته‌اند، چرا که ما معتقدیم نقد باید همیشگی، دائم و با نیت خیرخواهانه و اصلاح باشد و هیچ زمانی دولت نمی‌تواند فضای نقد را در جامعه محدود کند حتی وقتی مدیریت در دست اصلاح‌طلبان باشد؛ لذا نقد اصلاح‌طلبان به دولت اصلاحات موضع‌گیری در برابر آن نبود، بلکه ماهیت اصلاح‌طلبی نقادی است و اینکه دولت اصلاحات توسط خود اصلاح‌طلبان نقد بشود، موضوع عجیبی نیست؛ اما اینکه چرا در دولت فعلی اصلاح‌طلبان نسبت به برنامه‌های دولت بی‌توجه هستند، باید بگویم این برداشت درست نیست، اما بالاخره واقعیت‌هایی وجود دارد و اصلاح‌طلبان حیطه اختیارات دولت، فضای سیاست داخلی، شرایط بین‌المللی کشور و بسیاری از مولفه‌های دیگر را مدنظر قرار می‌دهند و بر اساس آن انتظاراتی از دولت دارند. اصلاح‌طلبان عملکرد دولت روحانی را رصد می‌کنند و هر جایی که نیاز به نقد باشد، وارد می‌شوند. البته این نکته را بگوییم که حجم هجمه‌ها علیه روحانی به حدی است که جایی برای ما باقی نمی‌گذارد.
آرایش سیاسی مجلس آینده از نظر اصلاح‌طلبان چگونه باید باشد که دولت بتواند ضمن استفاده از قدرت قانونگذاری مجلس از نقد برنامه‌های دولت توسط مجلس بی‌بهره نباشد؟
آرایش سیاسی مجلس آینده موضوعی نیست که ما بخواهیم با مهندسی انتخابات به آن برسیم؛ چه این مهندسی از سوی دولت یا اصلاح‌طلبان باشد و چه ازسوی اصولگرایان. ما اعتقاد داریم مجلس باید تجلی افکار و اعتقادات جامعه باشد و طیف‌های مختلف در چارچوب قانون باید شانس یکسان برای ورود به مجلس را داشته باشند. لذا اصلاح‌طلبان به هر آرایشی که برآمده از بطن جامعه باشد، احترام می‌گذارند. ما مطمئنیم اگر محدودیت‌ها از کاندیداهای اصلاح‌طلب برداشته شود، شاهد مجلسی خواهیم بود که اصلاح‌طلبان در آن وزن بالایی خواهند داشت. اساسا مجلسی که یک طیف سیاسی در آن فاقد ابزار لازم برای تاثیرگذاری باشد و همچون چند دوره گذشته تک صدایی بر آن حاکم باشد، مطلوب ما نیست، بلکه باید فضایی فراهم باشد تا همه جناح‌ها در بستر قانون در مجلس حضور داشته باشند؛ لذا معتقدم حتی اگر مجلسی با اکثریت اصلاح‌طلبان تشکیل شود، باز هم شاهد نقد برنامه‌های دولت توسط مجلس خواهیم بود، چرا که معتقدیم نقد، کلیدواژه جریان اصلاح‌طلب است.
اگرمجلس آینده از اصلاح‌طلبان و میانه‌روها تشکیل شود آنگاه چه میزان احتمال تغییر در کابینه آقای روحانی وجود دارد؟
واقعیت این است که آقای روحانی کابینه خود را بر اساس مقتضیات مجلس نهم معرفی کردند و چه بسا شکل‌گیری مجلس اصلاح‌طلبان این موقعیت را در اختیار روحانی بگذارد که از نیروهای قوی‌تر در کابینه استفاده کند؛ بعید نیست آقای روحانی در برخی از وزارتخانه‌ها دارای گزینه‌هایی باشد که اگر مجلس هماهنگ‌تری با دولت شکل بگیرد شاهد تغییراتی در برخی وزارتخانه‌ها باشیم.
این روزها جریان تندروی اصولگرا صحنه را برای جریان میانه‌روی اصولگرا تنگ کرده‌اند، چرا اصولگرایان میانه‌رو مرعوب اصولگرایان تندرو شده‌اند؟
متاسفانه در چند سال اخیر تندروها فضای مساعدی برای فعالیت داشته‌اند و به هیچ کس هم پاسخگو نبوده‌اند؛ آنها در دولت گذشته عادت کرده بودند که هر حرفی را می‌خواهند بدون استناد و بازخواهی مطرح کنند، آنها حتی به چهره‌های معتدل اصولگرا هم رحم نمی‌کنند و هرکس نظر مخالفی با آنها داشته باشد مورد هجمه رسانه‌های زنجیره‌ای آنها قرار می‌گیرد. برای مثال آقای ناطق در شرایط فعلی سیبل هجمه آنها شده‌اند. در واقع، حیات این افراد در تندروی است و چون توان پاسخگویی را در خود نمی‌بینند ترجیح می‌دهند فضا را به سمت تندروی پیش ببرند تا با استفاده از تاکتیک تخریب و تهدید به اهداف و مطامع سیاسی و جناحی و بعضا شخصی خود دست یابند. چهره‌های میانه‌روی اصولگرا از قبیل آقای لاریجانی، ناطق نوری، توکلی و مطهری چهره‌هایی هستند که چند دهه سابقه فعالیت سیاسی دارند و در وهله اول اخلاق سیاسی را رعایت می‌کنند ولی متاسفانه طیف تندرو در سال‌های اخیر در فضای سیاسی حضور پررنگ داشته که مهم‌ترین شاخصه آن بی‌اخلاقی سیاسی و توجیه هر ابزاری برای رسیدن به هدف است؛ در چنین فضایی می‌بینیم تندروها حتی تحمل شنیدن نظرات چهره‌هایی که بیشترین قرابت اندیشه‌ای با آنها دارند را ندارند.
استراتژی اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس از نظر تشکیلاتی چیست؟ اصلاح‌طلبان تا چه میزان می‌توانند به مجلس راه پیدا کنند؟
خوشبختانه تجربه انتخابات 92 باعث شد که اصلاح‌طلبان از این انتخابات درس بگیرند و واقع‌‌بینانه‌تر و با عقلانیت بیشتری استراتژی انتخاباتی خود را بر اساس اجماع و پرهیز از انشقاق دنبال کنند. احزاب مختلف اصلاح‌طلب همگی خود را مطیع بزرگان جناح اصلاح‌طلب می‌دانند و هر تصمیمی که از سوی آنها گرفته شود به‌حتم از سوی همه جریان‌های اصلاح‌طلب مورد استقبال قرار می‌گیرد. اینکه امکان موفقیت اصلاح‌طلبان در مجلس تا چه حدی است بستگی به برخی عوامل بیرون از حیطه فعالیت‌ها و تصمیم‌گیری‌های اصلاح‌طلبان دارد. اصلاح‌طلبان با تمام قوا در انتخابات مجلس حاضر می‌شوند و موفقیت آنها تا حدود زیادی بستگی به عملکرد نهادهای نظارتی انتخابات دارد. اگر شرایط مساعدی برای حضور چهره‌های اصلی اصلاح‌طلبان در انتخابات فراهم باشد، موفقیت اصلاح‌طلبان در مجلس دور از دسترس نیست.

با کانال تلگرامی آخرین خبر همراه شوید telegram.me/akharinkhabar

ویدیو مرتبط :
#27 چرا به AMP نیاز داریم؟