سرمقاله فرهیختگان/ جهان؛ با او گفت لا اله الا الله

سرمقاله فرهیختگان/ جهان؛ با او گفت لا اله الا الله

فرهیختگان/ « جهان؛ با او گفت لا اله الا الله » عنوان یادداشت روزنامه فرهیختگان به قلم حمیدرضا صفاکیش است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:

شرافت و کرامت و صفات عالیه رسول اکرم(ص) و معجزات او چنان فراوان است که کتاب‌های بسیاری درمورد آن بزرگوار نوشته شده است. ما به یک معجزه که به هنگام تولد آن حضرت روی داده است و قرآن نیز به آن اشاره دارد، می‌پردازیم.روز تولد آن بزرگوار دگرگونی‌هایی در جهان رخ داد؛ طاق کسری شکافت و کنگره‌های آن فرو ریخت. دریاچه ساوه خشک شد و آتشکده فارس که چندین سال روشن بود، خاموش شد. همه پادشاهان جهان در آن روز حیران، سرگردان و گنگ بودند. بت‌ها روی هم ریختند و سحر ساحران در آن روز بی‌اثر بود. کلمه لااله الاالله در جهان طنین‌انداز شد و چون پیامبر به دنیا آمد از نور وجودش عالم منور شد؛ او گفت لااله الاالله و جهان با او گفت لااله الاالله. (مجلسی، بحارالانوار 2/58)
در مورد رسول اکرم(ص) قرآن شریف می‌فرماید:
و کذلک جعلنکم امه وسطا لتکونوا شهداء علی‌الناس... (بقره 143)
و بدینسان شما را امتی میانه قرار دادیم تا بر مردم گواه باشید و پیامبر نیز بر شما گواه باشد. این آیه دو معنا دارد:1- امت اسلامی سرمشق جامعه بشریت است و رسول گرامی نیز سرمشق امت اسلامی.
2-امت اسلامی در روز قیامت شاهد اعمال هستند و چون همه امت لایق این عمل نیستند امر منحصر می‌شود به ائمه اطهار؛ این همان واسطه فیض است که ولایت تکوینی است. ائمه اطهار واسطه فیض برای این عالمند و پیامبر گرامی واسطه فیض بر آنان و این است معنی روایاتی که پیامبر(ص) را عقل کل، نور مطلق یا اول ما خلق الله نامیده است. (المیزان ص315ج3)
ابن عربی می‌گوید برای خداوند هزار اسم است و برای رسول گرامی نیز هزار نام وجود دارد و بهترین اسماء او محمد، محمود و احمد است.
محمد به کسی می‌گویند که خصلت‌ها و صفات کمالیه او فراوان است و هیچ‌کسی قبل از پیامبر اسلام محمد نامیده نشده است. این اسم از عالم ملکوت برای او انتخاب شد؛ زیرا همه ملائکه و همه انبیا و امت‌های‌شان او را احمد می‌شناختند و ستایش می‌کرده و می‌کنند و بر او درود می‌فرستند.
از حالات پیامبر گرامی می‌توان درک کرد که غصه‌ها داشت، راز و نیازها داشت، صبرها کرد و رنج‌ها برد.
سال دقیق ولادت پیغمبر(ص) معلوم نیست. ابن هشام و دیگران نوشته‌اند که ولادت ایشان در عام‌الفیل بوده است؛ یعنی سالی که ابرهه با فیلان برای خراب کردن کعبه آمده بودند. این تاریخ اگر برای کسانی‌که خود آن حادثه را با چشم دیده‌اند روشن باشد، برای دیگران قطعی نیست. تاریخ‌نویسان رحلت پیامبر(ص) را در سال 622 میلادی نوشته‌اند و حضرتش به هنگام رحلت 63 ساله بودند؛ بنابراین سال تولد ایشان باید سال 570 میلادی باشد. (تاریخ تحلیلی اسلام، ص17)
مجلسی(ره) صبح روز جمعه هفدهم ربیع‌الاول سنه عام‌الفیل را اولی می‌داند. (بحارالانوار، ص31 ج25)
محمد دوران کودکی را با یتیمی گذراند. عبدالله، پدر او پس از آنکه آمنه دختر وهب را به همسری برگزید، چند ماه پس از عروسی در یکی از سفرهای تجاری خود هنگام بازگشت از شام در یثرب درگذشت.
پیامبر دوران شیرخوارگی را نزد زنی از قبیله بنی سعد که حلیمه نام داشت، سپری کرد.
در شش سالگی مادرش را از دست داد و نیای او عبدالمطلب سرپرستی او را برعهده گرفت. در هشت سالگی عبدالمطلب جهان را بدرود گفت و محمد(ص) تحت سرپرستی عمویش ابوطالب درآمد. (تاریخ یعقوبی، ج3، ص13)
در یکی از سفرهای پیامبر(ص) در هنگام کودکی به همراه عمویش به شام در محلی به نام (بصری) راهبی نصرانی به نام بحیری نشانه‌های پیغمبری را در او یافت و به عموی پیامبر سفارش کرد پیامبر را از آسیب یهودیان که دشمن وی هستند، برحذر دارد.
اسم آن بزرگوار محمد و کنیه مشهورش ابوالقاسم و لقب مشهور او احمد و مصطفی است. بیست‌وپنج ساله بود که با حضرت خدیجه، آن بانویی که حق عظیمی بر گردن اسلام و مسلمانان دارد ازدواج کرد.
چهل ساله بود که در شب بیست‌وهفتم رجب سال چهلم عام‌الفیل مبعوث شد. سیزده سال در مکه با مصیبت‌های کمرشکن اسلام را تبلیغ کرد و چون کفار قریش مانع از پیشرفت اسلام شدند به مدینه هجرت فرمود و آن سال مبدا تاریخ مسلمانان شد. ده سال در مدینه بود و در همان‌جا رسالت خود را به دنیا ابلاغ کرد.
پیامبر گرامی اسلام مودب می‌نشست، مودب سخن می‌گفت و مودب راه می‌رفت.
همیشه متبسم بود؛ چنانکه او را ضحوک (بسیار خنده‌رو) می‌گفتند. کلام او شیرین، فصیح و لطیف بود. هرگز دل کسی را نیازرد و تا توان داشت با دیگران با لطف و مهربانی رفتار می‌کرد.
آن حضرت از گناه معصوم بود و از ارتکاب گناه دیگران رنج می‌برد. از عبادت لذت می‌برد و آنقدر عبادت می‌کرد که پاهای مبارکش متورم می‌شد. آنگاه سوره طه نازل شد و خداوند او را از عبادت زیاد منع کرد. (طه، 31)
میلاد بهترین هدیه خداوند به بشریت حضرت پیامبر اعظم آن عابد، عالم، عاشق، عارف، شجاع، همیشه متبسم، اسوه حسنه و الگو و معلم اخلاق را به همه اساتید و فرهیختگان پیرو آن حضرت تهنیت و هفته وحدت را نیز به همه مسلمانان جهان تبریک عرض می‌کنم و بهترین شادباش‌ها را با این غزل سعدی برشما هدیه می‌کنم.
ماه فرو ماند از جمال محمد
سرو نباشد به اعتدال محمد
قدر فلک را کمال و منزلتی نیست
در نظر قدر با کمال محمد
عرصه گیتی مجال همت او نیست
روز قیامت نگر جمال محمد
شمس و قمر در زمین حشر نتابد
نور نتابد مگر جمال محمد
سعدی اگر عاشقی کنی و جوانی
عشق محمد بس است و آل محمد

با کانال تلگرامی آخرین خبر همراه شوید telegram.me/akharinkhabar

ویدیو مرتبط :
حاج محمود كریمی - آروم آروم زیر لبه لا اله الا الله ، بین تابوت تن زهرا (س) لا اله الا الله