ترنجی دو ساله شد؛ تولدت مبارک!

تصویر توسط آقای صابر محمدی طراحی شده است.

و امروز، روز تولد ترنجی عزیزمان بود

فقط به همین مورد بسنده می‌کنیم که باعث افتخار ماست تا تولد ترنجی فقط برای ما تولد نباشد، بلکه برای دوستان ترنجی نیز روز مهمی به شمار رود. دوستان عزیزی که برای ما نوشتن تا ما این بار خواننده باشیم. در ابتدا با صحبت‌های دوست عزیزمان حبیب شروع کنیم:

وقتی هفتصد و سی روز پیش رسماً پا به عرصه ی مجازی کشور گذاشتی،هیچ کس فکرشُ نمیکرد دو سال بگذره و تو هنوز که هنوزه سرپا باشی! اما تو موندی و ثابت کردی که خودتو قبول داری و درگیر مسائلِ ظاهری نخواهی شد و با شخصیتِ مستقلِ خودت، مشکلات رو گاه به راحتی و گاهی با تلاش بیشتر کنار خواهی گذاشت.وقتی سیصد و شصت و پنج روز پیش دست به قلم شدم تا دلنوشته ی خودمُ به مناسبت یکساله شدنت بنویسم، با افتخار اعلام کردم که الحمدلله ربّ العالمین هستم و میبینم که جشن تولد یک سالگیتو با همه ی دوستان میگیرم! الانم با افتخار اعلام میکنم که خدارو شکر هستم و هستیم و رشد روز افزونِ تورو میبینیم و میخواهیم تولد دوسالگیتو جشن بگیریم!

اما این بار دیگه اوضاع فرق میکنه. تو بزرگتر شدی! طبعاً اعتماد به نفست هم بیشتر شده!ما هم استرس نداریم! میدونی چرا؟! چون خودت به همه ی ما نشون دادی که افکار منفی رو از خودت دور کردی! نشون دادی که اهمیّتی به حرفای خاله زنکی نمیدی! نشون دادی که از رفتارها و حرف های دیگران قالب نمیگیری و همونجور که هستی، هستی و از بودن لذّت میبری! نشون دادی که در تلاطم غرق نشدی و نگران تایید شدن یا نشدن از طرف دیگران نیستی!بازم میدونی چرا؟! چون گام اول رو درست برداشتی.مطمئن بودی به خودت و همین سوپاپِ اطمینان باعث شد که بقیه موارد هم برای تو به ساده ترین شکل ممکن حل بشه! بگذریم… داره کم کم حرفای دلم شروع میشه!

یادمه وقتی چشم به دنیای مجازی گشودی،علیرغم نداشتنِ تجربه ی کافی، اقدام به تابو شکنی کردی و برخلاف قوانین و ملاحظات دیگر سایت ها عمل کردی! اون ایّام کسی فکرشو نمیکرد که همین خط مشی تعیین شده از سوی خودت، دوام زیادی داشته باشه و بیشترِ پیش بینی ها این بود که احتمالاً در آینده ای نه چندان دور، از این سبک و سیاق دست خواهی کشید و تو هم به همان روال همیشگی و معمول اکثر قریب به اتفاقِ سایت ها رو خواهی آورد. اما گذشت زمان ثابت کرد که این رَویه نه تنها پاشنه ی آشیلِت نشد، بلکه به عنوان نقطه قوّت و وجه تمایزت ملموس شد، تا جاییکه خودم به شخصه شاهد بودم که در این مدت بسیاری از مدعیانِ تجربه و پیشینه و عَقَبه!!! با الهام گرفتن( یا هر واژه ای که برای این دنباله روی بیابیم) از تو، در سیاست های خود تجدید نظر کرده و کم و بیش ترتیبی اتخاذ کردند که در بحث ها و فضای کامنت ها شرکت کرده و ارتباط دو طرفه با کاربران برقرار کنند.

راستی صحبت از کامنت و فضای کامنت و قوانین مربوط به کامنت ها شد، باید به یکی دیگر از افتخاراتت اشاره کنم.اینکه به اهمیّت نقشِ مخاطب در همراهی و پیشبرد اهداف تعیین شده، توجه ویژه ای داری! تا جاییکه جالبترین بخش ممکن رو به درستی اتّخاذ کردی و با سیاستِ “نظر دادن آزاد است” فضایی رو فراهم کردی که کاربران به راحتی نظرات خودشون رو در موارد مختلف بیان کنن و قطع به یقین همیشه بدون ویرایش منتشر کردی.(حتی انتقادهای تند و تیز کاربران از خودت) مگر اینکه در موارد خاص که ارزش های اخلاقی نقض میشد.

باید بگم نمونه ی چنین سیاستی (Comment is free) رو در بخش آنلاین روزنامه ی گاردین هم شاهد بودم! هر چند دوستانی هستند که به همین دلیل(آزادی بیان) دوست دارند هر آنچه که دلشون بخواد بنویسن و تورو موظف به انتشارش میکنند، ولی نمیشه بحث اضافه ای بابت این قضیه داشت! چون همیشه افرادی هستند که در مورد تو تِز منفی میدن! بقول معروف دهن مردم رو که نمیشه بست، ولی حداقل کاری که کردی این بود که خودتو طوری آب بندی کردی که به حرف بدخواهات پشیزی ارزش قائل نشی!

فارغ از همه ی این موارد، باید به این نکته اشاره کنم که در همین فضا، به هیچ وجه نظاره گر سردی و خشک بودن بحث ها نیستی و در کنار موارد و بحث های جدّی که در ارتباط با پُست مورد نظر میبینی و میبینیم، صمیمیتی رو شاهد هستی که با چاشنی شوخ طبعیِ معروفِ ایرانی ها همراهه که این هم از مزایای بارزِ فضای کامنتاته!

در ادامه ی همان سلسله الهام دهی های متعددِ خودت به دیگران، وقتیکه سال گذشته اقدام به ابتکار جالب دیگه ای زدی و با برگزاری لیگ منحصر به فرد اسمارتفون ها، شور و هیجان جالبی رو در بین هوادارانِ سایر برندها ایجاد کردی، بعضی ها از همون اوایل، این حرکت رو به سُخره گرفتند! اما گذرِ زمان نشون داد که تو بازهم نه تنها راهو بیراهه نرفتی، بلکه رهنما و نشان دهنده ی راه شدی! چون بعد از مدّتی برگزاری لیگ برای همه به یک امر واجب تبدیل شد و دیگر مسخره کردنِ این حرکت، اقدام مذموم به حساب می آمد!!!

البته بماند که امسال هم دومین دوره ی لیگ رو استارت زدی و طبق معمول با ابتکار جدید و طعمی متفاوت و دوئل های بخش به بخش!

از دیگر انتظاراتِ به حقّی که از تو داشتم و دارم و الحقُّ و الانصاف تو هم به نحو احسن از عهده ی اون بر اومدی، این بود که در نقد و بررسی هات فوکوس و دقّت زیاد بر دیوایس های مختلف داشتی و با ذکر ریزترین و جزئی ترین مسائل و مشکلات، اونارو منتشر کردی و در بسیاری از موارد براحتی از عیوب و کم کاریِ کمپانی ها به شدت انتقاد کردی! تا جاییکه کامِ خیلی ها رو تلخ کردی و بعضیارو( از فرط تعصب یا ترس از تاثیر گذاری مستقیم بر فروشِ محصولِ مورد نظر) مجبور به واکنش های غیر منطقی کردی و اونا تورو به بی تجربه بودن و هیجان زدگی و درعین حال دروغگویی متهم کردن! در صورتیکه معتقدم فاکتورِ قاطعیت و نترس بودن رو به عنوان دو ارزشِ اصلی خودت در نظر گرفتی و بعنوانِ منتقد در نهایتِ صداقت و دوستی،تمام مشکلات مربوط به نقد و بررسی هارو، با مخاطبین و کاربران سایت در میان گذاشتی و به مدعیانِ راستگویی!!! این نکته رو یادآور شدی که حتی در بزرگترین سایت های خبری دنیا هم، دانشجویانی هستند که به عنوان کارآموز فعالیت میکنند و در عین حال تاثیرگذارترین تحلیل ها رو از همون به اصطلاح بی تجربه ها شاهد هستیم!

پس این مورد نه تنها عیب نیست،بلکه نقطه قوّت محسوب شده که نیروی جوانی و پشتکار بی نظیر رو به همراه داره! و باید گفت مرور زمان، صحتِ گفتار تورو ثابت کرد و موضع گیری رسمی شرکت ها( به عنوان مثال مشکلات مربوط به پردازنده ی اسنپ دراگون ۸۱۰) مُهر تاییدی شد بر صداقتِ همیشگیِ تو!

و گویی باز هم باید به این نکته اشاره کرد که شب رفت و رو سیاهی به ذغال ماند!

راستی این بخش از پرسش و پاسخِ فردای انتشارِ نقد و بررسی هم رویه ای هستش که باید به اون هم اشاره کنم که واقعاً بی نظیره و انتظار میره این اقدام شایسته تداوم داشته باشه همه ی این موفقیت هایی که بهش اشاره کردم‌‌، زمانی شیرینی و حلاوتش بیشتر شد که شاهد بودم و بودیم مدیر بالیاقتمون بر اساس همون اصلِ لیاقت، صداقت و تخصصِ کاری، وارد ساختمانِ جام جم شد و بعنوان (مجری، منتقد و تحلیلگر مسائل مربوط به تکنولوژی) شروع به فعالیت کرد و هر جمعه ساعت ۱۳:۴۰ از شبکه ۳ مهمونِ خونه هامون شد!

در حالت کلی باید یادآور بشم که توازن در انتشارِ اخبارِ مربوط به سایر برندها و سیستم عامل ها از نکات برجسته ایه که حیفم اومد به اونهم اشاره نکنم.البته میدونم که مثل بعضی ها هیچوقت به سَمتِ شرکتِ خاصی غش نکردی، اما تنها انتظارم اینه که همیشه اصلِ بی طرفی رو کما فی السّابق رعایت کنی. چون مهمترین عاملی که برای شخصِ مخاطب مهم و حیاتی محسوب میشه، صداقت و یکرنگیه! و برای کاربر حرفه ای میزانِ تاثیرگذاری و تحلیل های مبتنی بر واقعیت بیشتر ارزش داره تا به رُخ کشیدن پیشینه و عقبه و رتبه ی الکسا! چه بسا در دنیا، رسانه های نوشتاری و آنلاین زیادی وجود دارند که دارای تیراژِ بالا و بازدیدِ حداکثری هستند، اما کمترین میزان تاثیرگذاری در معادلات و اتفاقاتِ جامعه رو دارند!

بگذریم ترنجی جان! گفتنی ها زیاده و نمیشه همه رو به رشته ی تحریر درآورد! در حالیکه خودت هیچوقت ادعا نکردی بی نقص و مبرّی از هر اشتباهی و معتقدی که همه ی ما در معرضِ آزمون و خطا هستیم، ولی باید به این نکته اشاره کنم که غیرقابل پیش بینی بودن و حرکت نکردن در یک خط مستقیمِ ترسیم شده در ذهن دیگران، از صفاتِ بارزِ دیگه ای هستش که داری و همین باعث شده رابطه ی سینوسیِ ایجاد شده با بعضی از دوستان، گاهی وقتا نمود پیدا کنه! تا جاییکه همون دوستان تورو بعضی وقتا به عنوان بهترین سایت تکنولوژی جهان معرفی کردن و گاهی هم در حد داعش و بن لادن و… نزول دادنت! و این نشون میده اصل و نفسِ کارِت درسته!

خب دیگه… بحثم طولانی شد و حوصله ات سر رفت! فقط یخورده دیگه تحمّل کن! قول میدم طولش ندم!!! تو این یکسال اخیر اتفاقات ریز و درشتی در دنیای تکنولوژی افتاد که بر اساس “تقویم تاریخ” خودت میخوام بعضیاشو برجسته کنم تا هم فلاش بَکی داشته باشیم به گذشته و هم تندیس های بلورینی که یک سال انتظار صاحبانشونُ میکِشَن، از تنهایی در بیان!!!اول از همه میریم سراغ شهر ردموند و شرکت معروفش!

“تندیسِ سرخرمن ترین وعده ی سال” رو با احترام تقدیم میکنیم به شرکت مایکروسافت بابت وعد ه های پیاپی بابت انتشار نسخه ی نهایی ویندوز۱۰ موبایل که حتی صدای اعتراض همه ی کائنات رو در آورد! طوری که مُتّفق القول شعر نیمایی شون گل کرد و زمزمه کردند: آفت گرفته است مایکی… ویندوزی که هر روز سرش وعده میدادی!

متعاقباً ” تندیسِ ایوب ترین صبور سال” مشترکاً تقدیم میشه به همه ی کاربرای وفادار ویندوزفون که منتظر هستن برای همیشه واژه ی “فون” از سیستم عامل گوشیشون پاک شده و شماره ۱۰ همیشه محبوب، بشه پسوندِ ویندوزِشون!

“تندیسِ فراموشکار ترین شرکت سال” به همراه تجویز ده کارتن بزرگ قرص دونپزیل( برای درمان آلزایمر) تقدیم میشه به شرکت سامسونگ بابت تولید فَلّه ایِ گوشی و عدم پشتیبانی مناسب و به موقع و رها کردن اونا به مثابه یک طفل سرراهی! ( کُشته مُرده ی اون اخلاقتم سامی که به همه ی سلیقه ها احترام میذاری!!! و برای همشون گوشی تولید میکنی!!!)

“تندیسِ آشپز ترین شرکت سال” با احترام تقدیم میشه به شرکت محبوب و باسابقه ی سونی، بابت ارائه ی شاهکارِ حالت آشپزی در منوی تنظیمات گوشی اکسپریا زد ۴! ممنونم ازت سونی جان که با این شاهکارت ضرب المثل قدیمیِ ” یکی از راه های رسیدن به قلب انسان ها شِکَم است” رو زنده کردی!

“تندیسِ کاذب ترین اعتماد به نفس سال” تقدیم میشه به شرکت تایوانیِ اچ تی سی که با وجود مطّلع بودن از اخبار مرتبط با مشکلات پردازنده ی اسنپ دراگون ۸۱۰، پرچمدارشو با همین پردازنده معرفی کرد و در عین حال مدعی بهترین طراحی جهان شد و تغییری در طراحی پرچمدارش نداد تا اینکه این اعتماد به نفس کاذب به پاشنه ی آشیل فروش دستگاه تبدیل شد و نهایتاً منجر به برکناریِ مدیرعامل!

” تندیس عاشق ترین شرکت سال” با ذکرِ مصرع ” فاش گویم و از گفته ی خود دلشادم” تقدیم میشه به شرکت ال جی که تمام قوانین و معادلات مربوط به زبان طراحی و پیروی از همان زبان طراحی رو به ارزنی حساب نکرد و هر سال پرچمداراشو با هر طراحی که خودش دوس داشت معرفی کرد! گویی که پیروی از زبان طراحی در این شرکت به مثابه محصور کردن خود در پیله پنداشت میشود!

“تندیسِ نوستر آداموس ترین شخصیت سال” تقدیم میشه به مدیرعامل سیانوژن که طی بیاناتِ مبسوطی که داشت پرده از جنایت هولناکِ بشری برداشت و با ذکر این جمله که سَرِ سامسونگ در ۵ سال آینده ذِبح میشود، داعشی ترین جمله ی سال رو بیان کرد!“تندیسِ آبکی ترین جمله ی سال” با احترام تقدیم میشه به مدیرعامل شرکت محبوبِ اپل جناب آقای تیم کوک که سرفیس بوکِ مایکروسافت رو یک محصول ضعیف و آبکی(Diluted) معرفی کرد و با حمله ی دوباره به این دستگاه، عنوان کرد که سرفیس بوک خیلی تلاش کرده که همه چی باشه( هم تبلت و هم لپ تاپ) ولی در واقع هیچکدام نیست!!! ما هم علاوه بر تندیس یک لیوان آب هم به ایشون میدیم و یادآور میشیم: ریلکس، ریلکس، ریلکس تر جناب تیم کوک! شما خونِ آلودَتو بخاطر این مسائل پیش پا افتاده کثیف نکن!!!

“تندیسِ بادیسم ترین شرکت سال” مشترکاً تقدیم میشه به همه ی شرکت های چینی که بواسطه ی نبوغشون در سرقت و کُپی کردن از تمام داشته های شرکتهای معتبر و همزمان قیمت گذاری بر اساس قانونِ سه بسته ۱۰۰۰ تومن!!! که با این سیاستشون خنده رو بر لبانِ مصرف کنندگان و گریه رو به شرکتهای مال باخته (ایده باخته) تقدیم کردند!و نهایتاً “تندیسِ ماهرانه ترین سبقت و لایی کِشی سال” تقدیم میشه به جی ال ایکس خودمون که پارسال مدیرعاملش مدعی شده بود سال آینده از لحاظ فروش، از آیفون سبقت خواهند گرفت! عجب گرد و خاکی بلند شد از تِیک آفِت مهندس!

تموم شد ترنجی جان،تموم! میدونم امروز بارها و بارها بهت تبریک گفتند و خواهند گفت و البته همه ی اون واژه های تبریک زیبایی خاص خودشُ دارن! باید اعتراف کنم که منم ماهها تلاش کردم که زیباترین جمله رو برای امروز کنار بزارم، اما در نهایت تعجب، همه ی جملات فرار کردند!

پس همینطور بی وزن و بی هوا میخوام بگم…

تصویر توسط آقای سروش نصر پور طراحی شده است

اما به سراغ صحبتی دیگر برویمبه بهانه تولدش … ترنجی از صفر تا صد

گاهی در خیابان راه می روی و دعوا می شود که خراب کند روزت را…گاهی در مسیری پیاده ای سوار میشود…گاهی کاملا بیخودی بهار میشود. گاهی آسمان پر از شهاب میشود و گاهی زندگی خودش سراب می شود! گاهی هم همه چیز خراب می شود. آنقدر می شود و می شود که زندگی تمام بشود. زومیت را سلامی می کنم. اولین سایتی که برای دلم خبر می گذاشت. چه کیفی داشت ترول بازی هایش…مدتی گذشت و طبق معمول رابطه ام با مدیران سایت میزبانم تیره و تار شد و یک خدانگهداری خشمگین اتفاق افتاد. به آدم برمی خورد دیگر…حنجره ات را پاره کنی و مخاطبت قد یک جمله برایت ارزش قائل نشود. اکنون که اینها را می نویسم هم عصبانی شده امزومیت به دل نگیر…تو هم خوب شدی

آفلاین که نمی شود برادر، آفلاین که نمی شود، باید کاری کرد. شخصی بین کامنت ها جالب بود! نظری کوتاه و تحریک کننده و در انتها یک لینک…لینک…لینک

آنقدر قلقلکمان داد تا خواسته اش را اجابت کنم. آیفون چرا زیباست؟ نقش و طرح خاصی دارد؟ رنگ نابی دارد؟ آیفون خیلی زیباست چون خیلی ساده است…همین

ته مایه اش سبز بود، یک سبز آرام. یک ستون بود و دیگر هیچ…کاملا مشخص بود که قوای پشتیبانش از دو نفر تجاوز نمی کند. آه…آنها فانتوم وار خبر می گذاشتند. من چه می خواهم؟ نقش و طرحی خاص؟ من تشنه ام، تشنه اخبار. با خود گفتم چه اهمیتی دارد آنهمه زرق و برق؟ بخش نظرات هم که خوراک خودم بود. امیر بود و عبدا… و دیگر خاطرم نیست. گلکسی اس5 معرفی شده بود و اصلا ساخته شده بود برای ترول بازی. یکی می گفت پلاستیک ضد سرطان است و آن یکی با چشب زخم عکس یادگاری می گرفت.

آنقدر که نام “ترنجی” برایم بی معنی و خنده دار بود که سکوت را انتخاب بهتری می دانستم ولی بعدها نظرم عوض شد.

گذشت و گذشت تا رسید به اولین پوست اندازی ترنجی…اوه این که نارنجیه! همان غالب با پس زمینه سبز. انتقادها بالا گرفت. اینجا بود که ترنجی دلبری کرد و در حرکتی انتحاری طی یک نظرسنجی مخاطبانش را حق انتخاب داد. آنها می توانستند قالب و حتی نام و طرح لوگوی سایت محبوب خود را عوض کنند! یکی کامنتی را ارزش قائل نیست و یکی تمام هویتش را برای رضایتت حراج می کند.

برای رساندن صدایت نیازی نبود حنجره ات را پاره کنی البته نیازی به سوزاندن پر طاووس هم نبود، فقط کافی بود اسمشان را صدا کنی. آنقدر برایت احترام قائل بودند که وقتی اسمشان را صدا می کردی خود را موظف می دانستند که اسمتان را صدا کنند. همیشه فرماندهانی که با زیردستان خود خوب تا کرده اند دوست داشتنی تر بوده اند. کار به جایی رسید که زمزمه ی این حسن رفتارها مخاطب رقیبان چندین و چند ساله را به کسری تبدیل کرده بود.

او دیگر قد کشیده بود. باز هم پوست انداخت. زیبا و زیباتر شد. تغییرات ملموس بود. تفاوت ها هر روز محسوس تر می شدند. تعدادشان زیاد شد. رقیب جدید آمد و او همچنان خودش بود. شهرتش بالا گرفت و او همچنان خودش بود. هرگز نمی توان ثبات را زیر سوال برد. حس صمیمیت پایه و اساس این سایت است. در حوزه تخصص هم متنی شیوا با علمی ناب ترکیب می شود و خروجی قابل قبولی را ارائه می دهد. بررسی ها عمیق و عمیق تر می شود و از حالت نگاه کلی فاصله می گیرد. آنها در کوچکترین تغییراتشان هم نظر مخاطبان را لحاظ می کردند. انها دوست شما بودند. آنها آنها و آنها سبکی نو در دنیای تکنولوژی بودند. به قول یارو آنها دنیای تکنولوژی را از نو اختراع کرده بودند 

صدرا با لبخندش آمد…سینا با سیبیلش آمد (اینقدر میگم تا دوباره بزاری)…آرمیان با آرامشش آمد…علی با فضاپیمایش آمد…پیام با خنده هایش آمد…حسین با شخصیتش آمد…مصطفی با یکدلی اش آمد…سحر با فشفشه اش آمد (حاصلی کجایی…دقیقا کجایی) …..

همه آمدند، بعضی ماندند و بعضی رفتند و بعضی هم بعدا آمدند

همش که خوبی نبود البته…ضعف هم بود. آن وقت ها سایت سنگین بود. لوگوی سایت به طرز عجیبی عجیب بود. سکته خبری گاهی اذیت می کرد. نرم افزار سایت هم که اوج بی سلیقگی آنها، بدون هیچ لوگویی و تنها کلمه “ترنجی” که در بالا و پایین آن هم در هر دو مورد به زبان فارسی که البته در گوگل پلی هم یافت نمی شود! سادگی هم حد دارد!

خب چه شد؟ آخرش خراب شد؟ مگر می شود من بنویسم و آخرش خراب باشد؟ اصلا من می نویسم که به آخرش برسم

شما را نمی دانم ولی تمام مرورگرهای اطراف من به محض فعال شدن در کسری از ثانیه ترنجی را به رخم می کشند. سایتی که متریال را از گوگل و رنگ و لعابش را از اپل قرض گرفته است. سایت نه ببخشید، خانه ای که لبخند را به لبان آدم جاری می سازد. این وقت ها آینده نگر می شوم. نمی دانم مثلا بیست سال دیگر هم صدرا با ته ریش آن موقعش باز هم برایم خبر می گذارد؟ سینا آیفون 16s را برایم بررسی می کند؟ نمی دانم ولی امیدوارم

آرام بگیر دلم…نترس، آنها می مانند یعنی باید بمانند. بمانند که ترک عادت نکنیم، که اخبار را با لبخند بخوانیم. بمانند که بمانیم…که بمانیم

راستی، ترنجی تنها سایتی است که بنده افتخار اخراج نشدن (!) از آن را داشته ام…ممنونم ترنجی، بنده نوازی کردی

دوست دارم کامنت “قلب” برای ترنجی یادت نرود…!

…………….تولدت مبارک عزیز دلم………………

تصویر طراحی شده توسط آقای سروش نصرپور

از طرف تیم ترنجی عاشق تک تک شما دوستان عزیز بوده‌ایم، هستیم و خواهیم بود. بهترین روز را رقم زده‌اید

لینک کوتاه

×Closeبرای امتیاز دهی به این مطلب، لطفا وارد شوید: برای ورود کلیک کنید

ویدیو مرتبط :
رادمهر ۲ ساله و تولدت مبارک