شاهد تلاش جریان نفاق جدید برای ورود به حلقه‌های مدیریتی هستیم/ منافقین جدید کُت پوزیسیونی و شلوار اپوزیسیونی به تن دارند

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، در آستانه انتخابات مجلس خبرگان رهبری و مجلس شورای اسلامی ماهنامه «هیأت» گفت وگویی انجام داده با دکتر حمیدرضا مقدم فر پیرامون پروژه نفوذ دشمن و چگونگی آن. متن این گفت و گو را در ادامه می خوانید:

به طور کلی سابقه پروژه نفوذ در کشور و طرق مختلف آن را توضیح فرمایید.پروژه نفوذ را می توان الگویی طراحی شده و مهندسی شده توسط ابرقدرتها برای تحمیل اراده بر کشور هدف (مثلاً جمهوری اسلامی ایران) از طریق ابزارهای نرم به صورت تدریجی و خاموش و در فضایی غیرنظامی و غیرامنیتی با هدف تغییر نگرش ها، تغییر در منطق محاسباتی و ادراکی و نهایتاً تغییر در رفتار و تصمیمات آن تعریف کرد. پروژة نفوذ، راهبرد آمریکا در قبال ایران در دورة پسابرجام است. یعنی دوره ای که آمریکا پس از 37 سال دشمنیِ تمام عیار و تجربه کردن انواع روش ها برای سرنگونی و تغییر نظام جمهوری اسلامی از بیرون، به این نتیجه رسیده است که تنها راه مهار و تغییر رفتار جمهوری اسلامی در گام نخست و سپس نابودی آن در گام دوم، همانا نفوذ نرم سیاسی و فرهنگی به حلقه های مدیریتی و تصمیم سازی و نیز نفوذ در میان افکار عمومی جامعة ایرانی برای استحاله و اضمحلال پایه های انقلاب اسلامی از درون است.

اما در مورد سابقه تاریخی باید بگویم نفوذ در حلقه های مدیریتی و تصمیم سازی جمهوری اسلامی طی دهة اول انقلاب، ماهیتی فیزیکی داشت. بدین صورت که تلاش می شد با استفاده از عناصر نفوذی در مراکز حساس کشور، نسبت به ترور و حذف فیزیکی مسئولان ارشد، نخبگان، متفکرین و تئوریسین های انقلاب اسلامی اقدام شود. اما در برهة کنونی و با تغییر راهبرد دشمن از سخت به نرم، تلاش می شود تا دستگاه محاسباتی و منطق ادراکی نخبگان و سیاسیون جمهوری اسلامی مورد نفوذ قرار گیرد تا ترجیحات، باورها و آرمان های آنان نسبت به سال های نخست پیروزی انقلاب متفاوت گردد. به عبارت دیگر در نسخة جدیدِ پروژة نفوذ، دشمن می کوشد اهداف خود را با استفاده از مهره های داخل کشور که رویکردی غربگرایانه دارند و به دلایل مختلف در مختصات فکری دشمن می اندیشند پیش ببرد.

پرروژه نفوذ در فتنه 88  چگونه ایفای نقش کرد؟نفوذ در فتنه 88 از جنس انقلاب های رنگی بود. تجربه نشان داده بود که روش های سخت افزاری در مورد ایران کارایی ندارد. از یک سو هرگونه تهاجم نظامی به ایران به صورت تمام عیار یا محدود با ریسک بسیار بالا و پیامدهای کاملاً غیرقابل پیش بینی همراه است. از سوی دیگر تحولات نوین فناوری در عرصه رسانه و فضای سایبر، ظرفیت فوق العاده ای برای بسیج توده ای در فضای مجازی از طریق سایت ها و شبکه های اجتماعی ایجاد کرده است. همچنین براندازی جمهوری اسلامی باید از درون جامعه مدنی و به صورت غیرمستقیم صورت می گرفت تا حساسیت برانگیز نباشد. نمونه های موفق انقلاب های رنگی و براندازی های نرم در کشورهای اطراف روسیه مانند گرجستان و اوکراین بر مبنای آموزه-های جوزف نای و جین شارپ هم این تصور را در ذهن تحلیلگران تقویت می کرد که می توان در برهه کنونی نسخه مشابهی را برای ایران تجویز نمود. لذا وقتی که انتخابات پرشور 22 خرداد برگزار شد و کابوس شکست جریان معاند به حقیقت پیوست، پروژه انقلاب رنگی و براندازی نرم با شدت تمام و آمادگی و طرح ریزی قبلی آغاز گردید. همگان شاهد بودند که یک جنگ احزاب علیه نظام اسلامی با دستمایه قرار دادن دروغ تقلب به راه افتاد و نظام با حجم بی سابقه ای از بمباران نرم مواجه گردید.

هدف اصلی جریان نفوذ در سال 88 اجرای سیاست فشار از پایین و چانه زنی از بالا بود. وقتی که در 25 خرداد جمعیت قابل توجهی از مردم که ناخواسته گرفتار بازی خباثت آلود رسانه های خبریِ معاند نظام شده و شبهه وقوع تقلب در انتخابات را باور کرده بودند به خیابان ها آمدند، رهبران اپوزیسیون دچار این توهم شدند که هواخواهان بی شماری دارند و با پشتگرمی به این پایگاه اجتماعی می-توانند رهبر انقلاب را به عقب نشینی و تن دادن به خواسته های غیرقانونی آنان از جمله ابطال انتخابات وادار سازند. پس از 25 خرداد تحلیل سران فتنه این بود که باید جمعیتِ معترض را در خیابان ها نگاه داشته و از آن به عنوان اهرم فشاری برای امتیازگیری از ولایت فقیه استفاده کرد. اما رهبر استوار و نستوه انقلاب در نمازجمعه تاریخی 29 خرداد قاطعانه در مقابل این زیاده-خواهی ها ایستادند و اعلام کردند که به هیچ وجه زیر بار بدعت های غیرقانونی نخواهند رفت. در سایه همین ایستادگی ها و روشنگری های صبورانه رهبری  بود که رفته رفته غبارهای فتنه فرونشست و هر روز که گذشت شاهد دورشدن مردم از اطراف پرچم مکر و خدعه فتنه گران بودیم.

چرا مساله نفوذ در حال حاضر این قدر حائز اهمیت است و درحال حاضر نفوذ بیشتر از چه راهها و وسیله هایی قصد ورود به کشور را دارند؟می توان گفت دشمن در برهة کنونی پروژه نفوذ را از چهار طریق دنبال می کند و در چهار حوزه قصد نفوذ به جبهة انقلاب را دارد: حوزة فکری و گفتمانی (برای تضعیف گفتمان انقلاب اسلامی و جایگزین کردن گفتمان رقیب) با عاملیت روشنفکران، خواص و متفکران غربگرا، حوزه سیاسی (برای تغییر رفتار سیاست خارجی جمهوری اسلامی و دور شدن از انقلابی گری و رفتارهای ایدئولوژیک) با عاملیت مسئولین فعلی و سابق، حوزه اجتماعی ـ فرهنگی (برای تغییر در ترجیحات و سبک زندگی مردم) با عاملیت ماهواره ها، فضای مجازی و محصولات هنری، و حوزه اقتصادی (برای مدیریت اقتصاد کشور مبتنی بر ایدة توسعة وابسته به جای اقتصاد مقاومتی) با عاملیت مسئولین و فعالان اقتصادی . 

برخوردهایی که تا کنون با این مساله صورت گرفته چگونه بوده است و چه راههای عمیق و مؤثری برای مقابله با نفوذ دشمن وجود دارد؟برای مقابله با نفوذ باید چند گام مشخص و برنامه ریزی شده برداشت: گام اول، باورکردن حقیقت پروژة نفوذ و باورپذیر کردن آن برای نخبگان و عوام جامعه؛ گام دوم، شناختن و شناساندن اهداف،‌ عوامل و شیوه های نفوذ؛ گام سوم، کشف منافذ نفوذ و تلاش برای مسدودکردن این منافذ؛ گام چهارم، اتخاذ موضع فعالانه و مقابله با نفوذ در عرصه های مختلف.برای مقابله با نفوذ باید الگوی منسجم و جامعی در همان چهار عرصة فوق (یعنی فکری ـ‌ گفتمانی، سیاسی، اجتماعی ـ فرهنگی و اقتصادی) طراحی شود که هم عاملین و کنشگران دولتی و غیردولتی در هر عرصه که باید با نفوذ دشمن مقابله کنند و هم شیوه های سلبی و ایجابی این مقابله را مشخص سازد و نحوة ارتباط و تعامل این چهار حوزه با یکدیگر را نیز تعیین نماید.برای مثال در عرصة فکری و گفتمانی باید اقدامات سلبی برای شناسایی روشنفکران و متفکران غربگرا که در پازل نفوذ فعالیت می-کنند و برخورد قانونی و قضایی و حتی امنیتی با آنان و نیز اقدامات ایجابی مانند ترویج و تبیین گفتمان انقلاب اسلامی و شبهه-زدایی از ذهن جوانان در محافل علمی و دانشگاهی طراحی و اجرا گردد؛ و یا در عرصة اجتماعی ـ‌ فرهنگی، ما از یک سو به اقدامات سلبی مانند فیلترینگ و نظارت بر فضای مجازی و مسدود کردن سایت های مُروّج سبک زندگی غربی و یا برخورد با تولید کالاهای فرهنگی‌ ـ هنری مخرب و از سوی دیگر به تولید و توزیع انبوه محصولات فرهنگی ـ‌ هنری مرغوب و در طراز انقلاب اسلامی نیازمند هستیم.

در حال حاضر که سی و هفتمین سالگرد انقلاب اسلامی جشن گرفته می شود چه تهدیداتی بر سر راه انقلاب قرار دارد؟می توان گفت در حال حاضر تهدید اصلی که بر سر راه انقلاب قرار دارد، تلاش دشمن از طریق اجرای پروژة نفوذ برای استحاله و دگردیسی هویتی انقلاب اسلامی و از بین بردن عمق نفوذ معنوی انقلاب و قدرت الهام بخشی آن در جهان خارج و جلوگیری از تبدیل شدن نظام جمهوری اسلامی به یک الگوی بدیع و موفق از حکومت داری دینی در چشم ملت ها است. به منظور کاستن از عمق نفوذ معنوی جمهوری اسلامی در خارج تلاش می شود دولت و ملت را درگیر مسائل و حواشی داخلی کنند تا فرصتی برای پرداختن به بیرون از مرزها نباشد. برای مثال نخبگان غرب گرا می کوشند با محور قرار دادن موضوع «معیشت»، مردم را نسبت به آرمان حمایت از مظلومان و مستضعفان جهان بی اعتنا سازند. همچنین یکی دیگر از تهدیدات خطرناکِ پروژة نفوذ، بزک کردن چهرة استکبار جهانی آمریکا در نظر مردم ایران و واداشتن مردم به غفلت از دشمنیِ دشمن است. در همین راستا است که برخی مسئولان، به جای شیطان بزرگ، پدیده هایی مانند بیکاری و بی اخلاقی را به عنوان دشمن معرفی می کنند. در حالی که این پدیده ها معضل و چالش هستند نه دشمن و چاره جویی برای رفع آن ها وظیفة مسئولان اجرایی کشور است.

پروژه نفوذ سیاسی دشمن را در آستانه انتخابات مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری چگونه می بینید؟ما امروز در آستانة برهة حساس انتخابات شاهد شکل گیری جریان نفاق جدید و تلاش این جریان خطرناک برای ورود به حلقه های مدیریتی کشور مانند مجلس خبرگان و مجلس شورای اسلامی در راستای پروژة نفوذ هستیم. نفوذ فیزیکی دهة اول انقلاب عمدتاً توسط اعضای گروهک منافقین و از طریق رخنة آن ها در نهادهای حساس جمهوری اسلامی و سپس انجام عملیات تروریستی صورت می گرفت اما منافقین جدید که نقش اجرایی در پروژة نفوذ دارند، همان انقلابیون فرسودة‌ پشیمان و استحاله شده ای هستند که انگیزه های انقلابی آنان فروکش کرده است و دیگر میلی به مبارزه با استکبار ندارند اما یا مصلحت خویش را در عدم اعلام چرخش مواضع خود و عدول از آرمان های امام و انقلاب می بینند و یا از ترس تبعات بعدی، جرئت آشکارسازی منویات درونی خویش را ندارند. لذا با کشیدن نقاب نفاق بر چهره، هم با انقلاب هستند و هم بر انقلاب!! یعنی هم کُت پوزیسیونی به تن دارند و هم شلوار اپوزیسیونی!!

در راستای پروژة نفوذ، مهره های این جریان نفاق جدید که دچار استحاله و چرخش مواضع به سمت غرب شده و از گذشتة انقلابی خود پشیمان هستند، درصددند تا این استحاله و دگردیسی خود را به عموم جامعه تعمیم دهند و چنین ادعا کنند که مردم از همراهی با آرمان های انقلاب به ستُوه آمده اند و به سبک زندگیِ معیشت محورِ غربی و دوری از شعارهای پرهزینه و دردسرساز انقلاب اسلامی تمایل دارند. در صورت پیروزی در انتخابات و تصاحب کرسی های تصمیم گیری نظام، این جریان فرصت می یابد تا اهداف خود را با سرعت و قدرت بیشتری پیگیری نماید.

به نظر شما راهبرد هیات ها و هیاتی ها در رابطه با این مسائل چگونه باید باشد؟هیأت جایی برای تعمیق دینداری و تذکر ما نسبت به معارف الهی است. دینداری در دنیای امروز با دینداری در دویست‌سال پیش تفاوت دارد. امروز حقیقتی دینی به‌نام انقلاب اسلامی در دنیا وجود دارد که ما معتقدیم به‌دنبال حاکمیت دین الهی در همه‌ی ابعاد مختلف زندگی فردی و اجتماعی ماست. مطلوب اینست که به مصداق «ان صلاتی و نسکی و محیای و مماتی لله رب العالمین» همه‌ی زندگی ما برای این انقلاب و آرمان آن که حاکمیت دین خداست باشد. دین انقلابی باید محور تذکر و کار در هیئت باشد. در این راستا توجه به آسیب دین‌داری سکولار و هیئت سکولار که رهبر معظم انقلاب نیز آن را نفی کردند مهم‌ترین نقطه‌ی راهبردی‌ای است که هیآت باید مقابله با آن را سرلوحه‌ی کار خود قرار دهند.

این‌که کسی در هیئتی سینه‌بزند و لذت فردی ببرد که به حال خوبی رسیده است اگر بدون توجه به ابعاد اجتماعی اسلام انقلابی باشد ممکن است حتی رشد معنوی هم برای آن فرد داشته باشد اما این رشد معنوی ناقص خواهد بود. این‌که شهدای ما ره صد ساله را یک شبه طی می‌کردند ناشی از همین موضوع است. انسان وقتی وارد زندگی انقلابی در همه‌ی ابعاد شد همه‌جانبه و در مقیاسی وسیع‌تر سیر می‌کند.

از این منظر یک نکته‌ی کاربردی‌ای هم که برای هیئات می‌توان مطرح کرد توجه به شهدای انقلاب اسلامی، دفاع مقدس و مدافعان حرم و زنده‌نگهداشتن یاد آن‌ها در برنامه‌های هیئات است که یاد حقیقی آن‌ها و انس با ایشان می‌تواند ما را به ابعاد دنیای زندگی انقلابی نزدیک کند.

انتهای پیام/