"فیروزه جهان" در قلب آذربایجان‌شرقی می‌درخشد

"مسجد کبود" مسجدی است که با رنگ فیروزه‌ای و معماری منحصر به فرد خود، تبریز را در جهان اسلام مشهور ساخته است.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه آذربایجان‌شرقی، کافیست گذر خود را از میان بوستان خاقانی به سمت مسجد کبود بکشانیم، آنجاست که با دیدن این بنای قدیمی، روح زندگی در جانمان تازه می‌شود، گویی که عطر هزاران سال پیش هنوز هم در میان این مسجد جریان دارد.

هر بار که در بوستان زیبای خاقانی، که خود نیز قدمتی تاریخی دارد، قدم می‌گذارم، حضور گردشگران خارجی توجه مرا به خود جلب می‌کند، چرا که مسجد کبود، بنایی بزرگ و تاریخی است که بقایای آن هنوز هم در قرن 21 نفس می‌کشد و گویی که کتاب تاریخی است که تکه تکه‌اش، تاریخ مردم آذربایجان را بازگو می‌کند و بی‌هیچ تردیدی توجه هر گردشگری را به سمت خود می‌کشاند.

مسجد کبود براساس تاریخی که روی کتیبه‌ی سردر آن نوشته شده است، مربوط به زمان سلطان جهان‌شاه از سلسه‌ی "قراقویونلوها" به سال 845 هجری شمسی است. این مسجد در طول سالها مورد بازسازی قرار گرفته است و شکل امروزی آن نیز به همت همین مرمت‌ها بوده است که توانسته است اصالت و زیبایی تاریخی خود را حفظ کند.

کاشی‌کاری فیروزه رنگ آن با ظرافت و زیبایی خاصی که دارد، چشم هر بیننده‌ای را به حیرت وامی‌دارد و هر عکاسی با دیدن آن بی اختیار از جهات مختلف این بنا عکس می‌اندازد؛ این مسجد در پایتخت تشیع جهان اسلام، به علت رنگ فیروزه ای بنای آن، لقب فیروزه جهان را به خود گرفته است.

سبکی که در ساخت این بنا استفاده شده است، سبک معماری آذری است که کاشی‌کاری‌های معرق، زینت آن شده و زیبایی غیرقابل وصفی را به آن داده است. این مسجد به نام‌های، مسجد کبود و مسجد جهانشاه و همچنین در زبان ترکی نیز به نام "گوی مسجید" معروف است. این بنا یکی از برجسته‌ترین نوع معماری دوره‌ی اسلامی را داراست و همچنین یکی از مکان‌های گردشگرپذیر آذربایجان‌شرقی نیز است و همه روز میزبان حضور گردشگران از سراسر دنیاست.

در بالای درب این بنا کتیبه‌ای در سال 870 هجری قمری نصب شده است که نوشته‌های آن به خط رقاع است. این کتیبه مثال شناسنامه‌ای به این بنای تاریخی هویت بخشیده است؛ این بنا در سالیان دور که تخریب نشده بود مجموعه‌ای متشکل از مدرسه، مسجد، خانقاه و کتابخانه بود؛ اما اکنون منظره‌ای تاریخی است که تنها قدمت و تاریخ این شهر را در مقابل دیدگان هر مسافری به نمایش می‌گذارد.

معماری داخلی این مسجد، نیز همانند نمای خارجی آن زیبا و بی‌بدیل است و هر آنکس که قدم در این فضای تاریخ گون می‌گذارد، محو در انحنای تاریخ شده و بی‌مهابا غرق در تماشای زیبایی‌های آن می‌شود. این بنا به علت قدمت تاریخی، زیبایی‌های بی نظیر و معماری خاص خود، در تاریخ 1310 هجری شمسی، جزء آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

گزارش از مهری هاشم زاده، خبرنگار ایسنای آذربایجان شرقی

انتهای پیام

ویدیو مرتبط :
#27 چرا به AMP نیاز داریم؟