زنگ زندگی،وقت امتحان

موفقیت/ اگر محصل نیستی، تعجب نکن. زندگی درست مثل یک مدرسه است. همه ما در هر سن و موقعیتی هنوز یک دانش‌آموز مدرسه زندگی هستیم. یاد روزهای مدرسه به خیر، همکلاسی‌ها، تخته‌سیاه، مساله‌ها و راه‌حل‌ها. معلم‌ها، زنگ تفریح‌ها به ویژه امتحان‌ها. امتحان معمولا اتفاقی نبود که دوستش داشته باشیم.
میشه برای آماده شدن برای امتحان باید وقت و انرژی صرف می‌کردیم. چه روزهایی بود. یک عده همیشه شاگرد زرنگ بودند و یک عده نمره قبولی راضی‌شون می‌کرد. عده‌ای هم بودن که دل به درس نمی‌دادند و گاهی ناچار چند سال در یک مقطع تحصیلی باقی می‌ماندند.
راستی هیچ فکر کردید اگر امتحان نبود، چه اتفاقی می‌افتاد؟ شاید آن‌وقت همگی در همان مقطع کلاس اول ابتدایی برای همیشه جا می‌ماندیم.
امتحان در واقع فرصتی بود برای این‌که خود را محک بزنیم، ببینیم تفاوت شاگرد آخر سال تحصیلی، با آن شاگرد اول سال چقدر شده.
شاید معنای امتحان این است که به خاطر بسپاریم: برای پیشرفت باید تلاش کرد، برای جلو رفتن باید قدم برداشت برای به دست آوردن همواره باید بهایی پرداخت کرد. برای رسیدن به رفاه باید سختی کشید. راستی آسایش و رفاه برای کسی که طعم سختی را هیچ‌وقت نچشیده چه لطفی دارد؟ جز این‌که در قالب تکرار، تبدیل به عادت شود و به اصطلاح دل آدم‌ها را بزند
بیایید برگردیم به مدرسه زندگی، جایی که هر لحظه درس‌های زیادی برای آموختن وجود دارد جایی که از همه چیز و همه کس می‌توان آموخت. جایی که مسایل زیادی برای حل کردن هست و امتحان‌هایی که گاه از قبل قابل پیش‌بینی و گاه بدون اطلاع و سرزده از ما گرفته می‌شود. امتحان‌های آسان و گاه سخت.
در مقاطعی از زندگی به امتحان‌های بزرگ می‌رسیم، مثل کنکور که ظاهرا روی سرنوشت‌مان تاثیر به سزایی دارند گاهی هم به امتحان‌هایی می‌رسیم که ناخودآگاه تصور می‌کنیم ورای تاب و تحمل و توانایی ماست. گاهی حتی لب به شکایت می‌گشاییم و از بخت بد و بدشانسی شکوه می‌کنیم که این حق من نیست، چرا بین این همه آدم، این امتحان باید برای من پیش بیاید؟ این امتحان برای من خیلی بزرگ است. شاید این احساس برای بسیاری از ما غریبه نباشد.
خوب می‌دانم، که احساس خوشایندی نیست، این همان احساسی است که اگر ادامه پیدا کند و جدی گرفته شود می‌تواند تمام پنجره‌های رو به نور روح ما را ببندد.
و مطمئنا در تاریکی، هیچ جواب مناسب و امیدوارکننده‌ای برای مسایل پیدا نخواهد شد. در چنین مواقعی، آن‌چه اهمیت دارد، درست همان پاسخ و راه‌حلی است که برای این مساله پیدا خواهیم کرد. باور دارم خداوند قبل از گرفتن هر امتحانی از بندگانش، ظرفیت و آمادگی دادن آن امتحان را در بندگانش دیده است. اگر گاهی افرادی در امتحان‌ها قبول نمی‌شوند، شاید به خاطر کوتاهی و دل به درس ندادن خودشان باشد.
یا شاید اهمیت حل مساله را از یاد برده‌اند و برای پشت سر گذاشتن مقطع قبلی، ضرورت رشد و پیشرفت را فراموش کرده‌اند.
وقتی روزگار، مساله و امتحان جدیدی پیش روی ما می‌گذارد،‌ قبل از پاسخ دادن دو نکته مهم وجود دارد، که به خاطر آوردن‌شان همیشه سودمند است.

نکته اول: می‌گویند وقتی با مساله‌ای در زندگی روبه‌رو شدید، هر چقدر هم که آن مساله بزرگ باشد، به خاطر بیاورید، مسایل و مشکلات کاغذ کادوی هدیه‌ای است که خداوند برای‌تان فرستاده است، هر چقدر این مشکلات بزرگ‌تر باشد، نشانه این است که هدیه بزرگ‌تری بعد از باز کردن کاغذ کادو در انتظار شماست.

نکته دوم: این‌که اگر خداوند از بندگانش امتحان نمی‌گرفت شاید همگی ما برای همیشه همان دانش‌آموز کلاس اول در نقطه شروع باقی می‌ماندیم.
از هنگامی که دریافتم خداوند از بندگانش امتحان می‌گیرد تا آمادگی لازم برای ورود به کلاس و مقطع بالاتر بعدی را داشته باشیم، وقتی احساس می‌کنم در شرایط یک امتحان جدید قرار گرفته‌ام، سعی می‌کنم، هر چقدر هم این آزمون دشوار باشد، اول خداوند را شکر کنم، چون احساس می‌کنم خداوند استحقاق رشد را در من دیده که برایم شرایطش را مهیا کرده است. و بلافاصله پس از آن از خداوند صبر و استواری می‌خواهم و برای یافتن بهترین راه‌حل از خودش کمک می‌طلبم. زیرا هرگز زمانی را به یاد نمی‌آورم که از او کمک خواسته باشم و مرا بی‌جواب گذاشته باشد.
تحمل دشواری امتحان، با شیرینی درک دعوت خداوند برای رشد و پیشرفت برایم آسان می‌شود. در حین باز کردن کاغذ کادو یا همان مسایل و مشکلات سعی می‌کنم به شیرینی دریافت هدیه‌ای فکر کنم که از سوی خداوند درآن کاغذ کادو پیچیده شده و در راه است.
در کلاس زندگی مقاطع بسیاری برای گذراندن وجود دارد. از پیش از پیش‌دبستانی تا مقاطعی بسیار بالاتر از دکترا.
کسب مدرک، هدف شایسته‌ای نیست. آن‌چه اهمیت دارد کسب مهارت‌های لازمه رسیدن به رشد و تعالی است.
لحظه‌ای که به باقی ماندن در مقطع فعلی‌ام راضی شوم، همان لحظه گریز و عدم رضایت از دادن امتحان و لحظه آغاز رکود است.
یادمان باشد امتحان‌های زندگی، همواره یکی از دلایل موجه حضور موثر ما در زندگی است.