قفسه کتابخانه­‌های ما، خاطرات سرهنگی را کم دارد

خبرگزاری فارس- گروه کتاب و ادبیات: سه‌شنبه هفته جاری مراسم بزرگداشت مرتضی سرهنگی مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت در قالب پنجاهمین «عصرانه ادبی فارس» برگزار می‌شود. نویسندگان و اهالی فرهنگ و ادبیات مقاومت هر یک از زاویه نگاه خود این بزرگمرد حوزه فرهنگ را توصیف کردند.

ساسان ناطق از دوستان نزدیک مرتضی سرهنگی به مناسبت بزرگداشت وی در خبرگزاری فارس، یادداشتی را برای این رسانه ارسال کرده است.

آنچه در پی می آید مشروح نوشته‌های ناطق است.

*­ خیلی وقت­‌ها باورم نمی­‌شود کسی که روبه­‌رویش نشسته­‌ام، مردی 62 ساله است؛ مردی که موهای سر و صورتش سفید شده و به گمان من –­ و خیلی­‌های دیگر-­ باید توی خانه بنشیند و استراحت کند، اما او چنان با من حرف می­‌زند که گویی تازه پا به میان‌سالی گذاشته. بیشتر از من –­ که شاید هنوز رگه­‌هایی از جوانی و خامی را در رفتارم دارم- محیط اطراف و آدم­‌ها را می­‌شناسد، جزئیات را می­‌بیند، کتاب می­‌خواند، می­‌نویسد، می­‌خندد، کار می­‌کند و صد البته زندگی. شاید عبارت صحیح در مورد او این باشد که به کارش به اندازه زندگی علاقه دارد و در واقع با کارش زندگی می­‌کند.

*­ دارایی آدمی تجرب‌ه­ای است که از گذشته با خود به همراه دارد. و بهای آن عمر رفته و سفیدی موهاست. این دارایی، اندوخته و سرمایه سال­‌های پیری است اما کنار او که می­‌نشینی، بی­‌منت و بی­‌ترس و واهمه، همه دارایی و تجربه ادبی­اش را در اختیارت می­‌گذارد. هیچ چیز را برای خود نمی­‌خواهد حتی آخرین نکته و فوت کوزه­‌گری را هم به تو یاد می­‌دهد؛ چراکه از خلق اثری زیبا-­ حتی به قلم جوانی که او نمی­‌شناسد-­ لذت می­‌برد. ارتباط او با نویسندگان جوان در چهارگوشه این کشور پهناور گسترده است. ذوق و شوق خود را از کشف و شناخت استعدادی در جایی دورتر از تهران، پنهان نمی­‌کند و نه به عنوان یک رییس و مدیر مرکز مطالعات و تحقیقات فرهنگ و ادب پایداری، بلکه مثل یک پدر، هر آنچه را که در توان دارد، برای شکوفایی او انجام می­‌دهد.

*­ وقتی از او حرف می­‌زنند، ناخودآگاه یاد مرحوم امیرحسین فردی، همشهری سفر کرده­‌ام می­‌افتم؛ مردی که تشخیص داد با لباس داستان می­‌شود یک انقلاب را زیباتر دید. فردی زندگی خود را صرف بزرگ شدن نهال داستان انقلاب نمود. این شباهت واقعاً برایم عجیب است. او هم تشخیص می­‌دهد این جوان آینده دارد و این اثر می­‌تواند جریان­‌ساز و تاثیرگذار باشد. او هم زندگی­‌اش را صرف ثبت و ضبط و بالندگی خاطره­‌نگاری نموده است.

او می­‌کوشد ادبیات دفاع مقدس به آن جایگاهی برسد که شایسته آن است؛ شایسته مردمی که انقلاب کردند و 8 سال ایستادند و تاوان دادند تا یک وجب از خاکشان روی نقشه هیچ کشوری اضافه نشود. اگر زنده­‌یاد فردی پدر داستان انقلاب است؛ بدون اغراق، مرتضی سرهنگی پدر خاطره­‌نگاری ایران است.

*­ چند روز پیش، در غروب یک روز پاییزی، وقتی که باران به هوای تهران لطافت داده بود؛ قدم­‌زنان رفتیم. ریه­‌هایش را از هوا پر کرد و گفت: پاییز تهران را دوست دارم. در این فصل هوا تمیزتر و تهران زیباتر دیده می­‌شود.

مسیرمان همان مسیر همیشگی بود و کمی آن­ طرف تر، باید از او جدا می­‌شدم. سئوالی را که مدت‌ها گوشه ذهنم خانه کرده بود، به زبان آوردم: چطور است خاطرات خودتان را مکتوب کنید؟

رسیده بودیم جلو دبیرستان البرز. نگاهش را روی درختان کهنسال آنسوی حیاط دبیرستان پر داد و گفت: فعلاً این کار بماند.

اما من خاطرات او از پدر و مادرش، از جوانی، از کار در روزنامه، از دیدارش با ژنرال­‌ها و سربازان اسیر عراقی، از همکاران و دوستان شهیدش بارها شنیده­‌ام و می­‌دانم این خاطرات، به اندازه خاطرات یک رزمنده-­ و شاید بیشتر از آن-­ برای مردم و تاریخ دفاع مقدس شیرین و جذاب خواهد بود.

قفسه کتابخانه­‌های ما، خاطرات او را کم دارد.

ساسان ناطق/ 16 آبان 1394

انتهای پیام/و

ویدیو مرتبط :
قفسه فلزی،قفسه بندی،قفسه دژپاد،قفسه انبار،قفسه