دلیل نام گذاری(وجه تسمیه) استان بوشهر

مرکز استان: بندر بوشهر 

موقعیت جغرافیایی استان 

عرض جغرافیایی: بین عرض 27 درجه و 14 دقیقه تا 30 درجه و 16 دقیقه شمالی

 طول جغرافیایی: بین طول 50 درجه و 6 دقیقه تا 52 درجه و 58 دقیقه شرقی

 موقعیت نسبی استان: واقع در جنوب ایران

 همسایگان استان

 شمال: استان کهگیلویه و بویراحمد

 شمال غرب: استان خوزستان

 شرق و شمال شرق: استان فارس

 جنوب، جنوب غرب و غرب: خلیج فارس

 جنوب شرق: استان هرمزگان

مساحت استان: 23167 کیلومتر مربع

 تعداد شهرستان‌ها: 9

 نام شهرستان‌ها: بوشهر- تنگستان- جم- دشتستان- دشتی- دَیِّر- دیلم- کنگان و گناوه

 جمعیت استان: 1032949 نفر

 فاصله مرکز استان تا تهران: 1228 کیلومتر

در خصوص وجه تسمیه استان بوشهر نظرات مختلفی ابراز شده است که در زیر به شرح برخی از آن‌ها می‌پردازیم:

1- به اعتقاد برخی از محققان، از آنجا که بنای نخستین این سرزمین به دست اردشیر؛ پادشاه ساسانی بوده، نام کهن آن «رام اردشیر» بوده است. این نام به مرور زمان به «ریشهر» تبدیل شد و در نهایت بوشهر از آن به وجود آمد. این نظریه از طرف عده‌ای از زبان‌شناسان و صاحب‌نظران چندان پذیرفتنی نیست زیرا «رام اردشیر» یا «ریشهر» با «بوشهر» ناهمانند است به همین دلیل در خصوص وجه تسمیه بوشهر نظر دیگری بیان شده است.

2- به اعتقاد این زبان‌شناسان، «بوشهر» کوتاه شده «بُخت اردشیر» می‌باشد. واژه «بُخت اردشیر» یا «بوخت اردشیر» به مرور زمان به «بو اردشیر» و «بورشیر» و سپس «بوشیر» و در پایان «بوشهر» تبدیل شده است.

«بخت (بوخت) اردشیر» به معنی نجات‌یافته اردشیر است زیرا «بوختن» به معنای نجات یافتن می‌باشد و چون اردشیر در آنجا از مرگ نجات یافت، آنجا را «بوخت اردشیر» نام نهاد.

3- برخی «بوشهر» را مخفف «ابوشهر» (به معنا پدر شهر) می‌دانند.

4- برخی نیز در وجه تسمیه بوشهر آورده‌اند: محدوده قدیمی بوشهر قدیم به دو بخش باستانی «ری شهر» و «بی شهر» تقسیم می‌شده که در اثر گذشت زمان نام «بی شهر» به تمامی منطقه قدیم و جدید اطلاق شده است و «بی شهر» در حقیقت همان «بوشهر» است که در لهجه شهری، «بی شهر» تلفظ می‌شد. گواه نزدیک در تأیید این مدعا، استناد به قراین و شواهد موجود (گویش مردم بوشهر) در تلفظ کلمات و واژگان است که در آن حرف «و» به حرف «ی» تبدیل شده و آن را چینن ادا می‌کنند:

آلوده ← آلیده

آهو ← آهی (اوهید)

اندود ← اندید

انگور ← انگیر

مؤلف برهان قاطع از کلمه «شهر» به نام «شار» یاد می‌کند و آن را علاوه بر شهر (در مفهوم مدینه و بلد) به معنای «بنای بلند و عمارت عالی» می‌داند.

منبع : wikipg