سحر قریشی:نمی خواهم ویترین باشم!

شرق/ سحر قریشی بازیگری است متعلق به اواخر دهه ٦٠ هجری‌خورشیدی؛ دهه‌ای که ایده‌آلش با دهه ٥٠ خیلی فرق می‌کند. با وجود اینکه زبان رسمی کشور فارسی است اما گاهی اوقات ادبیات این نسل با واژگانِ شکرِ فارسی فرسنگ‌ها فاصله دارد.
این ادبیات از ذهنیتی می‌آید که شناخت آن ضروری به نظر می‌رسد. علتش هرچه باشد آنها حضور دارند و باید با آنها به تفاهم رسید. اما چگونه؟ ‌شاید بهداشتی‌ترین راهش فرایند گفت‌وگو است. اول گفت و شنید و بعد گفت‌وگو. دست آخر امید است حاصل آن گفتمانی باشد که رضایتمندی با خود به همراه بیاورد و البته همزیستی مسالمت‌آمیز. خانم قریشی در فیلم‌هایی بازی کرده که مطمئنا من مخاطبش نبودم؛ اما درباره اینکه او چگونه نگاه می‌کند و تحلیلش از زندگی و بازیگری و سینما چیست قطعا من شنونده‌‌اش خواهم بود.
فیلم «آبنبات چوبی» میان کارهایتان چه جایگاهی دارد؟
جایگاه‌ ویژه‌ای. چون به نقشم بسیار علاقه‌مند بودم و کلیت فیلم را خیلی دوست داشتم. ضمن اینکه از نگاه آقای فرحبخش و فیلم‌هایی که خودشان تاکنون کارگردانی کرده‌‌اند خوشم می‌آید.
شما فیلم‌های مختلفی بازی کرده‌اید؛ این‌طور جا افتاده که شما علاقه‌مند به حضور در سینمای بدنه و گیشه‌پسند هستید اما بعضی از کارهای شما فیلم‌های ضعیفی بودند و من به عنوان مخاطب حرفه‌ای سینما هم آن فیلم‌‌ها و هم حضورتان را اصلا نپسندیده‌ام. چرا در این فیلم‌ها بازی کرده‌اید؟
حدود شش سال است که در این حرفه هستم و تاکنون متأسفانه مشاوره خوبی برای انتخاب نقش‌هایم نداشته‌ام. کمی هم بدشانسی آوردم. چون اوایل که شروع به بازی کردم واقعا نمی‌دانستم معیار انتخاب نقش‌ها بر چه پایه‌ای صورت می‌گیرد.
بعد هم برخی از فیلم‌هایم دیر اکران شدند؛ یعنی در سال خودش و به‌موقع فرصت اکران پیدا نکردند. حداقل چهار فیلم سینمایی‌ام توقیف شد یا موقعیت اکران پیدا نکرد.
اصولا مشاوران‌تان دراین مدت چه توصیه‌هایی به شما می‌کردند؟
مثلا مشاوری داشتم که می‌گفت چون در تلویزیون اجازه فعالیت نداری، تله‌فیلم را جایگزین کن که همسن‌و‌سال‌هایت تو را ببینند! درصورتی‌که زمانی که در سریال «دلنوازان» بازی می‌کردم، آقای حسین سهیلی‌زاده گفتند تله‌‌فیلم بازی نکنید. چون ضربه‌ای برای بازیگر است. سپس من چندین تله‌فیلم رد کردم و حتی چند فیلم‌ سینمایی را.
از مقطعی دیگر مشاورانی دیگر به من گفتند اشتباه می‌کنی که تله‌فیلم بازی نمی‌کنی! اما الان ‌فهمیدم چقدر بد بود که این کار را کردم. از خیلی‌ها که نظرشان را می‌پرسم، می‌گویند تو بد بازی نکرده‌ای، فیلم‌ها در کل بد بودند. حتما می‌دانید کارگردان‌های تازه‌کار که می‌خواهند وارد سینما بشوند از تله‌فیلم شروع می‌کنند و این مسئله به کسب تجربه‌شان کمک می‌کند.
به زودی هم قرار است تله‌فیلمی از من پخش شود که سه سال قبل بازی کرده‌ام. خب آن زمان آدم دیگری با تفکر دیگری بودم و امروز آدم دیگری شده‌ام. خوشبختانه الان از افراد بهتری مشاوره می‌گیرم و مسیرم تغییر کرده.
اما این مسئله ضربه‌ به من می‌زند که امسال فیلمی مانند «آبنبات چوبی» را بازی کرده‌ام و قرار است اتفاقات خوبی برایم رقم بخورد،‌ اما یکباره تله‌فیلمی از من اکران می‌شود که سه سال پیش که سن و تجربه کمتری داشتم، ‌بازی کردم. طبیعتا آن فیلم اکران شود، باعث می‌شود فیلمی که الان بازی کرده‌ام را به بحران دچار کند.
در فیلم «شیفت شب» خانم کریمی هم بازی کردید. مشاورانتان سفارش بازی در این فیلم را به شما داده بودند؟
از زمانی که به سینما و تلویزیون علاقه‌مند شدم خانم نیکی کریمی ستاره من در زندگی شخصی‌ام بود. آرزویم بود که روزی با ایشان و در کنارشان بازی کنم. اما تقدیر این‌گونه رقم خورد که ایشان در جایگاه کارگردانی قرار بگیرند و من مقابل دوربین خانم کریمی بازی کنم.
هرچند نقشم خیلی کم بود اما حاضر بودم در نقش کمی حضور داشته باشم تا به مخاطبان ثابت کنم سحر قریشی می‌تواند در این جنس فیلم‌ها هم حضور داشته باشد. چون علاقه‌ام به این سمت است. اما متأسفانه تبلیغ چندانی روی من نشد تا بازی‌ام دیده شود. ضمن اینکه چند سکانس بازی‌ام هم حذف شد که کمی دلگیر شدم.
حتی برای بزرگ‌ترین بازیگران دنیا هم چنین اتفاقی می‌افتد؛ مخصوصا روی میز تدوین که گاهی پلان‌های خوبشان حذف می‌شود. چون خود بازیگر تصور دیگری از بازی‌اش دارد ولی کارگردان یا تدوینگر به این نتیجه می‌رسند که اگر این پلان‌هاحذف شوند برای کلیت فیلم بهتر است؛ این یک رویه است.
صددرصد. به نظرم فیلم متعلق به کارگردان و تهیه‌کننده است. من به عنوان بازیگر چون نقش کوتاهی داشتم علاقه‌ داشتم اتفاقی بیفتد که دیده شوم. درهرحال «شیفت شب» را دوست داشتم.
در مصاحبه با خانم کریمی درباره فیلم «شیفت شب» گفتم با وجود اینکه سحر قریشی به نظر می‌رسد یا استعداد ندارد یا تاکنون درست راهنمایی نشده، ‌ولی در این فیلم بازی قابل قبولی داشت.
اما دوست دارم الان مبحثی را مطرح کنم که چندی پیش واکنش‌های زیادی را برانگیخت و خودم هم نسبت به این مسئله معترض بودم و آن هم حضورتان در برنامه «دید در شب» بود. وقتی مصاحبه‌تان با آقای رشیدپور را دیدم ناراحت شدم.
اصلا چرا آن‌گونه به پرسش‌ها پاسخ دادید؟ و اصلا چرا اجازه دادید این نوع سؤالات از شما پرسیده شود؟ دست‌کم اگر به آن پاسخ‌ها اعتقاد داشتید، ‌چرا نتوانستید گفت‌وگو را کنترل کنید؟‌ اصلا چرا در آن برنامه شرکت کردید؟
من تاکنون درباره این مسئله واکنشی نشان ندادم و اولین‌بار است که واقعیت را فقط به شما می‌گویم. حدود سه هفته مصاحبه حضوری در این برنامه را به دلیل مشغله کاری و اینکه اصلا نمی‌دانستم روند برنامه چیست رد کردم. تا اینکه یکی از دوستان با من تماس گرفت و اصرار کرد که در این برنامه شرکت کنم.
من هم پاسخ دادم که برنامه «دید در شب» متعلق به پیش‌کسوتان است نه منی که فقط پنج سال وارد سینما شده‌ام و هنوز هیچ چیز نمی‌دانم. خلاصه در شلوغ‌ترین زمان کار‌ی‌ام در این برنامه حضور یافتم. به من گفتند باید خیلی روراست باشی. قسمت‌های قبلی این برنامه را هم ندیده بودم. تنها تکه‌هایی از برنامه آقای اکبر عبدی را برای من در زمان گریم‌شدنم گذاشتند که من فقط صدای آنها را می‌شنیدم.
بعد وارد برنامه شدم و از آقای رشیدپور خواستم سؤالات را به من بگوید تا خودم را آماده کنم. ایشان گفتند روند برنامه این‌گونه است که سؤالات را از قبل به مصاحبه‌شوندگان اعلام نمی‌کنیم. درنهایت آقای رشیدپور سؤالات را هم به من ندادند.
با همه این مسائل اصلا چرا قبول کردید که باز هم در برنامه شرکت کنید؟
می‌توانستم قبول نکنم که در این برنامه حضور داشته باشم. اما دیدم چیزی ندارم که بخواهم پنهان کنم. بدون اینکه بخواهم ادعایی داشته باشم که چه کسی هستم، دوستانم به من می‌گویند تو که الان بازیگری و شناخته‌شده با سحری که قبلا بازیگر نبودی، ‌هیچ فرقی نکرده‌ای و فقط در زندگی خودت مدیرتر شدی.
به‌هر‌حال در برنامه شرکت کردم و به سؤالات هم صادقانه پاسخ دادم. بعد از آن برنامه یک‌سری افراد از حسادت زیادی که داشتند علیه من جوسازی کردند. درحالی‌که خیلی از پیش‌کسوت‌های ما در آن برنامه حضور داشتند و بسیاری از افراد را نشناختند و البته آنها زورشان رسید که قسمت‌هایی از برنامه را حذف کنند! اما من زورم نرسید. حالا اینکه آقای کاپولا را نمی‌شناختم حداقل برای من اتفاق مهمی نیست.
من هنوز کل سینمای ایران را نمی‌شناسم چه برسد به فیلم‌سازان خارجی. چون سوادش را ندارم که بگویم دیگران را نقد کنم یا نظری درباره فردی بدهم که در آن طرف دنیا زندگی می‌‌کند. منتها درباره رئیس‌جمهور قبلی نظر دادم. چون وقتی عکس رئیس‌جمهور را به من نشان دادند،‌ احساس واقعی‌ام را بیان کردم.
افرادی که پاسخ‌هایم را گوش دادند، متوجه شدند که گفتم درباره آقای احمدی‌نژاد از نظر جایگاه اجتماعی‌‌شان نظر نمی‌‌دهم و برای من مثل یک میهمان سر صحنه بودند اما خیلی انرژی داشتند. این نگاه گرایش من به چپ و راست را نشان نمی‌دهد. اصلا دنبال سیاست نیستم. من هنرمندم و خدا من را هدایت می‌کند و باور کنید که معتقدم معجزه‌وار به این جایگاه رسیده‌ام.
اصلا به نظرم همه بازیگران ما جایی کار خوبی کردند که به جایگاه کنونی‌شان رسیده‌اند. اگر ادعا کرده بودم که دکترا در زمینه فلان رشته دارم، آن‌وقت می‌توانستند به من حمله کنند. اما من ادعایی نکردم و بارها در برنامه تکرار کردم که با تست بازیگری وارد دنیای تصویر شدم و تازه پنج سال است که در سینما هستم.
بعد از این‌همه فیلم، ‌امسال دو فیلم «آبنبات چوبی» و «رسوایی ٢» به بخش مسابقه سینمای ایران (سودای سیمرغ) راه یافت و البته هیچ توقعی ندارم. الان شاید بیشترین اتفاقی که می‌تواند برای من بیفتد این است که مردم و منت