زنانی که در صدر اسلام و واقعه عاشورا در میدان جنگیدند

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، شایسته در نشست نقش سیاسی زنان در واقعه عاشورا که در مؤسسه مطالعات و تحقیقات زنان برگزار شد، اظهار داشت: با بررسی جایگاه زنان در تاریخ اسلام مشاهده می‌کنیم که خط‌کشی‌های امروز در میان زن و مرد وجود نداشت. در حقیقت هجرت، بیعت، حضور در اجتماع و مشارکت‌های سیاسی زن و مرد نمی‌شناخت. 

وی افزود: در صدر اسلام زنان در جنگ‌های پیامبر(ص) و حضرت علی(ع) و حتی در صحنه عاشورا در میدان جنگ حضور داشتند و در مواردی که پشتوانه احساسی مانند تقویت روحیه مردان و پرستاری نیاز بود، نقش پررنگی داشتند اما اگر لازم بود بجنگند شمشیر به دست گرفته و در میدان حضور می‌یافتند.

دبیر کارگروه تعمیق باورهای دینی معاونت امور زنان ریاست جمهوری گفت: در کتابهایی که بحث عاشورا در آن مطرح شده است یکی از مسائل مهم این است که چرا امام حسین(ع) زن و فرزندان را همراه خود برد، حتی برخی می‌گویند بردن زن و کودکان نشان دهنده این است که امام به قصد جنگ نرفته است. 

شایسته ادامه داد: در حادثه کربلا شاهد حضور زنان بودیم. ام‌عماره می‌گوید من با چهار زن دیگر در جنگ بودم و در آن زمان باردار بودم. این موارد باید بازخوانی و صحت آنها بررسی شود در چنین شرایطی می‌توان به تصویر روشنی از جایگاه سیاسی و اجتماعی زنان از نگاه اسلام دست یافت. 

وی افزود: در جنگ احد «نصیبه»‌یکی از زنانی بود که کار سقایی و جراحی را برعهده داشت و زمانی که مردان دور پیامبر را خالی می‌کنند شروع به شمشیر زدن می‌کند اما باید توجه داشت که شمشیر زدن نیاز به مهارت دارد و این نشان دهنده آن است که وی از قبل، آن را آموزش دیده است.

دبیر کارگروه تعمیق باورهای دینی معاونت امور زنان ریاست جمهوری بیان کرد: در جریان عاشورا حرکتی که صورت گرفت کاملاً مقتدرانه و عاقلانه بود که رنگ و بوی احساسی نیز داشت. زنانی مانند حضرت زینب(س) و حضرت ام‌کلثوم(س) خطبه می‌خوانند که در این خطبه‌ها قدرت سخنوری آنها مشخص می‌شود و آنقدر در این موضوع تسلط دارند که انقلابی را به پا می‌کنند. سخنان حضرت زینب(س) آنگونه سروصدا به پا می‌کند که مجبور می‌شوند تا وی را به مصر تبعید کنند. 

شایسته اظهار داشت: در تصویری که از جایگاه زن در حکومت دینی باید استخراج کنیم اولین ابزار ما سیره معصومین و پیامبر و دومین ابزار ما قرآن است به این دلیل که قرآن را هر فردی می‌تواند به گونه‌ای تبیین کند اما سیره را نمی‌توان تبیین کرد. 

وی گفت: در ساحت فردی مرد و زن باید در مسیری حرکت کنند تا به قلبی دست یابند که جز خدا در آن حاکم نباشد. در ساحت اجتماعی زن و مرد مسئول تعالی جامعه هستند و در حوزه خانواده باید بستر مودت و رشد یکدیگر را فراهم کنند. در حوزه مشارکت سیاسی زن و مرد مسئول تعالی جامعه هستند و باید مانع خطاهای حاکمیت شوند. 

دبیر کارگروه تعمیق باورهای دینی معاونت امور زنان ریاست جمهوری افزود: ویژگی زن و مردم مومن در حوزه اجتماعی و سیاسی این است که در جامعه پاسدار معروف باشد. اما زنی که حضور سیاسی ندارد چگونه می‌تواند صحیح و غلط را تشخیص داده و به حاکمیت گوشزد کند. 

شایسته عنوان کرد: در نظام جدید اروپا حدود 2 قرن است که رای مردم را به رسمیت شناخته‌اند اما قرآن با صراحت بیعت زنان را به رسمیت می‌شناسد. 

وی با اشاره به اینکه اگر در جامعه زنان صرفا مشغول زندگی فردی خود باشند تا چه اندازه می‌توانند از جریانات سیاسی اطلاع پیدا کرده و حامی حق باشند، مطرح کرد: تنها این عبارت از پیامبر را گرفته‌ایم که در برابر دختر خسروپرویز عنوان می‌کند حکومتی که زن می‌خواهد در راس امور آن باشد به صلاحیت نمی‌رسد اما توجه نداریم که شرایط دختر خسروپرویز چه بوده است.

دبیر کارگروه تعمیق باورهای دینی معاونت امور زنان ریاست جمهوری ادامه داد: زمانی که متون دینی را بررسی می‌کنیم ویژگی‌هایی مطرح شده است اما کدامیک از این ویژگی‌ها صرفاً خواست مردان است؟ کسب صفات مختلف به زن و مرد تاکید شده است حتی در تصاویری که از حکومت حضرت مهدی(عج) مطرح است از 313 نفر از یاران وی 50 نفر زن هستند و یک ششم کارگزاران حکومت ایشان زن خواهند بود. 

شایسته ادامه داد: نگاه مردانه بر جامعه، تفسیر قرآن و مسائل دینی حاکم است و اجازه نداده زنان به رشدی که باید برسند. مشارکت سیاسی زنان حق جامعه است و اگر از آن به خوبی استفاده نشود به جامعه ظلم می‌شود. البته در این مسائل نباید از تفاوت‌های وجودی زن و مرد غفلت شود. 

انتهای پیام/