سرگرمی


2 دقیقه پیش

دانلود بازی اندروید

اندروید (از یونانی: به معنای مَرد، انسان، شبه آدم یا رُبات (آدم آهنی))، (به انگلیسی: Android) یک سیستم عامل همراه است که گوگل برای تلفن‌های همراه و تبلت‌ها عرضه می‌نماید و ...
2 دقیقه پیش

بازی اکشن-ماجرایی اسطوره های کوچک/ Pocket Legends

آخرین خبر/ Pocket Legends یکی از جذاب ترین بازی های آنلاین اکشن و سرگرم کننده برای سیستم عامل اندروید است. باید اشاره کرد که این بازی، اولین و بهترین بازی کمپانی MMO است که موفقیت ...



داستان دوزن که سفير شدند


ديپلماسي ايراني/ ۴۰ سال پس از تعيين اولين سفير زن تاريخ ايران، اولين سفير زن تاريخ جمهوري اسلامي انتخاب شد. سال ۱۳۵۴ مهرانگيز دولتشاهي راهي دانمارک در شمال اروپا شد و سال ۱۳۹۴ مرضيه افخم عازم مالزي در جنوب آسيا مي شود. دولتشاهي پس از کسب عنوان اولين نماينده زن مجلس تاريخ ايران، اولين ديگري را به نام خود کرد؛ همانند افخم که پس از آنکه اولين سخنگوي زن وزارت خارجه شد، بر جايگاه اولين سفير پس از انقلاب نشست.

سال ۱۳۵۴ که مهرانگيز دولتشاهي نماينده کرمانشاه در سه دوره مجلس شوراي ملي، سفير شد، سال مهمي براي زنان ايران بود. ارديبهشت آن سال ۹ زن لباس رسمي وکالت پوشيدند و سوگندنامه خواندند و تعداد وکلاي زن دادگستري به ۳۹ نفر رسيد، در ميان ۱۲۰۰ وکيل مرد. اين تعداد در تاريخ مراسم تحليف بي سابقه بود و حتي اميدوار بودند روزي يک زن رئيس کانون وکلا شود چون به گفته يکي از وکلاي باسابقه به زنان «هر قدر مسئوليت هاي اجتماعي شما بيشتر باشد لااقل شوهرانتان در خانه آسوده ترند!»

آبان سال ۱۳۵۴ سه زن معاون وزارت آموزش و پرورش شدند که وزيرش تا سال قبل از آن فرخ رو پارسا بود. باهره فرهنگ معاون امور اجتماعي و رفاهي شد، فخرالسادات امين معاون امور آموزشي و ملکه طالقاني معاون پارلماني و امور شوراهاي مناطق.

در آبان آن سال هم دو زن عضو دفتر سياسي حزب رستاخيز ملت ايران شدند. دفتري که ۳۰ عضو داشت: نخست وزير و دبيرکل، قائم مقام دبيرکل، رئيس هيات اجرايي، دو رابط پارلماني از سوي نمايندگان مجالس سنا و شوراي ملي، ده وزير کابينه به انتخاب نخست وزير و ۱۵ نفر از ميان ۵۵ عضو هيات اجرايي. مهناز افخمي دبيرکل سازمان زنان ايران و ليلي اميرارجمند مديرعامل کانون پرورش فکري کودکان و نوجوانان هم عضو اين دفتر ۳۰ نفره شدند. دي ماه سال ۵۴ مهناز افخمي وزير مشاور در امور زنان شد و دومين زني بود که پس از فرخ رو پارسا عضو کابينه اميرعباس هويدا مي شد.

سال ۱۳۵۴ پري اباصلتي سردبير «اطلاعات بانوان» نماينده مجلس بيست و چهارم شوراي ملي شد که شعار مي داد «زنان خانه دار بايد بيمه شوند و نابرابري ها به کلي از بين برود…اگرچه از نظر قانون، زن و مرد از مزيت هاي استخدامي مشابه سود مي برند، اما در عرف و عمل تبعيض ها و تفاوت هايي در اين زمينه وجود دارد که دگرگون کردن آن ضرورت دارد…لازم است در کار بهره وري از نيرو و مهارت هاي زنان، اصل «مزد مساوي در برابر کار مساوي» در همه شئون تحقق يابد.» همان سال مهرانگيز حجازي معاون وزير کار و امور اجتماعي پيشنهاد داد زنان کارگر براي گرفتن حقوق مساوي در برابر کار مساوي هرچه بيشتر در سنديکاهاي کارگري عضو شوند و حتي در نظر داشت براي بهبود وضع مادران و کودکان در تمام کارگاه هايي که تعداد زنان کارگر زن زياد است مهد کودک داير شود. در ۱۷ دي همين سال «اطلاعات بانوان» نظر زنان را درباره موقعيتشان پرسيد که در آن ها کارمند بازنشسته اي گفت: «آزادي ظاهري را خانم ها به حد افراط دارند ولي آزادي فکري ندارند.» زني خانه دار هم بر اين نظر بود که «درست است که بسياري از زنان وزير و وکيل و مديرکل شده اند اما در مورد خانه دارها آزادي هنوز کامل نشده است. من بعد از ۳۰ سال زندگي هنوز معني آزادي را در خانه نمي دانم.» زن خانه دار ديگري گفته بود که «ما به آزادي کامل رسيده ايم ولي هنوز در مورد طلاق زن ايراني ناکام است. زني که جواني خود را در خانه شوهر تمام کرده روزي که خانه را ترک مي کند با دست خالي به سوي سرنوشت نامعلوم مي رود.»

در همين سال ۱۳۵۴ بود که مهرانگيز دولتشاهي ۵۸ ساله سفير ايران در دانمارک شد؛ از خانواده سرشناس قاجار و دختر محمدعلي ميرزا شکوه الدوله، وزير پست و تلگراف و تلفن دوره پهلوي، خواهر مهين دولتشاهي همسر مظفر فيروز وزير کار در کابينه احمد قوام و خواهرزاده صادق هدايت. در آلمان درس خواند و با دکتراي علوم اجتماعي برگشت و در سال ۱۳۲۵ در سازمان خدمات اجتماعي و انجمن حمايت از زندانيان مشغول به کار شد. «جمعيت راه نو» را بنا گذاشت که بعدها به عضويت «اتحاديه بين المللي زنان» در آمد. همين انجمن بود که اولين نمايشگاه بين المللي «فعاليت زن» را با شرکت ۳۰ کشور آسيايي و اروپايي در ايران برگزار کرد.

پاي او حتي به حوزه هاي علميه و دفتر مراجع بزرگي چون آيت الله العظمي بروجردي هم باز شد تا بگويد «ما با خيلي از بي بندوباري ها موافق نيستيم، حتي با آن جور چيزها که به ضرر زن تمام مي شود مخالفيم. فرض کن آن چيزهايي که خيلي ها خيال مي کنند شب زنده داري و نمي دانم آن جور مجالس و خيلي بي بندوباري ها به نظر ما اين ها به ضرر زن است. ما خودمان هم با خيلي از بي رويه گي ها مبارزه مي کنيم، با مطبوعاتي که اين قدر زن را کوچک مي کنند و با اعلام هاي زشت و زننده در واقع به زن ها توهين مي کنند ما مخالف هستيم.» يک روحاني برجسته دفتر آيت الله العظمي بروجردي هم در جواب دولتشاهي گفت: «اين نتيجه محدوديت هاي قديم است که به زن ها دادند که حالا که آزادي پيدا کرده اند يک عده اي هم پيدا مي شوند که زياده روي مي کنند.» حتي تا مدت ها امام موسي صدر مجله «مکتب اسلام» که خودش اداره مي کرد را براي دولتشاهي مي فرستاد.

دولتشاهي از دوره ۲۱ که براي اولين بار زنان نماينده پارلمان شدند تا دوره ۲۳ نماينده کرمانشاه بود. آن دوره ۶ نماينده زن راهي مجلس شدند، پنج تاي ديگرشان فرخ رو پارسا، هاجر تربيت، شوکت ملک جهانباني، نيره ابتهاج سميعي و نزهت نفيسي. در سنا نيز دو زن عضويت داشتند: شمس الملوک مصاحب و مهرانگيز منوچهريان. در دوره بعدي ۷ نماينده زن روي کرسي هاي مجلس نشستند و دوره بيست و سوم ۱۸ نماينده و دوره ۲۴ (آخرين دوره مجلس شوراي ملي) ۲۰ نماينده زن.

او در سال ۱۳۶۳ به شيرين سميعي در برنامه تاريخ شفاهي گفت: «دورهٔ اول خيلي خوب بود، مي دانيد چرا؟ اولاً بيشتر مردها مثل ما بودند، آن ها هم تازه آمده بودند. آن ها هم يک کساني بودند تقريباً که باورشان نمي شد که يک روزي بيايند مجلس. مثلاً مي خواهم بگويم که سال اول يک محيط خيلي خوبي بود، همه با هم صميمي بودند. بعد يواش يواش فرق کرد. مخصوصاً مردها به خيالشان بود که اين ملک بابايي شان است. ارث بابايي شان است و زن ها زيادي اند…من اين حرف را يکي دو بار گفته ام: گفتم که من در عمرم عبارت خاله زنکي خيلي شنيده بودم ولي خانه زنک نديده بودم. من خاله زنک را به تمام معني بعدها در محيط مجلس ديدم و اما نه بين زن ها بلکه بين مردها. با تمام صفاتي که راجع به خاله زنک مي گويند تفتين، بدگويي، تقلب، پشت سر هم بدگويي و از اين جور چيزها.»

دولتشاهي بعد از يکسال حضور در مجلس در نطقي در سوم آبان ۱۳۴۳ از شاه براي اعلام تساوي حقوق زنان در کنفرانس اقتصادي در ۸ اسفند ۱۳۴۱ تشکر کرد «چون قبل از آن ما را حتي به راهروهاي مجالس مقننه راه نمي دادند تا ما خواسته هاي زنان ايران را به گوش برادران خودمان برسانيم.»

او از مبتکران قانون «حمايت خانواده» بود که حق طلاق را براي زنان به رسميت شناخت و اختيار همسر دوم را توسط مرد منوط به اجازهٔ همسر اول کرد؛ دولتشاهي خوشحال بود که «تعدد زوجات محدود مي شود به دو تا و بيشتر نه، آن هم تحت شرايط خاصي، اگر زن اولي مريض باشد يا نازا باشد و امثال اين ها، اما شرط عمده رضايت زن اول بود.»

سال ۱۳۴۷ که فرخ رو پارسا وزير آموزش و پرورش شد، هويدا در يک ضيافت ناهار با نماينده هاي مجلس به زنان پارلمان گفت «من تا نخست وزيرم بايد يک سفير زن هم بفرستيم.» هاجر تربيت هم اشاره کرد به دولتشاهي و گفت: «بفرماييد اينجاست، روبرويتان نشسته.» جهانگير آموزگار هم براي دولتشاهي نقل کرد که شاه خيلي از او تعريف مي کند. اين شد که بالاخره قرعه فال اولين سفير زن افتاد به نام دولتشاهي: «خيلي ها وقتي که صحبت سفارت مي شد حالا به هر دليلي بود فکر مي کردند که اين کار براي من خوب است. توي جمعيت هاي زن ها هم وقتي صحبت مي شد همه مي گفتند که خب اگر قرار باشد يک نفر را سفير بکنند لابد فلان کس مي شود. يکي به دليل اينکه من يک مقدار زيادي در کارهاي بين المللي بودم و سال ها اروپا بودم و يک تحصيلاتي داشتم که مي خورد به اين کار و دو سه زبان بلد بودم.»

وقتي دولتشاهي سفير شد، سفراي زن در دنيا کم نبودند؛ مارسل کامپانا سفير فرانسه در پاناما بود، شرلي تمپل و کلارا بوتلوس سفراي آمريکا و ماري مادلن دنيش سفير فرانسه در لوکزامبورگ. دنيش از شخصيت هاي معتبر ديپلماتيک فرانسه بود و تمپل ستاره سابق سينما. در شوروي هم از سال ها قبل شغل سفارت به زنان رسيده بود.

دولتشاهي در دانمارک ماند تا انقلاب ۵۷؛ سفيري که عکس امام خميني در دفترش نصب شده بود که تصويرش همان روزها منتشر شد. داستان اين عکس را براي شاهرخ مسکوب از برنامه تاريخ شفاهي هاروارد اينطور شرح داد که «چند هفته قبل وزارت خارجه به ما دستور داده بود که عکس ها را جمع کنيد و يک جاي امني بگذاريد، چون اين ها هر جا ريختند اول کاري که مي کردند عکس ها را خرد مي کردند و از بين مي بردند. دفعه اول هم که آمده بودند همين کار را کردند. ما هم اين ها را جمع کرده بوديم. اين ها آمدند، همچنين تعجب مي کردند مي ديدند نيست. بعد گفتند شما عکس خميني را نداريد، عکس آيت الله را نداريد؟ گفتم: «نه ندارم. مي خواستيد برايمان بياوريد.» گفتند برايتان مي آوريم. فرداش پس فرداش آمدند، يا فرداش يک دانه عکس خميني را آوردند خودشان به ديوار پونز زدند. من هيچ نگفتم، که قاب بياورند و فلان و اين ها. بالايش انگليسي چاپ شده بود و زيرش هم عربي. گفتم اين چه عکسي است، چرا فارسي ندارد؟ چرا انگليسي و عربي است؟ گفتند فارسي اش را هم مي آوريم. ولي نياوردند مثل اينکه نداشتند. همه اش را اين جوري درست کرده بودند. به هر حال اين هم مال عکس آيت الله خميني که آوردند دادند. اين روزنامه نگاران هم هي مي آمدند عکس من را با او با هم مي انداختند که عکس آيت الله خميني توي دفتر سفارت ايران.»

روزي که سفارت ايران در کپنهاگ را ترک مي کرد، به ديدار ملکه دانمارک و همسرش رفت و نشان ممتاز سفرا را از او گرفت. سه سال قبلش سفير انگليس که سابقه هفت سال مأموريت در دانمارک داشت اين هديه را گرفته بود. دولتشاهي بعد از انقلاب براي هميشه به فرانسه رفت؛ در سال ۱۳۸۱ کتاب «جامعه، دولت و جنبش زنان ايران» را نوشت که يکي از اسناد مهم تاريخ فعاليت زنان ايران است و سرانجام در ۲۹ مهر ۱۳۸۷ در پاريس درگذشت.

برخلاف دولتشاهي که از کادر وزارت خارجه نبود و سفير شد، مرضيه افخم سابقه ۳۰ سال حضور در دستگاه سياست خارجي را دارد. در دوران علي اکبر ولايتي معاون اداره اطلاعات و انتشارات شد و در دوران سيد کمال خرازي مديرکل اطلاعات و مطبوعات و در دوره علي اکبر صالحي مديرکل ديپلماسي عمومي وزارت امور خارجه. در دوره محمدجواد ظريف سخنگوي وزارت خارجه شد که آن را به «شنا کردن در يک درياي پرتلاطم» تعبير کرده است.

افخم هم مانند دولتشاهي در سال مهمي براي زنان سفير شده است. آيت الله اکبر هاشمي رفسنجاني، رئيس مجمع تشخيص مصلحت نظام در آستانه انتخابات مجلس شوراي اسلامي از زناني که قابليت، توانايي و ظرفيت انجام وظايف انتخابي و انتصابي را دارند، خواسته «از اعلام آمادگي و نامزدي نترسند و وارد ميدان عرضه انديشه هاي خويش براي انتخاب مردم شوند.» فعالان زن کمپين «تغيير چهره مردانه مجلس» راه انداخته اند. در ينگه دنيا زني براي رياست جمهوري آمريکا مي جنگد و زناني ديگر جوايز نوبل را يک به يک درو مي کنند. راهي که سيدمحمد خاتمي با ورود زنان به کابينه باز کرد و معاون رئيس جمهور زن انتخاب شد، محمود احمدي نژاد با يک وزير زن پي گرفت و حسن روحاني به تعيين سفير زن رساند.


ویدیو مرتبط :
ازدواج همزمان با دوزن!