سرمقاله مردم سالاری/ دکتر جهانگیری؛ دیپلماسی نفتی، کمپین ضد تروریسم

سرمقاله مردم سالاری/ دکتر جهانگیری؛ دیپلماسی نفتی، کمپین ضد تروریسم

مردم سالاری/ « دکتر جهانگیری؛ دیپلماسی نفتی، کمپین ضد تروریسم » عنوان یادداشت روز روزنامه مردم سالاری به قلم بهروز پورسینا است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:

به دنبال درج سرمقاله « غربت نفت » در روزنامه 22 آذر‌ماه مردم‌سالاری که در آن ضمن تبیین مفهوم غربت نفت، دلایل ضرورت اتخاذ دیپلماسی چند جانبه برای مقابله با روند سقوط غیر قابل توجیه قیمتهای بین‌المللی نفت مورد تحلیل قرار گرفت، معاون اول محترم رئیس‌جمهور در همایش سرمایه‌گذاری در پتروشیمی‌ایران سخنان مهمی‌را در این باره ارایه کردند به این بیان که، ما با توطئه کاهش قیمت‌های نفت مواجهیم.
دکتر اسحاق جهانگیری در ادامه به صراحت از وزرای محترم نفت و امور خارجه خواستند که حتماً باید یک راهکار سیاسی برای حل مشکل نفت پیدا کنند و رایزنی‌هایی را در این خصوص انجام دهند. واکنش مسئولانه به یادداشت غربت نفت، همین اظهارات معاون اول محترم رئیس‌جمهور است. بعلاوه، دکتر جهانگیری در بخشی از سفر نفتی خود به الجزایر در 25 آذر ماه در دیدار با بیان اینکه کاهش قیمت نفت توطئه بزرگی علیه کشورهای نفتی است، گفت: این میزان کاهش بهای نفت هیچ توجیه منطقی و اقتصادی ندارد و کشورهایی مثل ایران و الجزایر و برخی اعضای اوپک باید با هماهنگی یکدیگر از ادامه این توطئه جلوگیری کنند.
نکته: روزنامه «مردم‌سالاری» در روز 5 مرداد 1394، تیتر اول روزنامه را به پیشنهاد همین قلم به « تشکیل کمپین مبارزه با تروریسم » اختصاص داد که بر ضرورت تشکیل هر چه سریعتر یک ائتلاف جهانی جهت مبارزه با تروریسم به محوریت جمهوری اسلامی ‌ایران در چارچوب جنبش کشورهای غیر متعهد تاکید شده بود اما متاسفانه در نهادهای ذیربط، توجه وافی و بایسته و شایسته‌ای به آن نشد. حال شاید، باور خبر تشکیل ائتلاف ضد تروریسم در 23 آبان ماه 1394، نه از سوی جمهوری اسلامی ‌ایران ( که همواره قربانی پدیده شوم تروریسم بوده است ) بلکه از سوی پادشاهی عربستان، با هدف حضور 34 کشور اسلامی‌در این ائتلاف انصافا سخت باشد؛ اما سخت تر از آن، اینکه منتظر باشیم در فرهنگ سیاسی کشورهای اسلامی، تعریف ترور و تروریسم را از عربستان بشنویم! واکنش برخی رسانه‌های‌ داخلی به این حرکت عربستان، سطحی و همراه با تمسخر بود که جای تامل دارد. این پدیده ناگوار برای ما دو پند دارد؛ اول اینکه دنیای امروز، دنیای بی‌رحمی‌ در بهره‌گیری از فرصت‌ها است و دوم، ضرورت توجه بیشتر به دیدگاه‌های نخبگانی است که بی‌چشمداشت، توان خود را برای اعتلای نظام اسلامی ‌در طبق اخلاص قرار می‌دهند.
با آنکه بیانات ارزشمند معاون اول رئیس‌جمهور و سفر دیپلماتیک نفتی – اقتصادی ایشان در مقابله با توطئه شوم کاهش قیمت‌های جهانی نفت با تاخیر صورت گرفته، اما هنوز جای کار وجود دارد.
گام اول: در فرماندهی اقتصاد مقاومتی، دیپلماسی ممتاز نفتی باید در مرکز و کانون توجه قرار گیرد. شرط لازم در دیپلماسی ممتاز نفتی ( علاوه بر ارج نهادن به فعالیت‌های مدیریت‌های ذیربط در مجموعه وزارت نفت که البته تا الان در حد انتظار ظاهر نشده‌اند )، بهره‌گیری فرا وزارتی از توان نخبگان و نیروه‌های مستقل آزمون پس داده‌ای است که در تعاطی افکار در سطح بین‌الملل، حرفهای جدی برای گفتن دارند و دغدغه شان فقط منافع ملی است. دیپلماسی ممتاز نفتی، سهل و ممتنع است یعنی هر کسی که دوکلمه از نفت و اقتصاد خواند خود را می‌تواند در قد و اندازه یک دیپلمات نفتی ببیند اما ممتنع است زیرا یکی از پیچیده‌ترین بخش‌ها در حوزه اقتصاد، سیاست خارجی و امنیت ملی و بین‌المللی است. دیپلماسی موفق نفتی، شاخصی در اندازه‌گیری قدرت و زکاوت مدیریتی یک کشور صاحب نفت است بخصوص برای جمهوری اسلامی‌ایران که یک کشور بزرگ نفتی با ویژگی‌های کاملا منحصر‌بفرد در میان کشورهای جهان است.
گام دوم: پذیرفتن این واقعیت که اوپک امروز، تنها نام اوپک بزرگ را به یدک می‌کشد. اوپک در دنیای امروز دیگر نمی‌تواند رفتار یک شبه کارتل را داشته باشد.
تغییرات بنیادین در بازیگران بازار نفت، نظام‌های قراردادهای نفتی، مکانیزم‌های قیمتگذاری نفت، شکل بازار، افت قابل توجه سهم اوپک در تولید و صادرات نفت در کنار از بین رفتن نظام سهمیه بندی اعضاء، تضعیف انسجام درونی میان اعضای اوپک، افزایش رقابت اعضای اوپک در بدست آوردن سهم بیشتری از بازار و فقدان یک استراتژی معین و مشخص در این سازمان باید دلایل کافی باشد برای این تصمیم که، یا باید ایران از ادامه عضویت در این سازمان صرف نظر کند که البته گزینة انتخابی آخر است یا باید همت بلند دارد و با همکاری دیگر اعضای اوپک، اصلاحات اساسی را برای بهبود عملکرد سازمان رقم زند. به موازات این مهم، باید توجه کرد که دنیای امروز به رهبری غرب، توان خود را بسیج کرده است که تا پایان قرن بیست و یکم، حداکثر بهره‌گیری از منابع باقی مانده نفت جهان را با کمترین هزینه ببرد؛ اجلاس آب و هوا در فرانسه، یک کارناوال کاملا سیاسی در این جهت بود که بدون دستیابی به یک توافق الزام‌آور، کشورهای پیشرفته امکان کنترل جریان استخراج و بهره‌برداری از نفت را بصورت غیر مستقیم در دست داشته باشند.
گام سوم: در این برهة تاریخی و با توجه به تمایل مرد اول روسیه، ولادیمیر پوتین پولادین به دستیابی به توافقاتی در بالاترین سطوح راهبردی با جمهوری اسلامی‌ایران، هماهنگی میان ایران و روسیه برای تشکیل یک اجلاس فوری چند جانبه با حضور وزرای نفت و انرژی روسیه، ایران، عربستان، عراق و ونزوئلا برای کاهش آشفتگی حاکم بر بازار نفت، با هدف بازگشت قیمت هر بشکه نفت خام به کانال 40 دلاری، سرنوشت ساز است. چه بسا این اجلاس، منجر به حضور و عضویت دائم روسیه در سازمان کشورهای صادر‌کنندة نفت، اوپک، نیز شود که پدیده‌ای مبارک برای هر دو جناح تولید کننده و مصرف‌کننده خواهد بود. از این رهگذر، تحقق اوپک گازی در GECF نیز دور از ذهن نخواهد بود.

با کانال تلگرامی آخرین خبر همراه شوید telegram.me/akharinkhabar

ویدیو مرتبط :
دکتر عباسی :دیپلماسی سینمایی و دیپلماسی معرفتی