معجزه صلوات

مستور/ تسبیح را در دست راستش گرفته بود و پشت سر هم صلوات مى فرستاد: اللهم صل على محمد و آل محمد. دوستش که مدت ها از او بى خبر بود، به دیدنش آمده بود. از دیدن این صحنه بسیار تعجب کرد و گفت:
- چرا صلوات مى فرستى؟
- مگر بد است؟
- نه، اتفاقا خوب است! اما چه خبر است! هر چیز حد و اندازه دارد. خسته نمى شوى؟ اگر من باشم، خسته مى شوم!

- نه، من خسته نمى شوم. با خود عهد کرده ام که زیاد صلوات بفرستم.
- چرا؟
- زیرا نتیجه ها گرفته ام.
- چه نتیجه اى ؟
مرد صلوات گو حکایت خود را چنین تعریف کرد:
مدتى پیش فقر و ندارى و مشکلات زندگى به حدى فشار آورده بود که نمى دانستم چه کنم. به کجا پناه ببرم و از چه کسى قرض بگیرم. از آن همه پول و ثروتى که پدر خدا بیامرزم داشت، نیز اثرى نبود. هیچ کس خبر نداشت کجا پنهانشان کرده است. زیر کدام سنگ و پاى کدام درخت، معلوم نبود، کم مانده بود تک تک آجرهاى خانه را بکَنم. به دنبال راه علاج مى گشتم تا این که فکرى به خاطرم رسید. به حضور امام جواد علیه السلام رفتم و گفتم:
- اى بزرگوار! پردم آدم پولدارى بود و مال و ثروت زیادى از خود باقى گذاشت، امّا جاى آن را نمى دانم.
- مگر هنگام مردن وصیت نکرده بود؟
- او صحیح و سالم بود و سابقه بیمارى نداشت و ناگهان فوت کرد. این بود که فرصت نکرد وصیت نماید.
- چند وقت است که فوت کرده ؟
- هفته ى بعد چهلمین روز در گذشت او است.
- خدا رحمتش کند!
- خیلى ممنونم ! شما را به خدا کمکم کنید! من از دوستداران شما هستم. دعا کنید تا با پیدا شدن محل این ارث هنگفت، مشکل من حل شود!

امام فرمود:
- امشب که نماز عشا را خواندى و خواستى بخوابى، بر جدّم - محمد مصطفى (ص ) - و خاندانش زیاد صلوات بفرست. آن گاه پدرت را در خواب مى بینى و او از محل پول ها آگاهت مى کند.
آن شب بعد از نماز عشا، شروع به فرستادن صلوات کردم. حتى در رختخواب آن قدر صلوات فرستادم تا خوابم برد. در خواب پدرم را دیدم و او محل پول ها را گفت و از من خواست که بعد از یافتن آن ها را نزد امام جواد علیه السلام ببرم.
صبح که از خواب برخاستم، مدتى هاج و واج بودم، اما با یادآورى خواب شب گذشته، به جست و جو پرداختم همان گونه که گفته بود، عمل کردم و پول ها را یافتم.
خدا را شکر مى کنم که محمد و فرزندانش (ص ) را برگزیده و آن ها را چنین گرامى داشته که به واسطه ى آنان، مردم از بدبختى و گرفتارى نجات پیدا مى کنند.

منبع: الخرایج و الجرایح، ج 2، ص 665،ح 5؛ به نقل از حیات پاکان،محدثی، جلد4