اشعار زیبا برای وفات حضرت معصومه (س)

سالروز شهادت حضرت معصومه (س)

حضرت معصومه (س) در روز دهم و به روایتی دوازدهم ربیع الثانی سال 201 هجری قمری از دنیا رفتند. نام شریف آن بزرگوار فاطمه و القاب ایشان " معصومه" ، " کریمه اهل بیت" ، " ستّی" ، و " فاطمه کبری" است. پدر ایشان حضرت موسی بن جعفر (ع) و مادرش نجمه خاتون مادر حضرت رضا (ع) است.

ا

به مناسبت سالروز شهادت آن حضرت اشعار زیبایی را در این مطلب آورده ایم.

در سرد سیر شهر دل، روح بهاری

در شوره زار سینه ی من چشمه ساریمیخواهی امشب بر کویر دیده گانمبا روضه هایت باغی از شبنم بکاریسهم تو از ارث پدر، خونجگر بوداز کودکی در ماتم او سوگواریمنزل به منزل در پی دلدار رفتیدر دشت های عاشقی محمل سواریداغ عزیزانت بلای جانتان شدتو زخمی تیغ جفای روزگاریتا مقصدت مشهد، دگر راهی نماندهای کاش می شد اندکی طاقت بیاریمی سوختی از آتش تب، بین بستردلخسته راضی به رضای کردگاریباید بیاید دلبرت، باید بیایددر آخرین ساعات هم امید واریچشمان اشک آلوده ات را تا دم مرگیک لحظه هم از درب حجره بر ندارینام رضا از روی لب هایت نیفتدبا اینکه رو به قبله و در احتضاریتو یادگار دلبرت را مثل زینببا گریه روی سینه ی خود می فشاریدیگر مخور غم، چون سرت را ای کریمهبر دامن زهرای اطهر می گذاری

اشعار سالگرد رحلت حضرت فاطمه معصومه (س)

 هر جا که خواهریست ، برادر همیشه هستدنبال هر برادر ، خواهر همیشه هستاین جذبه های عشق تمامی نداشتهدلدادگی میان دو دلبر همیشه هستتا مرو از مدینه ، مسیر محبت استاین جاده های نور معطر همیشه هستمعصومه زینب است و رضا جز حسین نیستترکیب های عشق برابر همیشه هستبا بودن شفیعه ، قیامت به کام ماستگرچه هراس عرصه ی محشر همیشه هستپیداست در حریم تو اجلال فاطمهجاری به صحن های تو کوثر همیشه هستباید که تو مراقبت از پهلویت کنیدیوارهای کوچه و آن در همیشه هستدر ذهن پرنیانی اولاد فاطمهآن خاطرات زخمی مادر همیشه هستاز وقتی آمدی تو به قم با قبیله اتاطراف تو ولایی و یاور همیشه هستتا که نسیم هست ، بوی زلف می رسدبالاتر از سر همه یک سر همیشه هستبازار داشت قم ، تو که آنجا نرفته ای ...در روضه ات اشاره به معجر همیشه هست ش

اشعار وفات حضرت معصومه (س)

 عصمت حقّی و بانوی مظلومه اینوری از کوثری،حضرت معصومه ایدیده گریانِ تو،جان به قربانِ توای قبله ی حاجات،یا عمّه ی ساداتواویلا واویلا واویلا واویلا...از قدومِ تو قم مدینه ای دیگر استطلعتِ قُدسی ات آینه ی مادر استدل به تاب و تَبَت،ذکرِ روز و شبتای جان و جانانم،رضا رضا جانمواویلا واویلا واویلا واویلا...مَحمِلت غرق گل شده ز مِهر و وفاسوزم از روضه ی کوفه و شامِ بلادیدگانِ تر و،سنگ و خاکستر وغمهای پی در پی،سرها به روی نِیواویلا واویلا واویلا واویلا...