مشخصات فنی جنگنده‌ای که انگلیس برای اولین حمله هوایی در سوریه استفاده کرد

دانش > فناوری - با رأی مثبت پارلمان انگلیس جنگنده‌های این کشور اولین حمله هوایی در سوریه را انجام دادند. در این عملیات اما چه جنگنده‌ای مورد استفاده قرار گرفت و چه مشخصاتی دارد؟

طی ۱۱ ساعت بحث و جدل نمایندگان پارلمان جنگنده‌های انگلیس در حال آماده باش بودند و به فاصله چند ساعت برای حملات هوایی از پایگاهی در قبرس به پرواز درآمدند. اسکای نیوز گزارش داده که در اولین عملیات هوایی انگلیس در سوریه چهار فرونده جنگنده تورنادو GR4s شرکت داشته‌اند. 

شهرت جنگنده «تورنادو جی‌آر4» به‌دلیل اطمینان بالا و قابلیت حمل پیشرفته‌ترین سامانه‌های تسلیحاتی است.

جنگنده تورنادو یا پاناویا تورنادو (Panavia Tornado) یک جنگنده چندمنظوره، دو موتوره و بال متغیر است که توسط یک کنسرسیوم سه ملیتی شامل انگلیس،ایتالیا و آلمان غربی ساخته شده است. این جنگنده از دو موتور توربوفن Turbo-Union RB199-34R Mk 103 استفاده می کند و اولین جنگنده چند منظوره اروپایی به حساب می‌آید.

این هواپیما در سه مدل اصلی ساخته شده ‌است : مدل IDS جنگنده-بمب افکن برای حمله به اهداف زمینی، سرکوب دفاع هوایی، مدل ECR برای جنگ الکترونیک، مأموریت‌های شناسایی و مدل ADV به عنوان هواپیمای رهگیر و برتری هوایی .

نخستین پیش نمونه این جنگنده در ۱۴ اوت ۱۹۷۴ به پرواز در آمد و در سال ۱۹۷۹ این جنگنده عملیاتی شد . کاربران اصلی این جنگنده نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا، نیروی هوایی ایتالیا، نیروی هوایی آلمان و نیروی هوایی عربستان هستند.

این هواپیماها با قابلیت پرواز در کمترین ارتفاع ممکن با بالاترین سرعت و در هر شرایط جوی، دارای سیستم رادار تعقیب جنگنده‌های دیگر، ظرفیت حمل سلاح و تجهیزات بیش از هشت هزار کیلوگرم، حمل و پرتاب راکت و بمب‌های مختلف از جمله موشکهای کروز، راکتهای هوا به هواو راکتهای ضد کشتی در نوع خود بی‌نظیر هستند. سیستم شناسایی تورنادو حتی از ارتفاع دو هزار متری، کوچکترین اهداف زمینی را شناسایی می‌کند. شعاع شناسایی محدوده‌ای تا هزار و ‪ ۲۰۰‬کیلومتر را دربرمی‌گیرد. این جنگنده می‌توانند تا ارتفاعی نزدیک به سطح درختان جنگلی پایین بیایند. ویژگی خاص بعدی، ردیابی رادار دشمن است. سنسورهای مخصوص تورنادو این هواپیما را از صفحه رادار دشمن محو می‌کند و تورنادو بدون اینکه در صفحه رادار ظاهر شود مسیر رادار دشمن را ردیابی و منهدم می‌کنند.

 سرعت بالا در هر ارتفاعی

جنگندهء تورنادو در اصل به منظور انجام عملیات ضربتی در ارتفاع پست و با سرعت مافوق صوت طراحی شد كه قادر به نشست و برخاست در باندهای كوتاه نیز بود. این ویژگی، نیاز به دارا بودن قابلیت پرواز متعادل در سرعت‌های بسیار زیاد بود. به طور كلی، هواپیمایی كه جهت سرعتهای بالا طراحی شده‌اند، در سرعتهای كم، بسیار ضعیف عمل می‌كنند؛ این ویژگی در جنگندههای میگ25 و میگ31 به خوبی مشهود است و از نقاط ضعف اساسی این جنگنده‌ها به شمار می‌رود.

پروژه بال های متغیر در عرصه هواپیماسازی اروپا با این هدف آغاز و دنبال شد كه هواپیمایی ساخته شود تا هنگام پرواز بتواند با تغییر شكل بال های خود، بهترین بازدهی را در شرایط متفاوت پروازی داشته باشد و از بالاترین سرعت در هر ارتفاع بهره گیرد. به عنوان مثال از بال كاملاً گسترده در هنگام صعود و فرود كمك گیرد تا در سرعت پایین، مطلوب ترین مقدار نیروی برا را داشته باشد و از بال نیمه گسترده برای چابكی و سرعت بالای هواپیما به هنگام تغییر ارتفاع استفاده كند و با بال های كاملاً بسته در عملیات و مانورهای نظامی - نمایشی بیشترین بازده و عملكرد را به جای بگذارد.

به منظور دستیابی به كارایی مناسب در سرعتهای بالا، نیاز به طرح بالهای «متمایل به عقب» یا «دلتاشكل» است. اما چنین بالهایی، در سرعتهای كم، بسیار ناكارآمد هستند و برای پرواز در سرعتهای كم، نیاز به طرح بالهایی صاف یعنی بدون حالت كشیدگی به عقب وجود دارد. به منظور آنكه هواپیما در هر دو حالت سرعت كم و زیاد قابل كنترل و هدایت‌پذیری مطلوب داشته باشد، بالهایی با قابلیت تحرك، طرحی مناسب به حساب می‌آیند.به همین خاطر در نهایت برای جنگندهء تورنادو، طرح چنین بالهایی به تصویب رسید.

هنگامی كه بالهای جنگندهء تورنادو GR4 به سمت عقب جمع شده‌اند، قابلیت پرواز ارتفاع پست با سرعت زیاد در این هواپیما، به واسطه كاهش نیروی پسا، به شدت افزایش پیدا می‌کند. وقتی كه بالها به سمت عقب و بدنهء هواپیما در حال جمع شدن هستند، سطح برخورد ناحیه بالها كاهش پیدا می‌کند. این مسئله باعث كاهش جریان بادهای آشفته پروازهای ارتفاع پایین می‌شود. بنابراین نه تنها پرواز بسیار آسانتری مهیا می‌شود، بلكه هواپیما در وضعیت بسیار پایداری جهت هدفگیری و آزادسازی تسلیحات غیرهدایت شونده در پرواز ارتفاع پایین قرار می‌گیرد.

تورنادو به نحوی ساخته شده است تا بتواند در باندهای خاكی یا فرودگاههای بزرگی كه هدف حملات هوایی قرار گرفته‌اند، فرود بیاید یا پرواز كند. بنابراین به هنگام طراحی هواپیما، قابلیت نشست و برخاستن در باندهای كوتاه به عنوان یك ضرورت اساسی در نظر گرفته شد تا جنگنده قادر باشد در باندهای خاكی كوتاه یا باندهای اصلی آسیب دیده به خوبی عمل کند.

هنگامی كه بالهای جنگندهء تورنادو GR4 به طور كامل باز شده باشند، هواپیما بیشترین نیروی کشش یا برا را به دست می آورد. در این حالت، مساحت درگیر ناحیه بال، به خاطر در اختیار بودن حداكثر مساحت درگیری فلپها و اسلتها، به بیشترین میزان خود می‌رسد. در این حالت، در سرعتهای كم، نیروی كشش (برا) بسیار بیشتری فراهم می‌شود. در نتیجه، حداقل میزان سرعت جهت فرود فراهم می‌شود و به همین خاطر، فرود در مسافت کوتاه امکان‌پذیر است.

تحولی به نام GR-4

بزرگ ترین تحول برای تورنادو در نیروی هوایی انگلیس اتفاق افتاد. از سال ۱۹۹۴ نیروی هوایی سلطنتی RAF شروع به بهینه سازی هواپیماهای GR-1 خود كرد. نمونه جدید كه GR-4 نام داشت دست خوش تغییرات زیادی شد. راه هایی برای رادارگریز كردن تورنادوهای GR-1 پیش بینی شد و نیز یك سیستم دیجیتالی ایونیك و سیستم مدرن موقعیت یاب جهانی (GPS)، یك نقشه دیجیتالی و یك تصویربردار حرارتی (Thermal Imager) به آن اضافه شد. سیستم های داخل كابین نیز همه مدرن شدند.

تسلیحات قابل حملGR-4دو مسلسل ۲۶ میلی متری - IWKA Mauser ۴ موشك ضدكشتی Eagle Anti - ship ۴ موشك Sidewinder ۴ موشك Sky Flash ۴ موشك AIM-20 ۴ موشك MBDA ۴ موشك ضدتانك Brimstone / موشك كروز Storm Shadow

۵۴۵۴ 

ویدیو مرتبط :
مشخصات فنی سوخو 31 جنگنده هوایی برتر روسی