وقتی چراغ ها خاموش می شوند!

آن سوی تاریکینویسنده: پری زنگنهناشر : کتابسرا، چاپ دوم ۱۳۹۳۳۳۶صفحه، 15000 توماناین کتاب‌ را شهر کتاب آنلاین تا یک هفته پس از معرفی، با ۱۰% تخفیف ویژه عرضه می‌کند، در صورت تمایل در اینجا کلیک کنید. ****بی شک شما هم شنیده اید که اغلب نابینایان از حواسی قوی‌تری نسبت به دیگران برخوردارند. درک دلیل این مسئله چندان دشوار نیست وقتی آنها ناچارند که برای جبران خلاء بینایی از دیگر حواس خود بهره بگیرند. این نکته بسیار ساده است گاه پاره ای کمبودها زمینه ساز کسب موفقیت هایی دیگر می شود. فقط کافی ست امید خود را حفظ کنیم؛ حتی در بدترین لحظات زندگی. این همان اتفاقی ست که در زندگی نویسنده کتاب آن سوی تاریکی نیز رخ داد است. زنی که در جوانی طی یک تصادف بینایی خود را از دست می دهد. یکباره جهان در تاریکی مطلق فرو می رود اما او اجازه نمی دهد این تاریکی روشنایی درونش را نیز دربربگیرد. آنگاه چنین خلائی باعث می شود تا او به تقویت وجوهی دیگر از توانایی های خود بپردازد. صحبت از این مسئله شاید ساده باشد، اما درگیر شدن با آن اصلا ساده نیست، به خصوص وقتی حقیقتی به نام نابینایی آن هم به یکباره زندگی آدم را تحت الشعاع خود قرار دهد.پری زنگنه نام آشنایی در عرصه موسیقی ست، آنچه کار او را از دیگران ممتاز می کند فعالیت در عرصه دشوار اپرا بوده؛ او به رغم نابینایی به شکلی بسیار علمی به این حوزه پرداخته است؛ زنگنه نه تنها سالهاست در ایران برای بانوان برنامه اجرا کرده است بلکه به رغم نابینایی به شکلی پیگیر به کار مطالعه و پژوهش پرداخته و آثار گوناگونی را نیز منتشر ساخته است.زنگنه علاوه بر انتشار کتابهایی برای کودکان، فرهنگ جامع «آوای نامها از ایران زمین» را تالیف کرده که چندین سال عمر خود را صرف آن کرده است و از مهمترین نام نامه‌ها در زبان فارسی بشمار می‌رود؛ «پری لالایی‌ها، سروده‌های پری زنگنه برای همه سالان» و «سخنی به خوشی: حرف‌هایی بزرگ در کتابی کوچک» اشاره کرد. اما  «آن سوی تاریکی» که به همت نشر کتابسرا منتشر شده، در واقع کتاب خاطرات زندگی اوست اما دغدغه‌های خاص نویسنده باعث شده از این منظر پاره ای تفاوت ها با یک کتاب خاطرات متعارف داشته باشد.آن سوی تاریکی اگرچه از بخش های متعدد و همچنین موضوعات متنوعی برخوردار است، اما از یک منظر کلی نگرانه می توان این کتاب را به دو بخش تقسیم کرد. بخش اول که صفحات عمده کتاب را نیز به خود اختصاص داده در واقع شرح خاطرات خودنوشت پری زنگنه است . او در این بخش از کتاب به شرح خاطرات خود در دوره های مختلف زندگی پرداخته است. نکته جالب توجه در این بخش این است زنگنه به شکلی نوستالژیک و با روایتی تصویری و زنده، خاطرات خود را از تهران قدیم روایت کرده است که از بخشهای بسیار خواندنی این کتاب است. در این صفحات زنگنه با اتکاء به جزییات دقیقی از خاطراتش به شکلی جذاب زندگی مردم تهران در آن سالها را منعکس کرده است و در دل این روایت ها  به گوشه های مختلف زندگی خود پنیز رداخته و نهایتا به خاطره تلخ تصادفی که به نابینایی اش انجامیده رسید و تاثیر آن را بر روند زندگی خود نشان داده است. او احساسات خود و عواطف و واکنش های خانواده و اطرافیانش را به خوبی نشان داده و خود در ورود به این دنیای تازه می گوید.دیگر بخش‌های کتاب اگرچه به شکل مستقیم به خاطرات نویسنده نمی پردازد اما به شکل غیرمستقیم تابع تجربیات او در زندگی و به ویژه تجربیات ناشی از مهمترین اتفاق زندگی‌اش (نابینایی) بوده است. تجربه ای که از اگرچه خاموشی یکباره چراغ ‌ها حکایت دارد اما او نه تنها کوشیده چراغ های درون خود را روشن کند، بلکه بخش قابل توجهی از زندگی خود را به فعالیت‌ها خاص در زمینه این امور اختصاص داده است. همین مسئله باعث شده است پرداخت این بخشها ملموس و همچنین پذیرفتنی باشد. به این ترتیب بخش هایی از کتاب به آموزش های لازم درباره نحوه تعامل با نابینایان در زندگی و کمک به آنها اختصاص یافته است:از نابینایی چه می دانید؟؛ آموزش نونهال نابینا؛ وسایل کمکی نابینا؛ گفتگو با نابینایان؛ تحرک و جهت یابی در خدمت ایمنی و .... از این جمله اند. زنگنه همچنین در بخشهایی دیگر از کتاب کوشیده تصویری از اوضاع و احوال نا بینایان در ایران؛ مدارس و همچنین امکانات و خدماتی را که به آنها ارائه می شود مورد توجه قرار داده و علاوه بر قوت و ضعف های آنها به پیشینه و نحوه شکل گیری شان نیز بپردازد: آموزشگاه های نابینایان ایران از آغاز تا امروز؛ نام آوران نابینای ایران، آموزشگاه ها و سازمانهای دولتی و غیر دولتی و...پایان بخش کتاب نیز مجموعه ای از عکسهای نویسنده است به خصوص در ایام بعد از نا بینایی که حکایت ازفعالیت های گوناگون زنگنه در حوزه شناخت و کمک به نابینایان دارد. زنگنه در این زمینه سفرهایی به دیگر کشورها نیز داشته و کوشیده از تجربه و امکانات آنها برای نابینایان هم وطن خود بعهده بگیرد. زنگنه معتقد است نابینایان نیاز به کمک دیگران دارند اما کمک باید تابع درک و شناخت از مسئله نابینایی باشد در این صورت زندگی آنها با نقص و غم همراه نیست و چه بسا به خلاقیت بیشتر بینجامد.آنسوی تاریکی نه تنها مخاطب را با زندگی یکی از هنرمندان این یار آشنا می کند اما مهمتر از آن ارائه یک تلقی تازه و مبتنی بر واقعیت درباره نا بینایان و چگونگی زندگی در کنار آنها هستند.