سرمقاله شهروند/ نمونه‌ای از پاسخگویی مسئولانه وزارت بهداشت

سرمقاله شهروند/ نمونه‌ای از پاسخگویی مسئولانه وزارت بهداشت

روزنامه شهروند/ « نمونه‌ای از پاسخگویی مسئولانه وزارت بهداشت » عنوان یادداشت روز روزنامه شهروند است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:

سخنان روز گذشته آقای رئیس‌جمهوری درباره ضرورت پرسشگری از مسئولان در همه سطوح قدرت، نکته‌ای بود که کمتر کسی به لحاظ نظری با آن مخالفت می‌کند، هرچند برخی از مسئولان هیچ‌گاه بر این مسأله تاکید ندارند، به‌ویژه تاکید وی بر این‌که نقد و پرسشگری را از دولت و شخص رئیس‌جمهوری آغاز کنید. ولی خوشبختانه در همان روز شاهد یک پاسخگویی مسئولانه از سوی وزارت بهداشت و درمان درباره حادثه‌ای که در خمینی‌شهر اصفهان روی داد، بودیم. براساس این خبر کودک چهارساله با چانه شکافته‌شده به بیمارستان خمینی‌شهر اصفهان منتقل شد. پزشک اورژانس چانه کودک را بخیه زد، اما پس از آن‌که متوجه شد خانواده‌اش توان پرداخت هزینه بخیه را ندارند، بخیه را شکافت. این اتفاق که هفته گذشته رخ داده، ٢ روز است که
سر و صدای بسیاری به‌پا کرده و حالا گفته می‌شود که پرونده پزشک، پرستار، سوپروایزر و مسئول شیفت اورژانس بیمارستان به مراجع قضائی فرستاده شده است. این خبر پس از حاشیه‌ساز شدن و انتشار در شبکه‌های اجتماعی، از سوی وزیر بهداشت هم تایید شد. وی در پاسخ به پرسشی مبنی بر انتشار این خبر، گفت: «بله، متاسفانه من هم شب گذشته از این موضوع باخبر شدم و‌‌ همان آخر شب دستور دادم حتما یک تیم به آن بیمارستان برود و تحقیقات لازم را انجام دهد. رئیس دانشگاه علوم پزشکی اصفهان نیز با عذرخواهی، افراد متخلف در این اتفاق ازجمله مسئول شیفت را به دستگاه قضائی معرفی کرد. اگر کسانی در این موضوع متخلف باشند، حتما با آنها برخورد می‌شود. امیدوارم به عدالت با افراد برخورد شود. اخلاق پزشکی حکم می‌کند حتی اگر بیماری بیمه هم نباشد، کسی حق ندارد رفتار غیرانسانی با او انجام دهد و مطمئن باشید براساس عدالت با متخلفان برخورد خواهد شد.»
ابتدا باید این نکته را متذکر شد که از این رویدادها روایت‌های گوناگونی منتشر می‌شود. متاسفانه فضای انتشار خبر در ایران به‌گونه‌ای است که همه دوست دارند، منفی‌ترین حالت ممکن را بازنشر و منتقل کنند. البته ممکن است که بدترین روایت که همان باز کردن بخیه‌ها باشد، نیز درست باشد ولی باید این احتمال را داد که روایت دیگری از ماجرا نیز باشد و برای قضاوت نهایی تا اعلام نتیجه باید صبر کرد. ولی تا انتشار نتیجه و بررسی‌ها لازم است که به چند نکته اشاره شود.
١ـ نخستین مسأله نحوه برخورد آقای وزیر است که به سرعت هیأتی را برای بررسی موضوع و ارایه گزارش و رسیدگی اداری تعیین کرده‌اند. بدون اینکه در برابر روزنامه‌نگاران بخواهد اصل واقعه را رد کند، یعنی همان کاری که بسیاری از مسئولان انجام می‌دهند و از ابتدا در برابر این‌گونه اخبار گارد گرفته و آن را رد کرده و به دست‌های پیدا و پنهان منسوب می‌کنند. این برخوردهای منفعلانه نه‌تنها هیچ اثر مثبتی ندارد، بلکه مردم را نسبت به مسائل و مدیران بدبین‌تر می‌کند. بنابراین مواجهه همدلانه از سوی مسئولان که هیچ اصراری بر رد ماجرا پیش از دستیابی به گزارش رسمی و معتبر ندارد، بهترین نوع برخورد با قضیه است و اگر گزارش نشان داد که ماجرا به‌گونه دیگری بود، آن را هم مردم می‌پذیرند، چون به مسئول مربوطه اعتماد پیدا کرده‌اند، ولی آن دسته از مدیرانی که از ابتدا موضع منفی می‌گیرند، حتی اگر واقعا هم روایت آنان درست باشد، از سوی مردم پذیرفته نمی‌شود، چون به بی‌طرفی آنان اعتماد نخواهند داشت. بنابراین امیدواریم که سایر وزارتخانه‌ها و مسئولان نیز به این نحوه پاسخگویی توجه کنند. فراموش نکنیم که وزارت بهداشت در میان وزارتخانه‌های اجرایی و نزد مردم از نمره موفقیت بالاتری برخوردار بوده است، علی‌رغم این در برابر نارسایی‌های وزارت متبوع خود فروتنانه برخورد می‌کند و در برابر مردم موضع طلبکارانه‌ای اتخاذ نمی‌کند.
٢ـ برخوردهای اداری و نیز واکنش افکار عمومی در برابر چنین تخلفاتی لازم است، هرچند هیچ‌کدام از اینها جایگزین برخوردهای قضائی نمی‌شود. ولی در برخورد قضائی نباید اسیر مسائل احساسی و جو عمومی شد و برخلاف قانون با افرادی که به درست یا نادرست متهم به رفتارهایی شده‌اند، برخورد کرد. زیرا عوارض این‌گونه رفتارها بر فضای اداری و شغلی، بسیار زیاد است، هرچند ممکن است این عوارض برای عده‌ای قابل دیدن نباشد. بنابراین مسأله در این مرحله برخورد عادلانه و نه احساسی است.
٣ـ مهم‌ترین نکته‌ای که باید مورد توجه قرار گیرد، تحلیل دقیق ماجرا و استخراج راهبردهای اداری مناسب برای جلوگیری از تکرار موارد مشابه است. اگر بیمارستان دولتی است، چرا و با چه دلیلی می‌خواسته از فرد مصدوم و بیمار پول بگیرد؟ حتی اگر طبق مقررات پول هم می‌توانسته بگیرد، چرا درباره بیماران اورژانس این قاعده انجام شده است؟ در کشورهایی هم که درمان پولی است، تمهیداتی برای رعایت حال بیماران اورژانس اندیشیده می‌شود که ضوابط آن تا حدی متفاوت است. اگر بیمارستان خصوصی بوده، ضوابط آن برای پذیرش بیماران اورژانسی چیست؟ اگر ضوابط اداری مبتنی بر تقدم اخذ پول و سپس اقدام به درمان است، اینکه اورژانس نیست و اگر درمان مقدم بر اخذ پول است، در این صورت اگر بیمار پولی نداشت یا نخواست بدهد؛ پرسنل باید چه کاری در برابرش انجام دهند؟ آیا هزینه مذکور را باید از پزشک و پرستار گرفت؟ در این صورت آیا انجام وظیفه اخلاقی و حرفه‌ای با منافع شخصی در تعارض و تضاد قرار نمی‌گیرد؟ اگر چنین باشد و هر یک از ما در موقعیت مشابه قرار گیریم چه واکنشی خواهیم داشت؟ چرا باید پزشک و پرستار را در برابر بیمار قرار داد؟ در هر حال مقررات مربوط به این موارد چیست؟ در صورت صحت خبر، آیا پزشک یا پرستار عملی خلاف اخلاق حرفه‌ای انجام داده‌اند یا مرتکب تخلف اداری نیز شده‌اند؟ اگرچه قابل مقایسه نیست، ولی اگر کسی وارد مغازه‌ای شود و جنسی را بخرد و پول نداشته باشد که بپردازد جنس را از او می‌گیرند، البته این مورد که بخیه را بکشند، خیلی فرق می‌کند، ولی آیا این فرق در مقررات وزارتخانه و اداره بیمارستان‌ها و درمانگاه‌ها انعکاس یافته است؟ بنابراین مسأله فقط رسیدگی به یک مورد و احتمالا برخورد با خاطیان نیست، مسأله فهم کلیه ابعاد ماجراست که امیدواریم در این مورد خاص به چنین درکی برسیم.

با کانال تلگرامی آخرین خبر همراه شوید telegram.me/akharinkhabar

ویدیو مرتبط :
وزارت بهداشت عربستان