سرگرمی


2 دقیقه پیش

دانلود بازی اندروید

اندروید (از یونانی: به معنای مَرد، انسان، شبه آدم یا رُبات (آدم آهنی))، (به انگلیسی: Android) یک سیستم عامل همراه است که گوگل برای تلفن‌های همراه و تبلت‌ها عرضه می‌نماید و ...
2 دقیقه پیش

بازی اکشن-ماجرایی اسطوره های کوچک/ Pocket Legends

آخرین خبر/ Pocket Legends یکی از جذاب ترین بازی های آنلاین اکشن و سرگرم کننده برای سیستم عامل اندروید است. باید اشاره کرد که این بازی، اولین و بهترین بازی کمپانی MMO است که موفقیت ...



ده نکته که باید در مورد نوزادان بدانیم


  X  

تاریخ خبر : دوشنبه 1394.09.09 - 08:29

ده نکته که باید در مورد نوزادان بدانیم

پارسه گرد/ آیا تا به حال نوزادهای مضطرب را دیده‌اید؟ شاید از هر سی نوزاد، یکی از آن‌ها این‌طور باشد؛ این نوزادان چشمان‌شان برق می‌زند و این می‌تواند نشانی از احساس نیاز باشد. شاید این مسئله به دلیل عدم توجه به نوزادان و نیازهای آن‌ها است. در ادامه به ده نکته در این زمینه اشاره می‌کنیم.
1. نوزادان، پستاندارانی اجتماعی با نیازهای اجتماعی مختص پستانداران هستند. پستانداران اجتماعی بیش از 30 میلیون سال پیش در شرایط فرزند پروری پیشرفته (یک لانه یا آشیانه‌ی پیشرفته) پدیدار شدند. این امر یکی از هزاران مسائلی است که با ژن‌ها در ارتباط نیست. این لانه‌ی پیشرفته با برنامه‌ی بلوغ این موجودات کاملا هماهنگی دارد و بنابراین هر فردی که عضو این مجموعه است به صورت بهینه رشد می‌یابد.
فرزندپروری پیشرفته شامل تغذیه‌ی نوزاد از شیر مادر به‌منظور رشد مغز و بدن، حضور فیزیکی و ارتباط لمسی با نوزاد، پاسخ به نیازهای نوزاد به منظور کاهش استرس و تنش، بازی با کودکان همسال و تجربه‌ی کسب آرامش از سوی پدر و مادر است. هر یک از این موارد تاثیر به‌سزایی بر سلامت جسمی نوزاد دارد.
2. نوزاد انسان به صورت "نیمه- رشد یافته" متولد می‌شود و به محیطی همچون رحم خارجی نیاز دارد. نوزاد انسان در مقایسه با دیگر جانداران بسیار زود به دنیا می‌آید: او به لحاظ رشد حرکتی 9 ماه زودتر متولد می‌شود و از نظر رشد کامل استخوان‌ها و ظرفیت تغذیه 18 ماه زودتر از دیگر جانداران به دنیا می‌آید. نوزادی که پس از نه ماه بارداری مادر به دنیا می‌آید صاحب 25% از مغز یک انسان بالغ است و بیشتر آن در پنج سال نخست زندگی رشد می‌کند.
بنابراین، شرایط زندگی نوزاد انسان باید بسیار کامل‌تر از دیگر پستانداران اجتماعی باشد چرا که رشد و نمو انسان بعد از تولد، سه تا پنج سال به طول می‌انجامد. انسان‌ها نیازمند کسب حمایت و پشتیبانی اجتماعی هم برای مادر و هم برای فرزند هستند. (در واقع، رشد مغز انسان تا سه دهه از زندگی طول می‌کشد و حمایت اجتماعی حداقل تا سه دهه مورد نیاز است.)
3. اگر بزرگسالان در امر "رشد" پس از تولد نوزاد شکست بخورند، احتمال بروز مشکلات بلند مدت وجود خواهد داشت. هر یک از تمرین‌های مراقبت از کودک که در بالا اشاره شد دارای اثرات بلند مدت بر سلامت جسمی و اجتماعی افراد است. برای مثال، ایجاد استرس در نوزادان از طریق تامین نکردن نیازهای آنان، سیستم‌های نظم شخصی را در آنان مختل می‌کند. این مسئله در هر فرهنگی به همین صورت تعبیر می‌شود و در گذشته نیز به همین شکل بوده است. در اسپانیایی، اصطلاحی برای نوجوانان و بزرگسالانی وجود دارد که رفتار نامناسبی دارند: malcriado یعنی کسی که خوب تربیت نشده است.
4. نوزادان از طریق محبت و عشق است که رشد می‌کنند. اگر نوزادان غذا و نیازهای دیگر را به اندازه‌ی کافی دریافت نکنند از بین می‌روند. اگر به آن‌ها توجهی نسبی شود و زنده بمانند، باز هم کافی نیست و به پتانسیل کامل دست نمی‌یابند. اوری برانفنبرنر، که بر سیستم‌های چندگانه‌ی حمایتی که رشد بهینه را ارتقا می‌بخشند تاکید دارد، می‌گوید اگر حداقل یک نفر دیوانه‌ی یک نوزاد باشد آن نوزاد به بهترین شکل ممکن رشد می‌یابد.
به عقیده‌ی دیگر متخصصان، در صورتی که کودکان دارای سه حامی و پرستار بامحبت و همیشگی باشند به درستی رشد خواهند کرد. در واقع، نوزادان به جز مادر و پدر به محبت دیگران نیز نیازمندند. نوزادان آماده‌ی حضور در جامعه‌ای کوچک و پاسخگو هستند که مادر هم در آن حضور داشته باشد.
5. نیمکره‌ی راست مغز انسان در سه سال نخست زندگی به سرعت در حال رشد است. نیمکره‌ی راست در پاسخ به تجربیات رو در روی اجتماعی و برقراری روابط بصری رشد می‌کند. نیمکره‌ی راست مغز بسیاری از سیستم‌های نظم درونی را کنترل می‌کند. اگر نوزادان به طور دائم جلوی تلویزیون باشند و به آن‌ها توجه نشود تجربیات انتقادی را کسب نخواهند کرد.
6. نوزادان انتظار بازی و حرکت دارند. نوزادان معمولا تمایل دارند در آغوش پرستار (مادر یا پدر) خود باشند و تماس لمسی با او برقرار کنند. ارتباط لمسی بسیار آرامش‌بخش است. به همین دلیل است که اگر نوزادی را که گریه می‌کند در آغوش بگیرید و به گردن خود نزدیک کنید آرام می‌شود. نوزادان انتظار همراهی و حضور دیگران را دارند و از انزوا بیزارند. آن‌ها دوست دارند در یک جامعه‌ از زندگی اجتماعی حضور داشته باشند. آن‌ها از زمان تولد آماده‌ی بازی کردن هستند.
بازی نخستین روش برای یادگیری کنترل خود و مهارت‌های اجتماعی است. داشتن همراه و حضور در جامعه (مثل دوستی، پاسخ‌های دوطرفه و بازی با دیگران) هوش اجتماعی و عملی فرد را رشد می‌دهد. نوزادان و مراقبان آن‌ها دارای موقعیت‌های بین ذهنی مشترک هستند و بدین ترتیب ظرفیت برقراری ارتباط با دیگران در فرد شکل می‌گیرد.
7. نوزادان دارای سیستم‌های هشداردهنده‌ی درونی هستند. اگر به چیزی که می‌خواهند دست پیدا نکنند به شما خبر می‌دهند. بهترین روش این است که به حالات و رفتار نوزاد پیش از آن‌که گریه‌اش آغاز شود پاسخ دهیم. نوزادان خیلی کوچک، اگر گریه کنند قادر به کنترل آن نیستند و دست برداشتن از گریه برای آن‌ها خیلی مشکل است. بهترین توصیه برای مراقبت از یک نوزاد این است که با حس خود از حالات او مطلع شویم و در این زمینه از متخصصان پیروی نکنیم.
8. نوزادان تجربیات خود را در یک خزانه‌ی حافظه‌ی روندی ذخیره می‌کنند و دسترسی به آن‌‌ها مقدور نخواهد بود اما در رفتارها و نگرش‌های آتی آنان قابل مشاهده خواهد شد. در صورت نادیده گرفتن نیازهایی که پیش‌تر ذکر شد، نوزادان به شدت مضطرب خواهند شد. و این مسئله هرگز فراموش نخواهد شد. این مسئله، اعتماد آن‌ها نسبت به دیگران، سلامتی و رفاه اجتماعی آن‌ها را کاهش خواهد داد و منجر به خودخواهی و تمرکز بر خود خواهد شد و تاثیراتی مخرب بر فرد و جهان خواهد داشت.
9. فرهنگ نیازهای اصلی نوزادان را از بین نمی‌برد. نوزادان نمی‌توانند از نیازهای انسانی اولیه‌ی خود دست بکشند. اما برخی فرهنگ‌ها نیازهای نوزادان را بی‌اهمیت می‌دانند و توجه زیادی به نوزاد نمی‌کنند. تجاوز به نیازهای نوزاد که ممکن است هر روز صورت بگیرد شامل انزوا از قبیل تنها خوابیدن نوزاد، آرام نکردن نوزاد در هنگام گریه، استفاده از شیر خشک، یا فیلم‌ها و فلش‌کارت‌های شخصی است. هنگامی که این موارد به طور مرتب، در زمان‌هایی خاص یا به شدت اتفاق بیفتند رشد بهینه‌ی کودک را مختل می‌کنند. این تجاوز به نیازها، در بدن نوزاد کدگذاری می‌شوند و رشد او را (مانند رشد ایمنی بدن، انتقال‌دهنده‌ی عصبی و سیستم‌ غدد درون‌ریز) کاهش می‌دهند.
جای تعجب دارد که برخی از روانشناسان رشد، تجاوز به برخی از این نیازها را مناسب می‌دانند چرا که به عقیده‌ی آن‌ها نوزاد از این طریق با فرهنگ و رسوم آشناتر می‌شود. انطباق "فرهنگ با بیولوژی" ناشی از درک نادرست طبیعت انسان و همچنین رشد بهینه‌ی او در جامعه است. این مسئله فقط در مورد حیوانات و در آزمایشگاه‌ها و با برداشتی اشتباه از طبیعت آن‌ها مورد بررسی قرار گرفته است. برای مثال، هری هارلو، که آزمایش او در مورد میمون‌ها و عشق مادری معروف است، در ابتدا متوجه نبود که میمون‌هایی که در قفس نگهداری می‌کند میمون‌های عادی نیستند.
به همین ترتیب، این مسئله در مورد موش‌های آزمایشگاهی که زاد و ولدشان توسط دانشمندان متوقف شده بود نیز صدق می‌کند چرا که در این مثال نیز ناهنجاری ایزوله کردن موش‌ها نادیده گرفته شده است. واضح است که در این نمونه‌ها پیش‌فرض‌های فرهنگی دانشمندان منجر به رشد حیوانات غیرمعمولی شد. بنابراین پیش‌فرض‌های فرهنگی شما در رشد کودک نقش به‌سزایی دارد.
نظریه‌ی انطباق فرهنگ با بیولوژی در مورد انسان نیز ایجاد ناهنجاری می‌کند. درک نکردن نوزاد و نیازهای او باعث رشد انسان‌هایی غیرمعمولی می‌شود. ایجاد شرایط رشد مناسب برای نوزادان منجر به رشد انسان‌های آگاه‌تر، با بینش وسیع‌تر و درست‌کارتری در جامعه می‌شود.
10. تجربه‌هایی که با سیر تکاملی انسان تداخل پیدا می‌کنند طبیعت انسانی را تضعیف می‌کند. هنگامی که پرورش کودک به صورت نامعمول پیش می‌رود افرادی به جامعه تحویل داده می‌شوند که سلامت و مهارت‌های اجتماعی‌شان با مشکلاتی روبه‌رو است (که این امر را می‌توان در جهان امروز در میان افرادی با افسردگی، اضطراب، خودکشی و مصرف مواد مخدر یافت). چنین افرادی که به خوبی تربیت نشده‌اند احتمالا در آزمون‌های معمولی و تست‌های ضریب هوشی مشکلی ندارند اما جهان آن‌ها تنها به خودشان ختم می‌شود. متاسفانه، در حال حاضر بسیاری از همین افراد عهده‌دار مهم‌ترین مسئولیت‌ها در جهان هستند.
چه می‌توان کرد؟
1) دیگران را در مورد نیازهای نوزادان آگاه کنید.
2) از نیازهای نوزادان اطراف خود اطلاع کسب کنید و با مهربانی با آن‌ها ارتباط برقرار کنید.
3) از والدینی که نسبت به نیازهای نوزاد خود حساس هستند حمایت کنید. این مسئله باید از سوی دیگران و جامعه نیز حمایت شود. بدین منظور، قدم اول می‌تواند افزایش آگاهی باشد.
4) کتاب‌هایی را در مورد مراقبت از نوزاد و نیازهای او مطالعه کنید و مسائل مربوط در این زمینه را یاد بگیرید.
درست است که جوامع انسانی کامل و بی‌نقص نیستند اما اگر نیازهای نوزادان به طور کامل رفع شود، پرخاشگری و خودخواهی آن‌ها در آینده کمتر خواهد شد. تمرکز دائمی آن‌ها از روی خواسته‌های خود برداشته می‌شود چرا که در دوران اولیه‌ی زندگی به تمامی نیازهای آن‌ها پاسخ داده شده است. اگر شرایط رشد به خوبی فراهم شود، برقراری ارتباط با دیگران و سازگاری با آن‌ها بسیار آسان‌تر می‌شود.
با کانال تلگرامی آخرین خبر همراه شوید telegram.me/akharinkhabar

نظر شما


ویدیو مرتبط :
‫7 نکته که لازم است در مورد ایدز بدانیم.‬‎