ترین های خودرو/ ده خودروی برتر اسپرت آمریکایی دهه 80

پدال/ دهه‌ی 1980 میلادی برای خودروهای اسپرت آمریکایی یک دوره‌ی تغییر و تحول بود. خودروهای عضلانی کلاسیک دیگر از لحاظ عملکرد قوی‌ترین خودروی آمریکا نبودند. در این دوره هاچ بک‌های سطح بالا، سدان های اسپرت و حتی کوپه‌های موتور وسط در کنار خودروهای عضلانی فروش خوبی داشتند.
اگرچه به نظر بسیاری از افراد این دهه یک دوره‌ی رکود برای خودروهای سطح بالای آمریکایی محسوب می‌شود اما در این میان چند خودروی ارزشمند هم تولید شده‌اند که قابلیت رقابت با بهترین خودروهای اروپا و آسیا را داشته باشند. انتخاب تنها ده خودرو از میان خودروهای زیادی که در این ده سال تولید شد کار سختی بود و همین محدودیت باعث شد که نتوانیم خودروهای خاطره‌انگیزی مثل دلورین DMC-12، داج شلبی داکوتا، پونتیاک گرند پریکس مک لارن توربو، کرایسلر کانکوئست و مرکور XR4Ti بدشانس را در لیست قرار دهیم. در ادامه لیست ده خودروی برتر اسپرت آمریکایی دهه‌ی هشتاد میلادی را مرور می‌کنیم. شما فکر می‌کنید که چه خودروهایی استحقاق حضور در لیست را داشته‌اند؟

10. فورد تاندربرد سوپر کوپه سال 1989
در سال 1989 دهمین نسل تاندربرد وارد بازار شد. این نسل بدنه‌ی آئرودینامیک تر و فاصله محوری طویل‌تری داشت. نسل قبلی این خودرو که توربو کوپه نامیده می‌شد از رده خارج و مدل عملکردی سوپر کوپه جایگزین آن شد.
همان‌طور که از نام این خودرو مشخص است سوپر کوپه از پیشرانه‌ی 3.8 لیتری هشت سیلندر سوپرشارژر قدرت می‌گرفت و 210 اسب بخار نیرو و 420 نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد. این خودرو علاوه بر موتور قدرتمند از تجهیزات پیشرفته‌ای بهره می‌برد. دیفرانسیل عقب لغزش محدود، ترمزهای ضد قفل، پکیج رکاب، سیستم تعلیق سفت‌تر و آپشن گیربکس دستی پنج سرعته نمونه‌هایی از تجهیزات این خودرو بودند.

9. داج دایتونا شلبی Z سال 1987
داج دایتونا یک خودروی هاچ بک کامپکت بود که در سال 1984 معرفی شد. این خودرو همیشه با آپشن توربوشارژ عرضه می‌شد اما در سال 1987 دایتونا قدم بعدی را برداشت. دایتونای سال 1987 که شلبی Z نامیده می‌شد قدرتش را از موتوری 2.2 لیتری چهار سیلندر توربوشارژ می‌گرفت و می‌توانست 174 اسب بخار نیرو و 271 نیوتن متر گشتاور تولید کند.
این میزان نیرو برای دایتونا هاچ بک سبک‌وزن بسیار شگفت‌انگیز بود و باعث شده بود که این خودرو یک خودروی سطح بالا باشد. داج برای تطبیق پیشرانه جدید با بدنه‌ی این خودرو سیستم تعلیق این خودرو را هم ارتقا داد.

8. شورولت کامارو IROC-Z سال 1989
دهه‌ی 1980 برای شورولت کامارو یک دهه‌ی خوب نبود. قدرت کمتر تولیدشده از پیشرانه‌ی بزرگ‌تر 5.7 لیتر هشت سیلندر که با گیربکس اتوماتیک محدود شده بود این خودرو را کمی از تب‌وتاب انداخت.
اما در سال 1989 مدل IROC-Z تبدیل به یک خودروی عملکردی شد. این خودرو با تولید 230 اسب بخار نیرو از پیشرانه‌ی هشت سیلندر 5.0 لیتری و مهم‌تر از آن گیربکس پنج سرعته دستی جان تازه‌ای گرفت. این کامارو همچنین با ترکیب اکسل عقب سطح بالا و آپشن مسابقه‌ای کد 1LE تبدیل به یک جنگجوی مسابقه‌ای شد.

7. فورد تاروس SHO سال
به نظر می‌رسد که یک سدان خانوادگی جایی در لیست نداشته باشد اما فورد تاروس SHO سال 1989 گرگی در لباس بره است. زیر کاپوت این خودرو پیشرانه‌ی شش سیلندر 3.0 لیتری قرار گرفته است که ماکزیمم قدرت آن در گردش 7000 دور بر دقیقه تولید می‌شود. این خودرو با پیشرانه شش سیلندرش می‌تواند 220 اسب بخار نیرو و 271 نیوتن متر گشتاور تولید کند.
فورد تنها گیربکس پنج سرعته دستی را برای این خودرو در نظر گرفته بود. مدل SHO به لطف طراحی بدنه‌ی تهاجمی‌تر از مدل معمولی تاروس متمایز می‌شود. بسیاری از مردم تاروس SHO سال 1989 را با سدان های اسپرت اروپایی آن دوره برابر می‌دانستند.

6. داج شلبی اومنی GLHS سال 1986
درست مثل داج دایتونا، کارول شلبی در دهه‌ی 1980 میلادی بر روی ساب کامپکت اومنی کار کرد. نتیجه‌ی تلاش شلبی یک خودروی هاچ بک سطح بالا بود که از بسیاری جهات بهتر از بعضی خودروهای اسپرت قوی و گران‌قیمت بود.
شلبی اومنی GLHS قدرتش را از پیشرانه چهار سیلندر 2.2 لیتری توربوشارژ می‌گرفت و در سال 1986 می‌توانست 175 اسب بخار نیرو و 237 نیوتن متر گشتاور تولید کند. این قدرت تولیدی برای یک خودروی 999 کیلوگرمی بسیار شگفت‌انگیز بود و GLHS با این موتور واقعاً مثل یک موشک سریع بود.

5. پونتیاک فیرو GT سال 1988
فیرو GT سال 1988 میلادی آخرین نسل از این خودرو بود اما پونتیاک از این خودرو سرسری نگذشت و آخرین مدل این خودرو را بهتر از قبل تولید کرد. تمام فیروهای سال 1988 سیستم تعلیق کاملاً جدیدی دریافت کردند. این سیستم تعلیق جدید باعث بهبود هندلینگ و کنترل رانندگی در این خودرو شد. ترمزها و فرمانپذیری این خودرو هم مثل پیشرانه ارتقا پیدا کرد.
فیرو GT با موتور شش سیلندر 2.8 لیتری‌اش تنها 140 اسب بخار نیرو و 230 نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد اما همین میزان نیرو و سیستم تعلیق جدید برای این خودروی موتور وسط 1271 کیلوگرمی کافی بود تا رانندگی با آن شگفت‌انگیز باشد.

4. شورولت کوروت سال 1989
درست مثل کامارو، کوروت هم در دهه‌ی 80 میلادی سال‌های سیاهی را سپری می‌کرد. با این وجودی این خودرو یکی از بهترین خودروهای سطح بالای این دهه بود.
در سال 1989 شورولت گیربکس شش سرعته دستی مناسبی را جایگزین گیربکس 4+3 قدیمی‌ کرد. گیربکس جدید این خودرو با پیشرانه هشت سیلندر 5.7 لیتری جفت می‌شد و 245 اسب بخار نیرو و 467 نیوتن متر گشتاور تولیدی این خودرو را به‌خوبی به چرخ‌ها منتقل می‌کرد. ساختار مناسب گیربکس جدید باعث عملکرد و هندلینگ بهتری در این خودرو شد.

3. پونتیاک توربو ترنس ای‌ام سال 1989
شاید باورش سخت باشد اما در سال 1989 سریع‌ترین خودروی اسپرت آمریکایی نه یک کوروت بلکه پونتیاک ترنس ای‌ام بود. این خودرو که توربو ترنس ای‌ام نامیده می‌شد یک خودروی سطح بالا بود که پیشرانه‌ی هشت سیلندر 3.8 لیتری توربوشارژ بیوک را به عاریه گرفته بود. قدرت تولیدی این خودرو به 250 اسب بخار نیرو و 461 نیوتن متر گشتاور می‌رسید اما بسیاری این آمار و ارقام را دست‌کم می‌گرفتند.

این خودرو در مدل‌های کوپه و T-top به تولید می‌رسید و تنها نقطه ضعفی که در این خودرو به چشم می‌خورد این واقعیت بود که توربو ترنس ای‌ام تنها با گیربکس چهار سرعته اتوماتیک عرضه می‌شد. شاید بتوان گفت گیربکس اتوماتیک به‌واقع لذت رانندگی با چنین خودروی اسپرت خارق‌العاده‌ای را از راننده می‌گرفت.

2. فورد ماستنگ GT سال 1987
فورد ماستنگ سال 87 میلادی طراحی بدنه‌ای به شکل روباه داشت و اگر قرار باشد خودروهای عملکردی آمریکایی در این دهه را به تصویر بکشیم حتماً نمونه‌ای از پوستر این خودرو را به نمایش می‌گذاریم. درواقع به نظر می‌رسد که هر کس که در آمریکا طرفدار خودرو بوده یا این خودرو را داشته یا کسی را می‌شناخته که این خودرو رانده باشد. این ماستنگ در طول سال‌ها با پیشرانه‌های متفاوتی وارد بازار شد و بیشتر مردم بهترین فورد ماستنگ دهه‌ی هشتاد میلادی را با پیشرانه چهار سیلندر توربوشارژ SVO به یاد دارند.

البته ما با این نظر موافق نیستیم چراکه یک فورد ماستنگ با یک پیشرانه‌ی هشت سیلندر شناخته می‌شود و نمونه‌ی مورد علاقه‌ی ما مدل 1987 تا 1989 بود که با بدنه‌ای روباه شکل به تولید رسید. در سال 1987 ماستنگ با فیس لیفت آئرو و ارتقا پیشرانه به یک موتور 4.9 لیتری هشت سیلندر به بازار عرضه شد. این خودرو با تولید 225 اسب بخار نیرو و 406 نیوتن متر گشتاور خودروی قدرتمندی محسوب می‌شد اما هنوز به‌اندازه‌ی توربو ترنس ای‌ام قدرتمند نبود. البته ماستنگ هشت سیلندر برخلاف مدل ویژه‌ی پونتیاک از گیربکس دستی بهره می‌برد.

1. بیوک GNX سال 1987
شاید بیوک GNX سریع‌ترین و جذاب‌ترین نبود و یا بهترین خودروی آمریکایی دهه‌ی هشتاد میلادی از نظر هندلینگ نبود اما این خودرو به‌واقع سرسخت‌ترین و قابل‌بحث‌ترین کاراکتر این دهه بود. بیوک GNX با وجهه‌ای تاریک و ظاهری شرور با طراحی متین و آرام معمول بیوک کاملاً در تضاد بود.

زیر کاپوت این خودرو پیشرانه‌ی شش سیلندر 3.8 لیتری توربوشارژ قرار داشت که 276 اسب بخار نیرو و 488 نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد. پیشرانه‌ی این خودرو همان پیشرانه‌ی پونتیاک توربو ترنس ای‌ام بود و به همین خاطر بسیاری این پیشرانه و قابلیت‌های آن را دست‌کم می‌گرفتند.
با تلاش‌های مهندسان بیوک، GNX همچنین یک خودروی چالاک با هندلینگ بالانس شده بود که قدرت را به‌خوبی به چرخ‌ها منتقل می‌کرد و به‌راحتی از پس پیچ‌های تند برمی‌آمد. متأسفانه این خودرو هم مثل توربو ترنس ای‌ام تنها با گیربکس اتوماتیک چهار سرعته به تولید می‌رسید.



با کانال تلگرامی «آخرین خبر» همراه شوید

منبع: پدال