اولین استقرار در حوضه آبگیر سیمره به هزاره نهم قبل از میلاد می رسد

به گزارش روز چهارشنبه گروه فرهنگی ایرنا، لیلی نیاکان دبیر علمی همایش پژوهش های باستان شناسی حوضه آبگیر سد سیمره و سرپرست کاوش های نجات بخشی سد سیمره افزود: مدارک به دست آمده از بررسی و کاوش های باستان شناسی نشان می دهد که اکثریت قریب به اتفاق مکان گزینی ها در روند استقرارهای انسانی از پیش از تاریخ تاکنون، در کنار منابع آبی از جمله رودخانه ها که دارای شرایط زیست محیطی مناسب بوده واقع شده است.
وی اظهار کرد: دستاوردهای علمی که در کاوش های باستان شناسی حدود یک دهه گذشته در حوضه آبگیر رودخانه سیمره یافته شد مجالی فراهم آورد تا در این عرصه همکاری تنگاتنگی میان گروه های باستان شناسی و مجریان طرح سد سیمره صورت گیرد.
نیاکان با بیان اینکه در این هم اندیشی دو روزه سعی و کوشش بر آن است تا به گوشه ای از این همراهی و همکاری های مستمر اشاره شود، سیمره را یکی از طولانی ترین رودهای ایران و از مهمترین سر شاخه های مهم کرخه اعلام کرد که از ارتفاعات برف گیر شمال غربی ایران سرچشمه گرفته و در مرز مشترک استان های ایلام و لرستان قرار دارد.
این باستان شناس با بیان اینکه ساخت سد سیمره در سال 1376 آغاز شد و هم اکنون مراحل نهایی خود را طی می کند تصریح کرد: این سد از نوع بتونی دو قوسی بوده و ارتفاع تاج سد آن تا پی 180 متر ،عرض تاج 6 متر و طول تاج 203 متر است.
او اضافه کرد: طول دریاچه 60 کیلومتر و مساحت دریاچه پشت سد 7/63 کیلومتر بوده و توانایی تولید انرژی به میزان سالانه 673 گیگابایت ساعت دارد.
به گفته نیاکان، نخستین گام پژوهش های باستانی شناسی انجام شده در یک دهه گذشته از سال 1386 در این محوطه آغاز شد و فرآیند فوق توانست بیش از103محوطه باستانی را در دره سیمره به صورت پراکنده شناسایی کند.
او افزود: گام بعدی انتخاب گزینش روی محوطه هایی بود که می توانست اطلاعات بسیاری را به ادبیات باستان شناسی مربوط به دوره های پیش از تاریخ وآغاز تاریخی، تاریخی و اسلامی افزون کند که مورد کاوش اضطراری قرار گرفت.
وی با اشاره به وقفه دو ساله در کاوش های سیمره (از سال 1386 تا اوایل سال 1390) تصریح کرد: بعد از این مدت بار دیگر پژوهش های باستانشناسی با همکاری دوجانبه پژوهشگاه میراث فرهنگی و وزارت نیرو در سال 1392 آغار شد که تاکنون نیز ادامه دارد.
وی خاطرنشان کرد: تلاش شبانه روزی باستان شناسان در روند نجات بخشی محوطه های باستانی سیمره در چند ساله اخیر نشان داد که باستان شناسی ایرانی تا چه حد در خدمت اهداف ملی گام نهاده و به صورت ویژه با تحمل تمام سختی ها به کاوش های نجات بخشی در این حوضه آبگیر پرداخته اند تا بتوانند آخرین دستاورهای پژوهش های باستان شناسی را در اختیار علاقه مندان حوزه فرهنگ تاریخ ایران قرار دهند.

** ارایه 30مقاله سرپرستان کاوش
دبیر علمی همایش پژوهش های باستان شناسی حوضه آبگیر سد سیمره گفت: 30 مقاله ای که از سرپرستان کاوش به دبیرخانه پژوهشکده ارسال شد موضوعاتی است که در این همایش مورد بحث و تبادل نظر قرار خواهد گرفت. مقالاتی که در روند پژوهش های باستان شناسی دوران نوسنگی بدون سفال که در محوطه های چون چیا سبز شرقی و کپرگاه و غارهای چیا سبز صورت گرفته است.
به گفته او، اهداف کاوش در این محوطه ها مبتنی بر گاهنگاری،مطالعه روند تغییرات تکنولوژی و اقتصادی ساکنان محوطه، مطالعه بقایای معماری و بررسی تعاملات ساکنان محوطه با محیط پیرامون بوده که توانست اطلاعات جدیدی به دست دهد که قدمت اولین استقرار را در این حوضه آبگیر به هزاره نهم قبل از میلاد مطرح می سازد.
نیاکان افزود: مقالات ارسال شده مربوط به دوره های نوسنگی و محوطه هایی چون چم قوله، چشمه رجب، چهار ارو،اشاره ای بر اطلاعاتی در روند ساختارهای معماری، اقتصاد معیشتی ، فعالیت های صنعتی، ساخت ابزارها و مصنوعات سنگی، آداب و سنت های تدفین و... نیز به دانسته های این دوره افزون می کند.
به گفته او، مقالات ارایه شده مربوط به اواخر دوره نوسنگی و عصر مفرغ نیز به محوطه هایی همچون چهار ارو، قلا پیروزعلی، فراش و چیا سبز غربی و گندم زار اشاره دارد که نشانی از اواخر دوره پیش از تاریخ تا گسست تدریجی آن تا آغاز شهرنشینی را در بر می گیرد و به تحولات فرهنگی این دوره می پردازد.

** تخصصی بودن محوطه ها
نیاکان وجود دیوارهای دفاعی، فعالیت های صنعتی همچون کوره های سفالگری، فلزگری و ساخت تنبوشه های سفالی برای توریع شبکه آبرسانی را نشانی از تخصصی بودن محوطه های این دوره مربوط به دوران شهرنشینی اعلام کرد.
وی در ادامه به پژوهش های انجام شده در محوطه های عصر آهن از جمله محوطه های له لارو گندم زار در این حوضه آبگیر اشاره کرد که گویای پیشینه ای از حضور آغاز تمدن های بزرگی از هزاره اول است.
نیاکان تصریح کرد: داده های مهم باستان شناختی چون معماری فاخر از این دوره و تزیینات وابسته به آن با به دست آمدن تالار ستوندار و بقایای نقاشی های دیواری هندسی نشان از یکی از کهن ترین تالارهای ستوندار در این محدوده جغرافیایی دارد که آن را می توان پیشینه دیگری از تالارهای ستون دار در دیگر محوطه های باستانی ایران دانست.

** فرهنگ دوران اشکانی
او با اشاره به اینکه سفالینه ها و دیگر اشیاء به دست آمده از این پژوهش ها نقش موثری در شناخت بیشتر از این دوره فرهنگی دارد گفت: دوره تاریخی سیمره با وجود محوطه هایی چون شهر بزرگ برزقواله با قلعه سیرم شاه و قلعه گوری و سرگند آب توانست با توجه بر ریشه های فرهنگی از دوران اشکانی هنر نوینی را پدید آورد.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، وی ادامه داد: گواه این امر گچبری ها و پلان معماری بدست آمده با توجه به ساختار کوره های گج که نشانی از کارگاه های صنعتی و تخصص در این دوره را روشن می کند، است.
نیاکان یاداور شد: بار دیگر دریافت ما از تاریخ فرهنگ و تمدن دوره ساسانی در این بخش از ایران با پژوهش های باستان شناسی انجام گرفته چشم انداز واقعی را بر نقش مقتدرانه ایرانیان در دنیای آن روزگار آشکار می سازد.
به گفته او، تاثیر فرهنگ هنری دوره ساسانی در قرون اولیه اسلام در قلمرو هنر اسلامی ایران به گونه ای چشمگیر نمایان است که تفکیک آثار هنری اوایل اسلام از دوره ساسانی کاری دشوار است اما بقایای معماری و مواد فرهنگی آن را در محوطه های للار و دیگر محوطه های این حوزه فرهنگی می توان مشاهده کرد.
فراهنگ**3079**1027

انتهای پیام /*

ویدیو مرتبط :
کوئته: سخنرانی یک جوان هزاره در دومین روز تحصن هزاره ها