شاعری که پاسخ سیمین بهبهانی را داد/ «عباسی قصری» کوه یخی که یک هشتم آن را می‌بینیم

به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، پنجاه و نهمین عصرانه ادبی خبرگزاری فارس ویژه شاعر پیشکسوت، کیومرث عباسی قصری برگزار شد.

بر اساس این گزارش در این مراسم رضا اسماعیلی، مصطفی محدثی خراسانی، محمدعلی گودینی، کامران شرف‌شاهی، کوروس احمدی، رحیم زریان، یعقوب توکلی و عباس برات‌پور برگزار شد.

 

* محدثی خراسانی: همان وجهی که شهریار در زبان ترکی دارد، کیومرث عباسی در زبان کردی دارد

مصطفی محدثی خراسانی در این مراسم ضمن اشاره به روزگار کنونی و فراوانی مدعیان شعر، گفت: در روزگار کنونی مدعیان شعر فراوانند. از صداهای مختلفی از نحله‌های مختلفی می‌شنویم. هر یک خود را جریان شعر معاصر می‌دانند، اما آنچه از شستن غبار این هیاهو در چند دهه اخیر برمی‌آید، اینکه امروز در آسمان صاف شعر، می‌توان آن را رصد کرد، همان جریان اصیل شعر فارسی است.

به گفته این شاعر جریان اصیل شعر فارسی، جریانی است که در پشتوانه ما ریشه دارد و به شکلی امروزی بیان شده و زبانی امروزین دارد. از طرف دیگر آن تصوری که ما از شاعر چه به لحاظ تاریخی و شکلی که در ذهن و حافظه تاریخی ما از شاعر شکل گرفته، تصویری است که در چهره برخی هم‌روزگاران خود می‌توانیم آشکارا ببینیم.

وی با اشاره به کیومرث عباسی قصری توضیح داد: در سیر و سلوک استاد و هم در جریان شعر از نوجوانی، ایشان به مجموعه اساتیدی چون استاد بهزاد و تمکین ارادت داشته و نزد آنها دانش آموخت و شیوه در محضر اساتید بودن و سلوک شعری داشتن در محضر ایشان مشهود است و از طرفی بسیاری از شاعران کرمانشاه، همانند بیژن ارژن و محمدسعید میرزایی هریک خود را باافتخار شاعر قصری می‌دانند و افتخار می‌کنند.

وی در پایان سخنان خود ضمن تأکید بر اینکه تمام این موارد درمجموع چهره‌ای دوست‌داشتنی و به‌یادماندنی و تأثیرگذار از شاعری چون عباسی برای ما ساخته، گفت: وجه دیگر و کم‌تر دیده‌شده این شاعر، آن احساس نیازی است که در دوره‌ای از زندگی به آن رسید که باید به زبان کردی هم بپردازد و به سمت سرودن و خوب سرودن برود. همان وجهی را که شهریار در زبان ترکی دارد، در برخی آثار کیومرث عباسی در زبان کردی می‌توان این مثال را منطبق دانست.

* براتی‌پور: مدیون محبت او هستم

عباس براتی‌پور از شاعران پیشکسوت کشورمان نیز به برکات عصرانه‌های ادبی خبرگزاری فارس اشاره کرد و برجسته‌ترین ویژگی آن را دیدار دوستان قدیم برشمرد و گفت: دو شب پیش تذکره شعرای کرمانشاه را مطالعه می‌کردم، دیدم که در آن پیرامون بیش از 260 شاعر مطالبی آمده، شعرای نکته‌سنجی که آثارشان درج شده بود. با برخی از آنها از نزدیک آشنا بودم و کمی تقرب مرا رساند به صفحه‌ای که عکس جوانی آقای قصری در آن ثبت شده بود.

وی گفت: آقای قصری سرهنگ نیروی انتظامی بود و یک سنخیتی بین ما وجود داشت. علقه و عاطفه‌ای میان ما بود، اما برخی می‌پرسند مگر افراد نظامی هم شعر می‌گویند. این سؤال مرا به یاد دیداری در محضر رهبر انقلاب می‌اندازد. در آن دیدار اوستا در محضر رهبری بود، من شعری برای امام سرودم، حضرت آقا گفتند: «مگر سرهنگ‌ها هم شعر می‌گویند» البته این سخن به مزاح بود و من هم در ادامه توضیح دادم که شعر می‌گویم.

وی افزود: این روح عاطفی میان ما شاید بیش از 10 سالی است که امتداد دارد، آشنایی ما از حوزه هنری آغاز شد و اشعار و منش ایشان همچنان برای ما آموزنده است.

براتی‌پور ضمن تأکید بر چهره نظامی قصری، او را فردی مردمی و صمیمی با مردم دانست و تصریح کرد: او مردم‌داری خود را حفظ کرد، کمااینکه وقتی انقلاب شد، کسی به وی به این دلیل معترض نشد. او با ملاطفت با مردم برخورد می‌کرد و من نیز مدیون محبت او هستم.

این شاعر پیشکسوت در مورد شعر کیومرث عباسی گفت: این شاعری متعهد و وظیفه‌شناس است. سیمین بهبهانی شعری سروده بود پیرامون جانبازی که پا ندارد. این شعر از دید مثبت به جانباز ننگریسته بود، اما آقای قصری در جواب، غزلی می‌سراید و در پاسخ به سیمین بهبهانی از افتخارات جانبازان می‌گوید و باید گفت قصری تنها فردی است که پاسخ سروده خانم بهبهانی را داد.

 

* سلطانی: ای‌کاش در هنر و ادبیات به‌جای حسادت، رقابت شکل می‌گرفت

سلطانی از دوستان و هم‌شاگردی‌های قدیم استاد قصری در ادامه این مراسم ضمن اشاره به اینکه ما برای بزرگداشت استاد قصری در هر جا و هر فضا و مکانی قدمی برداشته شود حضور می‌یابیم، گفت: باید به بُعد شعر کردی استاد اشاره کنم؛ چراکه همه شعر فارسی و هم کردی را رصد می‌کنم و باید به‌صراحت بگویم او یک‌تنه، کار یک مؤسسه و سازمان یا نیروی عظیم فرهنگی را در یک جغرافیا انجام داده و اگرکسی دستی بر آتش نداشته باشد، نمی‌داند جایگاه او کجاست.

سلطانی در ادامه به تشکیل کردستان عراق اشاره کرد و افزود: قصرشیرین زادگان استاد، زمانی با خاک یکسان شده بود. از میان خاکستر قصرشیرین، کیومرث قصری، ادبیات فارسی را مانند ققنوس زنده کرد.

سلطانی ضمن تأکید بر اینکه مردم کرد، بلوچ، مازنی از زمان امویان تا به امروز زبان خود را یک زبان مقدس می‌دانند، بیان کرد: شاهنامه فردوسی جزئی از زندگی زاگرس‌نشینان شده است. به او سوگند می‌خورند و در برابر آن سجده می‌کنند و سالیان سال مرزهای این سرزمین را با فرهنگ و ادبیات با جان خود نگهداری کرده‌اند.

وی در ادامه به پاسداری مادران از زبان کردی اشاره کرد و گفت: مادران ما زبان فارسی و کردی را پاس داشتند و این سرزمین مقدس را با فرهنگ نگاهبانی کردند، اما باید پرسید ما در کجا به این موارد اشاره کرده‌ایم. هنوز هم در بحران هویت به‌سر می‌بریم برای این است که دختران و مادران ما رسالت سنتی خود را فراموش کرده‌اند و امروز به کار بردن یک واژه فرنگی برای ما پرستیژ محسوب می‌شود، ولی باید دانست که حتی خط ما هم نشأت گرفته از غرب نیست.

وی در پایان سخنان خود گفت: امروز شأن قصری نه‌ به‌عنوان مصلح اجتماعی، بلکه به‌عنوان شاعر به این خاطر بزرگوار است که در واقعیت‌های اجتماعی تغییر به وجود می‌آورد. ما در لابه‌لای اشعار کیومرث قصری، مسئله روز، دردهای اجتماعی، سخنان خانواده‌ها و جوانان را می‌بینیم. او کسی است که از مرزهای ایران آغاز کرد و در تهران به‌بار نشست. ای‌کاش در حوزه هنر و ادبیات به‌جای حسادت، رقابت شکل می‌گرفت.

* شرفشاهی: با کوه یخی روبه‌روییم که یک‌هشتم آن از آب بیرون است

کامران شرف‌شاهی نیز در این مراسم ضمن اشاره به آشنایی خود با قصری گفت: آقای قصری را در سال‌های پایانی دهه 60 زیارت کردم، البته پیش از آن او را می‌شناختم،‌آثارش را در مطبوعات خوانده بودم و در کیهان فرهنگی و حوزه هنری در محضرشان بودم.

وی به کتاب «حماسه‌های همیشه» اشاره کرد و گفت: تعهد استاد به قصرشیرین بسیار قابل‌توجه است،‌تا جایی که به تخلص استاد رسیده است. استاد در زمینه خاستگاه خود، حسن‌نظر داشتند. اشعار بسیار زیبایی درباره قصرشیرین دارند که فکر می‌کنم با درکنار هم قرار دادن آنها، می‌توان مجموعه‌ای را مجزا منتشر کرد.

وی به حضور قصری در عرصه دفاع مقدس اشاره کرد و گفت: نخستین نکته که باید اشاره شود، بحث اخلاق استاد است. ایشان منش والایی دارد و هرگز در پی جنجال و حاشیه نبود و سعی کرد در آرامش کار خود را پیش برد و علی‌رغم حضور در انجمن‌های متعدد، اما همواره کوشیده حضور دلنشین، مثبت و بی‌حاشیه داشته باشد.

وی افزود: یادم هست پس از درگذشت استاد اوستا، جلسات حوزه هنری افراد بسیاری می‌آمدند و فکر می‌کردند با تاختن به دیگران می‌توانند برای خود شأنی ایجاد کنند، اما این‌گونه نبود.

وی افزود: در خصوص عباسی باید بگویم ما با کوه یخی روبه‌روییم که یک‌هشتم آن از آب بیرون است و ما می‌توانیم آن را ببینیم. استاد قصری در حوزه پژوهش، کتاب «باغ ابریشم» را نوشته است و در حوزه شعر، کتاب «آیه‌های زمینی آواز» که سال 74 در حوزه هنری منتشر شد و بعد آثار دیگری در زمینه شعر فارس منتشر کردند، البته در کنار آن اشعار کردی نیز منتشر کردند.

وی در پایان سخنان خود گفت: احمد عزیزی هم علاقه بسیار به جناب قصری داشتند. او هم یک‌سری اشعار کردی دارد که امیدواریم منتشر شود.

 

* قنبری: عباسی قصری در عرصه شعر معاصر بی‌بدیل است

قنبری از دوستان قدیمی عباسی قصری در جمله‌ای کوتاه گفت: من و عباسی بچه‌های یک کوچه‌ایم که در قصر شیرین بودیم. همبازی هم، اول ابتدایی باهم ثبت‌نام کردیم و درس خواندیم. او سپس شعری را که برای قصری نوشته بود، خواند و گفت شعر و شاعری را از او آموختم.

کوروس احمدی از دیگر شاعران مازنی گفت: جدا از متانت، رفتار و تواضع، مناعت طبع بالا و استادی بی‌نظیر و بی‌تکبری‌اش در حوزه ادبیات زبانزد عام و خاص است.

وی ضمن آرزوی سلامتی برای استاد قصری، گفت: به نظرم عباسی قصری در عرصه شعر معاصر بی‌بدیل است، خصوصا در حوزه زبانی و ساختار غزل؛ چراکه دو ویژگی عمده را حفظ کرده است. او در غزل‌های فارسی، سبکی بین عراقی و هندی را تجربه کرده که در تحلیل به هندی و در ساختار به عراقی نزدیک است.

وی قصری را سعدی شعر کردی نامید و گفت: استاد قصری ظرافت‌های زبانی، تناسب‌های بی‌نظیری دارد، سهل و ممتنع بودن زبانش،‌ ادبیت سعدی را نشان می‌دهد که مایه تفاخر من است که افتخار دارم غزل‌های استاد را می‌خوانم؛ چراکه غزل‌های کردی او شگفت‌آور است.

* اسماعیلی: قصری دغدغه انسانیت دارد

رضا اسماعیلی در این مراسم در جملاتی گفت: استاد قصری از شاعرانی است که به مقام تجرد در شخصیت و ادب رسیده است. خودش را گم نکرده و گوهر انسانیت را گم نکرده،‌ او دغدغه انسانیت دارد. انسانی که خود را گم نکند، دیگران را نیز گم نمی‌کند. این صفت برجسته در شخصیت عباسی قصری دیده می‌شود.

به گفته وی استاد قصری اهل خلوت است. ما شاعرانی داریم که کم‌تر در رسانه‌ها ظاهر می‌شوند، اما اتفاقاً این افراد بیش‌تر دیده می‌شوند و جایگاه ادبی‌شان محفوظ است.

وی پیرامون سبک ادبی استاد، متذکر شد: به برکت انقلاب اسلامی، اتفاقی رخ داد و شاعران انقلاب این هوشمندی را داشتند تا از قابلیت‌های همه سبک‌های ادبی به‌جا استفاده کنند. محاسن سبک‌ها را اخذ کردند و توانستند از مؤلفه‌های شاخص این سبک‌ها استفاده کنند و شعر انقلاب را در این فضا بالنده کنند. ذهن و زبان قصری متأثر از سبک هندی است و در کنار آن از آموزه‌های نیمایی هم بهره برده است. در غزلیات او رگه‌هایی از سبک هندی وجود دارد، اما کج‌تابی‌های شاعران سبک هندی کم‌تر دیده می‌شود.

 

* زریان: قصری در شعر فارسی، آیینی و دفاع مقدس جایگاه ارزنده‌ای دارد

زریان نیز در این مراسم بابیان اینکه 30 سال است عباسی قصری را می‌شناسد، گفت: این‌گونه نبود که شعر معاصر با قصری بیگانه باشد، او در شعر فارسی، خصوصا آیینی و دفاع مقدس جایگاه ارزنده‌ای دارد.

زریان گفت: از سال‌های 63 و 64 در جلسات شعر حوزه هنری از زبان قیصر، سید حسن حسینی و احمد عزیزی شنیدم که شعر استاد قصری را ارزنده می‌دانستند.

وی افزود: او همانند مشفق کاشانی برخی از آثارش در فضای سبک هندی است. فکر می‌کنم استاد قصری در این فضا توانایی صحبت بیش‌تری دارد.

وی غزلی از کتاب «آیه‌های زمینی» استاد قصری خواند.

 

* عباسی قصری: چیزی برای تجلیل از آن ندارم

کیومرث عباسی قصری در مراسم بزرگداشت خود در سخنانی کوتاه گفت: آنچه مسلم است اینکه حقیقتا من چیزی در خودم نمی‌بینم که قابل تقدیر و تجلیل باشد و درواقع این بزرگداشت، بزرگداشت من نیست، بلکه بزرگداشت شعر شاعری است. شعر و شاعری که مقام اولیایی دارد، زیرا این رسالت پیغمبری را خدا به شاعر داده است.

قصری در ادامه به آثاری که تاکنون منتشر کرده، اشاره و به آثار زیر چاپ نیز تأکید کرد و گفت: شماره چهلم گزیده ادبیات معاصر در حوزه هنری زیر چاپ است که به همت علیرضا قزوه، مراحل پایانی را می‌گذراند. اثر دیگر «قناری در قفس» است که نام آن برگرفته از مطلع یکی از غزلیات همین مجموعه است.

وی در پایان به بیان برخی خاطره‌های خود از دوران گذشته با شاعران پیشکسوت پرداخت.

انتهای پیام/و

ویدیو مرتبط :
سیمین بهبهانی