سبک زندگی و بیوگرافی پریناز ایزدیار


با سبک زندگی و بیوگرافی بازیگر جوان و مطرح تلوزیون و سینما بیشتر آشنا شوید و از موفقیت های این هنرمندان تجربه بگیرید.

پریناز ایزدیار
نام اصلی :  پریناز ایزدیار
تولد :  ۸ شهریور ۱۳۶۴
محل زندگی : تهران
ملیت : ایران
پیشه :  بازیگری
سال‌های فعالیت  : از ۱۳۸۵-اکنون

پریناز ایزدیار (زاده ۸ شهریور ۱۳۶۴، بابل) بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون ایرانی است.

 زندگی پریناز ایزدیار
پریناز ایزدیار در سال ۱۳۶۴ در بابل بدنیا آمد. خانوادهٔ او موافق تحصیل او در رشتهٔ بازیگری نبودند به خاطر همین در دبیرستان مجبور شد که رشتهٔ تجربی را انتخاب کند ولی سپس در دوران پیش دانشگاهی به رشتهٔ هنر تغییر رشته داد. پدر ایشان یکی از مخالف‌های سر سخت رشتهٔ وی بود و مایل بود که او رشتهٔ حقوق بخواند ولی برعکس مادرش خیلی مایل بود که او رشتهٔ بازیگری را ادامه دهد. وی دارای تحصیلات لیسانس گرافیک می‌باشد. در سال ۱۳۸۵ برای بازی در فیلم سینمایی یك مرد، یك شهر تست بازیگری داد و قبول شد. وی با ایفای نقش در تله‌فیلم «ماه در سایه» (۱۳۸۸) به کارگردانی سعید ابراهیمی‌فر، قدم به عرصه‌ی تلویزیون گذاشت. ایزدیار در تله فیلمهای زیادی بازی کرد و با کارگردان‌هایی همچون فرزاد موتمن، مسعود آب‌پرور و علیرضا امینی کار کرد. پنج کیلومتر تا بهشت، اولین سریال او بود که در ماه رمضان پخش شد. وی در این سریال موفقیت زیادی کسب کرد. او همچنین در فیلم ورود آقایان ممنوع در چند سکانس بازی کرد ولی نسبت به بازی در سریال پنج کیلومتر تا بهشت موفقیت چشمگیری کسب نکرد.

پریناز ایزدیار بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون ایرانی است

پریناز ایزدیار از زندگی خصوصی‌اش می‌گوید
پریناز ایزدیار این روزها دور تازه‌ای از كار را شروع كرده و دور نیست زمانی‌كه نقطه عطف بازیگری‌اش را بر پرده سینماها ببینیم. او از همان معدود استعدادهایی است كه در كارهایش نشان داده چه چیزهایی در چنته دارد.

وقتی با پریناز ایزدیار صحبت ‌كردیم خودمان هم باورمان نمی‌شد كه او یك‌دهه را در این حرفه پشت سر گذاشته است؛ یك‌دهه پرافت و خیز كه حالا نتیجه‌اش شده نقش فوق‌العاده‌ای همچون «شیرین» در كاری آبرومندانه به نام «شهرزاد» از كارگردانی شناسنامه‌دار چون حسن فتحی و در كنار چهره‌هایی كه هر یك خود ستاره‌اند. ایزدیار این روزها دور تازه‌ای از كار را شروع كرده و دور نیست زمانی‌كه نقطه عطف بازیگری‌اش را بر پرده سینماها ببینیم. او از همان معدود استعدادهایی است كه در كارهایش نشان داده چه چیزهایی در چنته دارد.

پركاری مزیت نیست
پریناز ایزدیار: تقریبا یك‌دهه است كه در عرصه بازیگری فعالیت می‌كنم. سعی كرده‌ام در این سال‌ها آهسته و پیوسته جلو بروم. اگر بعد از آنكه كارهایی مانند «پنج كیلومتر تا بهشت» یا «زمانه» با استقبال روبه‌رو شدند ـ كه به دنبال آنها پیشنهادات كاری‌ام افزایش پیدا كردند ـ  هر كاری را  می‌خواستم قبول كنم به نوعی سوءاستفاده از موقعیتی بود كه برایم ایجاد شده بود؛ ضمن آنكه اصلا دلم نمی‌خواست به اعتبارم كه در این سال‌ها به سختی به دست آورده ام ، آسیب بزنم. به نظرم پركاری، مزیت نیست. ترجیحم این است كارهایی را بازی كنم كه دوست دارم و برای آنها سرم را با افتخار بالا نگه دارم.

مشغله‌های هنرمند بیكار
شاید یك معنای بیكاری در عرصه ما این باشد كه آدم جلوی دوربین نرود اما به نظر من حتی اگر این‌طور باشد بازیگر می‌تواند خودش را به شكل درستی با هنر مشغول نگه دارد. شخصا با تماشای فیلم و مطالعه سعی می‌كنم در چنین مواقعی از نظر دانش پربار شوم. گزیده كار كردن و لذت بردن از كارهایی كه واقعا دوست‌شان دارم، بسیار بهتر از پذیرفتن نقشی است كه دوست ندارم و آن حال خوب را در من ایجاد نمی‌كند.

عقبگرد ممنوع. . . !
پریناز ایزدیار: از تلویزیون فاصله نگرفته‌ام. سه كار در تلویزیون داشتم كه آثار موفق و موجهی بودند. به‌ویژه بعد از سریال «زمانه» و كار آقای حسن فتحی به نوعی سطح توقع خودم هم از كار بالا رفت؛ برای همین دلم نمی‌خواهد هر سریالی را بازی كنم. وقتی می‌دیدم ایشان سر كار با چه دقت و وسواسی برای هر پلان انرژی می‌گذارند، کار برای‌شان مهم بود و به اصطلاح عامیانه به كار آب نمی‌بستند، دلم می‌خواست با كارگردانی كار كنم كه همین ویژگی‌های را داشته باشد. اگر پیشنهادی باشد كه هم كار مناسب و خوبی باشد و هم كارگردانش سطح درك كاری‌‌اش خوب باشد، حتما می‌پذیرم. دوست ندارم از سطح كارهایی كه داشتم عقبگرد كنم.

خانوادهٔ پریناز ایزد یار موافق تحصیل او در رشتهٔ بازیگری نبودند

استادی به‌ نام حسن فتحی
واقعا این‌طور نبوده كه فقط به اسم‌ها توجه كنم و به واسطه اسم كارگردان و تهیه‌كننده در فیلمی حاضر شوم؛ البته وقتی صحبت از شخصی مانند حسن فتحی است شما با اعتماد كامل جلو می‌روید. من هیچ دوره آكادمیكی در بازیگری ندیده‌ام و به تجربه سر صحنه كارها یاد گرفته‌ام و به جرات می‌گویم بزرگ‌ترین استادم تا این تاریخ ایشان بودند؛ چه سر سریال «زمانه» كه 11 ماه طول كشید و چه در كار «شهرزاد» كه هشت ماه مشغول كار بودم و مدتی طولانی بود،  نكته‌های بسیاری از ایشان یاد گرفتم.

وجود چنین شخصی وسواس‌ كاری شما را بالا می‌برد؛ حتی بعد از مجموعه «زمانه» از من خواستند در هر كاری بازی نكنم. من هم به ایشان و هم به خودم قول دادم برای كارم ارزش قائل شوم و در كارهای مطرحی كه اسم دارند، كار كنم. گاهی با كارگردان‌های كار اولی كار می‌كنید كه از آنها هم چیزهای بسیاری می‌آموزید؛ مثل سام قریبیان كه كار كردن با گروه او واقعا لذت‌بخش بود. برای خود من اول قصه و نقش اولویت دارد و بعد كارگردان.

دنبال نقش نمی‌روم
پریناز ایزدیار: فكر می‌كنم اواخر سریال «زمانه» بود كه آقای فتحی اعلام كردند قصد دارند مجموعه‌ای را برای شبكه خانگی بسازند و این‌طور نبود كه آن زمان به من بگویند مرا برای نقش «شیرین» در نظر دارند؛ ضمن آنكه آن زمان هنوز فیلمنامه هم حاضر نبود. من هم از آن آدم‌هایی نیستم كه بروم و بگویم نقشی به من بدهید كه البته بعضی‌ها می‌گویند و خیلی هم كار بدی نیست اگر كسی این كار را بكند! سال گذشته مشغول بازی در تئاتری بودم كه از دفتر آقای عفیفه با من تماس گرفتند كه برای كار «شهرزاد» بروم و اتفاقا جزو نخستین بازیگرهایی بودم كه به كار وارد شدم.

شیرین برای شهرزاد
از بازی در «شهرزاد» بسیار لذت بردم. جدای از همه مسائل مانند كارگردان، تیم بازیگران، عوامل، قصه و. . . كاراكتر شیرین از آن نقش‌هایی بود كه همیشه دوست داشتم بازی كنم. كار كردن با این عوامل از خود آقای فتحی تا استاد نصیریان، شهاب حسینی، ترانه علیدوستی و. . . خیلی خوب بود و من احساس كردم چقدر چیزهای خوب از آنها یاد گرفته‌ام.

شرط اول؛ اعتماد به نفس
به نظرم شرط اول بازیگر شدن اعتماد به نفس است كه در گویش عامیانه شاید بتوان به آن پررویی هم گفت و این برای هر بازیگری لازم است. وقتی دچار ترس و اضطراب باشی تمركزت را از دست می‌دهی و چیزی از كاری كه انجام می‌دهی متوجه نمی‌شوی؛ به همین خاطر پلان‌ها را از دست می‌دهی.

شاید شروع كاری پر از بازیگران تراز اول مانند «شهرزاد» با كمی هیجان همراه باشد اما ترس و اضطراب نبود. در این كار به‌خصوص همه عوامل همراه بودند و من احساس راحتی داشتم؛ مثلا ترانه علیدوستی در فیلم «من ترانه 15 سال دارم» برای من قبل از آنكه به بازیگری وارد شوم، بهترین بازیگر سن خودش بود و هنوز هم در هم‌نسل‌های خود بهترین است اما اصلا نگاه از بالا به پایین ندارد. استاد نصیریان هم كه بی‌نظیر هستند و من از انرژی خوبی كه می‌دادند، بسیار احساس خوبی داشتم؛ همین‌طور سایر هنرمندانی كه در كار حضور داشتند.

پریناز ایزدیار دارای تحصیلات لیسانس گرافیک می‌باشد

 
نقشی كاملا دور از خودم
پریناز ایزدیار: نقش شیرین حتی زمانی كه فیلمنامه را می‌خواندم برایم جذاب بود. درواقع همه كاراكترهای«شهرزاد» فوق‌العاده هستند و برای كسی كه بخواهد آن را بازی كند، پتانسیل بالایی در جذب كردن داشت. اما من واقعا شیفته شیرین شدم و اگر قرار بود به سلیقه خودم نقشی از كار را انتخاب كنم بی‌شك سراغ شیرین می‌رفتم چون خیلی دور از خودم بود و می‌خواستم ببینم چگونه از پس آن برمی‌آیم. سخت بودن نقش را دوست داشتم و البته به جز تلاش خودم، راهنمایی‌های آقای فتحی هم جای خودش را داشت.

عشق دوران كودكی
بازیگری از همان اول هم برایم مهم بود. همیشه از كودكی هم بازیگری را به‌شدت دوست داشتم. درست است كه مثل هركس دیگری شهرت را دوست داشته و دارم اما برایم اصل نبود؛ ضمن اینكه حالا برایم تا حدودی عادی شده؛ یعنی برای همه آنها كه بازی می‌كنند بعد از مدتی عادی می‌شود و چه بسا بعضی‌ها بخواهند این مقوله كمتر شود تا دوباره خلوت خودشان را داشته باشند.

خانواده تحصیلكرده &


ویدیو مرتبط :
پریناز ایزدیار