گردشگری
2 دقیقه پیش | بازگشایی اتاق لباس های محمدرضا پهلوی در کاخ نیاورانبه مناسبت روز جهانی موزه اتاق لباس های محمدرضا پهلوی در کاخ اختصاصی نیاوران بازگشایی می شود.به گزارش روابط عمومی مجموعه فرهنگی تاریخی نیاوران این اتاق پس از یک دوره تعمیرات ... |
2 دقیقه پیش | سه اثر جهانی در خوزستان بدون زیرساخت گردشگریخوزستان سه اثر ثبت جهانی دارد. چغازنبیل؛ شهر تاریخی شوش و سازه های آبی شوشتر اما برای هیچ کدام از این میراث جهانی زیرساخت های گردشگری مناسبی تدارک دیده نشده است.استان ... |
غذاسفری/ کره کشوری محبوب برای گردشگری غذا
کجارو/ کشور کره جنوبی با مساحتی در حدود صد هزار کیلومترمربع و جمعیتی بالغ بر شصتوهفت میلیون نفر در شرق قاره آسیا و نیمکرهی جنوبی شبهجزیره کره قرار گرفته است. مردم این کشور از رژیم غذایی جالب و در عین حال سالم و مغزی برخوردار هستند. با کجارو همراه باشید تا به بررسی این رژیم غذایی سالم و مفید، بپردازیم.
مردم کره جنوبی، رژیم غذایی سالمی را برای خود انتخاب کردهاند که سیستم دفاعی بدن را تقویت کرده و مانع بروز بسیاری از بیماریها از جمله سرطان میشود. آنها، تمایل بسیار زیادی در استفاده از سبزیجات تازه، برنج، گوشت، آبزیان، ادویههای تند، رشته (نودل)، سیر، زنجبیل و روغن کنجد، در منوی غذایی روزانهی خود دارند.
تاثیرات اجتماعی، سیاسی و منطقهای
رژیم غذایی مردم کره جنوبی، به واسطهی گذشت قرنها تحولات و تغییرات اجتماعی و سیاسی، رفتهرفته بهسوی تکامل امروزی سوق داده شده است. به نظر میرسد کشاورزی کهن، رسم و شیوههای زندگی چادرنشینان دوران باستان و آداب و سنن موجود در استان منچوری (یکی از مناطق جغرافیایی بسیار بزرگ در شمال شرقی آسیا)، در شبهجزیرهی کره، باعث ایجاد این تغییرات اساسی در رژیم غذایی آنها شده است. هرچند نمیتوان از تعامل روشهای تربیتی با تفاوتهای فرهنگی و نیز ترکیب آنها با فعلوانفعالات طبیعی و محیطزیست، در ایجاد این تغییرات و تأثیرات، چشمپوشی کرد.
مواد اولیه مصرفی
رژیم غذایی مردم کره جنوبی، بر مبنای استفاده از برنج، سبزیجات و انواع گوشت، پایهریزی شده است. وعدههای غذایی سنتی که در این کشور وجود دارد، به دلیل حضور شماری از ظرفهای خوراکی که در کنار ظرف اصلی غذا قرار میگیرند و به banchan (مجموعهای از خوراکیها، چاشنیها، ترشیها، سبزیجات خشک و تازه و … که هنگام سرو غذای اصلی، روی میز غذاخوری، گذاشته میشوند)، شناخته میشوند، در سراسر جهان، معروف و مشهور هستند. همچنین استفاده از غذاهای بخارپز، برنج پختهشده با دانههای ترد و کوچک و صد البته کیمچی، بدون استثنا، در هر وعدهی غذایی، دیده میشود.
مواد اولیهای که در تهیهی غذاهای سنتی کشور کره، مورد استفاده قرار میگیرند، معمولا شامل روغن کنجد، خمیر لوبیا یا به اصطلاح مردم کره Doenjang (سس سفت که از مخلوط آرد لوبیا و دیگر ادویههای موجود در رژیم غذایی کره، تهیه میشود)، سویا سس، نمک، سیر، زنجبیل، فلفل چیلی و سس خمیری شکل فلفل چیلی یا gochujang، است که در بین خانوادههای امروزی کشور کره جنوبی نیز کاربرد بسیار زیادی دارد.
اکثر غذاهایی که در رژیم غذایی آنها، طبخ و تهیه میشوند، ریشه در مناطق مختلف جغرافیایی، قومی و محلی داشته و به مرور زمان، به عنوان غذایی ملی در سراسر کشور، بسط و توسعه یافته است.
در زمان پادشاهی کشور کره جنوبی، سبک آشپزی مخصوص و منحصربهفردی در قصر پادشاهی (سلسلهی چوسان که از سال 1932 تا 1910 میلادی، حکمفرمایی میکردند)، وجود داشت و آشپزان سلطنتی تنها مطابق آن اصول و روشها، مجاز به طبخ و تهیهی انواع غذاها برای خانوادهی سلطنتی و همچنین ساکنان داخل قصر بودند. امروزه و پس از گذشت سالها از اتمام دورهی پادشاهی کره، هنوز هم فرهنگ و آیین آشپزی سلطنتی، توسط مردم این کشور، مورد استفاده قرار میگیرد.
حبوبات
حبوبات، یکی از مهمترین و در عین حال پر مصرفترین موادی است، که در رژیم غذایی مردم کره جنوبی قرار دارد. افسانهای جالب در مورد چگونگی حضور اولین حبوبات در رژیم غذایی مردم این کشور وجود دارد، که بیان آن خالی از لطف نخواهد بود. اولین افسانه ریشه در دوران جومونگ (از اولین بنیانگذاران و پادشاهان سلطنت کره جنوبی است که کشور گوگوریو را بنا نهاد) دارد.
گفته میشود اولین دانههای جو (عضوی از خانوادهی گیاهان گندمی و از اولین گیاهانی است که به کشت انبوه رسیده و امروزه در وسعت زیاد مورد استفاده قرار میگیرد )، پس از برپا کردن سلطنت و پادشاهی گوگوریو،توسط دو کبوتر از طرف مادر جومونگ، به دست وی رسیده و پرورش یافتند. اما افسانهی دیگری نیز وجود دارد که مربوط به سه ریخته گر ساکن در جزیرهی جیجو (یکی از جزیرههای زیبا در کشورکره جنوبی و از مقاصد گردشگری سایر کشورهای جهان) است.
نقلقولها حاکی از این است که آنها، برای ازدواج با سه شاهزاده از Tamna (Tamna یا Tamna guk، از حکومتهای دوران باستان که در سال ۱۴۰۴ میلادی، توسط سلسلهی چوسان تسخیر شدند)، از پنج دانهی افسانهای که طبق عقیدهی آنها الهی و از طرف خداوند بوده، کمک گرفتند و پس از کاشت آنها، باعث ایجاد اولین زمینهای کشاورزی و زراعت شدند. در گذشته، حبوباتی همچون جو و ارزن در کنار گندم، ذرت، نیشکر چینی و گندم سیاه، از کالاهای اصلی و عمدهی مصرفی در کره جنوبی به شمار میآمد. جالب است بدانید، برنج در زمرهی محصولات بومی این کشور، قرار نمیگیرد و آنها به طور باورکردنی، به کشت و مصرف گندم سیاه (از محصولات بومی کشور کره جنوبی) تمایل بیشتری نسبت به سایر حبوبات نشان میداند.
به نظر میرسد برنج نقش مهم و حیاتی را در شیلا (Silla: یکی از سه پادشاهی بزرگ کره، و یکی از سلسلههای امپراطوری جهان که به مدت طولانی حکومت کرد) و بکجو (Baekje: یکی دیگر از سلسلههای پادشاهی در جنوب غربی کره، که در کنار شیلا و گوگوریو، سه سلسلهی امپراطوری کشور کرهی جنوبی را تشکیل میدهد)، که از سلسلههای پادشاهی در مناطق جنوبی شبه جزیرهی کره به شمار میآیند، بر عهده داشته است. به طوریکه از آن برای پرداختن خراج و مالیات استفاده میشد. به دلیل بومی نبودن این مادهی مهم و در دسترس نبودن آن برای تمامی مردم، زمانی که برای اولین بار، وارد کشور کرهی جنوبی میشود، از قیمتی بسیار گزافی برخوردار بوده و تهیهی آن برای عموم مردم، امکان پذیر نبوده است.
بنابراین مردم آن زمان سعی میکردند با مخلوط کردن جو و برنج، علاوه بر بهرهمندی از این مادهی غنی، مدتزمان بیشتری نیز از نعمت داشتن آن برخوردار باشند. امری که امروزه نیز، حتی با داشتن قیمتی مناسب، باز هم توسط خانوادههای کرهای صورت میگیرد. بهعنوان نمونه میتوان از غذاهایی مانند boribap (غذایی تهیهشده از مخلوط برنج و جو) و kongbap (غذایی مرکب از برنج و انواع حبوبات)، نام برد. در گذشته، مصرف برنج همراه سبوس، رایجتر از مصرف آن به شکل امروزی است؛ که این مسئله شاید به روشهای پخت برنج در دورهی چوسان بازگردد. مردم آن زمان، در دیگچهای مخصوص به نام sot یا musoe sot، به طبخ آن میپرداختند. روشی که در دوران سلطنت گوگوریو، مورد استفاده قرار میگرفت و هنوز نیز بیشتر از روشهای باستانی و قدیمی در طبخ برنج، استفاده میشود. جالب است بدانید، بقایای یکی از این دیگچهها در آرامگاهی متعلق به دورهی شیلا، برجای مانده است.
البته در رژیم غذایی مردم کره جنوبی، برنج را فقط به صورت بخارپز تهیه نمیکنند، بلکه شماری از خوراکیهای مصرفی آنها، با کمک برنج صورت میپذیرد. از جمله کیک برنج یا tteok، که بیش از دویست گونهی مختلف از آن، در رژیم غذایی مردم کره، طبخ میشود.
غذاهای دیگری مانند congee (یا juk، نوعی حریرهی برنج که در بیشتر کشورهای جنوب شرقی آسیا تهیه میشود) و Gruel (یا mieum، غذایی متشکل از گندم و آرد برنج، غلات و شیر)، که معمولا در کنار گوشت، حبوبات و غذاهای دریایی، سرو میشوند، از دیگر خوراکیهایی هستند که با استفاده از برنج، طبخ شده و مورد مصرف قرار میگیرند. البته در رژیم غذایی کره جنوبی، برخی از نوشیدنیهای بومی و محلی را نیز با استفاده از برنج، تهیه میکنند.
در رژیم غذایی مردم کره جنوبی، گیاهان مختلف خوراکی، علاوه بر اهمیت، دارای معنای قابلتأملی نیز هستند. نمونههای خشکشده و کنسرو شدهی فراوانی از محصولات گیاهی، در سراسر کشور، تهیه و در معرض استفادهی مردم قرار میگیرد. سبزیجات کشفشده توسط گروهی از باستان شناسان، نشاندهندهی فعالیت مردم دوران کهن درزمینهی استفادههای گوناگون از گیاهان خوراکی، بهویژه نگهداری آنها بهصورت محصولات خشکشده است. به نظر میرسد پیشینیان نیز، علاوه بر مصرف تازهی گیاهان، به خشک کردن آنها میپرداختند. همچنین خاکبرداری در مکانی به نام Okban که در جنوب Jinju (شهری در جنوب استان گیونگ سان)، قرار دارد، باعث شد اطلاعات جالبی در مورد حضور دانهی سویا (یکی از حبوباتی است که خاستگاه آن شرق قارهی آسیا بوده و در وسعت زیادی کشت میشود) در دوران کهن به دست آید.
امروزه نیز گسترش کشت این گیاه خوراکی و غذاهای بیشماری که بر پایهی آن طبخ میشوند، باعث ایجاد جایگاه مهمی در رژیم غذایی اکثر کشورهای جهان و بهویژه ساکنین آسیای شرقی شده است. در کشور کره جنوبی نیز، غذاهای متنوعی با استفاده از دانههای سویا تهیه و طبخ میشود. ازجملهی این غذاها میتوان به توفو (tofu یا dubu ؛ در تهیهی این محصول، ابتدا شیرهی سویا را جوشانده و پس از دلمه شدن آن، درون پارچهای مخصوص ریخته و با فشار دادن، آب اضافی را خارج کرده و توفو، بهصورت قالبی نرم و سفید، به دست میآید)
و kongnamul (یکی از ظرفهای غذایی است که بهعنوان خوراکی فرعی، در کنار غذای اصلی قرار میگیرد. این خوراک، با استفاده از جوانههای دانهی سویا به دست میآید) که از سرخ شدن دانههای سویا در روغن و دیگر سبزیجات، تهیه میشود، اشاره کرد. دانههای سویا به دلیل فصلی بودن، همیشه به عنوان یکی از ظروف غذای فرعی در رژیم غذایی مردم کره جنوبی، قرار میگیرد. kongguksu (نودل سرد که از دانههای سویا تهیه میشود) از دیگر خوراکیهایی است که در بین مردم کره جنوبی از طرفداران بسیاری برخوردار است.
یکی از فراوردههای جانبی که از شیرهی سویا تولید میشود، okara (یا Soy Pulp) نام دارد که از پوره کردن اضافات دانههای سویا بدست میآید. مردم کشور کره جنوبی، با صاف کردن اضافات دانههای سویا، آن را به صورت پوره و خمیری نرم تهیه کرده و از آن در غلیظ کردن انواع خوراک، حریره و شوربا بهره میبرند. همچنین kongbap (غذایی تهیه شده از برنج قهوهای یا سفید، مخلوطی از حبوبات و گاهی اوقات گیاهان خوراکی)، از دیگر خوراکیهایی است که در تهیهی آن، حضور دانههای سویا بسیار لازم و ضروری است.
استفاده از دانههای سویا، فقط به تهیهی غذاهایی که تنها شامل دانههای این گیاه فوقالعاده است، ختم نمیشود. بلکه در رژیم غذایی مردم کره جنوبی، خوراکیها، چاشنیها، سسها و خمیرهای بسیاری وجود دارد که با ترکیب این دانههای مغذی و بسیار پرکاربرد، با دیگر مواد اولیه ازجمله چاشنیها، غلات، حبوبات، گیاهان و …به دست میآید.
غذای دریایی با سس Ganjang
jang (خمیری از دانههای سویا)، doenjang (سس خمیر لوبیا)، cheonggukjang (مخمری از دانههای سویا که در رژیم غذایی کشور کره جنوبی بسیار پرمصرف است)، ganjang (نوعی سس تهیهشده از دانههای سویای کرهای است. درواقع میتوان گفت که این سس، یکی از بینظیرترین و منحصربهفردترین سسهایی است که در رژیم غذایی مردم کشور کره جنوبی وجود دارد) و gochujang (چاشنی بسیار خوشمزه، تند و آتشی و مخمری بسیار عالی که از خمیر فلفلهای چیلی قرمز، برنج چسبنده و لزج، مخمر دانههای سویا و نمک، به دست میآید)، از محصولاتی هستند که با کمک دانههای سویا تهیه میشوند.
گوشت
بر اساس آنچه که در تاریخ کشور کره جنوبی به ثبت رسیده است، پیشینیان برای فراهم کردن گوشتهای مصرفی خود، مجبور به شکار حیوانات و ماهیگیری بودند. همچنین نوشتههایی از دوران باستان برجای مانده است که حکایت کنندهی پرورش دادن چهارپایان اهلی (در مقیاسی کوچک)، آن هم در طول سه پادشاهی حاکم بر مردم کره، است. مردم آن دوران، انواع گوشت را به روشهای سرخ شده، بخار پز و استفاده در تهیهی خوراکهای متنوع، مصرف میکردند. مردمی که در حاشیهی دریا و اقیانوس زندگی میکردند، بیشترین گوشت مصرفیشان را انواع ماهی و آبزیان تشکیل میداد در حالیکه ساکنین مناطق مرکزی و داخلی کشور
گوشت گاو
نگهداری و پرورش گلهی گاو، در کشور کره جنوبی، از اهمیت فوق العادهای برخوردار است، به گونهای که این عمل، به عنوان یک فرهنگ و قانون مهم در نظر گرفته میشود. جالب است بدانید، گلهداران و پرورش دهندگان این حیوانات، ارزش و اهمیت آنها را در حد یک خدمتکار و حتی عضوی از اعضای خانوادهی خود میپندارند. بر این اساس، یکی از روزهای سال جدید با نام روز گاو (در تقویم قمری کشور کره جنوبی، اولین روز از سال قمری را تعطیل رسمی و به نام روز گاو، نام گذاری کردهاند. این روز یکی از مهمترین و پرمعنیترین ایام تعطیل، در فرهنگ سنتی این کشور، که معمولا به سه روز میانجامد، تلقی میشود. اولین روز مطابق با روز قبل از سال نو، دومین روز مطابق با اولین روز از سال نو که همان روز گاو است و سومین روز نیز مطابق با دومین روز از تعطیلات سال جدید در کشورکره جنوبی است)، در نظر گرفته شده است.
بنابراین گوشت گاو (ماهیچه)، نسبت به سایر گوشتهای مصرفی در این کشور، از ارزش اقتصادی بیشتری برخوردار است. آنها، با روشهای بیشماری از جمله کباب کردن، سرخ کردن، جوشاندن در سوپ و بخارپز کردن، به تهیه و طبخ این مادهی پرمصرف میپردازند.
روش دیگری در استفاده از گوشت گاو در رژیم غذایی مردم کره جنوبی وجود دارد که از گذشتگان به آنها منتقل شده است. این روش، که به خشک کردن گوشت یا jerky (گوشت کم چرب یا کاملا بدون چربی را به صورت نوارهایی باریک و نازک، برش زده و خشک میکنند. به این طریق علاوه بر جلوگیری از فاسد شدن گوشت، به ماندگاری بیشتر آن کمک میکنند. اضافه کردن نمک، یکی از دستورالعملهای لازم و ضروری در تهیهی گوشتهای خشک است)، معروف است، در اکثر مناطق کشور کره جنوبی، مورد استفادهی بسیاری از خانوادهها قرار میگیرد. آنها این محصول را، در کنار غذاهای دریایی میل میکنند. اما نباید اهمیت فوق العاده زیاد گلههای گاو در این کشور را هم ارز با استفادهی زیاد مردم کره از گوشت گاو دانست. چرا که آنها، در رژیم غذایی خود، در مقیاس کمی از این فراوردهی حیوانی استفاده میکنند.
گوشت خوک و آبزیان، در برنامهی غذایی مردم کره جنوبی، بالاترین مصارف را داشته و شاید همین امر، دلیل محکمی برای مصرف کم گوشت گاو، توسط آنها باشد. در قرن 13 میلادی، حاکمان بودایی که از دورهی گوریو، بر مردم آن زمان فرمانروایی میکردند، استفاده از گوشت گاو را منع، و مردم را به طبخ و تهیهی انواع غذاهای تهیه شده از گوشت خوک و غذاهای دریایی، مجبور ساختند. این روند تا اواخر قرن 20 میلادی ادامه داشت تا اینکه دولتمردان آن دوره، با تشویق مردم در بهتر کردن کمیت و کیفیت گوشت گاو و همچنین محصولات و فراوردههای گاوی، قانون منع استفاده از گوشت گاو را لغو و مجوز حضور خوراکهای طبخ شده از گوشت این حیوان پرمنفعت را، برای تمامی رستورانها صادر کرد.
مرغ نیز یکی از حیواناتی است که نقش مهمی را در رژیم غذایی مردم کره جنوبی، تاریخچهی غذایی و پیدایش افسانههای جالب کهن و باستانی، ایفا میکند. در دستورالعملهای آشپزی موجود در رژیم غذایی این کشور، مرغ را به روشهای متنوعی از جمله، سرخ شده، کباب شده، استفاده در انواع سوپ و طبخ آن با آتشی ملایم، همراه با سبزیجات مختلف، تهیه میکنند. تمامی قسمتهای یک مرغ، توسط آشپزان و زنان خانهدار، مورد استفاده قرار میگیرد. به عنوان نمونه، آنها سنگدان، جگر، پاها و حتی چنگالهای این حیوان خانگی را مصرف میکنند.
مرغهای جوان، با آتشی ملایم همراه با ginseng (جین سینگ، نوعی گیاه دارویی که خاستگاه آن از کشور چین بوده و در گونههای مختلفی یافت میشود. ریشهی این گیاه آبدار و گوشتی است و بسیار کند، رشد میکند. این ریشه، خاصیت دارویی فوق العاده زیادی دارد)، طبخ میشود. انواع سوپهای دارویی، با مواد اولیهای همچون گیاهان دارویی و البته گوشت مرغ، برای تقویت بنیهی از دست رفتهی مردم کره جنوبی، تهیه و در اکثرا در فصل گرم تابستان، در رژیم غذایی آنها قرار میگیرد. samgyetang (یا سوپ مرغ جینگ سینگ) نمونهی بارزی از این نوع سوپها به شمار میرود. آشپزان کشور کره، از یک مرغ جوان کامل، سیر، برنج، پیازچه، ادویههای خوش طعم، از جمله عناب و جینگ سینگ مخصوص کشور کره، در تهیهی این سوپ، استفاده میکنند.
و اما غذایی که از پنجههای پای مرغ تهیه میشود، dakbal نام دارد که مردم کره، با سرخ کردن آن، و قرار دادن در سس مخصوص gochujang، با میل و اشتهایی وصف نشدنی، به خوردن آن، در کنار غذای اصلی میپردازند.
گوشت خوک
گوشت خوک نیز همانند گوشت مرغ، نقش یکی از پایههای مهم در تولید محصولات پروتئینی را در رژیم غذایی مردم کره جنوبی ایفا میکند. براساس گزارشاتی که از صنعت غذایی کشور کره جنوبی اعلام شده است، حضور گوشت خوک در برنامهی غذایی آنها به دوران باستان باز میگردد. غذاهای بسیاری در رژیم غذایی این کشور وجود دارد که برای تهیه و تدارک آن، استفاده از گوشت خوک، اجتناب ناپذیر خواهد بود.
روشهایی چون بخار پز کردن، تهیهی خوراک و انواع خورشت، دود اندود کردن، سرخ کردن و جوشاندن آن، از جمله سبکهای آشپزی گوشت خوک، در رژیم غذایی کشور کره جنوبیاست. بسیاری از مردم، به سرخ کردن شکم خوک که به samgyeopsal (قسمت برجسته و گوشت آلود بخشی از عضلهی شکم) معروف است، علاقهی شدیدی داشته و این غذا، از پرمصرفترین خوراکیهایی است که معمولا در هر وعدهی غذایی آنها وجود دارد.
سبزیجات و گیاهان بومی و منطقهای
Chwinamul
در کشرو کره جنوبی، طیف وسیعی از انواع سبزیجات، رشد و پرورش مییابند که در رژیم غذایی این کشور، از نقش پررنگی برخوردار است. اغلب مردم، سبزیجات را به صورتهای مختلفی مانند خام، نپخته، استفاده در سالاد، تهیهی انواع ترشی سبزیجات، طبخ تنوع بینظیری از انواع خوراک سبزیجات، خوراکهای طبخ شده با استفاده از سبزیجات سرخ شده و … مصرف میکنند. خیار، سیبزمینی، سیبزمینی شیرین، اسفناج، سیر، فلفلهای تند و شیرین چیلی، قارچها، کاهوی چینی (مصرف این کاهو در تهیهی کیمچی، خوراکی محبوب کشور کره جنوبی در مقیاس زیادی صورت میگیرد)، جوانهی انواع حبوبات، پیازچه، جلبک دریایی، کدوی سبز و ریشهی درخت کُنار، در زمرهی سبزیجات مصرفی مردم کره جنوبی، قرار میگیرند.
Wolfberry
ترکیب گونههای مختلفی از سبزیجات وحشی که به chwinamul (گیاهان چند ساله که در طبیعت بکر و وحشی و دامنههای کوههای کره جنوبی، شرق کشور روسیه، ژاپن و چین رشد میکنند)، معروف هستند، یکی از ظروف رایج و پرمصرف در رژیم غذایی آنها به شمار میرود. گیاهان بکر و وحشی دیگری مانند ریشههای سرخس، ریشهی گل لالهی کوهی (لالهی کوهی که در کشور کره جنوب پرورش یافته است) و گیاهان دارویی از قبیل جین سینگ (یکی از یازده گیاه کمیاب دارویی که در رژیم غذایی کشور کره جنوبی کاربرد بسیار داشته و ریشهی آن بسیار مقوی و مغزی است.
Reishi
آنها از این گیاه جهت تقویت قوای جسمی استفاده میکنند)، نوعی قارچ به نام reishi، میوه ی wolfberry (میوهی حبهای شکل که به اسمهای گرگ تیغ، دیو خار و اقطی میوهی خوشهای نیز معروف است)، Codonopsis pilosula (نوعی گل از خانوادهی لالهی کوهی) وAngelica sinensis (به جین سینگ ماده نیز شهرت دارد. این گیاه از خانوادهی چتریان بوده و بومی کشور چین است. نکتهی قابل توجهی که در مورد آن وجود دارد، سرمای بسیار زیادی است که برای رشد، احتیاج خواهد داشت)، غالبا به عنوان ترکیبات اصلی در پخت و پز غذاهایی همچون samgyetang به کار میروند. بنابراین به طور قطع، میتوان اظهار داشت، انواع سبزی و گیاهان دارویی، در رژیم غذایی مردم کره جنوبی، از اهمیت بسیار بالایی برخوردار هستند.
رژیم غذایی گیاهخواران
به نظر میرسد، غذاهای مصرفی که توسط گیاهخواران کشور کره جنوبی تهیه میشود، پیوندی عمیق با رژیم غذایی بوداییان ساکن این کشور داشته از دورهی سلسلهی پادشاهان گوریو، برجای مانده است. صدها رستوران ناشناختهی مختص گیاهخواران، در این کشور وجود دارد که جز برای ساکنین کره جنوبی کاملا ناشناخته است. آنها مجموعهای از غذاهای سرد، کیمچی سبزیجات و توفو را برای مشتریان خود سرو میکنند. Bibimbap نمونهای از یک ظرف غذای گیاهی است که در این رستورانها به فروش میرسد. لیست غذاها نیز با تغییرات آب و هوا و فصول مختلف سال، تغییر یافته و غذاهای مخصوص همان فصل، برای مشتریان آماده و سرو میشود. آیین نوشیدن چای سنتی در کشور کره جنوبی از جمله آدابی است که تمامی خانوادههای این کشور، به فرزندان خود آموزش میدهند. این آیین، زیبندهی تمام گیاهخواران و افرادی است که به طور قطع، تمامی پروتئینهای حیوانی را از رژیم غذایی خود حذف کرده است.
غذاهای خیابانی
در کشور کره جنوبی، ارزان بودن غذاها، یکی از دلایل ایجاد Pojangmacha (مکانهایی کوچک، که اغلب در مکانهایی تشکیل شده از چادرهای پلاستیکی به فروش انواع غذا میپردازند. البته گاهی اوقات، فروشندگان خیابانی با استفاده از یک چرخ دستی، غذاهای متنوعی را به فروش میرسانند)، و خرید انواع غذاهای رایج خیابانی میشود.
اغلب فروشندههای غذاهای خیابانی، فروش خود را هنگام شب آغاز میکنند. غذاهایی مانند hotteok (نوعی پنکک که معمولا در فصل سرد زمستان تهیه میشود)، bungeoppang (کیک ماهی که خوردن آن در فصل پاییز و زمستان بسیار لذت بخش خواهد بود)، Gimbap و tteokbokki از جمله خوراکیهایی است که توسط فروشندههای خیابانی به مردم عرضه میشود.
ویدیو مرتبط :
مالدیو، کشوری پیشرو در گردشگری