در هنگام زیارت معصومین (ع) به این نکات توجه کنید

به گزارش شیعه آنلاین ، 1.داشتن وضو و غسل. از مطالعه باب عبادات در فقه اسلام این نتیجه کلى عاید مى‏شود که در اسلام، نخست طهارت است و بعد عبادت. این طهارت، بعد از پاک بودن بدن از نجاسات با وضو و غسل حاصل مى‏شود. از آنجا که اعمال ظاهرى اثرى خاص در روح انسان دارد، شستشو و طهارت ظاهر که باید به قصد قربت انجام گیرد، علاوه بر نظافت صورى و پاک شدن از بوى ناخوش بدن، در ایجاد طهارت باطن و صفاى دل نیز مؤثر خواهد بود و آمادگى روانى لازم براى دیدار شخصیتهاى مقدس و کسب فیض از حضورشان را به انسان مى‏بخشد.

 2. پوشیدن لباس پاک و نو، که بهتر است سپید رنگ باشد و خوشبو کردن خود با مواد معطر، جز در زیارت سیدالشهدا حسین بن على ‏(ع).

3. سخن بیهوده و لغو را ترک نمودن و از مجادله و بحثهاى خصومت ‏انگیز پرهیز داشتن.

4. هنگام رفتن به روضه مقدسه با وقار و آرامى گام بردارد و با حالت فروتنى و سر به زیر حرکت کند و به اطرف خود توجه ننماید، تا تجمع حواس و حضور قلب لازم را در خود فراهم آورد.

5. با تسبیح و ستایش آفریدگار متعال زبان را به ذکر و دل را به عظمت الهى مشغول گرداند و همچنین با فرستادن صلوات بر محمّد و آل محمّد حق امامت و هدایت آنها را سپاس گوید.

6. اجازه ورود خواستن. چون به حرم و آستان معصومین رسید بایستد و اذن دخول بخواند، یعنى اجازه ورود طلبد.

10. شایسته است زائر معنى اِذن دخول را بداند و بتواند با فهمِ آن، مقاماتِ روحانى و عظمت معنوى حجتهاى الهى را به یاد آورد.

7. درباره بوسیدن و دست مالیدن به درهاى حرم یا ضریح مطهَّر امام این توضیح لازم است که اسلام دینى است فطرى و احکامش سازگار با عواطف و عقل طبیعى انسان مى‏باشد. بدیهى است که یکى از راه‏ هاى اظهار علاقه به دوست، خویشاوند یا کسى که در نظر ما محترم است بوسیدن او یا تصویر یا اشیاء منسوب به او مى‏باشد. بنابراین بوسیدن در و دیوار اماکن مقدّسه به قصد تبرک یا به عشق پیامبر و امام -صلوات اللَّه علیهم- عملى است طبیعى و نشان شور محبت و بزرگداشتِ آن بندگان برگزیده حق تعالى است.

8. چون قبر مطهر را دید پیش از شروع به خواندن زیارت، تکبیر گوید و خداى تعالى را به بزرگى یاد کند. چنانکه بعضى علماى ما یادآور شده‏اند، ظاهراً حکمت تکبیر قبل از خواندن زیارت این باشد که از پیدا شدن حالت مبالغه یا غفلت از عظمت حق تعالى جلوگیرى شود.

 9. نا آشنایى عامه مردم با آداب و سنتهاى اصیل اسلامى این پندار را در اکثر عوام به وجود آورده که زیارت یعنى گرداگرد ضریح گشتن و آن را لمس کردن و بوسیدن، چنانکه اگر بواسطه زیادى جمعیت موفق به چنین کارى نشوند زیارت خود را ناقص مى‏شمرند و اندوهگین مى‏شوند. در حالى که زیارت با حضور زائر نزد حجت خدا حاصل مى‏شود. در حقیقت همان توجه قلبى به امام و اظهار احترام و سلام کردن و پیوند قلبى با او برقرار نمودن اصل زیارت است و خواندن زیارتنامه ‏ها نیز براى افزایش معرفت و ایجاد چنین حال و روحیه ‏اى است. بنابراین در اطراف ضریح مطهر گردیدن و به آن دست مالیدن، گرچه در خلوت مطلوب است، امّا بجا نیاوردن آن هم خللى به اصل زیارت وارد نمى‏کند.

10. اگر عذرى از ضعف و دردِ پا ندارد زیارت را ایستاده بخواند.

 11. هنگام زیارت خواندن پشت به قبله و رو به قبر منوّر بایستد و چون از آن فارغ شد گونه ها را به ضریح گذارد و تضرَّع و دعا کند و سپس به طرف سر مطهر برود و رو به قبله ایستاده دعا کند.

 12. زیارتهاى مأثوره و منقول از ائمه معصومین‏ (ع) را بخواند و از خواندن عبارات مَجعول و ساخته افراد اجتناب کند.

 13. هنگام خواندن زیارت صداى خود را بلند نکند.

 14. دو رکعت نماز به نیت نماز زیارت بخواند و بهتر است در بالاى سر مطهر این نماز را بجا آورد.

 15. بعد از نماز دعاهاى وارده را بخواند، یا آنچه به خاطر او مى‏رسد براى خود و بستگان و حق داران از پروردگار متعال بخواهد.

 16. قرآن تلاوت کند و هدیه نماید به روح مقدس معصوم.

17. اگر ورود زائر به حرم مصادف با اقامه جماعت شود، ابتدا نماز بجا آورد و سپس زیارت بخواند. همچنین اگر در بین زیارت نماز بر پا شد مستحب است که زیارت را قطع کند و به نماز روى آورد.

 18. بانوان هنگام زیارت حجاب خود را رعایت نمایند و محل عبور و زیارت خود را جایى انتخاب کنند که موجب اختلاط و رویارویى با مردان نشود.

 19. بر مسکینان و درماندگان بخصوص افراد آبرومندى که در غربت تهیدست شده‏اند، احسان و انفاق کند.

20. چون حظّ روحانى خود را از زیارت بدست آورد، در بیرون رفتن از حرم مقدس شتاب کند، نه اینکه در گوشه و کنار براى استراحت بنشیند و به سخنان دنیوى یا بیهوده خود را سرگرم نماید.

منابع:

1- شیخ عباس قمى، مفاتیح الجِنان: صغحات متعدد.

2-علامه امینی، الغدیر ج 5: صغحات متعدد.

3-وفاء الوفا، الطبعة الرابعة ج 4: صغحات متعدد.

ویدیو مرتبط :
حجت الاسلام سقازاده - توجه خاص معصومین به شیعیان