اروپا جهنم مهاجران شده است/ قاچاقچیان فقط دروغ می‌گویند/ همه زندگی‌ام را باختم

«حسین‌علی قربانی» افغانستانی مهاجرت کرده به آلمان در گفت‌وگو با خبرنگار سایت افغانستان خبرگزاری فارس، با بیان اینکه اروپا جهنم بود، گفت: آب، غذا، لباس و خواب آرزوی مهاجران در مسیر است و افرادی که به آلمان رفتند، از رفتن به اروپا پشیمان هستند.

وی با وسوسه‌های دوستان، رویای زندگی خوب اروپا به سرش زد و این وسوسه‌ها آنقدر بر روح و روان وی تأثیر گذاشت که با فروش خانه به سمت اروپا رفت و پس از مشکلات زیاد به آلمان رسید.

وی همزمان با ورود به آلمان خود را به سازمان ملل تسلیم کرد، اما پس از اینکه درخواست وی قبول نشد، از سوی دولت آلمان به کابل بازگشت داده شد.

این جوان افغانستانی با بیان اینکه مهاجرین افغانستان زندگی مشقت‌باری و همانند زندانی‌ها در اروپا دارند، تأکید کرد: خواب، آب، غذا و لباس آرزوی هر مهاجر افغانستانی در راه است که به هیچ وجه میسر شدنی نیست و زمانی که به اروپا برسند، پذیرش آنان از سوی کشورهای اروپایی بسیار سخت است.

وی تصریح کرد: سختی‌ها و ناهنجاری‌ها در اروپا سبب شده تا اکثر مهاجرین از رفتن به اروپا پشیمان باشند و اینک که خودم برگشتم واقعا از این مهاجرت پیشیمان هستم.

حسین‌علی قربانی که اکنون پول و خانه خود را از دست داده، حاضر نشد که از وی عکسی بگیریم و دلیلش را هم این طور بیان کرد: من اکنون نه پول دارم و نه خانه، تمام زندگی‌ام را در راه اروپا از دست دادم و اکنون اگر اقوام ما از مهاجرت ناکام من آگاه شوند، بسیار شرمنده می‌شوم.

وی در گفت‌وگویی با خبرنگار ما چگونگی رفتن به اروپا، سختی‌هایی که مهاجرین در آلمان و کشورهای اروپایی با آنها مواجه هستند و چگونگی پذیرش مهاجرین از سوی اروپا را بیان کرده است.

 

***متن کامل مصاحبه بدین شرح است***

فارس: پیش از مهاجرت به اروپا در چه کاری مشغول بودید؟  

قربانی: با اینکه پیش از این در کارهای مختلفی سر گرم بودم، اما مدت یک سال بود که بیکار بودم.

فارس: چه کسانی شما را به مهاجرت تشویق کردند؟

قربانی: همان‌طور که بر همگان روشن است سیل مهاجرت به سمت اروپا شکل گرفته بود، در این میان دوستانم که به  آلمان رفته بودند با من در تماس بودند و هر زمانی که وضعیت اروپا را بررسی می‌کردیم مرا تشویق به رفتن به آلمان می‌کردند و تأکید داشتند که آلمان جای خوبی برای مهاجرین افغانستانی است.

فارس: با چه انگیزه‌ای راهی اروپا شدید؟

قربانی: در حقیقت با توجه به اینکه از اروپا اطلاعاتی نداشتم دوستانم به من انگیزه رفتن به غرب را دادند.

من فکر می‌کردم زمانی که به اروپا برسم، زندگی ما ساخته شده و از فقر، رنج و بدبختی نجات پیدا می‌کنیم.

فارس: از چه طریق و از کدام راه و کدام کشورها به اروپا رفتید؟

قربانی: از افغانستان به ایران، از ایران به ترکیه، از ترکیه به یونان، از یونان به بلغارستان، از بلغارستان به یوگسلاوی، از یوگسلاوی به کرواسی، از کرواسی به اتریش و از اتریش به آلمان رفتیم.

فارس: مهم‌ترین مشکلات شما در مسیر راه چه بود؟

قربانی: مشکلات زیاد بود، غذا به ما نمی‌رسید، خواب نداشتیم، در بین آب با لباس‌های خیس در کوه‌ها و جنگل‌ها راه می‌رفتیم، کودکان و زنان گریه می‌کردند، وضعیت بسیار بد بود در کشتی‌ها خطر مرگ وجود داشت.

فارس: در راه چند نفر بودید؟

قربانی: افراد زیادی بودیم از افغانستان 6 نفر بودیم و از ایران 20 نفر و به ترکیه که رسیدیم حدود 40 تا 50 نفر در یک کشتی بودیم.

فارس: گفته‌های قاچاقچیان که می‌گویند بدون خطر به اروپا می‌برند، آیا حقیقت دارد؟

قربانی: قاچاقچیان همیشه مردم را فریب می‌دهند تمام چیزهایی را که به ما گفته بودند، دروغ بود، راهی را که به ما می‌گفت 2 ساعت پیاده روی است 8 ساعت بود.

در کشتی که از ترکیه به طرف یونان می‌برد به ما گفته بود نیم ساعت راه است اما ما 4 ساعت در کشتی بین آب ماندیم و در این مسیر نزدیک بود که در آب غرق شویم.

فارس: در راه قاچاقچیانی که در افغانستان با وی صحبت کرده بودید، آیا اختیاری از خود داشتند؟

قربانی: قاچاقچیان مسیر به مسیر تغییر می‌کردند، ما تا ایران با یک قاچاقچی رفتیم از ایران تا ترکیه همراه قاچاقچی دیگری و از ترکیه تا آلمان قاچاقچی دیگری ما را همراهی می‌کرد.

فارس: چند روزه به اروپا رفتید؟

قربانی: در مسیر هیچ توقفی نداشتیم و با تحمل مشقت‌های بسیار و شب و روز پیاده‌روی و کوه‌نوردی، بالاخره در مدت یک ماه از کابل به آلمان رسیدیم.

فارس: هزینه رفتن به اروپا چقدر شد؟

قربانی: دقیق محاسبه نکردم، اما حدوداً 6 هزار دلار را در این مسیر از دست دادم.

فارس: همزمان با ورود در اروپا به کدام کشور رفتید؟

قربانی: ما به آلمان رفتیم و در همانجا خود را تسلیم سازمان ملل کردیم.

فارس: آیا آنجا ماندگار شدید یا راه کشور دیگری را در پیش گرفتید؟

قربانی: ما در آلمان ماندیم به خاطر اینکه خود را تسلیم سازمان ملل کرده بودیم و نمی‌توانستیم جای دیگری برویم.

فارس: وضعیت مهاجرین در کشور آلمان چگونه بود؟

قربانی: وضعیت مهاجرین بسیار خراب است، در کُل مهاجرین زندانی‌هایی هستند که هیچ جایی نمی‌توانند بروند و هیچ کار نمی‌توانند کنند.

فارس: معیارهای پذیرش مهاجرین توسط کشورهای اروپایی چیست؟

قربانی: مهاجرین اول باید زیر سن 18 سال باشند، باید شرایط ویژه‌ای داشته باشد و هر موردی را که دمی‌گویند باید سند داشته باشد.

مثلا به اثبات برساند که جان این مهاجر در افغانستان در خطر بوده در غیر این صورت، پذیرفته شدن یک مهاجر توسط کشور مقصد بسیار سخت و حتی غیرممکن است.

فارس: پس از رد شدن از مرز آیا برای شما پولی داده شد و اگر شد چقدر و از سوی چه کشور یا سازمانی؟

قربانی: نه برای ما تاکنون هیچ پولی داده نشده و فقط وزارت مهاجرین افغانستان به ما وعده داده که همرای شما همکاری می‌کنیم اما معلوم نیست که چه همکاری می‌کند و چه وقت همکاری می‌کند

فارس: پس از ورود به کابل نظر شما در مورد سفری که داشتید، چیست؟

قربانی: ما بدبخت شدیم، تمام زندگی خود را در راه اروپا مصرف کردیم. خانه، پول و همه چیز را از دست دادیم و در آخر هم ناکام ماندیم.

فارس: توصیه شما به جوانان، نوجوانان و آنانی که تمایل به مهاجرت دارند، چیست؟

قربانی: توصیه من این است که در کشور باقی بمانند، وضعیت کشور الحمدالله طوری نیست که یک لقمه نان پیدا نشود.

رفتن به اروپا سودی ندارد جز اینکه تمام مشکلات دنیا را باید تحمل کنی و منتظر اراده یک اروپایی برای پذیرش یا رد درخواست خود باشی.

اگر پذیرفته شوی که خوب است و اگر پذیرفته نشوید همانند من بدبخت می‌شوید.

فارس: پیام شما به دولت کابل چیست؟

قربانی: من از دولت می‌خواهم که زمینه کار را برای جوانان مساعد سازد و امنیت را تأمین کند تا مردم از این بدبختی نجات پیدا کرده و راه رفتن به اروپا را راه حل بدبختی‌های خود ندانند.

انتهای پیام/ح

http://fna.ir/WPS9H0

ویدیو مرتبط :
زندگی مهاجران سوری در دست قاچاقچیان انسان